Slootduiken / dierenasiel:

[Fatin]

Pink en Opti,

Toen ik dit vorig maand las dacht ik nog, ik ben fan van de discussies tussen die twee en dat is waar er ontstaat vaak een mooie uitwisseling tussen jullie beide. Volgens mij zijn jullie voornamelijk op intellectueel niveau aan elkaar gewaagd. Dat vind ik ook leuk.

En tegelijkertijd ook een trigger om deel te nemen aan deze "discussie"';

...Ik wil me liever verbinden met de ander...

Dat is voor mij een volgende stap. Ik zit nog in het stadium van het proces dat ik mij eerst moet verbinden met (delen van) mezelf.
Dat jij verder in dat proces bent dan ik (en dan anderen), verwoord je exact met: "Voor mij persoonlijk voegt het alleen niets meer toe."

Ik lees juist dat jullie beide wél aan hetzelfde werken. Opti werkt van binnenuit aan die verbinding. Pink heeft die behoefte geprojecteert. Jezelf willen verbinden is jezelf willen verbinden. Je met de ander willen verbinden, is je met jezelf willen verbinden. Want als je met jezelf bent verbonden, dan is de verbinding de verbinding met de ander en volgens mij is dát het: de volgende stap ofwel een logisch gevolg. Of niet?

[Pink]

Hallo Fatin,

Je hebt volkomen, jij bent de ander en de ander is jij. Zoals binnen, buiten is en buiten binnen. Er is geen verschil.

Kuzz, Pink

[Fatin]

Pink,

Vandaag viel ik keihard van mijn fiets en kan even niet op mijn linkerbeen staan. Ik lig dus op bed. Toch merkte ik op dat er met die val iets gebeurde. Het leek wel of deel zelven van mij zich samenvoegde met de klap. 'k las ik er iets over.... En toen moest ik aan gisteravond denken. De twee plekken van mijn lichaam die zich ongewoon gedroegen, namelijk mijn linker voet en duim zijn ook de plekken die het meest geraakt zijn. Huh! Ik was dit bericht even vergeten, maar wat ik wel wist is dat ik vannacht heb gedacht aan een aantal uitspraken die ik op dit forum las en tot mooie inzichten kwam. Echt gave(n)! Het samensmelten gaat vanzelf en misschien wel constant. Gelukkig hoeft niet iedereen hiervoor van zijn fiets te vliegen 

Koes toerugh  (dat is er één voor Wendy)

[Pink]

mmmMMMM Ushidushi

en op zijn Hollands. Koeiekus en knuffel

[klaproos1945]

Is dit de visuele cirkel ?

Klaproos1945 

[Opti-Mystique]

Bij mij is vooral deze trigger van Pink blijven hangen:

...Voor mij is het leven geen rechte lijn maar een cirkel. Daarom ken ik ook geen begin- en geen eindpunt...

[Ricca]

Oh ja: en het valt mij op dat ik in dromen ook vaker niet bereid ben om (relatief lage) kosten te betalen. Moet ik dat letterlijk nemen; de prijs niet willen betalen... ben ik een krent, een échte Hollander óf ben ik niet bereid om ergens in te investeren??

Financiële kwesties gaan zelden over geld.

Het niet bereid zijn om de relatief lage kosten voor iets te betalen, kun je inderdaad zien als een weigering om ergens in te 'investeren', maar als het om een klein bedragje gaat, zou ik eerder denken aan een weigering om het betreffende voor jouw rekening te nemen d.w.z. er verantwoordelijkheid voor te aanvaarden. Het ligt er natuurlijk ook aan waarvóór betaald moet worden, of het iets is moois is dat de moeite van het investeren waard is, of dat het om iets onwelgevalligs gaat.

Al met al kom ik op deze mogelijke betekenissen:
weigeren iets voor jouw rekening te nemen
weigeren je schuldig (iets verschuldigd) te voelen
weigeren je te ver-ont-schuldigen
weigeren te voldoen aan bepaalde eisen
een on-voldaan gevoel
weigeren een figuurlijke prijs voor iets te betalen
weigeren een bijdrage aan iets te leveren
de gevraagde bijdrage misschien onterecht vinden
iets heeft je al genoeg gekost...
niet bereid zijn iets te (ver)geven
iets voor niets willen (onvoorwaardelijkheid eisen)
verzet tegen wat je van jezelf vraagt of eist
je karmacoins op zak houden...
enz.

Liefs,
Ricca

[Opti-Mystique]

Heerlijk gedroomd ook vannacht:
Ik ben me aan het oriënteren op een iets groter huisje.

In mijn droom valt mijn oog op een appartement dat bij mij in de straat te koop staat. Een vriendin probeert me ertoe te bewegen om te gaan kijken maar eigenlijk ben ik niet meteen heel enthousiast, want het appartement zal vast niet groter zijn dan wat ik nu al heb dus ik vraag me af wat ik ermee zal opschieten.

We gaan het appartement binnen, eerst doen we nog zachtjes en wachten af tot de huidige eigenaren ons komen begroeten. Maar die blijken al snel niet thuis. Het appartement ziet er netjes uit. Als we rondgekeken hebben, kijken we elkaar aan om elkaar zonder woorden te zeggen dat het goed is zo en of we zullen gaan, als ik ineens die 4e kamer ontdek die ik er graag op vooruit zou willen gaan om mijn praktijk van te maken. Het valt me dan pas op hoe ruim het huis eigenlijk is, en hoe licht ook.
Ik bekijk de 4e kamer wat beter en kijk of het bruikbaar is als afgescheiden ruimte van mijn leefruimte, of dat het een open verbinding met mijn woonkamer heeft. Het laatste is niet het geval.

Ik ben onder de indruk van het huisje. "Heb je die vloer gezien, die er in lag?!" vraagt mijn vriendin als we weer thuis zijn. Ik kan het me eigenlijk niet goed herinneren. Ik ga dan ook nog eens terug om het huisje nog wat beter te bekijken. Eerst ga ik op de brandtrap op de galerij staan om door het keukenraam naar de vloer te kunnen kijken. Ik zie dat de vloer uit Mediterraanse tegels bestaat met warme, aardse kleuren. Als een mozaïek lijken er her en der een aantal donkere tapijttegels tussen gelegd te zijn. Eenmaal weer binnen bekijk ik die tapijttegels wat beter, maar het zijn toch eerder geribbelde, stenen tegels. Wel zie ik dat er veel kattenharen op achtergebleven zijn; ongetwijfeld van de kat van de huidige bewoners. Ik stel vast dat die er wel af te stofzuigen zijn...

Gefascineerd door de 4e kamer loop ik er weer naartoe. De 4e kamer is nu immens groot, het doet me nog het meest denken aan een banquetingzaal: er kan weliswaar gegeten worden, maar het is niet het primaire doel van de kamer en het biedt nog veel meer andere opties. Als ik naar binnen loop, zie ik dat het over 1 wand grote glazen ramen heeft, met daar achter nog een veranda met gezellige zitjes. Hoewel het appartement op de 3e verdieping zit, lijkt het eerder op een tuin dan op een balkon. Ik ben opnieuw onder de indruk; dit huis is helemaal naar mijn zin en ik besluit het te zullen gaan kopen.

Ineens vind ik het geen raar idee meer om binnen mijn eigen straat te verhuizen. En dan maakt mijn ratio nog een cameo, door nog snel even in te fluisteren dat het wel raar is; zo'n extreem groot appartement in een appartementenblok met standaard 3- of 4-kamer flats en dat de koopprijs van dergelijke ruimte ongetwijfeld boven mijn budget zal liggen...

Ik word met een fijn gevoel wakker, in de wetenschap dat het huis in dromen voor mijzelf staat en ik zo aangenaam verrast ben door de ruime, ogenschijnlijk onontdekte mogelijkheden van dit huis!

Lfs, Dolf

[Ricca]

Lieve Dolf,

Je bekijkt in de droom een nieuw zelf (een 'verruimd' of groter zelf) en terwijl je eerst niet zo geïnteresseerd bent omdat je verwacht dat het wel veel overeenkomsten met je bekende zelf zal hebben, ontdek je die vierde kamer - waar je op manifest niveau een heel praktische toepassing voor ziet (geschikt als praktijkruimte). Met dromen als deze zul je vast wel een woning met praktijkruimte vinden, je bent al bezig die te creëren. Maar er is meer...

Een nieuwe ruimte biedt altijd de gelegenheid om op onderzoek uit te gaan en intuïtief ga je nog een keer terug naar de woning en ontdek je dat die ruimte onverwacht groot is, immens groot... een soort zaal... met ook nog een aangrenzende veranda die in een tuin lijkt over te gaan... Wat een innerlijke rijkdom. Je reikt aan een groter zelf en toch past dat op wonderlijke wijze allemaal in het bekende zelf. Het is een innerlijke uitbreiding van jezelf. Deze droom gaat over het verleggen van de grenzen van het vertrouwde zelf, zonder dat zelf te verliezen, over de bereidheid voorbij het bekende naar het onbekende te gaan, dat ogenblikkelijk bekend en eigen wordt zodra je het bereikt hebt...

Je besluit het huis te kopen, maar eigenlijk héb je het al. Dus laat het idee dat je erin moet investeren maar los. Je hoeft er niets voor te dóen, jouw bereidheid om het te aanvaarden is voldoende.

Terwijl je bezig bent innerlijk te groeien, zou je vaker over nieuwe ruimtes kunnen dromen. Dat zullen dan iedere keer ándere ruimtes zijn, want anders zou er niets meer te ontdekken zijn.

Liefs,
Ricca

[Opti-Mystique]

Hoi Ricca,

Ik heb eind vorig jaar niet alleen lekker gedroomd, maar vlak na de jaarwisseling ook nog zitten slapen; ik had niet alleen het nieuwste deel van Gedachtekracht gemist, maar ook nog je antwoord op deze laatste droom... Alsnog hartelijk dank hiervoor!

Nu teruglezende zie ik dat ik met mijn laatste droom dus voor de 2e maal over kattenharen op de vloer droom.
Heb jij een idee wat hun symbolische betekenis kan zijn? Ik associeer het in eerste instantie met 'rommelig', maar het loslaten van de vacht zegt wellicht ook iets over 'bescherming'??

En katten hebben al vaker door mijn dromen gewandeld, zonder dat me nu echt duidelijk geworden is waar mijn kat symbool voor staat; misschien is er een relatie tussen de symbolische betekenis van de kat en de symbolische betekenis van haar (losgelaten) vacht?

Lfs, Dolf

[Ricca]

Lieve Dolf,

De liefde in het universum is onuitputtelijk. Net als de hoeveelheid haren die een kat achterlaat. Dat een kat haren verliest is heel natuurlijk. Kattenharen zijn de zichtbare sporen van de aanwezigheid van een kat. Plukjes poëzie bijna...

Als ze nog aan de kat vastzitten hebben ze natuurlijk een beschermende functie (warmte, veiligheid, comfort) en ook een belangrijke functie in het contact met mensen (aaibaarheid). Maar in beide dromen zie je de kattenharen op de vloer. Losgelaten... Als losgelaten 'gehechtheden' misschien (je kunt ook gehecht zijn aan gevoelens en overtuigingen). Of als symbolen van het verstrijken van de tijd, strijkend langs tafelpoot, strijkend langs mensenhand...

De boodschap van de kattenharen is niet 'ruim mij op' (al moet dat ook wel gebeuren), maar eerder: 'zie eens hoe gemakkelijk het is om los te laten'. De kattenbak heeft op een andere manier ook met loslaten te maken. 

Je gaat in de weer met stofzuiger en mop, m.a.w. je reinigt met lucht (gedachten) en met water (gevoel). Eérst stofzuigen en dan pas dweilen is inderdaad de juiste volgorde, ook als je het ziet in het licht van de gevoelens die altijd de overtuigingen volgen. Maar misschien moet er nog iets voorafgaan aan het stofzuigen en dweilen. Misschien moet je eerst de poëzie in de kattenharen zien, voordat je ze opruimt... Ik heb zomaar een gedichtje voor je van het net geplukt:

een plukje kattenharen

ik zie een plukje kattenharen
vliegen op de wind
en verbaasd sta ik te kijken
welke weg het vindt

hoog en hoger, driehooghoogst
geen zin meer om te dalen
en prompt schiet heel mijn wezen vol
met prachtige verhalen

stel dat ik omhoog zou gaan
dood, verliefd of winnend
alles wat er mogelijk is
als 't stijgen mag beginnen

stel nou...
stel nou dat...
ja...
o...

is vliegen eigenlijk wel zo leuk?
als je telkens voort blijft varen...
je nooit meer dalen kunt
een plukje kattenharen

M.B.

Noot van de dichter: kijk... en dáárom moet ik gewoon NIET
schoonmaken... daar krijg ik alleen maar vreemde
gedachten van... hahaha...

Liefs en wat lichtheid,
Ricca

[Opti-Mystique]

Hi Ricca,

Dank je wel voor je antwoord en voor het mooie 'random' gedichtje!!

Ik kan wel wat met 'zie eens hoe gemakkelijk het is om los te laten'. Het loslaten van de vacht met het wisselen van de seizoenen staat voor mijn gevoel ook voor loslaten wat bij een ander seizoen van het leven hoort.

En het het opruimen in de droom geeft het proces dat ik doorga weer alsook het nut en de grondigheid ervan.


In mijn droom van gisternacht ben ik in mijn eigen woonkamer van nu, in gedachten verzonken, als iets tussen de poten van de bank mijn aandacht trekt. Ik denk dat ik het mij verbeeld, maar m'n (droom)kat (daar issie weer) is er met grote sprongen bij... Ik kijk beter en zie een roodborstje (mijn favoriete vogel) onder de bank, dat kennelijk binnen is gevlogen. Ik grijp hem net voordat m'n kat de kans krijgt en bedenk me dat ik hem goed moet vasthouden maar niet te hard moet knijpen, omdat het vogeltje erg fragiel is voor de kracht in mijn handen.

Ik ga het roodborstje weer buiten zetten. Even vraag ik me af of ik z'n vleugels goed moet nakijken, maar ik doe het niet omdat ik het vertrouwen heb dat er niets met zijn vleugels aan de hand is...
In hetzelfde vertrouwen open ik niet mijn handen op het balkon om het eruit te laten vliegen, maar laat het vanaf de 5e verdieping vallen. Ik zie de vrije val van het roodborstje, waarna het zijn vleugels spreidt en het de wind eronder krijgt... En als het met gespreide vleugels door de straat zweeft kijk ik het na...

Het voelt goed.
Leuk om even te delen!

Liefs, Dolf

[Ricca]

Het voelt goed.
Leuk om even te delen!

Mooi om te lezen!

Liefs,
Ricca

[Ricca]

Het volgende stukje over het roodborstje had ik ooit opgeslagen. Nu kwam ik het toevallig weer tegen en dacht meteen aan jouw droom. Enjoy!

The Robin Redbreast

The robin redbreast is a bird of Spring, a time of new growth and new beginnings. It flies into our lives on the winds of change asking us to weed our personal gardens and plant new seeds for our future. Rebirth and renewal require changes in all areas of life that have become stagnant and outdated. The robin redbreast teaches us to how to make these changes with joy in our hearts. Its song is a happy one reminding us to let go of our personal drama and learn to laugh with life. If this medicine is underdeveloped those with this totem are continually challenged by the prospects of change. Difficulties arise and emotional discord can surface. Learning how to release our attachments to the old is one of the life lessons the redbreast helps us master.

This bird packs a powerful punch. It holds strong significance in ancient myth and lore. One legend had its origins in European mythology, in which the bird of Spring was associated with the New Year and  represented divine sacrifice and the rebirth of the spirit.

In Medieval Europe the robin redbreast was often depicted attending the Christ child, an emblem of the Passion to come.  It was told how, at that fateful hour, it was the tiny robin who flew to Jesus' Crown of Thorns, striving valiantly to pluck the spines away with his beak. Unfortunately the bird succeeded only in tearing his own breast on the thorns. Ever since then it was thought that all robins wore red feathers on their bosoms as a badge of honor. The robin redbreast is a bird of divine service. Those with this totem often have past life ties to the Christ energy. They make excellent priests and missionaries.

The red coloring of the robins chest is linked to the kundalini in man. This life force lives coiled up within the base of the spine. When sufficient spiritual growth has been attained it uncoils, rising up the spine to create heightened awareness. This process enhances psychic vision which leads us into enlightenment. Those with this medicine are dedicated spiritual seekers. Growth can be slow and arduous. With patience, compassion and proper focus spiritual ideals are achieved.

Robins lay powder blue eggs. This is the color associated with the throat chakra in man. It is also linked to heavenly inspiration.  Because the throat chakra's main function is to express the will of God and the egg is symbolic of new life, this helpful little totem teaches us how to assert the creative will of God in all we do. It leads us into new beginnings without fear by restoring faith within our hearts.

[Opti-Mystique]

Mooi Ricca! Ik ben hier erg blij mee, dank je wel!!

...Learning how to release our attachments to the old is one of the life lessons the redbreast helps us master...

...wat mijn hang naar nostalgie en bijbehorende uitspraak "ik ben een sucker voor vroegâh!" weer in heel ander perspectief zet.

...a time of new growth and new beginnings...
...those with this totem are continually challenged by the prospects of change...

De laatste dagen krijg ik meer subtiele hints van het universum binnen, dat er veranderingen op komst zijn en 'joy for the heart'
Kben lekker bezig...

En heel toepasselijk, die verwijzing naar vorige levens!

Nogmaals bedankt, Ricca!

Lfs, Dolf