Flexibiliteit.

[heleen]

Ik ga of ben met mijn jongste dochter op vakantie. Noodgedwongen, op de een of andere manier kan mijn dochter niet thuis blijven. Zij is nogal nerveus. Het lijkt alsof zij iets ontvlucht, wat dit is weet ik niet. We zijn op een grote slaapzaal (zonder mensen). Mijn dochter is druk in de weer, met het regelen van allerlei zaken. Ik neem daar geen deel aan. Mijn dochter vraagt regelmatig iets aan mij. Wat is mij niet duidelijk, en soms geef ik antwoord, maar ik ben niet met haar bezig. Ik kijk naar haar. Dan loop ik de slaapzaal uit, loop door een gang en kom uit bij een podium, waar een toneelstuk/zangconcert. bezig is. Er zijn 3 mannen, met grijze opgeschoren kapsel aan het zingen op het podium. Ze kijken heel gelukkig en gaan op in het gezang. Een Hele lange “man”(ik weet niet of het een man is, het is in ieder geval geen vrouw), met een satijn /zilverachtige paarse blouse, een kleine dikke met een satijn/ zilverachtige mintgroene/blauwe blouse, en er is nog een 3de man maar die zie ik niet (maar ik voel hem wel). De lange dunne, en de korte dikke staan tegenover elkaar. En de 3de staat zijlings. De lange man geeft met zijn hand het ritme van het lied aan (dirigeren). De lange man kijk ik aan in zijn gezicht, maar hij ziet mij niet, of doet alsof hij me niet ziet, hoewel hij wel in mijn richting kijkt. Regelmatig komt mijn dochter mij storen. Dan loop ik met haar mee naar de slaapzaal. Maar ik ga iedere keer terug naar het podium. Het lijkt ook wel of ik iedere keer echt wakker wordt als ik naar de slaapzaal van mijn dochter ga (hoewel het niet haar slaapzaal is, komen de woorden er toch zo uit). Ik ga iedere keer terug naar de droom. Als ik weer bij het podium ben, en de mannen staan in volle borst te zingen, zie ik op het toneel dat er nog een toneelspel bezig is. Er is een zilverachtige lade kast, met 3 lade en ronde poten (de poten uit de kast van Belle en het beest. Er zit een moederfiguur in de kast, achter de lade. In de onderste lade zit een kind. De moeder probeert het kind in slaap te krijgen, maar het kind heeft geen zin om te slapen. De moeder is zich niet bewust van het gebeuren op het podium, zij ziet de 3 mannen niet, het kind wel, daarom wil het niet slapen. Mijn jongste dochter roept mij weer, ik loop terug naar de slaapzaal. Weer wordt ik wakker, en val weer in slaap, dezelfde droom. Weer ben ik bij het podium, ben ik mij bewust dat ik  voor het podium sta, achter mij is de slaap zaal. Ik ben mij ineens bewust dat ik tussen 2 gebieden in sta. Achter mij de slaapzaal, de lijn waar ik sta, en het podium. Maar ineens ben ik mij ook bewust, dat er op het podium verschillende werelden door elkaar heen lopen. En ik loop daar door heen.

Heleen.

[Sweetie]

Helena ,

Onrust voel ik ook bij jou , wat mij opvalt is de 3 mannen terwijl het er eigenlijk 2 zijn , de 3 laden en de 2 werelden ...

Het cijfer 3 en hier denk ik .. het gevoel van 3 de wiel aan de wagen , de 2 werelden , je weet niet waartoe je hoort

Suus

[heleen]

lieve Suus.

Dank je wel voor je uitleg. de zin de 3 laden en de 2 werelden vind ik een hele mooie zin. Ik weet niet waarom, maar net of er een geheime boodschap in is verstopt. Denk meteen aan het spelletje. 3 bekers worden geschoven op de tafel, en je moet raden onder welke beker iets zit. Misschien moet ik de lege wereld zoeken.

liefs
Heleen.

[Sweetie]

Helena ,

Misschien staat onder 1 beker ... Helena ... met haar handjes op de rug .. te kijken , te zoeken naar haar woorden ... of die tot het publiek roept ... wat wil ons Helena zeggen , wat wil ze het publiek toeroepen ?

Suus 

[heleen]

hinkel de pinkel daar komen zij aan.
Zij hebben geen meer aan
En met de handjes op de rug
Hinkel de pinkel daar komen ze terug.
(handjes/op, flink breed uit zingen haaaaaaandjeees en ooooooop)

Spelletje uit mijn kinderjaren. Wat ze niet meer aan hadden ben ik vergeten Maar het kan niet vulgair zijn geweest, ik heb een keurig nette katholieke opvoeding gehad

Onder de beker Helena, met haar handjes op de rug. Ik zie weer de kleine Helena, met haar handjes op de rug. Probeert te hinkelen, maar in mijn kinderjaren ben ik nogal een mollig meisje, Ja mollig en niet dik . En dat hinkel de pinkelen lukt mij niet altijd even goed. Ik val regelmatig om. Mijn buurmeisje en mijn zus, allebei 1 jaar ouder dan mij, kijken toe, hoe ik daar sta te stuntelen. Het publiek zucht en kreunt. En Helena zingt uit volle borst (en vooral zeer vals)

Hinkel de pinkel, daar komen zij aan

Een heerlijk kind de kleine Helena. Ik zie haar zo staan, beide armpjes op de rug. En inderdaad Suus, ik moest vroeger vaak naar woorden zoeken. Enthousiast druk, kon ik vaak niet uit mijn woorden komen. Ik vertelde alles door elkaar heen, een waterval van woorden, (met veel liedjes ertussen). Verhalen kwamen vaak niet tot einde, omdat ik de woorden niet wist. En dan vroeg ik het aan mijn bedeesde 1 jaar oudere zus, die veel intelligenter was als ik, `hoe ging dat woord ook alweer`. Maar al wist ik het woord niet, het kon bij mij de pret niet drukken. Ik ratelde gewoon door.

Het publiek Suus, daar trek ik me weinig van aan.

liefs
Heleen.

[heleen]

De droom het laat me niet los. Wie waren de mannen die ik zag in mijn droom?  Het zilverachtige, ik was/ben gefascineerd.  Wat zongen ze? Ik heb het niet gehoord.

Vandaag moest ik nog even naar de winkel. Het was al donker. Hoe ik het verder moet omschrijven weet ik niet. Ik zag in de verte lampjes, straatverlichting. Maar deze straatverlichting heeft niet de zelfde hoogte (golfbeweging). Ik kreeg de associatie met een notenbalk, en meteen was ik in gedachten terug  bij de droom.  Muzieknoten van licht, ze danste voor mij door de lucht.

Heleen

[heleen]

gisterenavond terug gegaan naar de straatverlichting. Ik wilde weer genieten van de mooie muzieknoten. Hetzelfde ritueel, eerst weer naar de winkel. Vol verlangen loop ik terug naar huis. Ik ben op hetzelfde punt, maar ik zie niet de mooie notenbalken, ik zie alleen maar oranje achtige straatverlichting, zelfs niet de mooie heldere verlichting van gisteren. Ik loop verder, het moet er toch zijn. Helaas het is er niet meer. Enigszins teleurgesteld ga ik naar huis, maar toch, ergens had ik het verwacht, ik woon hier al zeker 8 jaar, en de straatverlichting heb ik vaak gezien, de muziek noten nooit.

Heleen.

[heleen]

Weer in een fase waarin ik veel droom.

Ik zie in mijn droom een lange man (dezelfde man als uit mijn vorige droom?). De man loopt rond in een kamer (wat hij dan voor kleren aan heeft weet ik niet, maar niet de mooie zilverachtige blouse). Plotseling zijn we in een schuur, er staat een  rolstoel. De lange man heeft nu een dik grijs vies deken om zich heen geslagen, hij heeft een donkere zwarte bril op (blinde bril). Hij loopt naar de rolstoel, ik kijk naar hem. Hij gaat zitten, en volgens mij vloekt hij. Ik blijf kijken, ik help hem niet. Met moeite rolt hij zijn rolstoel naar voren. Na een paar keer op een neer te gaan, rolt hij de stoel naar de deur. Zijn rolstoel staat met zijn rug naar de deur, de deur is open. Er is een hoge drempel. Weer rolt de man zijn rolstoel van voor naar achter, weer vloekt hij, hij kan de drempel niet over. Nogmaals rolt hij zijn stoel naar voren, weer achter. Zijn rolstoel klapt achterover de drempel en man valt naar beneden, hij valt de diepte in, het lijkt wel of we tussen hemel en aarde zweven. Ik blijf achter in de schuur.

Heleen.

[heleen]

Mijn jongste dochter heeft bezoek. Ze liggen op de bank. Het zijn kinderen die lijken op geelachtig/transparant jelly bean snoepjes, met  een laagje stof (weer een grijsachtige deken/kleding). Ik kom de kamer binnen. De visite is erg rumoerig, zeg maar rustig vervelend. Ze springen op de bank, boeren en vloeken. Ik word chagrijnig van het bezoek, of liever gezegd woedend. Ik ruk de kleding/deken van de kinderen af, en gooi het buiten links en rechts over de schutting. Dan loop ik naar binnen, en ga onder op de trap zitten. Ik ben bang, bang dat de ouders van de kinderen komen, omdat ik hun kleding heb afgepakt.

Achter mij hoor ik gezang
S(w)ing s(w)ing S(w)ing
Everbody start to swing
Slow, slow Quick  Quick slow

Ik heb het lied proberen op te zoeken op internet. Ik kon het niet met deze tekst vinden. Zo staat het liedje in mijn herinnering, het enige met tekst dat ik kan vinden is dit

http://www.youtube.com/watch?v=zCAzO17PybE

daar is de tekst toch anders.
Achter me voel ik weer dezelfde man, de lange man en ik voel hoe hij het ritme aangeeft met zijn hand.

vandaag trek ik de bekers 7 kaart omgekeerd.

• Een keuze ingegeven door angst. Angst overstemt de innerlijke stem van de intuïtie.
  

Inderdaad in mijn droom was ik bang, durfde ik niet meer van de trap af te komen. misschien ben ik ook wel bang wakker geworden.
Heleen

[heleen]

jaarkaart 2014

Bekers 3.

Heleen.

[Sweetie]

En deze is mooi Helena ..
ik las onlangs de bekers 3 .... vergeet geen feest te vieren , vond het zoiets van ..huh 

Suus 

[heleen]

inderdaad een hele mooie kaart. 3 is sowieso een heel mooi getal.

Heleen