Staven 9

[palomino]

De man op de kaart staat als een bewaker voor een rij van acht staven die als een hekwerk van oude overtuigingen achter hem staan.Hij houdt één staaf stevig met beide handen vast en heeft een argwanende blik in zijn ogen.Hij voelt zich bedreigd en heeft een verdedigende houding.Hij lijkt wel verankerd en niet in staat zich te bewegen en heeft zichzelf in een situatie geplaatst waarin hij gevangen zit.Door de ingang te bewaken is hij tegelijkertijd bezig de uitgang te versperren...
Het zou kunnen dat hij in het verleden gekwetst,gewond is geraakt-zie het verband om zijn hoofd-en verwacht dat zich nu problemen zullen voordoen die er helemaal niet zijn...het zijn slechts de pijnlijke herinneringen,tegenslag uit het verleden die er voor zorgen dat hij altijd terughoudend en op zijn hoede is,en hem rusteloos en wantrouwend maken.
Eigenlijk heeft hij zich vastgeklampt aan de pijnlijke ervaringen en tegenslagen die in werkelijkheid al achter hem liggen.Met er aan vasthouden creert hij een hindernis ,een blokkade om in beweging te komen en verder te gaan.Hij heeft er geen benul van dat zijn eigen houding hetgene is dat hem belemmerd zich verder te ontwikkelen...
Als hij zich er van bewust wordt dat hij zichzelf beperkt en het initiatief neemt om zich om te draaien dan zou hij de mogelijkheid zien om hiervan los te komen...door de opening stappen,de staaf op zijn plek zetten,de situatie hiermee afsluiten en voor goed achter zich laten.

Zojuist viel me ook ineens op dat het de zésde staaf is die ontbreekt en daarmee een ingang/uitgang creeert...als je de keus maakt om hier door heen te stappen dan kom je harmonie vinden,je evenwichtiger voelen,je  kunnen verzoenen met jezelf ,je basis zal steviger worden,en zult je veiliger voelen.
Uiteindelijk wordt dan toch de negen bereikt als de staaf op zijn plek is en er iets voltooid en afgerond is.
Waar het op aan komt is om je bewust te worden dat je in beweging moet komen,actief te zijn en zaken op een rijtje te zetten alvorens tot voltooiing te komen.

Liefs Palomino

[Ricca]

Lieve Palomino,

Ik sluit me helemaal aan bij jouw interpretatie van Staven 9. Daar hoeft eigenlijk niets meer aan toegevoegd te worden, behalve de afbeelding. Toch geef ik ook maar even mijn eigen interpretatie, want 1) ik schrijf nu eenmaal graag over de kaarten en 2) het helpt me om voor mijzelf de dingen 'op een rijtje te zetten'.

Staven Negen toont de verdedigende houding van iemand die (te vaak) gekwetst is. Hij heeft in het verleden veel pijn en problemen ondervonden. Het verband om het hoofd symboliseert een psychische verwonding. De staven die zich achter hem bevinden zijn de pijnlijke ervaringen uit het verleden die steeds weer achter hem opduiken omdat hij er nog niet klaar mee is. Ze lijken wel 'achter de rug', maar er hoeft maar iéts te gebeuren of hij pakt ze weer op (de staaf in zijn hand). De rij staven vormt een barrière tussen hem en het vredige landschap met de groene heuvels op de achtergrond (landschap van groei en innerlijke vrede), ze zijn de tralies van zijn mentale/emotionele gevangenis. Hij zit muurvast binnen zijn eigen belevingswereld.

De man heeft een argwanende blik in zijn ogen en is erg op zijn hoede. Hij voelt zich bedreigd en staat klaar om ogenblikkelijk terug te slaan. Er is echter geen sprake van een werkelijke bedreiging, het zijn slechts zijn herinneringen aan eerdere pijnlijke ervaringen die deze angst- en afweerreactie oproepen. Aan zijn krachtige postuur is te zien dat hij veel ervaring heeft met vechten. Hij heeft er een gewoonte van de gemaakt de schuld van zijn eigen onvrede bij anderen of in de buitenwereld te leggen. Projecteren is een proces waarbij je pijnlijke dingen van jezelf buiten jezelf neerlegt. De voorkeur voor strijd (een staveneigenschap) kan iemand gevangen houden in zich herhalende conflictpatronen...

Wij kunnen op talloze manieren op een bepaalde situatie reageren. De een begint in een bepaalde situatie misschien te lachen, de ander begint te huilen, en weer iemand anders wordt bijvoorbeeld boos. En nog iemand anders zal misschien totaal niet op de situatie reageren, het doet hem niets. Iedereen heeft zo zijn eigen unieke manier van reageren op bepaalde situaties. Dat komt doordat iedereen zijn eigen emotionele bagage bij zich heeft op zijn levensreis. Wij hebben allemaal een beperkt aantal onverwerkte emotionele ervaringen van vroeger in ons rugzakje. En al die persoonlijke ervaringen zijn ieder op zich verbonden met een bijbehorende emotionele reactie, die we ooit hebben gevormd - meestal in onze jeugd.

Wanneer we ergens heftig op reageren, ons geráákt voelen, kiezen we dus één van die persoonlijke, onverwerkte emoties met de daarbij behorende typisch eigen emotionele reactie uit ons rugzakje. Dat kiezen gaat gewoonlijk niet bewust, maar is meestal een zo goed als automatisch verlopend proces: er gebeurt iets en we reageren gewoonweg. Aan de hand van de opgeroepen emotie interpreteren we vervolgens de gebeurtenis die de emotie opriep. Op deze manier (ver)vormen we onze eigen waarneming. We zien de situatie op een zodanige manier dat zij onze reeds in onszelf aanwezige emoties logisch en gerechtvaardigd maakt. Maar we zijn nooit kwaad of overstuur om de redenen die we denken!

Als we bijvoorbeeld kwaad zijn geworden, zien we buiten ons ook een reden om kwaad te zijn. Begonnen we te huilen, dan zullen we redenen zien om bedroefd te zijn. En liet het hele gebeuren ons koud, dan zullen we buiten ons iets zien dat totaal onbelangrijk lijkt. Dus: we voelen boosheid en daaromzien we buiten ons een booswicht; we voelen ons gekwetst en daarom zien we buiten ons een schoft; we voelen ons aangevallen en daarom zien we buiten ons een bedreiging enz. Er wordt een gevoel van vroeger opgeroepen en op grond daarvan interpreteren we de huidige gebeurtenis die dat gevoel bij ons opriep. We maken het voorval door middel van een projectie 'passend' bij ons gevoel. In feite keren we dus de wereld om en zien we iets dat niet werkelijk bestaat, maar dat we zelf hebben bedacht (het verband om het hoofd van de man legt ook een verband/verbinding tussen zijn gedachten en de ervaring waar hij middenin zit). Die omkering gaat overigens razendsnel; je kunt zeggen dat emotie en projectie zo goed als tegelijk ontstaan. Het is ook een zichzelf versterkend proces. Waarneming en emotie rechtvaardigen elkaar over en weer: we zijn boos en daarom zien we buiten ons een booswicht. En omdat we nu buiten ons een booswicht zien, worden we nog bozer. En omdat we nu nog bozer zijn, zien we buiten ons iemand die werkelijk een schurk is, waardoor we nog bozer worden, enzovoort. Op deze manier belanden we razend snel in een emotionele cocon waaruit het moeilijk ontsnappen is. Het is veel gemakkelijker om anderen de schuld te blijven geven van onze eigen onvrede... Waarneming en ervaring bevestigen en versterken elkaar en vormen een gesloten systeem. Vaak lukt het niet om hier op eigen kracht uit te ontsnappen en hebben we er anderen bij nodig om ons te helpen of de weg te wijzen.

De man op de kaart klampt zich vast aan zijn staaf. Dit is het tegenovergestelde van loslaten. Wat hij niet ziet, is dat juist het oppakken van deze staaf een opening heeft gemaakt om de groene heuvels te bereiken, om tot groei te komen en innerlijke vrede te vinden. Maar dan moet hij wel zijn houding veranderen. Je eigen houding bepaalt hoe je de wereld ervaart.

Als podiumkaart wijst Staven 9 op het belang van loslaten, jezelf bevrijden, vergeven... De afbeelding laat zien hoeveel moeite je daar nog mee hebt. De ommekeer komt pas als de kaart letterlijk omgekeerd ligt...

Liefs,
Ricca

[Ricca]

Staven 9 omgekeerd

• Waar je bang voor bent dat trek je aan. Door voortdurende waakzaamheid ben je juist bezig die situaties te scheppen waar je bang voor bent of waar je je tegen verzet. Maar op een onbewaakt ogenblik gebeurt het gevreesde toch... Zeg dan niet: "Zie je wel, ik had gelijk met op mijn hoede te zijn, voortaan zal ik dubbel op mijn hoede zijn", want daar maak je het alleen maar erger mee. De kaart hoeft niet te adviseren om in één keer helemaal met vechten te stoppen. Het opgeven van de verdedigende houding kan het risico inhouden dat de problemen die je zo lang op afstand hebt gehouden, plotseling op je afstormen en een omvang bereiken die je niet meer aankunt. De New Visionkaart: de beer is los...
  http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/tarot/St9_NV.jpg
  Bekijk de kaart in een legging in het licht van de omringende kaarten en van de situatie. Misschien kun je beginnen met een  kleine stap. Eens kijken wat er gebeurt als je in één situatie de dingen gewoon op zijn beloop laat...
  
  
• Te veel van jezelf vergen. Je hebt al een keer flink je hoofd gestoten en gaat tóch door - ondanks je verwondingen. Geen acht slaan op de signalen van je lichaam/ geest. Te ver gaan in het nastreven of verdedigen van een doel of ideaal. Jezelf opbranden (staven = vuur). Grote vermoeidheid, zwakheid of ziekte.
  
  
• Er wordt een begin gemaakt met het zoeken van een andere invalshoek. Het inzicht begint te dagen dat de te overwinnen obstakels van innerlijke aard zijn. Als je het toelaat wordt je de weg gewezen naar een nieuw bewustzijn dat uitstijgt boven je grenzen of je weerstand. Dit nieuwe bewustzijn geeft je een andere kijk op de wereld. Je hoeft je niet te concentreren op je angsten om ze los te kunnen laten. Concentreer je liever op het tegenovergestelde. Door innerlijke vrede na te streven, door iedere situatie die je vrede verstoort in het licht te houden, zul je merken dat je geest zich opent voor nieuwe ideeën, oplossingen en antwoorden die uit je hart komen. Staven 9 rechtop is als het rijden met een vuile voorruit. Je kunt niet duidelijk of ver zien. In de omkering wordt de voorruit schoongemaakt. Misschien is het leven je behulpzaam in de vorm van een enorme plensbui... Hierdoor kun je weer helder zien en het terrein met de groene heuvels opmerken, het gebied van innerlijke vrede. Innerlijke vrede geneest. Als je eenmaal hebt besloten innerlijke vrede te scheppen, merk je misschien dat er veel dingen gebeuren die je besluit om kalm te blijven uitdagen. Dan zeg je misschien: "Ik blijf rustig behalve wanneer er dat gebeurt (die éne staaf)". Het Universum stuurt je die uitzonderingen als een gelegenheid om een nieuwe vredige reactie te scheppen in plaats van een reactie van ergernis en verzet.

[Leeuwin]

Ik heb dit artikel nog eens doorgelezen n.a.v het topic waarom woorden triggeren.

Ik heb eens even de kernkwaliteitenkwadrant erbij gehaald. Ik weet niet of jij, Ricca, hiermee bekend bent?
E.e.a kwam bij mij wat duidelijker naar voren. Ik heb een allergie voor mensen die slecht luisteren. Als ze maar doen en ze luisteren niet naar mij dan voel ik me snel niet op waarde geschat c.q aan de kant gezet.

Een kernkwaliteit van mij is invoelendheid. Een valkuil is weer dat ik soms te lang in dat gevoel blijf zitten waardoor ik soms te passief kan zijn. Mensen met een enorme daadkracht (hoewel ik beslist geen slome ben) trekt dat aan.

De uitdaging voor mij is om sneller uit dat gevoel te komen en gevoelens om te zetten in daadkracht. Daadkracht is iets anders dan zonder reden scherp worden! Dit vergemakkelijkt voor mij de omgang met, zoals eerder genoemd in een ander topic, de omgang met strebers.

Liefs van Leeuwin