Dankje Lilith,
Ik ben -voor mij- te vaak geketst, gebroken (geestelijk), gebruikt dat ik niet veel vertrouwen meer heb in de man, niet de man zelf, maar voor een relatie.
Ik wou geen vriend meer, ik zou alleen zijn en blijven... scheeld een heleboel pijn.
Aangezien je je gevoel niet kunt uitzetten (wat ik hard geprobeerd heb) ben ik toch verliefd, ik ben tenminste super zenuwachtig bij hem en mijn maag verkrampt regelmatig door alle vlinders als ik alleen al aan hem denk, laat staan als ik hem zie. Ik kan niet stoppen om aan hem te denken en te zwijmelen en elke dag als ik wakker wordt heb ik zo'n fijn en relaxt gevoel, wat ik gedroomd heb weet ik niet, maar ik weet wel dat hij er in voor kwam.
Waar ben ik bang voor; weer die immense pijn wat telkens weer erger wordt (elke verbroken relatie een stukje meer pijn zeg maar) en ik weet niet hoelang ik dat nog kan, ik wordt er steeds depressiever van en de borderline reageerd er steeds heftiger op.
(Ik heb dus borderline, maar normaal kan ik er goed mee overweg, dat kon ik de laatste keer dus niet.)
De zin; "Love is not a game, your heart is not a toy, if you want it broken, give it to a boy' gaat dus heel erg voor mij op, het is me te vaak gebeurd en ik ben bang dat ik er gewoon weer in zal tuinen.
Ik denk dat ik het zo het beste kan zeggen...