Nieuws:

::: Hoofdmenu ::: Astrologie ::: Chin. astrologie :::  Tarot ::: Lenormand ::: Engelen ::: Orakels ::: Sjamanisme ::: Wicca ::: Numerologie ::: Bioritme ::: eCards ::: WebShop ::: Nieuwsbrief ::: Live consult :::

Hoofdmenu

De wandeling

Gestart door Pink, februari 12, 2012, 11:28:31 AM

Pink

Goedemorgen allemaal,

Even niets hoeven geeft heldere dromen.

Ik loop buiten op een zandpad. Het is een frisse, heldere lentedag en ik ben daar duidelijk op gekleed. Spijkerbroek, stevige laarzen gevoerd met een schapenvachtje, een winddichte  taupekleurige fleece en gebloemde sjaal  (wit, blauw, taupe, donkerpaars  met een zilveren gloed erover)  om het geheel wat vrouwelijker te maken.  Ik ben alleen en loop met een stevige tred. Het is niet duidelijk waar het pad naar toe gaat maar dat maakt me niet bang. Wel nieuwsgierig en ik kijk om me heen om alles goed op te nemen. Ook geniet ik van de geluiden van de natuur. Het zachte ruisen van de bomen, alsof ze naar je fluisteren. De vogels die ik niet zie maar wel hoor. Eekhoorntjes, konijntjes en andere dieren die zich ongezien verplaatsen door het struikgewas.

Het landschap is groen  en heuvelachtig. De heuvels zijn bebost maar het bos is open. Het zonlicht kan overal vrij naar binnen schijnen en wat dichter beboste stukken worden afgewisseld met grote stukken heide. De heide staat in bloei en dit gegeven maakt me duidelijk dat het dus geen lente is maar het einde van de zomer. Het zandpad kronkelt door  het landschap en loopt licht glooiend omhoog. Aan mijn linkerkant vormt zicht een rotsachtige heuvel, begroeid met mos, bomen en allerlei andere plantjes. Ik hoor water stromen en dat klopt ook. Als ik de bocht omga dan is daar die overhangende rots waar het water vanaf klettert. Aan de onderkant vormt zich een klein meertje.  Wat me dan opvalt is dat er niets gekaderd is.  Alles is zoals het is.

Ik krijg zin om te zwemmen , trek mijn kleren uit en loop rustig het meertje in. Het water is koud en beneemt me in eerste instantie de adem. Het gevoel dat je ook hebt als je na een hete sauna afkoelt in de sneeuw.  Maar vrijwel direct daarna gaat mijn bloed sneller stromen en rustig waad ik richting rots waar ik onder de kletterende straal ga staan. Als ik uitgebaad ben, ga ik op een rots zitten om te drogen.  De zon staat vrij laag maar geeft wel een aangename warmte.  Het is dus aan het einde van de dag. Ik kleed me aan en vervolg mijn weg.

De weg loopt een tijdje omhoog maar dan daalt het pad. Het landschap verandert, het wordt iets vlakker en ik heb sterk het gevoel dat ik een vallei inloop. Als ik de hoek omga, zie ik in de verte een huis staan. Het is een eco-huis dat volledig opgaat in de omgeving. Een sedumdak,  ik zie zonnepanelen, een waterrad,  een windmolen en de grote houten voordeur die me als eerste opviel. De voorkant van het huis heeft geen ramen maar de voordeur is open, ik loop naar binnen en kom in een voorportaal. Zo’n klein halletje dat er in de winter voor zorgt dat de kou je huis niet binnen kan.

Vanuit het voorportaal kom ik in een centrale hal. Een mooie hoge ruimte waar het licht via een vide in het dak naar binnen valt.  In de centrale hal zie ik dat het huis blijkbaar op een heuvel is gebouwd. Er zijn geen duidelijke verdiepingen maar verschillende plateaus met kamers.  Ook de centrale hal bestaat uit  meerdere lagen die allemaal via houten trappen met elkaar in verbinding staan. De entree is blijkbaar het hoogste plateau.  Ik open de deur aan mijn linkerhand en kom in een grote badruimte.  De badruimte heeft het karakter van een Hamam maar er is ook een houtgestookte sauna. Wat me opvalt is dat er niet echt grote ramen zijn maar dat het toch heel licht is. Wel zijn er grote openslaande deuren die leiden naar een terras.  Op het moment dat ik het terras betreedt, ben ik me ervan bewust dat ik op het dak van een ander vertrek sta.  Op het terras staan lekker grote stoelen en banken met dikke kussens, er is een terraskachel , overal liggen plaids en de hele plek nodigt uit om “thuis” te komen.

Ik ga terug naar de centrale hal en open de deur aan mijn rechterhand.  Via een klein trappetje naar beneden kom ik in een waaiervormig vertrek. Een soort van overdekte binnentuin. Ook hier valt het licht via een vide in het plafond naar binnen.  De vijf deuren die uitkomen op deze binnenplaats leiden  allemaal naar een slaapvertrek. Het  valt me op dat de vertrekken comfortabel zijn ingericht, met warme rustige kleuren maar niet overdadig. Samen met de binnentuin vormen de vertrekken een  halve cirkel. De slaapkamers zijn niet ook niet hoekig maar hebben afgeronde vormen. Vanuit  de slaapkamerramen kijk je uit over een groene vlakte en  zie je in de verte een bergketen met de kracht van de Kilimanjaro.

Teruggekeerd in de centrale hal vervolg mijn weg naar een lager gelegen plateau.  Aan linkerkant bevind zich een muziekkamer. Centraal in deze ruimte staat een grote witte vleugel. Verder zie violen een contrabas, een cello, diverse fluiten en natuurlijk trommels. Er staan muziekstandaards maar ik kan nergens de bladmuziek vinden.  Voor mij maakt het nets uit want ik kan  toch geen noten lezen. Ik bedenk me dat ik kind niets liever wilde dan piano spelen en de vleugel raakt ook letterlijk een snaar in mij.   Mijn ouders vonden dat een goed idee maar stelden één voorwaarde. Ik moest eerst  een jaar op blokfluitles. En het geluid van een blokfluit gaat mij door merg en been dus dat weigerde ik (als zevenjarige).  Toch kan ik het niet laten om even achter de vleugel plaats te nemen en tot mijn grote verbazing  kan ik heel goed pianospelen. De akoestiek in de ruimte is ook mooi en klanken glijden door de lucht. De grote ramen verbinden de kamer met de natuur.

Ik verlaat de kamer en open de deur voor mij. Mijn hart gaat open want ik zie een enorme bibliotheek. Kilometers boeken en grote stoelen om in weg te kruipen.  Een vide en ramen boven de boekenkasten zorgen voor meer dan voldoende licht. Tussen de boekenkasten ontdek ik een geheime deur die via een gangetje leidt naar een “speelkamer”. Tekenspullen, gereedschap, stoffen, naaimachine,   speelgoed, kortom alles wat uitnodigt om  je creativiteit te gebruiken is aanwezig. Via een deur in deze kamer kom ik terug in de centrale hal van het plateau dat ik al betiteld heb als de verdieping van ontwikkeling.

Dan kom ik aan op het laagst gelegen plateau. De deur voor mij leidt naar een enorme woonkeuken. Een groot fornuis met zes pitten, twee ovens en een stoomoven.  Alles wat nodig is, is aanwezig.  En er is duidelijk op me gerekend want er staat een versgebakken appeltaart en er staat een stoofpotje op het vuur. Een grote tafel staat centraal in de ruimte en openslaande deuren leiden je de tuin in. Ik zie een grote moestuin, een boomgaard en verderop in de wei staan koeien, geiten, paarden en schapen. Kippen scharrelen overal tussendoor. Maar ook een barbecue en terras met eettafel.  Door te tuin lopend kom ik aan bij het vertrek aan de linkerkant en dat is overduidelijk een huiskamer met daaraan een serre die uitkomt op de tuin. In de huiskamer is een zitgedeelte, een TV/filmgedeelte en ik zie ook een “schaakhoek”. En er staan twee grote hondenmanden en met dat ik die zie, komen twee grote Newfoundlanders enthousiast binnenvallen.

Via een deur aan de andere kant kom ik terug in de centrale hal en open ik de deur naar het laatste vertrek. Hier staan fietsen maar ook sporttoestellen.  Er is een kleedruimte met een douche maar ook een meditatieruimte.  Via openslaande deuren kom ik weer in tuin en aan deze kant van het huis is ook een zwembad aangelegd dat je met een grote glazen dak kunt afsluiten. 

Ik loop een stuk de tuin in en kijk van een afstand naar het huis. Het huis voelt prettig aan voor mij. Elke vertrek heeft een duidelijke eigen  functie maar alle kamers zijn met elkaar verbonden en gaan met vloeiende vormen in elkaar over.  En hoewel het huis besloten aanvoelt is er overal een duidelijke verbinding met buiten. Ook de tuin om het huis is niet afgeschermd. De bomen, hagen, beekjes en vlakten vormen een natuurlijke grens die past in het grote geheel.

Voor mij voelt het als een plek ook te blijven wonen en ik besluit om al mijn vrienden uit te nodigen om dit samen met mij te delen.  Dan word ik wakker, in mijn eigen huis dat toch wel een heel stuk bescheidener van formaat is maar ook heel prettig om in thuis te komen.

Pink

Pink

Het feit dat ik buiten loop op een zandpad vertelt mij dat ik op weg ben met onbekende bestemming. Het bos nodigt mij uit om delen van mijzelf te verkennen die tot dusver onbelicht zijn gebleven. Ik ben gepast gekleed hetgeen voor mijn betekent dat ik me aanpas naar de huidige situatie.

De dieren (mijn spirituele gidsen) zie ik niet maar ik hoor ze wel. Het landschap is heuvelachtig en bebost maar het licht kan wel overal doordringen. Dit betekent voor mij dat ik de gevolgen van mijn handelen goed kan overzien. De groene kleur van het landschap bevestigt dit evenwicht. De kleur van de heide is roze maar in dit verband is de heide alleen maar bedoeld om mij bewust te maken van het juiste seizoen. Daar waar de lente staat voor ontluiken, betekent einde zomer(richtingherfst) dat het gaat om afronden en verwerken. Op het moment dat ik daarvan bewust word, hoor ik het water (dat mij kan schoonspoelen) kletteren.

-wordt vervolgd-




Ricca

Citaat van: Pink op februari 23, 2012, 14:05:07 PM
-wordt vervolgd-

Lieve Pink,

Wat jammer dat je vertrokken bent. Ik had me o.a. zo verheugd op deze rondleiding... mijn wandelschoenen al aan... en op alles wat je in je nieuwe vrije tijd zou gaan schrijven.
Net als Carla hoop ik je hier snel terug te zien en ik wens je het allerbeste.
Pink forever! :)

Veel liefs van Ricca
From Ricca with Love