Beste Moos,
Na het lezen van de allereerste alinea, krijg ik het gevoel dat je onderhand meer met een kind te maken hebt dan met een echtgenoot. Jij bent z'n vrouw, niet zijn moeder. Ik kan me zo goed voorstellen dat jij dit verschrikkelijk vindt. Dus...........
Hij wil jullie relatie niet beëindigen omdat hij dan zijn gevoel van status kwijt is plus natuurlijk z'n verzorging. Maar eigenlijk voelt hij zich gekooid omdat hij van jou niet mag doen wat hij wil. En wat hij wil doen is niet het goede, volgens jou dan. Eigenlijk vindt hij er niks meer aan, mogelijk dat daar zijn dadenloosheid vandaan komt maar dat spreekt hij niet tegen je uit. Erg dubbel vind je niet?? Jij hebt helemaal gelijk in wat jij schrijft over zijn moeilijke keuze.
Ik hoop en bid dat hij veel heeft aan de gesprekken die hij momenteel met mensen heeft plus aan jullie therapie.
Eerlijk gezegd Moos, kan ik me je angst voor de toekomst behoorlijk voorstellen. Want wat gaat hij doen, mocht hij chronisch ontevreden blijven jegens jullie relatie maar toch niet weg wil?

? Heb je zelf enig idee wat dit mogelijk kan zijn?
Ik vraag mij af Moos, of hij van begin af aan wel helemaal eerlijk tegen je is geweest. Bijvoorbeeld over het hoe en waarom van zijn sterke gevoelens van minderwaardigheid?
Het getal 2 is het getal van De Hogepriesteres: groei en bewustwording!
Groetjes en sterke van,
ANJA