je vraagt wat ik doe met mijn intuïtie, en daar geef ik antwoord op. Ik zeg niet wat andere moeten of mogen doen. Wij leven in de wereld van het ego. Als kind zijnde zijn we (al) geconditioneerd, zijn we ego geworden, of liever gezegd is mijn ego gegroeid. Ons ego is ontzettend groot, misschien niet expres. Maar wij kunnen niet zonder, want bv iets leren is een handeling van het ego. Je probeert het te doen met je ziel, maar het ego zal meekijken, en zich ermee te bemoeien. Als ik kijk naar mijn duidingen, toen ik begon en niets van de tarot wist waren mijn duidingen puurder als nu. Bij iedere kaart komt er een gedachten op van mijn ego. Die zich als ermee bemoeit, die een perfecte duiding neer wil zetten, waardoor ik applaus kan oogsten. Terwijl duidingen iets zou moeten zijn van de ziel. Daarom doe ik niets om mijn intuïtie te versterken, de kans zit erin dat mijn ego mee gaat doen. En als dat gebeurd accepteer ik dat, tenslotte ben ik op de aarde, en kan ik niets anders dan bevriend zijn met mijn eigen ego.
Damaris.
