ja, marianne, je hebt volkomen gelijk,
en kweetet, het is goed bedoeld
ik onderdruk emoties niet hoor,
zelf zie ik het zo,
ik ben nu alleen, maar was dat daarvoor ook al zo, dus voor mijn gevoel heb ik eigenlijk niet zo heel veel verloren,
waar ik het moeilijker mee heb, zijn vriendschappen, het feit dat men er altijd was voor anderen eender in welke omstandigheden en dat die zogenaamde vrienden je dan gewoon links laten liggen op momenten dat je wel wat vriendschap, genegenheid en een schouder kunt gebruiken, daar heb ik moeite mee, om die knop gewoon om te draaien, maar dat heeft ook te maken met het gevoel van onderwaardering, onrechtvaardigheid,
ik weet dat dat niet zo hoeft te zijn, maar anderen geven je dat gevoel
zo een oudere vriendin, waarvan de man heel erg dement aan het worden was, ze had het er keimoeilijk mee en we hadden veel aan mekaar in die momenten, tot ze plots wat depri werd en de telefoon niet meer opnam toen ik wou informeren hoe het met haar ging, dat duurde een paar weken
ten einde raad stuurde ik een bericht naar één van haar kinderen om te vragen hoe het met haar was,
en ja, dan rijd er plots een vrachtwagen over je heen, het laatste waar je je aan verwacht,
ik kreeg te horen dat ze de dieperik in was en het feit dat ik steeds maar 'mijn' problemen op haar schouders kwam leggen, deed haar nog dieper zakken
over het feit dat zij ook tegen mij haar probleem afbabbelde , werd niks gezegd,
dan heb ik wel zoiets van, heb ik dan niet meer betekent dan dat
en dat na vijfentwintig jaar 'vriendschap' ?
ik antwoorde aan die zoon dat ik wat afstand zou houden, en dat deed ik, en toen plots weken later, kreeg ik terug een bericht, dat hun moeder er terug tegen kon, ook om vriendschap te 'delen',
dan heb ik zoiets van, ja? en? nu moet ik ws ineens doen alsof er niks aan de hand was,
neen , zo werkt het voor mij niet,
vriendschap dat is door dik en dun er zijn voor mekaar, een vriend is iemand die met je lacht, maar ook met je grient,
ik zit dus wel geblokkeerd in die vriendschap, temeer omdat ze nog wat later een boodschap insprak op mijn mobiel, zeggende dat ze zich afvroeg of ze mij wat misdaan had, het feit dat ik niks liet horen van mij,
tja,
waar blijf je dan met je gevoel, je emoties?
ik stop ze niet weg, ik probeer ze een plek te geven
ook mensen die er van overtuigd zijn, waar er gescheiden wordt, moeten ze partij kiezen denken ze, ik snap dat niet,
ik heb aan niemand iets gevraagd,
I did it all by myself
en daar ben ik wel best fier op
ik zal met de tijd wel een andere vrienden kring opbouwen
en als de zon dan nog wat wil schijnen zodat de kreeft langs het water kan gaan fietsen dan kompt het allemaol goe, jong
ik ben al helemaal tot rust gekomen, maar het kan nog beter, MOET nog beter
fijne zondagavond en dank om te kijken
