Lieve lieve Marianne, mijn GROTE steun! Je duiding is hartverwarmend!
Ik voel mij indderdaad alweer een tijdje stabiel en onbezorgd. Liep ondertussen nog wel wat met mn wandelstok rond te meppen hoor daar niet van 
hihi maar Woensdag was zo een confronterende rotdag in het ziekenhuis, beerput werd weer opengetrokken. Savonds toch weer kijken of de beer nog ergens was... Not! maar t maakte voor het eerst ook niet uit want het maakte me wel heel veel duidelijk over mezelf. Het was weer een stukje verwerking. Ik voelde me ook weer onzeker en bang. Maar de volgende dag voelde ik weer van ja we gaan steeds vooruit. Je mag echt oogsten nu en dat voelde heel fijn die zekerheid uit mezelf te kunnen halen.
Dus dankjewel! ik en mn wandelstokje opweg naar een nieuw avontuur..... Doet me goed.
Kus
die beer was je zelf, heb je die niet in de spiegel gezien......
de [bezorgde] moeder.......
Ja ik heb er gezien....
ik heb me kaartjes even lekker laten flikkeren
de ruiker, de ruiter en het kind samen
het hondje
het kruis op de beer, de sterren, de zon
fijn he
