GEDACHTEKRACHT

[Ricca]

Lieve Roza,

Ik vind je vragen helemaal niet onnodig of raar hoor. En je enthousiasme erg leuk. Het boek van Bruce Lipton lijkt mij ook erg interessant, dus bedankt voor de tip! En hier is een link voor de geïnteresseerde meelezers:
http://www.theosofie.net/impuls/2010/biologie.html

Of denk je dat het fenomeen dat je je eigen leven schept, zo extreem is dat uitzonderingen normaal zijn?

Eerder vroeg je ook al: "Is de wet zo extreem dat je er erfelijke factoren en de huidige stand en lengte van je lichaam mee kunt bepalen?" Het is maar wat je extreem noemt... of gewoon noemt... We zijn vrij om te scheppen wat we maar willen, maar natuurlijk wel binnen de grenzen van de fysieke mogelijkheden van het lichaam. Als je bijvoorbeeld een hand bent kwijtgeraakt, kun je echt niet door middel van gedachtekracht een nieuwe hand laten groeien. Maar over het algemeen is er veel meer mogelijk dan met name de orthodoxe wetenschap ons probeert te vertellen.

Omdat je nog relatief jong bent, ben ik ervan uitgegaan dat je nog in de groei bent. Het moment waarop de lengtegroei stopt is natuurlijk ook niet toevallig... Alle lichaamscellen hebben hun eigen bewustzijn en het gecombineerde bewustzijn van al die cellen vormt het lichaamsbewustzijn. Op een gegeven moment constateert het lichaamsbewustzijn dat het wat betreft de lengtegroei aan zijn eigen ideaalbeeld heeft beantwoord. Dit beeld is ingeboren, maar wel veranderlijk en beweeglijk. Het wordt voortdurend getoetst aan de ideale gezondheidsnorm van het lichaam en ook aan het beeld dat de bewuste geest naar het lichaam zendt. Als het eigen beeld van het lichaam en het beeld van de bewuste geest overeenkomen, zal het lichaam vervolgens stoppen met groeien. Als de beelden niet overeenkomen, zal het lichaam de nodige veranderingen aanbrengen om de twee beelden op één lijn te brengen en bijvoorbeeld toch maar even doorgaan met groeien.

Ons lichaam is inderdaad onze eigen, unieke, levende creatie. Als je merkt dat je moeite hebt om jezelf in de gewenste situatie te visualiseren, omdat je in je achterhoofd toch nog de gedachte hebt dat dat niet kan vanwege je huidige lengte, moet je jezelf er even aan herinneren dat de oefening nou juist bedoeld is om die beperkende overtuiging even los te laten (alleen voor de duur van de oefening, dus dat is wel te doen ). Je hoeft alleen maar (dagelijks) even te doen alsof de gewenste werkelijkheid al bestaat. Daarna loslaten.

Als er een groot verschil is tussen je huidige lengte en de gewenste lengte, kun je jezelf in je verbeelding ook een groeispurt zien maken. Gewoon het beeld wat uitrekken en jezelf letterlijk zíen groeien. En dan met grote voldoening toekijken en denken: "Wauw, het is gelukt!" Je kent jezelf het beste, dus jij weet ook het beste hoe je jezelf een beetje kunt foppen. Voor het goede doel, wel te verstaan: jezelf de gewenste werkelijkheid infoppen.

Liefs van Ricca

[Laure]

Hey Roza,

Vergeet ook niet je vitamientjes hé, in zuivel-producten en vlees bvb.

Ik wil ook nog geheel terzijde meegeven dat ik eens een vriendin had van 1m60 zoiets; ze wilde zo graag model worden maar 1m60 is wel heel petite! Ze *loog* op haar sollicitatiebrieven en mocht alsnog meedoen aan opdrachten, ze had namelijk een leuk snoetje en een prachtige perzik huid.
Ze ging zelfs eens naar een casting waar ze niet eens voor geselecteerd was. De dame achter de balie kon daarom het formulier niet vinden maar die slinkse vriendin zei toen "toch ben ik geselecteerd, men heeft me gecontacteerd, u bent vast het formulier kwijtgespeeld". Ze mocht dan toch naar de casting en werd geselecteerd.
Zij heeft zeer veel opdrachten gehad, eens de bal aan het rollen was!

Om maar te zeggen: vele wegen leiden naar Rome!

Daphne

[roza25]

Lieve Ricca,
Ten eerste dank voor je persoonlijke bericht.
Ik zal het nog een paar keer over moeten lezen om het goed te bevatten, maar het heeft me in ieder geval al erg geholpen! Fijn om te weten, zo'n gevoel had ik zelf ook al, dat hij er vrede mee heeft. Ik zal je maar niet vragen wat er dan volgens jou na de dood is, iets om later uit te vinden! We hoeven niet altijd alles zo snel al te weten in het leven, toch?

En dan ten tweede bedankt voor je weer leerzame reactie. Snap erg goed wat je bedoeld, het word steeds duidelijker. Sorry dat ik niet gelijk antwoordde, ik moest er eerst eventjes over nadenken! Ik gebruik nu elke avond je krachtmethode, of het ligt aan mij of er zijn inderdaad al wat centimeters bijgekomen, maar dit kan ook slechts zijn doordat ik fout heb gemeten, want anders lijkt het wel erg snel. Ik zet streepjes op mijn deur, en meet me redelijk vaak haha. Toch zit er nog steeds iets dwars in me waardoor ik denk dat het niet gaat lukken, dat het niet kan. Ik weet dat de krachten eindeloos zijn, (en trouwens; valt dit wel binnen de fysieke mogelijkheden van mijn lichaam?). Ik weet niet welke woorden ik nodig heb om me wijs te maken dat het wel kan, misschien weet jij wat? 

Daarnaast nog een meer to the point vraag, wat is de goede methode om mijn lichaam de gewenste werkelijkheid in te foppen, om het ideaalbeeld van de bewuste geest door te geven aan mijn lichaamsbewustzijn, zodat ik nog groei? Ik snap de krachtmethode, maar weet niet zo goed hoe ik hem op dit vlak moet gebruiken. Ik zie mezelf zeg maar boven die streepjes die al gezet zijn uitkomen, en er heel erg van genieten, dat ik even groot ben als sommige anderen als je snapt wat ik bedoel. Wat ik daarbij erg lastig vind, is het gevoel op te wekken, want ik weet dat emoties erg belangrijk zijn in het scheppende proces. Soms lukt het heel goed, maar ben ik bang dat het niet lukt. Dat het toch niet kan zegmaar, en dat is heel vervelend. Zou je me hierbij alsjeblieft kunnen helpen?

Dan nog om in te gaan op de reactie van Daphne, ik snap heel goed wat je bedoelt! Ik weet ook dat er meerdere wegen naar Rome leiden, maar ik wil niet lijken alsof ik me alleen maar hiermee bezig hou. Toen ik dit alles ontdekte, bedacht ik me wat ik graag wilde, en toen kwam ik hierbij uit. Bedankt voor je reactie, begrijp me niet verkeerd, maar ik wil wel duidelijk maken dat ik dit natuurlijk heel graag wil, maar dat dit niet mijn enige ambitie is of hoe je het wilt noemen!

Ik kijk uit naar je reactie!
Veel Groetjes, Roza

[cathy]

Ik heb niet het hele topic gevolgd. Ik ga het nog wel af lezen.
Ben blijven steken bij de eerste bladzijden over het feit roken slecht is omdat wij geloven dat het zo is.
Mijn ervaring is toch heel anders. Ik heb nooit aan willen nemen dat roken zo slecht voor me was en dat ik
er ziek van kon worden. Toch moest ik stoppen vanwege gezondheidsredenen. Ik ben nu dolblij dat ik er vanaf ben, ondanks het feit dat ik niet geloofde dat het zo schadelijk voor me was.
Ik vind dit hetzelfde als beweren dat een giftige stof schadelijk voor ons is, omdat wij denken dat het zo is.
Ga dan maar eens kijken wat er in Rusland gebeurt is na die kernramp. Hoeveel mensen er ziek zijn geworden en hoeveel beschadigde kinderen er zijn geboren.
Niemand maakt mij wijs dat dat alleen komt omdat wij denken dat straling slecht is.
Straling maakt alles kapot. Zo maken de giftige stoffen in rook ons lichaam kapot, of we dat nu geloven of niet.

Zo dat moest ik eerst even kwijt.
Nu ga ik het volledige topic lezen. Als ik van gedachten verandert ben laat ik het jullie wel weten.

groetjes Cathy

[Leeuwin]

Als het zo werkte Cathy, zoals jij in dit laatste bericht omschrijft dan kunnen we hier alle medische faculteiten wel sluiten. Echter, ik geloof niet dat Ricca en alle anderen het zo bedoeld hebben

Liefs van Leeuwin

[cathy]

Leeuwinnetje, ik lees toch duidelijk op de eerste bladzijde dat het geloof dat roken slecht is ons ziek maakt en niet het roken zelf. Wat heb ik daar dan verkeerd aan begrepen.



groetjes Cathy

[Ricca]

Lieve Roza,

Met de fysieke mogelijkheden van het lichaam bedoelde ik niet de mogelijkheden van jouw lichaam, maar de mogelijkheden van het menselijk lichaam in het algemeen. Er zijn wel mensen van 2 meter of langer, dus die 1.75m behoort in principe zeker tot de mogelijkheden. Verder zou ik niet te vaak meten hoe lang je bent. Ik snap best dat je er nieuwsgierig naar bent, maar het overslaan van de meting is een mooi symbolisch gebaar van vertrouwen. Tijdens de oefeningen leef je je in in de gewenste situatie. Dat gaat misschien de ene dag wat gemakkelijker dan de andere, maar dat geeft niet. Maak je daarover geen zorgen. Tijdens de oefening doe je gewoon je best en de rest van de dag mag je zoveel twijfelen als je maar wilt.

Nog even over dat symbolisch gebaar van vertrouwen. Dat kun je naast de oefeningen doen en het houdt in dat je eenmaal per dag even doet alsof je langer bent dan je bent. Je kunt daar heel creatief in zijn en het steeds variëren - dat maakt het leuk. Misschien kun je op een dag het zadel van je fiets iets hoger zetten, in het vertrouwen dat het binnenkort precies goed zal staan. Of op een andere dag een keer aan je mouwen trekken omdat die potverdikkeme al wéér te kort zijn geworden. Of een keer iets gebukt door een deur gaan omdat je anders je hoofd zou stoten. Nu zijn deuren meestal wel hoger dan 1.75m, maar dat maakt niet uit. Het gaat om het gebaar. Dat is het soort foppen dat ik bedoelde.

Veel plezier ermee,
Ricca

[Leeuwin]

Hoi Cathy,

Gedachtekracht op het gebied van roken kan je weerbaarder maken voor de gevolgen van roken maar beschermt je zeker niet voor honderd procent. Dat haal ik eruit hoor maar ik heb het waarschijnlijk mis.

Groetjes van Leeuwin

[cathy]

Moeilijk onderwerp hoor Leeuwin.
Ik denk dat positiviteit altijd beter is dan negativiteit en ik heb ook wel de ervaring dat als je door vervelende gebeurtenissen in een soort negatief spanningsveld zit het je met andere zaken die je weer op de rails zou kunnen helpen ook heel erg tegen kan zitten Net als die kiespijn vlak voor het weekend. Je voelt je al shit en dan heeft je tandarts ook nog eens geen tijd of het is koninginnedag en de apotheek is dicht.
Of erger, je hebt ontslag gehad, je komt niet meer aan het werk in je eigen vak. Je weet wat je dan wel wil gaan doen, maar de man van het intergratiebureuau vertikt het om toestemming te geven voor een vergoeding voor de nieuwe opleiding.
Ik geloof niet dat het leven zo maakbaar is. Van elke dag cake wordt je alleen maar dik. Je hebt ook negatieve ervaring nodig anders leer je niets.

groetjes Cathy

[roza25]

Lieve Ricca,
Ik negeer even de discussie hierboven en begin misschien (na een vraag) over weer een nieuwe vraag, antwoord maar als je tijd hebt, het heeft geen haast.
Ik doe elke dag trouw de krachtpuntmethode, het inleven gaat steeds beter, en langzaam lijkt het alsof ik meer resultaat begin te merken, of dat gebeurd slechts op sommige momenten om het op te merken als je begrijpt wat ik bedoel. Ik weet dat ik deze vraag eigenlijk niet moet stellen en dat ik geduld moet hebben maar toch ben ik nieuwsgierig; hoe lang denk jij dat het duurt voordat ik echt resultaten ga zien?
Ik ga me van de week eens verdiepen in de zelfhypnose, volgensmij ook een erg interessant onderwerp.
Dan nu een nieuwe vraag.
Een hele goede vriendin van me heb ik lichtelijk verteld over mijn ontdekkingen haha,
het punt is dat zij heel erg vind dat alles bewezen moet worden, maar aan de andere kant ook wel weer gelooft in spirituele dingen. Zij stelde me een hele slimme vraag.
Stel dat iemand ziek word, zonder dat deze het weet. Laten we zeggen, een man is 35, en dan krijgt hij kanker zonder dat hij het weet. Hij heeft hier geen aanleiding naar gegeven, tenminste niet bewust.
Alles wat in je leven voorkomt heb je zelf veroorzaakt, maar ik herrinner even terug aan je overtuiging-feit theorie. Het is al een feit dat hij deze ziekte heeft, maar dan zou hij eerst hier de overtuiging van moeten hebben, die hij niet had omdat hij niet wist dat hij kanker had. Dan komt hij op zijn 38e erachter dat hij al drie jaar een nog niet aggressieve vorm heeft. Hoe zou dit kunnen? Oja; dit is niet gebaseerd op waargebeurde dingen hoor, ik vertel het om dit duidelijk te maken.
En daarnaast vertelde ik haar dat ik het boek The Secret had gelezen, en dat de mevrouw die dat schreef haar eigen ogen genas, omdat ze inzag dat ze geloofde in het feit dat je zicht afneemt als je ouder word. Een paar dagen later waren haar ogen genezen en had ze geen leesbril meer nodig. Ze had dan denk ik niet zo'n erge min of plus factor, of hoe je dat noemt, maar die vriendin zei dat ze vast heel weinig schade had en het dan niet zo moeilijk was. Begrijp ik alles fout, of is het gewoon zo dat ongeacht hoe erg iets is, of hoe erg je iets wilt, er geen grenzen zijn? (Binnen de fysieke mogelijkheden van het lichaam )

Ik ben benieuwd naar je antwoorden!
Liefs, Roza

[Ricca]

Lieve RoZa,

Ik voelde nog wel een paar vragen aankomen.

hoe lang denk jij dat het duurt voordat ik echt resultaten ga zien?

Ik dacht dat je al resultaten gemerkt had, centimeters zelfs, maar je twijfelde of je wel goed gemeten had...

... of het ligt aan mij of er zijn inderdaad al wat centimeters bijgekomen, maar dit kan ook slechts zijn doordat ik fout heb gemeten, want anders lijkt het wel erg snel.

Weet je, we kunnen prille resultaten door ongeloof ook weer teniet doen. Dat het anders 'wel heel erg snel zou zijn' is natuurlijk een overtuiging. De overtuiging dat het vast wel lang zal duren. Als je opnieuw iets van resultaat merkt, probeer dan niet te bedenken waarom je je vergist zou hebben, maar accepteer het gewoon. Misschien was het inderdaad een vergissing, die keer, misschien ook niet. Maar áls het een vergissing was, dan was ook dat geen toeval... Het universum gaf je een voorproefje.

Met de krachtpuntmethode zou je binnen 3 à 4 weken iets van resultaat moeten merken. Maar het kan ook sneller hoor. Dat resultaat kan variëren van daadwerkelijke groei tot bijvoorbeeld dromen over groeien. Dan weet je dat je op de goede weg bent en zou je kunnen overgaan tot de natuurlijke hypnose. Dat doe je dan nog eens 4 weken. Als je voor het eind van die 4 weken duidelijk resultaat ziet, maak dan toch de 4 weken vol. Het onbewuste moet geactiveerd worden en dat heeft een volledige maancyclus nodig. En dan zou je zeker resultaat moeten zien. Of het al helemaal de gewenste lengte zal zijn, weet ik niet, maar laat het dan verder in vertrouwen aan je lichaam over om de opdracht in zijn eigen tempo uit te voeren.

het punt is dat zij heel erg vind dat alles bewezen moet worden

Ja, er zijn mensen die alles eerst bewezen willen zien voordat ze het geloven. Alsof er een objectieve werkelijkheid bestaat waarin dingen bewezen kunnen worden... Maar gedachtekracht werkt juist andersom: eerst geloven en dan zie je het vanzelf verschijnen. We leven allemaal in een subjectieve, zelfgeschapen werkelijkheid en die werkelijkheid past zich altijd aan aan wat we geloven (niet aan wat we wíllen, maar aan wat we geloven). Dat is de ware betekenis van de veelgehoorde spreuk "Zo binnen - zo buiten".

Volgende keer iets over de resterende vragen.

Liefs van Ricca

[Ricca]

Stel dat iemand ziek word, zonder dat deze het weet. Laten we zeggen, een man is 35, en dan krijgt hij kanker zonder dat hij het weet. Hij heeft hier geen aanleiding naar gegeven, tenminste niet bewust.
Alles wat in je leven voorkomt heb je zelf veroorzaakt, maar ik herinner even terug aan je overtuiging-feit theorie. Het is al een feit dat hij deze ziekte heeft, maar dan zou hij eerst hier de overtuiging van moeten hebben, die hij niet had omdat hij niet wist dat hij kanker had. Dan komt hij op zijn 38e erachter dat hij al drie jaar een nog niet aggressieve vorm heeft. Hoe zou dit kunnen?

Dat is inderdaad een slimme vraag en niet zo eenvoudig te beantwoorden, maar ik ga het toch proberen.

Allereerst: niemand heeft een verborgen ziekte die hemzelf niet bekend is, tenzij hij bang is een verborgen ziekte te hebben. Als je je goed voelt en nooit aan ziekte denkt, heb je zeker geen verborgen ziekte. Maar als die angst er is (een mix van overtuigingen over de kwetsbaarheid van het lichaam en over gevaren die alom op de loer liggen en misschien al wel toegeslagen zouden kunnen hebben...) en als je die angst ook nog voedt door gedachten over 'ongezonde' gewoonten die je misschien hebt en door zorgen over elk onschuldig symptoompje, vergroot dat de kans dat zich inderdaad een ziekte zal openbaren. Wélke ziekte, dat heeft met diepere innerlijke roerselen te maken, de noden of behoeften van de ziel - maar dat is een ander onderwerp.

Ziekte is nooit hoofdzakelijk fysiek, het is de lichamelijke manifestatie van een innerlijke toestand. Het lichaam is een spiegel van onze overtuigingen en in die zin een waardevol leermiddel. Het materialiseert nauwkeurig de ideeën van de bewuste geest en dat is een van de voornaamste functies van zowel een gezond als een ziek lichaam.

Nogmaals, een man die gelooft dat hij het aan zijn hart heeft, kan uiteindelijk door zijn eigen angst het functioneren van zijn hart beïnvloeden totdat zich echt een hartkwaal ontwikkelt - tenzij hij zijn overtuigingen onderzoekt en vervangt door gezondere overtuigingen. En nogmaals: je wordt niet ziek als je gelooft dat je gezond bent, maar er kunnen wel andere ideeën in je leven die je laten geloven in de noodzaak van een ziekte... Als uitsluitend 'volmaakt gezonde' overtuigingen in het lichaam werden gematerialiseerd, zouden we nooit een volledig begrip krijgen van het feit dat onze overtuigingen de werkelijkheid scheppen en zouden we nooit de kracht van onze gedachten begrijpen, want we zouden hun fysieke resultaten niet volledig ervaren.

Nu kan het ook wel eens gebeuren dat mensen tijdelijk een ernstige of zelfs dodelijke ziekte hebben gehad zonder zich daarvan bewust te zijn en dat zij zichzelf daarvan hebben genezen zonder het te beseffen. Omdat ze zich niet van de ziekte bewust waren, maakten ze zich ook geen zorgen en dat is altijd belangrijk voor genezing. Het lichaam wéét hoe het zichzelf kan genezen, maar de angst en zorgen om een ziekte, kunnen de natuurlijke genezing in de weg staan.

Hoe is dit alles nu te rijmen met de man uit jouw voorbeeld die kanker krijgt zonder dat hij het weet en er dan na drie jaar achter komt dat hij het heeft? Hij had geen angst omdat hij van niets wist tot het moment van de diagnose. Hierdoor twijfel ik of hij werkelijk drie jaar met kanker kan hebben rondgelopen. Het is waarschijnlijker dat hij de kanker pas vlak voor de diagnose kreeg. Maar laten we er voorlopig nog even van uitgaan dat de kanker er drie jaar zat. Hij heeft die drie jaren niet gebruikt om (zonder het bewust te beseffen) zichzelf te genezen, dus kun je ervan uitgaan dat het de bedoeling van zijn ziel was dat hij zich van de ziekte bewust zou worden. De achterliggende overtuigingen die tot het ontstaan van de kanker hebben geleid, moeten onbewust geweest zijn en die overtuigingen hoeven niet rechtstreeks op kanker betrekking betrekking te hebben gehad. Hij kan om allerlei redenen geloofd hebben in de noodzaak van een ziekte, of in de noodzaak om bepaalde innerlijke (mentale of emotionele) problemen tot uitdrukking te brengen.

Er speelt ook nog iets anders mee en daarvoor moet ik je meenemen op het pad van de tijd. Ik hoop dat je het tot dusver hebt kunnen volgen, want het wordt nog ingewikkelder.  Wij creëren ons lichaam niet eenmalig en dat is het dan, nee, we creëren ons lichaam steeds weer opnieuw, ieder moment van ons leven, ons leven lang. Het lichaam wordt a.h.w. iedere seconde opnieuw geschapen. Dat moment van scheppen is altijd het heden, omdat alleen in het heden lichaam, geest en ziel samenkomen.

Elk moment in het heden heeft zijn eigen ingebouwde verleden (dat past bij de overtuigingen van dat moment in het heden) en zijn eigen ingebouwde toekomst (die ook past bij de huidige overtuigingen). Het is a.h.w. één pakketje: het huidige heden, het huidige verleden en de huidige toekomst zijn één in het Heden. Hetzelfde geldt voor elk moment in het verleden. Elk moment in het verleden (een vroeger heden) heeft zijn eigen ingebouwde verleden (een vroeger verleden) en zijn eigen ingebouwde toekomst (een vroegere toekomst). Er zijn ontelbare vroegere hedens met elke een eigen verleden en toekomst. Als je gedachten en overtuigingen steeds min of meer dezelfde zijn gebleven, zullen al die pakketjes veel op elkaar lijken.

Door je gedachten over het verleden te veranderen, kun je het verleden zoals jij dat gekend hebt veranderen. Je huidige gedachten over het verleden zijn acties in het verleden... Stel er was een voorval in je verleden waar je ondersteboven van was en waar je opnieuw door van streek raakt als je het je weer voor de geest haalt. Het kan iets zijn dat je zelf deed of iets dat een ander deed. Door nu jezelf voor te houden dat er een positievere gebeurtenis plaatsvond in plaats van het voorval dat je je herinnert, creëer je automatisch een nieuwe gebeurtenis in het verleden en dat zal een uitwerking op jou hebben in het heden. Er komt geen eind aan de wisselwerking die voortdurend tussen heden, verleden en toekomst plaatsvindt. Een plotseling intens geloof in gezondheid kan een langdurige ziekte 'omkeren'. In het lichaamsbewustzijn ontstaan nieuwe herinneringen die de plaats innemen van de oude, zodat het verleden in harmonie komt met het heden. Het verleden kan leren van het heden.

Het omgekeerde is ook mogelijk en daarmee ben ik terug bij jouw verhaal van de man met kanker. Een plotseling intens geloof in ziekte (zoals zich dat kan voordoen op het moment dat je de diagnose kanker hoort), beïnvloedt ook het verleden. Er worden nieuwe herinneringen gecreëerd die passen bij de nieuwe overtuigingen in het heden.

En zo kan het gebeuren dat iemand op zijn 38e te horen krijgt dat hij een kanker heeft die al drie jaar oud is, terwijl hij tot op dat moment helemaal geen kanker had. Hij is een gloednieuwe werkelijkheid binnengestapt met een gloednieuw verleden. Ik herinner ook even aan de zin waarmee ik dit stuk begon: niemand heeft een verborgen ziekte die hemzelf niet bekend is.

De kanker verscheen pas op zijn 38e jaar
omdat
deze er niet eerder was,
omdat
het een nieuwe gebeurtenis was... in de toekomst van het verleden,
een gebeurtenis die pas toen (op zijn 38e)
in het verleden van het heden verscheen (de 35-jarige leeftijd).
Het was kortom een gloednieuwe en toch drie jaar oude kanker.

Hoe zou dit kunnen?

Zo zou het gegaan kunnen zijn.
Hoor ik je hersens al kraken?

Liefs van Ricca

[roza25]

Lieve Ricca,
Eerst wil ik ingaan op je laatste bericht. Je hebt mijn hersens kunnen horen kraken hoor! Ik heb je bericht een paar keer overnieuw gelezen en het oven in me opgenomen. Ik wil wel even duidelijk maken dat dit verhaal echt niet in het echt is gebeurd, en alles kan voorkomen dus ik was benieuwd hoe zoiets voor zou kunnen komen. Ik snap het, ook van het begrip tijd. Het is verduidelijkend om te weten dat het logisch zou zijn als de kanker zich plotseling in het lichaam voordoet, door het intense geloof, en daarmee ook het (zeg ik het nu goed) heden van het verleden veranderd. Wat ik dan weer niet snap, is dat je dan eigenlijk gebeurtenissen in het verleden kan veranderen door je overtuiging ervan aan te passen. Bij wijze van spreken zou men dan allen aan een negatieve gebeurtenis in het verleden geen aandacht meer schenken en er een positieve gebeurtenis of positieve gevoelens voor in de plaats maken. Dan zou alleen deze selecte groep mensen hier een andere gebeurtenis ervaren, maar veranderen zij dit dan ook voor de rest van de wereld?

Sorry voor mijn vele vragen, ik ben echt een waarom mens.  Eigenlijk gaat dit ook een beetje over wat ik net vertelde. Ik zal even het simpelste geval uitleggen, ik denk het wel maar weet het haast niet zeker of gedachtekracht zo precies gaat (ik geloof van wel), maar in ieder geval: Stel persoon A loopt langs persoon B. Persoon B zat net te denken aan persoon A en voor hem is het (in zijn ogen wel, maar in die van het universum niet) toeval. Terwijl persoon A voor zijn doen geen enkel contact in zijn gedachten had met persoon B. Dan zou persoon A dus geen totale grip hebben op zijn eigen lot. Ik denk dat ik al weet wat het antwoord is, maar dan snap ik dat weer niet; namelijk dat de oorzaak het onderbewuste is.

Verzint het onderbewuste gewoon een oplossing, net alsof het een puzzelstukje oplost, van alle gedachten van persoon A die uiteindelijk leiden naar het ontmoeten van persoon B (als je me nog volgt ), want stel dat persoon A geen enkele reden heeft tot het ontmoeten van B, dan zou je toch geen totale grip hebben op je lot. Oke ik ga to the point, moet een ontmoeting (in dit geval) of andere gebeurtenis altijd van twee kanten komen?
En daarnaast, als het onderbewuste dingen voor ons beslist, wie zijn wij dan? Wij zouden toch hoger met ons bewustzijn moeten staan, dan andersom? Want als alles te controleren is, en het onderbewuste voor de belangrijke dingen zorgt, dat zou toch raar zijn? Ik hoop dat ik nog een beetje duidelijk ben!

Ik weet niet hoe ik moet citeren, maar ik zag laatst een zin van je: 'We krijgen niet wat we willen, maar wat we geloven'. Ik doe de krachtpuntmethode al langer, maar nu 10 dagen echt elke dag en ik neem er echt tijd voor etc. etc. Ik weet dat ik geduldig moet zijn, maar toch krijg ik nog niet echt resultaat. Ik heb het gevoel dat ik ergens een blokkade heb die ervoor zorgt dat ik niet kan krijgen wat ik wil, en daarbij, wat moet ik geloven? Ik weet heel goed wat ik wil, maar wat valt daaraan te geloven? Als ik dit zo typ krijg ik zelf ook meer duidelijkheid, ik weet dat het kan wat hier overal verteld en gezegd word, en toch heb ik het gevoel dat het niet bij mij kan/mag. Terwijl ik dat zo graag wil geloven, dat is weer willen, niet geloven! Waarschijnlijk moet ik nu de overtuiging aannemen dat het ook voor mij werkt. Zou ik dan wel resultaat bereiken? Ik zit een beetje in de knoop, ik hoop dat je iets weet om me te helpen!

Volgens mij was dat alles voor nu haha, 

Ik ben benieuwd naar je antwoord!
Liefs,
Roza

[Ricca]

Lieve RoZa,

Het was wel duidelijk hoor dat jouw vraag over de man met kanker een hypothetische vraag was. Er ligt nog een andere vraag uit je voorlaatste bericht, daar kom ik nog op terug, maar nu eerst een vraag uit je laatste bericht.

Wat ik dan weer niet snap, is dat je dan eigenlijk gebeurtenissen in het verleden kan veranderen door je overtuiging ervan aan te passen. Bij wijze van spreken zou men dan allen aan een negatieve gebeurtenis in het verleden geen aandacht meer schenken en er een positieve gebeurtenis of positieve gevoelens voor in de plaats maken. Dan zou alleen deze selecte groep mensen hier een andere gebeurtenis ervaren, maar veranderen zij dit dan ook voor de rest van de wereld?

Wat je hier even uit het oog verliest is dat wij slechts onze eigen, persoonlijke werkelijkheid creëren, niet de werkelijkheid van anderen (dat doen zij zélf). Door op een nieuwe manier, bijvoorbeeld met meer liefde en begrip, over een negatieve gebeurtenis in het verleden te denken, heel oprecht en met grote levendigheid en emotionele waarachtigheid, verander je daadwerkelijk je eigen verleden. Als je dit goed doet, zullen jouw gedachten langs telepathische weg ook die mensen beïnvloeden die direct bij de oorspronkelijke gebeurtenis betrokken waren, maar of zij jouw nieuwe versie van het verleden aanvaarden of verwerpen, dat is geheel hún keuze. Aanvaarden zij (bewust of onbewust) jouw versie, dan zal het verleden voor jullie geen punt van onenigheid worden. Verwerpen zij jouw versie, dan zal blijken dat jullie nu elk een andere visie op het verleden hebben en ook verschillende herinneringen. Dit komt natuurlijk sowieso vaak voor, dat mensen zich dezelfde gebeurtenis heel anders herinneren. Zelfs gebeurtenissen in het heden worden door mensen heel verschillend ervaren, afhankelijk van hun overtuigingen. We leven in een subjectieve wereld en al is de neiging nog zo groot om tot een objectieve kijk te willen komen, we kunnen slechts kijken door de bril van onze eigen overtuigingen.

Je haalt ook nog de rest van de wereld erbij... Tja, de rest van de wereld heeft waarschijnlijk geen weet van de betreffende gebeurtenis (tenzij het wereldnieuws was) en komt dus ook niet voor de keuze te staan om de nieuwe versie te aanvaarden of te verwerpen. Maar toch kan de rest van de wereld er wel de vruchten van plukken, want als één mens in zijn leven mooie, liefdevolle veranderingen teweegbrengt, vergroot dat automatisch het vermogen van de hele mensheid om zulke veranderingen in het eigen leven tot stand te brengen. Wij zijn allemaal door diepe banden met elkaar verbonden, maar elk mens heeft wel zijn eigen keuzevrijheid.

Wordt vervolgd...

Liefs van Ricca

P.S. Citeren doe je door boven in het betreffende bericht op Citaat te klikken. Je krijgt dan een tekstvenster te zien waar het volledig bericht in staat, voorafgegaan door een lange code tussen vierkante haakjes [ ] en gevolg door de code [/quote]. Als je slechts enkele regels wilt citeren, moet je gewoon de rest van het bericht deleten. Maar zorg ervoor dat je de begin- en eindcodes niet per ongeluk verwijdert. En let ook op dat je je eigen verhaal begint ná de code [/quote].
Probeer het maar eens. Als het mislukt, kun je het mislukte bericht eenvoudig weer verwijderen door op Verwijder te klikken.

[happyme]

Als ik zo brutaal mag zijn......

De kanker verscheen pas op zijn 38e jaar
omdat
deze er niet eerder was,
omdat
het een nieuwe gebeurtenis was... in de toekomst van het verleden,
een gebeurtenis die pas toen (op zijn 38e)
in het verleden van het heden verscheen (de 35-jarige leeftijd).
Het was kortom een gloednieuwe en toch drie jaar oude kanker.

.... hier heb ik nog een versie van gemaakt.

De kanker verschijnt nu omdat
deze niet eerder was, omdat
het een gebeurtenis werd ... in de toekomst van het verleden,
een gebeurtenis die nu
in het verleden van het heden verschijnt

Gister maakt vandaag in gister en morgen, alles is nu  

Kon het woordje "in" niet meteen plaatsen, volgens mij is ie subjectief genoeg nu  Jij?