Ziekenhuis

[Eva_84]

Een droom van een paar nachten geleden die me maar niet los laat..

Ik ben in het ziekenhuis samen met een goede vriendin van me. We worden begeleid door een man met een bril die zich voorstelt als dokter, maar die eerder een verpleger lijkt in zijn wit-groene kledij. Hij brengt ons via een trappengang naar een zaal helemaal bovenaan in het gebouw. Er staan 3 rijen met bedden, waarop allemaal mensen liggen. De twee laatste bedden zijn nog vrij, en hij toont ons dat we erop moeten liggen. Het valt me plots op dat iedereen, ook wij twee, hetzelfde aanheeft, zo'n operatiekleedje waarvan de achterkant open is en dat gewoon met een touwtje wordt toegebonden. De dokter/verpleger gaat weg. Ik kijk eens goed rond mij en vraag me af waarom we hier zijn, op deze afgelegen zaal. Niemand lijkt ziek; ze lijken zich eerder te vervelen op de bedden.
Het voelt niet goed. Ik spoor mijn vriendin aan om hier samen weg te lopen. Ze kijkt me ongeïnteresseerd aan en draait zich op haar andere zij. Ik besluit alleen weg te gaan. Plots komt de verpleger terug binnen. Ik loop langs de andere deur weg. In die gang ligt een dode baby. Ik voel dat er nog meer lijken zijn maar zie er geen. De verpleger is blijkbaar een of andere psychopaat die erop uit is ons een voor een te doden en zijn job misbruikt om mensen naar hier te lokken.
Ik loop zo snel ik kan naar buiten maar de verpleger lijkt altijd net even snel te lopen. Ik voel me heel machteloos, angstig, alleen, en ik kijk constant achterom. De zaal waar we lagen, is blijkbaar in een afgesloten deel van het ziekenhuis waar er renovatiewerken worden uitgevoerd. Ik wil vluchten maar dat lukt niet, en ik kom niemand tegen die me kan helpen.

[Ricca]

Lieve Eva,

Een beetje laat, en misschien ben je er zelf al helemaal uit, want het is eigenlijk een heel duidelijke droom, maar ik wil er toch nog wel iets over zeggen.

Een ziekenhuis is een plek van genezing. Je loopt er in een operatiekleedje, dus je bent er voor iets ingrijpends (operatie = ingreep = iets ingrijpends): een ingrijpende verandering. De afdeling waar dit zal plaatsvinden is helemaal boven in het ziekenhuis: op het geestelijke niveau. Er is een arts/verpleger die beslist goede bedoelingen heeft, want hij is gekleed in wit en groen, kleuren van onschuld en zuiverheid (wit) en liefde en mededogen (groen, de kleur van het hartchakra). Groen en wit zijn ook kleuren die wel in operatiekamers worden gedragen. Je kunt de arts beschouwen als jouw 'innerlijke genezer'. Hij focust op wat goed is in jou en stelt je daardoor in staat te groeien (bril = focus; groen is ook de kleur van groei). Bij een operatie wordt meestal iets weggesneden, dus voor die groei is het ook nodig om iets los te laten...

Zelf heb je in de droom geen idee waarom je daar bent in dat ziekenhuis. Je verbaast je over al die mensen die daar zo rustig op die bedden liggen. Ook je goede vriendin lijkt zich helemaal geen zorgen te maken. Zij is in de droom dat deel van jou dat zich vol vertrouwen overgeeft aan wat er gaat gebeuren. Maar zelf vertrouw je het allemaal voor geen cent en je probeert te vluchten.

In de gang vind je een dode baby en dan slaat bij jou de paniek toe. Ineens ben je ervan overtuigd dat de arts wel een psychopaat moet zijn die iedereen wil doden. Maar dat is niet zo! Het is slechts je eigen angst die jou zo argwanend maakt en zulke dingen laat denken. Natuurlijk lukt het je niet op uit het ziekenhuis weg te komen, want hoe groter jouw tegenzin om je angst onder ogen te zien, hoe meer macht je aan het angstbeeld van de 'psychopaat' geeft. Je raakt hem niet kwijt, hij loopt precies even snel als jij.

Maar angst is het onbekende.
Het is verbeelding.
Het is geen werkelijkheid.

In momenten van crisis wordt altijd een nieuw zelf geboren, een baby-zelf, een zelf dat pas te voorschijn kon komen tijdens de crisis. De baby in de gang was jouw nieuwe zelf! Door te vluchten heb je het geen kans gegeven. Hij leek dood, maar waarschijnlijk was hij niet echt dood en zou je hem alsnog nieuw leven in kunnen blazen. Maar dan moet je wel je wantrouwen laten varen.

Het is mooi dat je schrijft dat er op die afdeling van het ziekenhuis renovatiewerken werden uitgevoerd. Re-novatie = weer als nieuw worden. Dat slaat op jouzelf en dat was het doel waarvoor je in het ziekenhuis was: weer als nieuw worden, je kinderlijke onschuld terugvinden, herboren worden. Net als een baby zou je dan nog niet meteen de vaardigheden hebben om alles perfect te doen, je zou nog steeds dingen moeten leren, maar je zou snel groeien. Je hebt het echter nog niet aangedurfd en bent ervoor weggerend... jammer.

Er zal vast nog wel een nieuwe kans komen en ik hoop dat je je dan herinnert om vertrouwen te hebben. Heb vertrouwen in je eigen groei en ontwikkeling. Echte groei is de bereidheid te veranderen, te leren, te ervaren, te groeien, je te verheugen en tenslotte je over te geven. Groei is meer dan fysieke of emotionele groei. Het is de bereidheid om je eigen innerlijke werkelijkheid te onderzoeken, vooral de donkere kanten ervan, zodat je daar licht in kunt brengen. Dat is groei. Dat is de ingrijpende verandering waar de droom het over heeft.

Op de zaal stonden drie rijen bedden. Drie is het getal van de Keizerin - die verbonden is met groei.

Liefs en licht!
Ricca

[Eva_84]

Dit komt helemaal niet laat, maar net op het juiste moment 

Die droom kwam in een heftige periode waarin vanalles rond me gebeurde waar ik geen vat op had (3 personen die dicht bij mij staan, die in het ziekenhuis belandden in levensgevaar). Ik had het eerder op die manier geïnterpreteerd. De droom liet me niet los, maar door het hier te kunnen delen viel er een last van mijn schouders en ik heb er eigelijk niet meer aan terug gedacht.

Maar wat je beschrijft is precies waar ik op dit moment doorheen ga. Ik ga dit even laten bezinken.

Dank je Ricca