Droom van een winkel

[Bucephalus]

De deur waardoor ik binnen kom zit in de hoek, links van de gevel.

Links van me zijn houten laatjes in een soort van apothekersrek, sommige laatjes zijn half of gedeeltelijk geopend en er zit een houten ronde knop op elk laatje. De winkel is donker, stoffig en slordig. Er staat een rechthoekige tafel in en er staan oude spulletjes omheen. De winkel is rechthoekig met twee ramen links van mij aan de kopse kant. Ze kijken uit op een blinde muur. Voor één raam zit een oranje bloemetjesgordijn dat dichtgetrokken is met lichtgrijze luxaflex erachter.  Het raam rechts naast de ingang biedt geen uitzicht. Er staat een wenteltrap in de winkel, daar komt de vrouw van de bakker naar beneden, ik ken haar niet. Ze ziet er slecht uit met dikke randen onder haar ogen. Ik ben al eens eerder in deze winkel geweest. Het voelt niet goed, iets onheilspellends is aanwezig en er hangt een dikke, zware sfeer. De vorige keer dat ik er was ben ik omgedraaid en weggegaan, heb ik de deur niet achter me dicht gedaan maar open gelaten. Hoewel ik weer de drang heb om weg te gaan ben ik in de winkel en blijf ik staan. Ik zoek iets, maar weet niet meer wat. Misschien ligt het in een van de laatjes. De vrouw kijkt me aan, het wordt langzaam donker in de kamer.  Ik sta in de buurt van de wenteltrap. Een dikke, donkere materie komt op me af en ik voel me bang en angstig. Het gaat me verstikken! Wat moet ik doen??? Vertwijfeld schieten in een recordtijd een aantal mogelijkheden door me heen. De gedachte: “Wil!”schiet door me heen, maar mijn zusje is er niet om te helpen. Ik zal het zelf moeten doen. De angst maakt echter plaats voor iets anders. Ik word naar binnen getrokken, in mezelf en daar brandt een soort van fakkel. Ik hoor, je hebt de kracht in je! In mijn oren buldert het. Ik weet niet of ik het kan, maar ik weet dat de enige keuze is om de kracht aan te spreken. De materie wervelt om me heen en ik zie donkergrijze bijna zwarte wolken. Ze cirkelen om me heen. Ik laat mijn armen zakken spreid ze iets uit, met de handpalmen van me af gedraaid naar de donkere materie toe. Ik reik naar de energie in mij. Uit mij, via de bovenkant van mijn hoofd stroomt een stroom energie en vloeit om me heen. De energie is een geel-oranje golf.  Ik duw met die energie als het ware de duisternis van mij en de vrouw af. Zij gilt in mijn oren boven het geraas uit: “Wat gebeurt er? Wat doe je?”.
Ik roep een soort van bezwering uit naar de materie, roep met een diepe en gebiedende stem: “Verdwijn!! Dan is het heel even rustig, de materie twijfelt of het plaats zal maken. Ik roep harder en heel zeker: “Hoor mij…….. want…. IK BEN DE MAGIËR!!”
Ik zie dat de donkere wolken zich terugtrekken, de kamer wordt weer licht. De vrouw stapt onder de indruk, maar opgelucht verder de trap af en ligt ineens op de tafel. Ik weet dat ik haar moet behandelen met Reiki. Ik leg mijn handen over haar gezicht heen en zeg, “Stil maar, het is weg. Je hoeft niet meer bang te zijn”. Ik verplaats mijn handen naar haar slapen en kijk naar de ramen aan de kopse kant. Ik zie het oranje bloemetjesgordijn voor het rechter raam opbollen en zie de luxaflex, alsof de wind het doet opwaaien. Ik realiseer me echter dat het raam dicht is, dat de duistere kracht niet opgelost is. Het gaat weer terug komen en ik weet dat het met de vrouw heeft te maken. Ik ga in een dilemma verkeren, ik kan de vrouw niet loslaten en tegelijkertijd de materie weer terugdringen. Op dat moment word ik wakker gemaakt. Ik realiseer me dat het te vroeg is, ik heb het niet afgemaakt.

Ik heb nog nooit zoiets gedroomd, het was heel echt. Wat betekent het? Ik voel me opgelucht want ik weet dat mijn energie zuiver is. Witte magie. Op de een of andere manier is die conclusie belangrijk voor mij. Onder de douche spoel ik me af. Ik moet me gaan verdiepen in de materie, de volgende keer zal ik misschien een spreuk moeten gebruiken, maar welke?

Later op de ochtend: Ik heb er wel een barstende hoofdpijn aan over gehouden. Er staat druk op mijn oren, ze klappen dicht. Pfffft.

Als iemand mij kan helpen met de duiding of betekenis, graag!

[Ricca]

Lieve Buc,

Als in een droom trappen voorkomen (zoals hier de wenteltrap), gaat de droom meestal over de geest en de diverse niveaus van bewustzijn. De donkere, stoffige, slordige winkel aan de voet van de wenteltrap, doet me denken aan het onderbewustzijn (niet te verwarren met het veel diepere en helder verlichte onbewuste). Het onderbewustzijn is eigenlijk niet meer dan een vergeten laagje van het bewustzijn en je kunt er gemakkelijk binnengaan. Intuïtief (de toegangsdeur zit aan de linkerkant = intuïtieve kant). Ik zou de winkel een soort schemerachtig, halfbewust gebied in jouzelf noemen. Je bent er vaker geweest, in deze ruimte van de geest, maar dat voelde niet prettig en je bent er toen snel weer weggegaan, waarbij je de deur hebt opengelaten... voor een volgende bezoek. Een winkel suggereert ook dat er 'werk aan de winkel' is, en vanwege het apotheekachtige ladenrek, lijkt het erop dat dat werk iets met genezing of heling heeft te maken. Het is in ieder geval goed dat je deze ruimte opnieuw binnengaat.

De laatjes kun je zien als de opberg-laatjes van de geest. Er kan van alles in zitten, ooit opgeborgen (opgeslagen) of verborgen en daarna vergeten: herinneringen, verborgen overtuigingen enz. Sommige laatjes staan een stukje open, dus wat er ook in zit, het wordt wel gebruikt (is wel actief). Je bent in de droom op zoek naar iets, al weet je niet meer wat je precies zocht. Misschien had je in de laatjes moeten kijken, voor in-zicht, maar dat heb je niet gedaan en in zekere zin is dat ook op te maken uit de ramen van de winkel.

Ramen staan vaak voor in-zicht of uit-zicht (afhankelijk van of je zelf binnen of buiten bent) - maar eigenlijk is dit hetzelfde, omdat we buiten onszelf alleen maar datgene kunnen waarnemen dat ook in onszelf aanwezig is. Er zijn drie ramen aan de winkel en ze bieden geen van drieën uitzicht. Twee kijken uit op een blinde muur en over het derde raam ben je nogal vaag, maar ook daar is geen uitzicht. Er lijkt sprake van een (schijnbaar) uitzichtloze situatie óf, en dat is dus hetzelfde, een belemmerd inzicht. De uitzichtloosheid wordt gedeeltelijk ver-bloemd door een dichtgetrokken oranje (vrolijk) bloemetjesgordijn, dat tevens de neergelaten lichtgrijze luxaflex verhult. Lichtgrijs is de kleur van angst.

En toch zou dat obscure, stoffige winkeltje met oude spullen wel eens een schatkamer kunnen zijn...

Grappig dat je vermeldt dat de twee ramen zich aan de kopse kant van de winkel bevinden. Dan denk ik al snel aan twee gesloten ogen in een hoofd... En het derde raam zou dan voor het derde oog kunnen staan... het geestelijke oog...

Voordat ik verder ga heb ik eerst nog een vraag over de vrouw die over de wenteltrap naar beneden komt. Je zegt dat het de vrouw van de bakker is en dat je haar niet kent. Begrijp ik het goed dat zij een bestaande vrouw uit je dagelijkse leven is, maar iemand die je verder niet persoonlijk kent?

Liefs van Ricca

[Bucephalus]

Lieve Ricca,

Ik herken me helemaal in wat je tot nu toe hebt geschreven en ben erg benieuwd naar je verdere analyse.

De vrouw van de bakker was een zin in de droom. De persoon die erbij hoorde kende ik niet. Geen idee wat dat betekent. Het lijkt een stukje uit een verhaallijn, alsof dat er zo los in gezet was. De enige relatie die ik kan bedenken is dat de vrouw in de droom er slecht uit zag, met diepe randen onder de ogen. En die heeft de vrouw van onze bakker ook. De vrouw maakte verder een apathische, berustende indruk op mij alsof ze jaren gebukt gaat onder een zware last en er voor haar geen ontkomen aan was.

Liefs,
Buc

[Ricca]

Dank je voor de toelichting. Nu eindelijk een vervolgje...

Omdat de droom zich in jouw innerlijke wereld afspeelt, is de vrouw die de wenteltrap afdaalt een deel van jouzelf, maar een deel dat je in de droom nog niet als zodanig herkent. Op een of andere manier weet je dat zij de 'vrouw van de bakker is' en haar ogen lijken ook op de ogen van de bakkersvrouw uit je dagelijkse leven, maar het gaat natuurlijk niet om die bestaande persoon. Je hebt geen redenen om over die persoon te dromen, je kent haar immers slechts oppervlakkig, maar blijkbaar heb je toch iets van jezelf in haar herkend. Een deel van jou heeft zich ooit een moment met die vrouw (of met haar ogen) geïdentificeerd en dát deel is de vrouw die in de droom van de trap af komt.

De vrouw in de droom ziet er slecht uit en maakt een apatische, berustende indruk, alsof zij al jaren onder een zware last gebukt gaat. Dit doet me denken aan wat je in een ander topic schreef over de last die je al 25 jaar meedraagt i.v.m. de wiegendood van je zoontje. Voeg daarbij het feit dat bakkers altijd een oven hebben en dat een oven in dromen de baarmoeder en het proces van zwangerschap en geboorte kan symboliseren, en dan lijkt het wel duidelijk dat de vrouw in de droom de moeder is van je overleden zoontje - d.w.z. jijzelf in de rol van moeder van je zoontje. Vergeet hierbij niet dat zij slechts een déél van jou is, niet je totale zelf. Zelf ben je veel meer dan de moeder van je zoontje...

Op mij maakt de vrouw vanwege de dikke randen onder de ogen een verdrietige, maar vooral ook vermoeide indruk. Moe van zichzelf en van de verwijten die ze zichzelf maakt. Misschien zelfs in toenemende mate, want het afdalen van een wenteltrap heeft ook iets van een neerwaartse spiraal (gelukkig wel in een rustig tempo). Hier is inderdaad 'werk aan de winkel'. Toch is het ook moedig van haar om in het onderbewuste af te dalen.

In de droom voel jij je de aangewezen persoon om de vrouw (jezelf) te helpen. Je ziet hoe zij eraan toe is en doet ook inderdaad een poging haar te helpen, maar zolang je haar nog niet herkent als een deel van jezelf, moet die herkenning er eerst komen. Dat kan achteraf, in het waakleven, maar om de droom een helende droom te laten zijn, zou die herkenning er in de droom moeten zijn. Misschien in een volgende droom...

Er leiden vele wegen naar Rome en natuurlijk is het ook mogelijk om in het waakleven aan de bevrijding van je last te werken (je had het over het afpellen van de beschermende lagen, als bij een ui), maar het is ook mogelijk om in een droom in één keer volledig van iets te genezen - tenminste als die herkenning er is en als je je in de droom bewust bent van wat er nodig is. Zo'n genezing in een droom werkt onverminderd door in het waakleven.

Volgende keer ga ik dieper in op de 'donkere materie' en de magiër in jou.

Liefs,
Ricca

[Bucephalus]

Lieve Ricca,

Wat heb je dat mooi geanalyseerd en goed opgeschreven! Erg veel dank!!

Eigenlijk voelde ik ook al wel dat ik een verbinding met de vrouw in de droom had: de vermoeidheid, haar verdriet voelde ik haarfijn aan. Wellicht dat het werken met Reiki en de hulpvraag naar mijn zusje in die droom aangeven dat ik de oplossing deels buiten mezelf zoek of in een soort van magie. Het angstgevoel was enorm sterk.

Mij is door meerdere personen verteld dat ik in een vorig leven mijn krachten verkeerd heb aangewend. Misschien is dat juist en zit daar nog een karmisch element.

Lieve groet,
Buc

[Bucephalus]

Ik sta nu in onze woonkamer, ik loop naar het gedeelte waar de houten vloer een betonnen ondergrond heeft.
Er ligt water op de houten vloer. Ik ben op blote voeten.

Ik heb een lang gewaad aan, een soort nachthemd. Ik moet een opdracht vervullen. Het beeld van onze huisgenoot met alcoholprobleem doemt op. Hij zit in elkaar gedoken op in een vreemde houding. Het is een grotesk beeld, verwrongen. Het is tijd, besef ik.

Ik laat mijn handen naast mijn lichaam zakken met de handpalmen naar buiten gedraaid. Ik sluit mijn ogen. Het is donker, ik zie niets, er doemt geen beeld op in mijn hoofd. Ik moet me gronden en lange koorden schieten de aarde in. Ineens verandert er iets in het beeld in mijn hoofd, het wordt lichter, abstracte vormen schieten door mijn hoofd. Er ontstaat een soort van wervelwind om me heen met lichte flarden, repen als van mist, die steeds sneller gaan draaien. Dit is het, weet ik, maar ik moet oppassen, ik weet niet wat de gevolgen zijn. Ik onttrek me aan het proces en het stopt. De beelden verdwijnen. Ik draai me om en loop weg en ik zie de afdrukken van mijn blote voeten op het hout. Ze zijn echter breder en er is geen voetholte te zien in de afdruk.

Dit was een korte droom, ik had niet het paniekerige gevoel dat is bij de eerdere droom had. Naar mijn gevoel hebben ze met elkaar te maken.

[Ricca]

Mij is door meerdere personen verteld dat ik in een vorig leven mijn krachten verkeerd heb aangewend. Misschien is dat juist en zit daar nog een karmisch element.

Lieve Buc,

Het heeft helemaal geen zin en is zelfs belemmerend om iets in een vorig leven als 'verkeerd' te bestempelen. Aan het woord karma kleven altijd weer opvattingen over schuld, maar karma heeft niets te maken met schuld of met het goedmaken daarvan. Alleen met liefde... Als je zelf geen herinneringen hebt aan vorige levens, hoef je je daar ook niet mee bezig te houden.

De tweede droom lijkt inderdaad een vervolg op de eerste. Laat ik daarom snel doorgaan met die eerste. Waar was ik gebleven...

Op het moment dat de vrouw de trap afdaalt en jou nadert, wordt het donker in de winkel en verschijnt ook de donkere materie die blijkt te bestaan uit donkergrijze, bijna zwarte wolken. De materie/energie is afkomstig van de vrouw, het zijn háár gedachten (wolken = element lucht) en jij wordt bijna meegezogen in haar gedachtestroom. Het maakt je bang en je vreest dat het je zal verstikken. Dat laatste (verstikkend) is typisch voor schuldgevoel...

Donkergrijs is de kleur van wanhoop (er schieten vertwijfelde gedachten door je heen) en uitzichtloosheid (de ramen). Zwart kan voor schuldgevoel staan (niet voor pijn of verdriet, dat zijn helende emoties en die zijn niet zwart; ook niet voor spijt, want oprechte spijt komt uit het hart en is groen). Eigenlijk staat zwart voor de verloochening van Gods liefde (niet de afwezigheid ervan!) of voor de ontkenning van het licht (niet de afwezigheid ervan!). Je kunt het vergelijken met een kind dat in een verlichte kamer de handen voor zijn ogen houdt en zegt dat het bang is in het donker...

De donkere materie is natuurlijk een zinsbegoocheling, want alles is liefde en er bestaat helemaal geen schuld, maar wel een zinsbegoocheling die heel sterk en intens kan zijn. Het betekent niets en brengt toch alles tot stilstand. En dan kun je je inderdaad angstig voelen, en verblind (luxaflex voor de ramen), en verstikt. Dan lijkt er geen uitweg te zijn, of in jouw woorden:

geen ontkomen aan...

Maar ook dat is een illusie...

Zelf ben je je in de droom als meevoelende waarnemer voor een deel bewust van de gevoelens van de vrouw, echter zonder je erdoor te laten meeslepen, en dat maakt jou de drager van het licht (de brandende fakkel in jezelf). Even denk je aan je zus Wil, die blijkbaar een steun voor jou betekent, maar die niet in de droom aanwezig is, en je beseft dat je deze situatie zélf moet oplossen. Door dat besef verdwijnt de angst en dat is het moment waarop je die brandende fakkel in jezelf ontdekt.

Door de eenheid van woord en beeld (dromen is beeldtaal) hebben namen (eigennamen) vaak ook een letterlijke betekenis en de naam 'Wil' verwijst ook naar jouw wilskracht. De brandende fakkel doet me in dat verband denken aan Staven Aas (levensenergie en wilskracht en vurig verlangen, de energie van het element vuur en van de zonnevlecht).

In een poging deze kracht in jezelf aan te spreken, laat je een stroom geel-oranje energie uit je kruinchakra komen die over de buitenkant van je lichaam naar je handen vloeit. Blijkbaar zijn je chakra's in de droom ontsloten en als dat het geval is, schept dat een brandend ovenvuur in jou en ben je dus zelf óók een soort 'vrouw van de bakker'.

Als je deze energie tot ver bóven het kruinchakra zou trekken, tot buiten het etherisch lichaam (buitenste auralaag), heeft dat een bevrijdende invloed op lichaam en geest. Oranjegeel is een genezende energie, het verdrijft depressies, geeft hoop, zorgt voor enthousiasme enz. Het kan ook schuldgevoelens verbloemen - en dan denk ik even aan het oranje(!) bloemetjesgordijn... Echter, het feit dat de oranjegele golf meteen over je lichaam omlaagstroomt, betekent dat de energie gevangen is geraakt in je astrale lichaam (binnenste auralaag), waardoor alleen maar het vuur in de oven van de zonnevlecht wordt aangewakkerd. Je hebt eigenlijk alleen maar je wilskracht versterkt. Maar misschien was dat op dit moment gewoon de bedoeling.

Het lukt je in ieder geval wel om met die versterkte wilskracht de duistere materie van jou en de vrouw weg te duwen. Maar nu wordt de vrouw angstig. Ze is al zo lang gewend aan dat schuldgevoel, heeft er al in berust en meent het misschien zelfs nodig te hebben... alsof ze vindt dat ze maar beter zichzelf alvast kan straffen voordat God eraan te pas komt... Maar God straft nooit, omdat hij ons nooit iets kwalijk neemt... Alleen mensen zijn in staat zichzelf en anderen iets kwalijk te nemen en hebben het dan nodig om te leren vergeven. De energie van vergeving komt uit het hart en is groen. Heldergroen of licht olijfgroen... Stel je eens een moment voor dat er in die winkel heldergroene gordijnen (zonder bloemetjes) hangen. Zou dat niet verfrissend zijn? Jij bent de ontwerper van de droomdecors...

Voordat ik met de droom verder ga, zou ik graag van jou horen wat jij onder magie verstaat en wat volgens jou een magiër kan doen. En ik ben ook heel benieuwd naar de kleur van de vlam van de brandende fakkel.

Liefs,
Ricca

[Bucephalus]

Lieve Ricca,

Je hebt me weer veel ter overdenking aangeboden, waarvoor erg veel dank!

Ik heb geen herinneringen aan vorige levens, tenminste niet bewust. Ik heb wel vaak een dejà vu, maar wie heeft dat niet?

De kleur van de fakkel in mij is helder wit, de kleur van het licht.

Wat versta ik onder magie? Ik denk dat er verschillende vormen van magie zijn. Magie in de pure vorm schuilt in de kleine dingen van alledag die zorgen voor een vredig gevoel, blijheid en dankbaarheid. De regenboog in een door de zon beschenen dauwdruppel, de flonkering van sneeuwkristallen in een winters zonnetje, het kunstig geweven web van een spin, de wind die de grashalmen in allerlei patronen doet wuiven, rustende werkhanden. Er is zoveel dat me treft en me verwondert en dat zorgt voor een moment met een sterretje, een magisch moment.

Er is ook een ander soort magie. Deze is manipulatief, wordt aangewend door de mens en behelst het beheersen en manipuleren van energie met als doen goed te doen of schade te berokkenen. Zaken die te maken hebben met Adat, verhalen waarmee ik ben groot gebracht, zaken die van invloed zijn op hoe ik denk en voel. Mannelijke en vrouwelijke energie, macht en dienstbaarheid. Wellicht ook kenmerkend voor het gezin waarin ik ben opgegroeid.

Magie is altijd iets geweest waarvoor ik bang was, is altijd iets duisters geweest voor mij, iets waarvoor ik op mijn hoede moest zijn. Aan de andere kant was er altijd het licht, noem het God of de Engelen. Een magiër is dus een persoon die de dingen ten goede of ten kwade kan doen keren in dit leven, in deze droom zo je wilt.

Ik weet dat ik word geholpen, dat ik word bijgestaan; er zijn zoveel signalen, maar ik voel me ook beknot, ingeperkt, afgesneden van de bron, ik weet niet of je begrijpt wat ik bedoel? Ik ben op zoek naar mezelf, maar op de een of andere manier blijf ik hangen, alsof ik in een kringetje ronddraai. Wellicht heeft dat ook met de dromen te maken? Mijn hele leven draaide om anderen te bewijzen dat ik goed genoeg ben, dat het gezegde: als je voor een dubbeltje geboren bent word je nooit een kwartje, niet voor mij geldt. Ik heb veel gedaan, werk veel en hard, heb mijn talenten op allerlei fronten ontwikkeld. Ik ben nu op het punt in mijn leven aangekomen dat ik aan het terugkijken ben. Wie ben ik? Wat raakt mij? Wat vind ik belangrijk? Waar word ik blij van?

Ik kijk uit naar je antwoord.

Veel liefs,
Buc