Een stomp in het ziekenhuis

[Anja]

Ik weet niet waarom maar ik loop door een ziekenhuis. Iemand die moeilijk kan lopen wordt aan haar jasje bij haar schouders opgetrokken zodat ze toch nog vlot kan lopen. Ik zie het van een afstandje.
Dan komen drie jongens met het syndroom van Down mij tegemoet. Een daarvan wil mij in eerste instantie een stomp geven maar bedenkt zich.

Het lijkt wel alsof men gaat proberen om mij een schuldgevoel aan te praten; een gevoel van niet goed mijn best te hebben gedaan of te weinig beschikbaar/flexibel of zoiets. Dit omdat men zelf onder druk staat.

Teruggekoppeld naar mezelf: ik durf gerust te zeggen dat ik mij wel voor mijn zaken inzet maar zo nu en dan wel mijn grenzen aangeef en daar heeft men moeite mee.