Kaarten voor jezelf leggen

[Jean]

Hoi,

Ik zou wel wat meningen willen lezen hoe mensen tarot raadplegen. Leg je kaarten voor jezelf of laat je het een ander doen?
Kun je in het eerste geval wel 'objectief' genoeg zijn? Of weerspiegelen de kaarten dan vaak 'de waan van het moment'.
Ik zit in een niet zo'n prettige periode, wat overhaast verhuisd naar een (beneden)huis wat me absoluut niet bevalt. Vaak trek ik ook de toren, die in feite letterlijk weergeeft wat m'n situatie is, vanuit een behaaglijk bovenhuis naar een onbehaaglijk benedenhuis samen met een onveilig gevoel omdat ik nu veel meer inkijk heb (en ik houd van het uitzicht op het park dus ik ga niet alles dichtplakken zoals de meeste mensen doen). (Astrologisch is het transit pluto conjunct IC, heel toepasselijk.)
Ik ben dus op zoek naar alternatieven, woningruil e.d. Maar als ik dan iets vraag aan de tarot, lijkt die meer de emotie van het moment te weerspiegelen, ook nogal wisselvallig zoals emoties in roerige tijden vaak zijn.
Carla zegt dat het ook haar ervaring is, zeker als je ook nogal emotioneel bent over iets. Aan de andere kant, als je zelf de kaarten hanteert, is het wel duidelijk je eigen energie die de kaarten bespeelt, een kaart die op dat moment sterk voor jou van toepassing is, zul je ook vaker trekken. Zo heb ik een tijd gehad dat ik geen tarot deck kon aanraken zonder dat ik de keizerin trok.
Aan de andere kant, het is wel lastiger om iemand te vinden die kaarten voor je kan leggen.
Wat zijn zo de ervaringen van mensen. Doe je het liever zelf of laat je het liever doen? Waar haal je de beste resultaten mee?
Groet, Jean.

[dameblanche]

hallo jean,

kaartleggen voor jezelf blijft altijd een struikelblok, je wensgedachten, je emoties en al de dingen van de dag spelen natuurlijk een grote rol, je moet jezelf dan ook heel goed aarden en ook leeg maken om zo objectief mogelijk te kunnen blijven.

tarot biedt net [althans dat is mijn bescheiden mening] iets meer objectiviteit omdat de kaarten iets meer op zicxhzelf staan en er ook een uitgebreidere uitloeg mogelijk is.
lenormand-kaarten zijn meer aangewezen op de combinaties...
en dan ligt het er natuurlijk aan welke combinatie je wil zien en niet wil zien.

er zijn hondeerden legpatronen mogelijk natuurlijk maar meestal zal je een partroon kiezen waar je de meeste affiniteit mee hebt.
normaltier prefereren de meeste tarot leggers kleinere patronen waarbij het gaat om ee nspecifiek vraag, of een bepaald aspect uit het leven van de vraagsteller te kunnen belichten...
ik zelf prefereer het keltisch kruis omdat daar heel veel aaan het licht komt,
hier krijgt men een algemeen beeld van het leven van de vraagsteller, invloeden van het verleden, heden nabije toekomst en de verre toekomst, ook worden naar haar/hem zelf verwezen, hoe anderen tegen haar/hem aankijken, wat de angsten zijn en het verloop van het geheel....

je trekt hier vaak de toren, in jouw situstie wijst deze naar een onverwachte [nare ] gebeurtenis, velrloren illussies, je schijnbare veiligheid wordt op de proef gestelt.
om verliezen te beperken zul je oude banden moeten verbreken en wel de oude band die je hebt met de bovenverdieping....

je kunt het ook zo bekijken, de toren, een groot gebouw, droom je over een groot gebouw, dan stellen de verdiepingen je bewustzijnlagen voor..
hoe hoger hoe meer bewustzijn vergaard kan/is geworden....
je wordt nu min of meer gedegradeerd, althans zo kan het voelen...
iets zal du opgeheven moeten worden....om iets nieuws te laten gebeuren, en ik weet niet of woningruil een goede optie zal zijn voor je....
gr. marianne

[hatsjepsoet]

Hallo Jean,

Ik begrijp je vraag heel goed want ik worstel daar ook mee. Ik denk dat het het beste is om zelf de kaarten de trekken of te pakken, juist omdat het om jou gaat. Ik doe van alles, keltisch kruis, dagkaarten, nog wat leggingen. Wat ik wel eens doe als ik een dagkaart leg dan en ik zit teveel in mijn hoofd waardoor ik moeilijk een keuze kan maken dan maak ik mijn hart vrij (ook al zit ik in mijn hoofd maar ik heb het over mijn hart). Zoiets las ik een keer op het forum. Ik zeg het dan letterlijk zodat ik hopelijk de "juiste" kaart pak.
Ik persoonlijk vind de interpretatie was lastiger omdat ik daarover denk dat het niet zo objectief is maar ook daar geldt ergens weer voor dat het om jou gaat. Wanneer je de kaarten bekijkt dan herken je nog we eens dingen omdat het gewoon zo voelt. Waarschijnlijk raakt de kaart iets wat in jou zit en jij bent degene die dat voelt dus herken jij dat ook. Het is handig om de uitleg met anderen te delen omdat er een kans is dat je de kaart misschien te negatief uitlegt uit angst dat het zo gaat lopen (heb ik nogal last van) of dat je je hoop er in weerspiegelt ziet.

Ik weet niet of je hier iets aan hebt, het is misschien geen concreet antwoord.
Groetjes, H.

[Jean]

Bedankt voor jullie reacties. Het is in ieder geval fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dit probleem kent. Misschien is dat ook wel alles wat je erover kan zeggen. Het blijft moeilijk iets objectief te krijgen, je kunt je inspannen, maar het belangrijkste is misschien die moeite te erkennen.
Groet, Jean.

[hatsjepsoet]

Mooi gezegd, Jean  .

[Carla]

Ik heb inderdaad heel erg de ervaring dat de kaarten mijn eigen emoties, angsten en onzekerheden weerspiegelen. In zo'n geval, als de vraag heel belangrijk voor mij is, moet ik echt geen kaarten voor mezelf leggen. Doe ik ook niet (meer).

[Eveningstar]

Wat ik doe...?

Ik beeld me vaak in, dat ik de kaarten voor iemand anders leg, terwijl ik ze voor mezelf leg.  Ik concentreer me op de vraag, trek de kaarten (eender welke legging) en laat ze meteen los. Of beter ik maak mezelf los van de getrokken kaarten. Ze zijn voor mij en van mij, maar tijdens de duiding zet ik me bewust in gedachte aan de andere kant van de tafel . De kaarten veranderen..., doen ze niet eenmaal ze getrokken zijn. Alvorens ze dan om te draaien, maak ik me dus los van de kaarten. Ik beeld me dan in als "een ander", waarvoor ik de kaarten duid. Dit lukt me vrij goed, mag ik zeggen.

Wat me opvalt... trekken mensen "goede" kaarten, dan kunnen ze makkelijk hun eigen kaarten duiden... dat is dan zo evident.
Trekken mensen minder leuke kaarten..., dan wordt het vaker moeilijker voor ze, om ze te duiden. Ik heb dan eerder het gevoel, dat men de "zaak" minder graag onder ogen wil zien.
Vandaar het ook losmaken van de kaarten.  En kaarten duiden voor iemand anders... mmm... dat is dan makkelijker.

Kaarten duiden, doen we steeds met een eigen levenservaring op de achtergrond. Er zijn wel mensen, die meer zien dan ze zelf ervaren hebben. Dat is wel mogelijk. Het losmaken van je eigen alles en effectief volledig objectief zijn, is eerder een kunst, een gave.

Wat me ook opgevallen is, is dat elke kaart, die ik duid voor een ander, meestal eveneens van toepassing is voor mezelf, zelfs al duid ik ze objectief Bv. ik zeg nu heel spontaan tegen Jean, dat ie zich beter zou aarden... dan kijk ik nu naar mezelf en ervaar, dat mezelf aarden ook een goed idee voor mij is . Hoe geaard ik me ook mag voelen.
Iemand legt kaarten, we duiden allen dezelfde kaarten en toch komt er een verschillende duiding uit. Ieder duidt met zijn eigen levenservaring op de achtergrond.

Ik vind het boeiend hoe we de kaarten duiden, want de manier van duiding zegt mij alleszins heel veel over de persoon in kwestie, die de kaarten duidt.

@Jean
Bij het lezen van wat je schrijft en de reactie hierop van Marianne, had ik meteen het idee, dat het voor jou belangrijk is te aarden!

Heel veel succes hé!

Liefs,
Eveningstar

[Jean]

Over dat aarden, ja ik heb wel eens emotioneel stabielere perioden gekend. En dat geven die kaarten dan natuurlijk ook wel aan.
Aan de andere kant, trek niet teveel conclusies over 1 kaart (die Toren), het is natuurlijk niet de enige kaart die ik trek.

Dit gegeven van objectiviteit ken ik overigens ook anders, ik maak wel eens een horoscoop voor iemand. Ook dan zit je vanuit je eigen spiegels en levenservaring te werken, je komt er niet echt omheen. Als je dus iets voor anderen doet in dit opzicht, zonder directe feedback met een persoon, past enige terughoudendheid volgens mij altijd wel.

Dus eigenlijk heb je altijd met subjectiviteit te maken, of je kaarten nu voor jezelf of voor een ander legt.

Ook al zou je zuiver proberen de symboliek te duiden met zo weinig mogelijk eigen inbreng, dan ook heeft iedereen een ander beeld van een bepaald symbool. De een hangt aan een kaart een heel verhaal, de ander doet het met een intuitief begrip.