Hoewel de afbeelding een traditionele voorstelling van de zgn. Dag des Oordeels is, heeft de kaart niets te maken met het idee van beoordeeld worden of met uitverkorenen en niet-uitverkorenen. "Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren" betekent eenvoudig: iedereen is geroepen, maar weinigen verkiezen te luisteren...
Een engel met vlammende gouden haren (transformatiesymbool) roept de naakte mensen op uit hun graf op te staan. Hij blaast een reveille op een gouden bazuin. De bazuin brengt als blaasinstrument het element lucht (denken) in beweging en de engel doet een oproep tot bewustwording, een oproep om te ontwaken uit de toestand van onwetendheid die gesymboliseerd wordt door de grijze, asgrauwe kleur van de lichamen. Om welke onwetendheid gaat het nu nog? Waartoe roept de engel zo laat in de Grote Arcana nog op? Wat valt er nog te leren na alle kaarten die al gepasseerd zijn? Oordeel is niet een herhaling van de voorafgaande kaarten. Toch worden in tarotboeken vaak betekenissen genoemd die eigenlijk bij een van de voorafgaande kaarten horen, of die gewoon te vaag zijn... Een kleine bloemlezing:
- ontstijgen aan oordeelsvorming (hoort bij Gerechtigheid)
- een nieuwe visie (hoort bij de Gehangene)
- groei van bewustzijn en inzicht (te vaag, hoort bij álle kaarten...)
- ontwaken (tot wat?)
- transformatie (hoort bij meerdere kaarten en vooral bij de Dood)
- wedergeboorte (hoort bij Matiging - en bij de Wereld)
- uit de duisternis in het licht komen (hoort bij de Zon)
- redding, verlossing (van wat?)
- bevrijding (na de grenzeloze vrijheid van de Zon?!)
De archetypische betekenis van Oordeel gaat m.i. veel verder dan het bovenstaande. De driedimensionale doodskisten zijn symbolen van sterfelijkheid. Het opstaan uit de doodskist is de bewustwording van onze onsterfelijkheid en onze multidimensionele aard. Niet een bewustwording na afloop van het leven, maar
tijdens het leven. Het kruis op het vaandel aan de bazuin laat zien dat we op een
cruciaal punt zijn aangekomen. Het symboliseert ook de ontmoeting van twee soorten tijd: de aardse tijd en de eeuwigheid. Door als mens geboren te worden, kozen we ervoor om in onwetendheid geboren te worden, maar het is niet de bedoeling dat wij onwetend te blijven... Wij mogen ons - nog tijdens het leven - gaan herinneren wie we wérkelijk zijn. Wij zijn goddelijke, God-gelijke wezens, die de heerlijke taak hebben overal om ons heen licht te verspreiden. Onder de Zon vónden wij het Licht, nu mogen we beseffen dat we zelf het Licht
zijn.
Wij hebben voor het driedimensionele bestaan gekozen vanwege de unieke mogelijkheden ervan, mogelijkheden om te groeien op een manier die anders onmogelijk zou zijn. Bepaalde kanten van onszelf zouden op geen enkele andere manier tot hun recht komen. Aanvankelijk mogen wij ons volledig op deze fysieke rol concentreren, het is een belangrijke rol. Maar uiteindelijk hebben wij ook de mogelijkheid om ons te verwezenlijken over de grenzen van het fysieke decor heen. Het getal 20 is het tweelinggetal van 10 (2 x 10), dat het getal is van de zichtbare, fysieke wereld (Rad van Fortuin). De 20 verenigt de zichtbare wereld met de onzichtbare regionen.
In het stadium van Oordeel is het voor het eerst mogelijk diepgaand te beseffen dat wij werkelijk één zijn met De Bron van alle leven. Wij zijn van oorsprong eruit voortgekomen en alles wat uit De Bron komt is er in beginsel één mee en blijft er altijd volledig uit opgebouwd. Het besef ontwaakt dat er tussen onszelf en De Bron in wezen geen ander onderscheid is dan dat wij onszelf
toestaan een onderscheid te voelen. Het doet ons inzien dat alle negatieve gevoelens en gedachten die we nog steeds hebben, alle duisternis in de schijnbaar zo donkere hoeken van het graf, in essentie het goddelijke in zich dragen. Zelfs haat, grieven, angst, schaamte of schuldgevoel, zijn uit deze lichtende essentie opgebouwd. Door ons doen en laten in de loop van vele levens, is dit licht omsluierd en hebben we de liefdeloze, donkere sfeer beleefd die op deze terreinen in ons was. Maar de engel houdt zijn vleugels voor ons op, zodat wij onszelf kunnen zien op de manier zoals wij ook gezien worden vanuit de engelenwereld... Het is een gezamenlijke onderneming: met hulp uit de tedere, innige liefdessferen van Licht en Goedheid kunnen wij ons ontdoen van de laatste zelfveroordelingen en opstaan uit de duisternis van het graf.
Hoe wij onszelf zien en ervaren is natuurlijk ook van invloed op hoe wij de wereld zien en ervaren. En omgekeerd. Oordeel heeft daarom niet alleen betrekking op wie wij werkelijk zijn, maar evenzeer op het ware karakter van het hele bestaan, van de wereld en de manier waarop élk wezen hier een plaats heeft.
De oproep van de engel is een vreugdevolle klank, een klank van liefde. Deze klank resoneert in de mensen, zodat zij zich
innerlijk geroepen voelen en dit gebeurt alleen doordat zij zich openstellen. Als de duisternis van het graf hun natuurlijke omgeving was geweest, zouden zij zich daarin wel thuis gevoeld hebben, maar het besef is tot hen doorgedrongen dat zij zich eigenlijk hadden begraven in een wereld die niet de ware wereld is. Het voelt als een bevrijding, een verlossing en maakt hen intens gelukkig... De witte bergen die bij de Dwaas al in de verte te zien waren, zijn hier dicht genaderd. De ware wereld, de wereld van liefde en licht, was er altijd al,
ook hier op aarde, maar wachtte alleen nog op verwelkoming.
De Cursus in Wonderen zegt het zo: Liefde wacht op een welkom, niet op tijd, en de werkelijke wereld is niets anders dan jouw welkom van wat altijd al was. De roep van vreugde ligt er dan ook in besloten en je blije respons is je ontwaken tot wat je nooit verloren had.Ieder mens die zich naar het Licht keert, wordt zelf een bron van licht. Hoe kun je helpen de wereld lichter te maken als je niet je eigen licht laat schijnen, hoe zwak het ook nog mag zijn? Beoordeel het niet naar zijn kilowatt-vermogen. De menselijke staat is niet tegengesteld aan de goddelijke. Het is de stoffelijke afspiegeling ervan. Daarom is de menselijke staat een gezegende staat. Als je eenmaal beseft wie je eigenlijk bent, met je positieve kanten én je verwarring, heb je je ware, levende Zelf gevonden.
Dan zul je zeggen:
Ik heb jou mijn hele leven gekend en je vele namen gegeven.
Ik heb je vader en moeder en kind genoemd.
Ik heb je geliefde genoemd.
Ik heb je zon en maan en sterren genoemd.
Ik heb je aarde en regenboog genoemd.
Ik heb je bloemen genoemd.
Ik heb je mijn hart genoemd.
Maar nooit, tot op dit ogenblik,
noemde ik je mijZelf.
Ik ben het Licht. En jij ook. En iedereen...
Veel liefde en licht,
Ricca
