De Dood symboliseert een overgang. Binnen het leven voltrekt zich een constant proces van afsterven en vernieuwing. Zonder dit proces zou er geen sprake zijn van ontwikkeling. Hoewel afbraak en verlies van het oude meestal als negatief wordt ervaren, is het een noodzakelijk deel van de levensweg en biedt het de kans op groei en ontplooiing. Het feit dat De Dood niet de laatste kaart van de Grote Arcana is, wijst er al op dat de levensweg na De Dood gewoon doorgaat en dat de Dood dus geen betrekking heeft op de lichamelijke dood. Uiteindelijk leidt de Dood tot bevrijding, maar de overgang kan wel een pijnlijke ervaring zijn. Door sommigen wordt de Dood alleen als verkondiger van het nieuwe gezien, maar dit is slechts de halve betekenis van de kaart. Om het nieuwe geboren te laten worden moet eerst het oude sterven en het diepe beleven van het afscheid van het oude is een wezenlijk aspect van de Dood. De kaart is per slot naar dat sterven genoemd.
In de praktijk van een kaartlegging kan de Dood voor elk soort beëindiging en nieuw begin staan, maar in de context van de Grote Arcana heeft de Dood betrekking op de dood van het ego. Voor veel mensen is het ego het enige 'ik' dat ze kennen en daarom vrezen ze de Dood. Omdat ze niet weten wat ze ervoor terugkrijgen...
Op de Rider-Waitekaart verschijnt de Dood als een machtige figuur te paard, aan wie vier stervelingen op verschillende manieren weerstand bieden. De vier stervelingen, een koning, een bisschop, een jonge vrouw en een kind, vertegenwoordigen de verschillende houdingen die het ego kan innemen.
- De neergeslagen koning toont de starheid van het ego. Wanneer iemand geen enkele noodzaak tot verandering ziet, zich volledig met zijn uiterlijke persoonlijkheid identificeert, overtuigd is van zijn eigen belangrijkheid en zijn gelijk, en niet bereid is een nieuwe visie uit te proberen, ligt de enige kans op verdere ontwikkeling en uiteindelijk verlossing en verlichting slechts in de volledige instorting van het ego. Voor zo iemand is de Dood een zeer ingrijpende ervaring, zijn hele wereld lijkt in te storten...
- De bisschop staat overeind en kijkt de Dood recht in het gezicht. Hier zien we de waarde van een religie of spirituele leer, die weliswaar misschien niet de volledige waarheid in pacht heeft, maar ons toch van onze angst voor de Dood verlost. Zijn vertrouwen houdt hem overeind.
- De jonge vrouw heeft een ambivalente houding. Haar ego is niet star, maar toch zelfbewust en trots en wenst zich niet over te geven. Daarom knielt ze wel neer, maar wendt ze zich tegelijkertijd ook af.
- Alleen het kind, dat volledige onbevangenheid symboliseert, verwelkomt de Dood met een boeket bloemen in zijn hand.
Eigenlijk zien we hier de Keizer, de Hiërofant, de Keizerin en de Dwaas (allemaal aspecten van onszelf) in hun confrontatie met de Dood. De kleur van hun kleding is veelzeggend. Zowel de koning/Keizer als de bisschop/Hiërofant zijn hun rode mantel van de uiterlijke macht kwijt. Oog in oog met de Dood is uiterlijke macht van geen betekenis. De kroon van de koning ligt op de grond en de gebroken staf van de bisschop eveneens. De koning is nu bedekt door een blauwe mantel: eindelijk dringt de waarheid tot hem door. De bisschop is gekleed in het geel, in dit geval de kleur van geloof/vertrouwen. De vrouw draagt een grijze jurk. Grijs kan staan voor een soort bewuste onverschilligheid, d.w.z. weigeren een keuze te maken. Lichtgrijs kan ook wijzen op angst. Het kind heeft nog geen te groot ego ontwikkeld en is gekleed in het blauw van de waarheid.
Het bovenstaande vind ik essentieel voor de betekenis van de RW kaart. Daarom vind ik de voorstelling van de figuren op de kaart in de Tarot in de Herstelde Orde (gebaseerd op RW), hoe mooi ook, helaas gewoon fout. De Koning in vol uiterlijk ornaat zou het minst bevreesd zijn?? Het kind is het bangst voor verandering??? Dat gaat er bij mij niet in.
http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/tarot/DD_HO.jpgTerug naar Rider-Waite. De Dood zelf draagt een zwart harnas over zijn skelet en rijdt op een wit paard. Het zwarte harnas maakt hem onkwetsbaar, mysterieus en onaantastbaar... Zwart heeft vaak een negatieve betekenis, maar is ook een kleur van latente mogelijkheden. Zwart absorbeert alle kleuren, zuigt naar binnen, maar houdt ook de verwachting in van de geboorte van iets nieuws. En natuurlijk is het een kleur van rouw. Wit weerkaatst alle kleuren en symboliseert daarom zuiverheid. Wit is ook de kleur van heelheid en de essentie van het leven. Het paard heeft een rustige tred. De Dood heeft geen haast. De ervaring van de dood van het ego is noodzakelijk, maar kan niet overhaast worden. Op de teugels van het paard zijn doodshoofden en gekruiste knekels afgebeeld. Op de RW kaart draagt de Dood geen zeis, maar een grote zwarte vlag met een witte roos, symbool van zuiverheid en vertrouwen (denk aan de witte roos van de Dwaas) en als Mystieke Roos een symbool van de Universele Liefde en van genezing. De witte roos staat ook voor gezuiverd verlangen: als het ego sterft, verdwijnen eveneens de
egoïstische behoeften. Alles aan de figuur van de Dood is wit of zwart: met de Dood is geen compromis te sluiten. Na het succesvol passeren van kaart 13 is er geen weg terug, alleen vooruit.
In diepste zin heeft de kaart geen betrekking op het
proces van transformatie, maar toont ons het
moment waarop we met de noodzaak worden geconfronteerd de illusies van het ego te laten vallen en de transformatie plaats te laten vinden.
De lucht is grijs. Zowel psychisch als spiritueel geeft een grijze periode of sfeer het overgangsgebied aan tussen het bekende en het onbekende. Op de achtergrond schijnt de zon tussen twee zuilen door. Het ego behoort tot de dualistische wereld (de twee zuilen), maar dankzij de Dood zal er een heel nieuw bewustzijn komen: de zon zal even onder gaan, maar op de volgende kaart (Matiging) is hij al weer opgekomen (herboren). Het landschap vóór de zuilen doet denken aan het 'Land der Doden', zoals dat in alle mythologieën wordt beschreven. Door het midden van de kaart stroomt een rivier die de over te steken grens symboliseert. Het bootje staat voor een veilige oversteek. Het water van de rivier stroomt voortdurend, maar toch verandert de rivier zélf niet. Hoe ingrijpend de dood van het ego ook is, wij zijn veel meer dan alleen maar het ego, onze wezenskern blijft onveranderd.
Het getal 12 is een getal van kosmische orde en cyclische tijd. Er zijn twaalf uren, twaalf maanden, twaalf dierenriemtekens. Met 12 is de cirkel rond. De cyclus begint daarna opnieuw met het getal 1. Maar een cirkel kan ook gesloten worden en tegelijk naar een hoger niveau gaan. De nieuwe cyclus begint dan met het getal 13. Door de stap naar 13 is de cirkel, waarin je eeuwig rond kunt draaien, veranderd in een spiraal die opwaarts gaat.
Citaat: Het leven is als een spiraal, waarin we steeds weer rondcirkelen; vaak rond dezelfde kwesties, maar iedere keer vanuit een hoger perspectief. En ach, het valt allemaal best mee met de Dood:
http://www.villarevak.org/g_kct/dh.gifLieve groeten,
Ricca
