sloophuis

[cathy]

Samen met anderen bevind ik mij in een sloophuis. Het voelt meer dat we ons verbergen dan dat we er echt
wonen. Op een gegeven moment zien we dat van het huis naast ons de schoorsteen al in de fik staat.
Uit angst zelf ook in een brandend huis terecht te komen voelen we ons genoodzaakt het huis toch te
verlaten.
Iemand die hier zijn lichtje eens op kan laten schijnen?

Cathy

[Carla]

 

Mijn associatie is gelijk dat je beter jezelf kunt zijn.

Omdat een huis staat voor jezelf, en omdat je er met anderen bent, in een sloophuis waar je je 'verbergt' (ik lees dat als 'aanpassen aan de groep waarin je verkeert').

Heb je zelf het idee dat je ergens sociaal gezien te maken hebt met een bepaalde 'groepsdruk' oid waar je je niet zo geweldig bij voelt?

[cathy]

Zo bekeken heeft het misschien te maken met moederdag.
Ik erger me al een hele week aan de filmpjes op televisie, denk erom zondag moederdag.
Ik heb al 25 jaar een stiefmoeder. Mijn eigen moeder leeft nog wel, maar er is geen contct meer.
Tot voor 2 jaar geleden deden we gewoon aan vader en moederdag. Tot ik er op een dag genoeg
van had. Om verschillende redenen hebben wij toen vader en moederdag afgeschaft.
Nu is het zo dat mijn vader 3 weken geleden is overleden en dat ik nu gek genoeg ineens met
die moederdag in mijn maag zit. Ik weet dat mijn broer waarschijnlijk wel gaat en dat het einde
van het liedje wel zal zijn dat ze zeggen: zie je wel ze komen niet, wat hun dan het recht zou
geven om ons helemaal buiten te sluiten. Ik weet het. Het zijn gedachtespinsels, maar toch zit
er een soort angst.
Toen mijn vader ziek was heeft ze gevraagd of ik bij een gesprek met de dokteren aanwezig
wou zijn. Ik werk thuis en ze belde om kwart voor 3 dat het gesprek om 4 uur zou zijn. We wisten
eigenlijk al dat hij niet meer beter zou worden dus ik zag er niet zoveel noodzaak in om bij dat
gesprek aanwezig te zijn. Ik heb toen wel gezegd als je wil dat ik kom, dan kom ik. Maar daar ging
het niet om zij ze. De helft van wat ze zei kon ik niet eens verstaan omdat ze niet moeite nam om
even buiten de ziekenhuiskamer te bellen, van de apperatuur vandaan. Ik zei dat ik wel graag wou
weten wat de volgende stappen zouden zijn die ze gingen nemen.
Die dag heb ik gewacht op een telefoontje van haar om te horen wat er belsoten was, maar ik hoorde
helemaal niets meer. De volgende dag werd ik om 11 uur gebeld dat mijn vader op zijn laatste uren lag.
Toen hoorde ik ook dat de vorige dag al was besloten dat hij naar huis zou komen en waarschijnlijk nog
1 tot 4 dagen had.
Ik vond het best erg dat ze mij niet gebeld hadden over de uitslag van het gesprek.
Bij het vragen naar uitleg aan mijn broer kreeg ik als antwoord dat hij met anderen dingen bezig was en'
het daarom was vergeten en later heb ik aan mijn stiefmoeder gevraagd waarom ze mij niet hebben
gebeld over de uitslag van het gesprek en toen kreeg ik als antwoord dat ik zelf maar had moeten
bellen en dat ik dat niet van haar kon eisen omdat ik zelf de moeite niet had genomen om naar het
ziekenhuis te komen.
Een heel verhaal. Ik hoop dat het een beetje te volgen is.
Sinds de begrafenis is er nog geen persoonlijk contact geweest en ik heb eigenlijk ook geen idee wat ik
verder met de situatie aan moet.
Volgens haar kon het mij niets schelen dat mijn vader zijn laatste adem uitblies, omdat ik in haar ogen
te weinig belangstelling toonde. Dus nu met deze moederdag ben ik toch bang dat we dit ook op ons
bordje krijgen. Ik vind het heel erg voor haar dat ze zo vroeg haar man moet verliezen en ze heeft
natuurlijk de steun vam anderen hard nodig in deze tijd, maar door alles wat er gebeurd is heb ik weinig
zin om als eerste contact te zoeken. Ik vind dat ze minstens haar excuses voor haar woorden kan
aanbieden. Ik ben er over aan het denken om haar een brief te schrijven, maar ik weet niet goed wat
ik erin moet zetten. Ik ben bang dat dat ook weer tegen ons gebruikt gaat worden.
Het is best een lastige kwestie en het zou me niet verbazen als ik er nog meer dromen over ga krijgen.

Cathy

[Carla]

[..]
Een heel verhaal. Ik hoop dat het een beetje te volgen is.

Jazeker. Mooi dat je zo zelf de betekenis hebt kunnen pakken.

Liefs,
Carla

[heleen]

Hoi Cathy.

Ik las je verhaal, en wat ik in zo zaak altijd doe, is de brief schrijven. Maar niet versturen. Dan kan jij openlijk alles vertellen aan je stiefmoeder wat je dwars zit. En als de zaak minder pijn doet, en het contact verbetert met je stiefmoeder dan kan je hem nog altijd laten lezen. En meestal kom je onder het schrijven tegen wat jouw het meest geraakt heeft.
ik wens je heel veel sterkte.
liefs
Heleen

[cathy]

Dank je Heleen dat je de moeite hebt genomen mijn lange verhaal te lezen.
Ben nog steeds aan het denken, misschien wel een goed idee om het zo te doen.

Cathy

[Vlinder]

Dag Cathy,
Ik heb je verhaal gelezen naar aanleiding van je droomduiding, is me nogal wat.
Ik denk ook dat je gelijk hebt mbt de droom en de daarbij behorende familie perikelen.
Herkenbaar voor mij, ik zit een beetje in het zelfde gevoel als jij, alleen zijn de omstandigheden natuurlijk anders, elke situatie is uniek.
Mijn vader is nl omstreeks de zelfde tijd overleden, en mijn dromen zijn zeer onrustig van aard momenteel.

Je mag het best een beetje tijd geven, ik weet niet wat de band was met je vader, en dat moet allemaal een plekje krijgen.
Sterkte en groet Vlinder

[cathy]

Bedankt voor je reactie Vlinder.
Ondertussen is mijn stiefmoeder even na moederdag langs geweest met een
foto van mijn vader. Op zich is dat wel een positief iets, maar het heeft mijn
gevoel nog niet veranderd. Ze doet net alsof er niets aan de hand is.
Erg toch dat mensen vinden dat ze zulke dingen gewoon kunnen zeggen, omdat
het nu eenmaal hun mening is.
Ik heb niet het gevoel dat ik iemand iets tekort gedaan heb.
Op mijn manier ben ik er best mee bezig geweest. Ik heb aan het licht gevraagd
of ze hem wilden helpen met het overgaan en verder wilde hijzelf niets weten van leven
na de dood of familie die je op komt halen. Dan wordt het voor mij best moeilijk.
Ik kan ook reiki, dat had hem ook rust kunnen geven, maar daar geloofde hij ook
niet in.
Bah, dat sommigen echt denken te weten wat er in een ander omgaat.

Cathy