Heb me lief,..Is Geboren!!!!!!!

[tripletsmama1]

Hm, ik zat me af te vragen hoe ik toch kwam op, heb me lief, eerder in dit bericht, in mijn overtuiging heeft alles een rede, zo mocht ik als kado van de kraamzorg een rompertje  laten bedrukken, en verzon het volgende, op de achter (rug) kant komt; [Draai me om], op de voor (buik) kant; [Heb me lief x cielo!] Cielo betekent hemel, in het kleine zinnetje 'heb me lief" huist (ontdekte ik) het woordje (HE)b-(ME)-(L)ief,....Apart toch?

Ze is nu 9 dagen jong, een heel helder, vredig, tevreden wonderkindje,.....Gisteren was de laatste dag kraamzorg, de kraamverzorgster vertelde me de afgelopen week als bijzonder te hebben ervaren, de jonge lieve vrouw van 21 jaar begon haar werkweek met het standaard aangeleerde protecol kraamzorg . Mijn wereld was de eerste 2 dagen niet groter dan 46 cm. en 2320 gram  ,   de 3e dag voelde ik de aarde weer onder mijn voeten komen en nam ik de zorg over op mijn gevoel die van nature geduldig liefdevol is als basis, met geduld en geen paniek als ze dr flesje niet helemaal leeg drinkt,....geen onrust bij darmkrampjes maar juist rust, niet streven naar terug komen op haar geboortegewicht in een week, Nee, de tijd nemen en die haar geven, zoals ze mij de uren tijd geeft voor mijn nachtrust, we slapen snachts 6 uurtes aan een stuk,...en rustig aan, wel is waar een paar daagjes later is ze op haar geboortegewicht, en mag ze vandaag de geur van de natuur ruiken, de vogeltjes horen fluiten buiten,....zo hebben wij tweetjes de ervaren kraamverzorster iets bijgeleert,...ze heeft onbewust bijzonder genoten van mijn kleine meisje, van haar gave's, van haar glinsterende volgende oogjes, van haar totale ontspanning in bad, van haar dagelijks gekruiste handjes, haar lieve kraai geluidjes, van haar glimlachjes, zelfs van de ouderwetse talkpoeder die ik in haar plooitjes strooi en zachtjes uitblaas,...Ieder geboren kind is bijzonder, dat weet ik, toch kan ik er niet omheen door de gesprekjes met de kraamverzorster, (haar opgedane ervaring met alle pas geborene die ze heeft verzorgt in 2 jaar),....."hm, Zo zalig als ze me iedere dag weer zei,..."dit heb ik nog nooit gezienat apart?!, w' :)Ik ook niet dacht ik dan bij mezelf, toch voelt het alsof ik mijn kleine meisje al eeuwen ken, en het is heerlijk te voelen dat ze naast het verdriet in mamas buik, de pijn, ook zeker mijn liefde heeft gevoeld, en die mee heeft genomen bij haar geboorte,.....Cielo, (spreek uit als Sjeelo), enig idee wat haar en mijn achternaam zijn, ,....((ze hebben witte vleugeltjes en zijn overal en altijd....))

Ik vind het fijn om hier af en toe een stukje te schrijven,....Liefs Sandra.

[Carla]

En ik vind het fijn om jouw stukjes te lezen 

[Ricca]

Ja, heerlijk om te lezen.

Liefs van Ricca

[Palomino]

 Dankjewel voor jullie mooie verhaal Sandra, ik heb een lach op mijn gezicht   

Liefs van Palomino

[tripletsmama1]

Hallotjes, Met Cielo gaat het heel goed, ze is nu ruim 100 gram boven haar geboortegewicht en is een engeltje!
Met mama gaat het iets minder, en dat moet ik delen, om gewoon even begrepen te worden, misschien om antwoord te krijgen op mijn eeuwigdurende vraag, Waarom ben ik zo sterk? Waarom gaat bij mij nooit iets normaal? Omdat ik daarmee het leven meer waardeer? Zou ik dat anders niet doen? Kan ik niet anders dan erkennen dat Goed en Kwaad bestaat? Het elkaar nog altijd prbeert te bevechten? Ik daarom leef van liefde?

Kraam tranen? Als iemand dat me zegt, zeg ik "Ja kraamtranen die jaren vloeien" vertel ze een stukje van mijn levensweg,...dan zijn de mensen stil en zeggen me enkel nog, hoe sterk ik ben, ik een boek zou moeten schrijven en vooral moet genieten! Nou ik geniet! Geloof me, tranen of geen tranen ik geniet! Ondanks het volgende wat ik nog even geen plekje kan geven puur omdat ook deze sterke vrouw wel eens even geen plekjes meer heeft in haar ziel, ik wil het van de daken schreeuwen hoe intens verliefd ik ben op mijn kleine poppetje, maar wil het ook uit schreeuwen waarom er om haar heen zoveel,.....

Het volgende stukje is leesbaar, toch moet ik een kleine waarschuwing geven het niet met een nuchtere maag te lezen, het kan schokkend zijn, daarom de keus het te lezen of over te slaan,...

Zaterdag 17 dec. vraag ik de kraamhulp of de geur die ik ruik uit de onderkant normaal is, waarop ze een verloskundige laat komen en zei verwijderd een pijnlijke trekkende hechting, de geur vind ze normaal, het zou genezingsvocht zijn, Ok' dacht ik, zei heeft er verstand van dus,....het kon nog wel een paar dagen aanhouden, de baarmoeder was al volledig naar haar oude vertrouwde plekje, alles ok. zo.ma.di.woensdag, vind ik de pijn en vooral de geur ondragelijk worden, op weg naar de douche buk ik even om iets op te rapen en voel een knapje, waarmee er een 40 cm. lang ding naar buiten komt, naar mijn idee een stuk vlies, gevuld met rottend spul, ik schrok enorm want het zat vast, stukjes kon ik eraf halen, wat gedoucht en nu toch wat paniekerig bel ik het ziekenhuis, waar de nageboorte, die niet zelfstandig loskwam binnen een uur, handmatig met een ruggeprik door de Gyaecoloog, (die mijn meisje op de wereld heeft geholpen met een flinke knip en de vacuim, vanweg haar lage hartslag,...)handmatig is verwijderd. Een dienstdoende verloskundige zegt, ach dat is wat rommel vanwege de hechtingen, goed spoelen, en vraag de verloskundige praktijk even langs te komen. Hm Die kwam meteen, en wist even niet goed wat ze zag, ja ze wist het wel, en wist ook dat het niet iets gebruikelijks is 10 dagen na de bavalling! Ze belt ook het ziekenhuis, dirtect de Gyaecoloog en ik mocht meteen komen, stel je even voor, ik alleen, dus de kleine aangekleed, maxi cosi, tasje inpakken, en met een opgerold stuk vlies tussen mn beentjes naar het ziekenhuis, De dienstdoende die me een uurtje vooraf nog vertelde dat het de hechtingen waren hielp me verder, ow? zei ze, Dit is zeer zeldzaam en moet eruit! (tja, dat daht ik ook,...ppfff) Even hoesten, vroeg ze me! Ik hoest helemaal niks, dat ding zat nog muurvast, wist ze niet dat een bloeding, nu, fataal zou kunnen zijn?? Ik dacht komop San, zeg wat je wil zeggen!! Je bent het waard! Ik vraag haar eerst eens even te kijken van binnen voor ze gaat trekken! Eendebekje, dus even tandjes op elkaar, en vraag haar, om zoveel mogelijk de linkerkant te ontzien, het gezicht van de ervaren verloskundige werd rood, het gezicht van de leerling verloskundeige werd spierwit, de geur die ze niet rook?? rook ze nu ook,...ik was terwijl bezig met mezelf, sprak tot mezelf het nu echt los te laten,......tot mijn diepste ik,....en voor ze wilde trekken met haar tang kwam het eruit,....ongeveer een derde van de placenta, de moederkoek had zich net als mijn poppetje te diep in de baarmoeder genesteld, en dat was over het hoofd gezien? Iets wat binnen een uur geboren moet worden en er nog 10 dagen blijft, gaat enorm rotten. Heel zeld zaam zeiden ze, toch kon ik het niet laten, om haar te wijzen het misschien handig is, om voortaan bij een handmatige,...in de OK,....een echo te maken om te zien of alles wel echt weg is?? Ja, misschien moeten we dat maar doen,...
De gyaecoloog die verantwoordelijk is voor, kwam ook nog kijken, hij was stil, en een beetje beschaamd, keek even naar Cielo en weer naar mij, sprakeloos.  maakte nog een echo en zag nog een klein stukje zitten, waar niets aan gedaan kan worden, vanzelf loskomt of altijd blijft zitten, met een dikke peneceline kuur ging ik naar huis. Ik blijf de man toch deels dankbaar hij haar heeft geholpen geboren te worden,...

Thuis gekomen, mijn moeder ingelicht, zei werkt in de vrijwillige zorg en heeft wat rond gevraagt,
'Het had haar het leven kunnen kosten, kreeg ze te horen, Jou dochter is een hele sterke vrouw, dit is een zeldzaam gebeuren, in vele ziekenhuizen nooit voorgekomen! , normaliter gepaard met hoge koorst en hevige bloedingen,.....ze heeft meer dan 1 engeltje,...

Ja, ik ben een sterke vrouw, neem mijn medicijntjes nu, sta 3 x per nacht op om mijn meisje te voeden, en genees ook hiervan, ik dank al mijn engeltjes, die mij beschermen.
Ik heb gegoogeld, en kan er wel iets over vinden,....maar nergens hoe het mij is gegaan,....De kerstboom glinstert in haar mooie kraal oogjes,....Excuus voor het onsmakelijke, toch allemaal een hele fijne liefdevolle kerst gewenst!!

Liefs Sandra.

[klaproos1945]

wat een complecaties sandra
blijf allert op jezelf zeker nu mag je best wat meer voor jezelf op komen
als je zelf merkt dat er iets niet goed is zo als die geur die jij al gauw opmerkte

maar door de omgeving als niets zijnde werd afgeschoven gelukkig ben je een heerlijke gezondevrouw
met een gezond kindje en vieren jullie de eerste kerst samen met de lichtjes in de ogen

ook jullie een hele fijne liefde volle kerst

klaproosje

[Carla]

Och Sandra, wat een verhaal, hier schrik ik wel van, wat zal jij dan geschrokken zijn zeg! Ik hoop dat je snel weer helemaal gezond bent en wens je hele fijne dagen en een prachtig nieuwjaar!

Liefs,
Carla

[dameblanche]

ja sandra, een soort van dagboekje waar wij ook alles in mee mogen lezen..

je beschrijft hier eigenlijk een nageboorte wat maar gedeeltelijk is gelost...
een onbewust verlangen om de baby nog even vast te houden, aan de vroegere toestand, ook de verborgen angst voor toch de nieuwe situatie...
mogelijk heb je jezelf en de je evolutie latne 'bevriezen' tijdens de zwangerschap, met juist deze situatie als excuus.
durf onbevreest los te laten; creeer zelfbewust je leven invreugde, want het geluk ligt in je handen.
blijf niet hangen in het verleden, ga door met een blik op je vernieuwd leven....

[tripletsmama1]

Je bezit een mooie gave marianne,..Inzicht!

Liefs, Sandra.

[tripletsmama1]

In mijn gedachten de kerstgedachten van Lieve Ricca, onze kindertjes leren dat God Liefde is,....pink ik een kersttraantje weg, Wat mijn familie betreft heb ik enkel met mijn moeder nog contact, en mijn moeder had ook een moeder, mijn oma, stoffelijk is ze a jaren helaas niet meer bij ons, en ricca's gedachten brachten mij bij mijn oma, toen ik klein was en me ánders voelde, ik ook anders ben (verkeerd begrepen door vele helaas),...zei ze me altijd met haar liefdevolle stem, Sandra, god houd altijd van jou!!, ik vertel het nu mijn kinderen, dat god van ze houd, hoe dan ook, God is onvoorwaardelijke liefde, God is groot, dat leer ik ze ook, maar wat is groter dan Liefde? niets! dus God is liefde! Welke God dat doet er niet toe, Het bestaat gewoon, de God die mij nooit verlaat, heeft mij geleert wat liefde is,.......Onze kerst is simpel dit jaar, toch zo wonderschoon,......liefs, sandra.

[tripletsmama1]

De laatste dag van het jaar, het doet me goed dit jaar te mogen afsluiten al blijf ik in tweestrijd met mezelf,...met dat wat niet is afgesloten, opgelost of uitgesproken, deze week 3 x een dagkaart getrokken, De Dood, De Toren en De Duivel,.....Ik hoef geen antwoorden op de waarom vragen. Wel verlang ik de waarheid op mijn waarheid, omdat al mijn voorgevoel, zo kloppend is, ik ben iemand van hoge pieken en diepe dalen en weet dat het mijn voorbestemming is te gaan waar ik ga, te doorstaan wat ik doorsta, ik krijg wat ik aan kan, en liefde overwint, van mezelf hou ik zoals van mijn kind(eren), enkel het beste is goed genoeg, God weet wat dat zal zijn, zo sluit ik dit jaar af met mijn kleine poppetje, wij samen, een heel klein prachtig mensje, met een bijzondere ziel, wanneer ik haar mijn verhaaltjes toefluister luistert ze, ze geeft me antwoord, wanneer ik haar lachend zeg, dat ze een klein boeffie is omdat haar zieltje al veel meer wil vertellen dan dat ze me nu kan vertellen omdat ze nog een kleine baby is, lacht ze zacht naar me, wanneer ik haar vertel dat ze niet bang hoef te zijn in het schemerdonker, daar ze zo verontrustend om haar heen kan kijken, klamt ze haar kleine lichaampje tegen me aan, als ik haar vragend zeg te hopen dat haar ziel jong en rein mag zijn, fronst ze met haar oogjes, alsof ze wil zeggen, ik kan het wel aan,...met gemak leg ik haar in de armen van haar broer en zussen, bij geintresseerde die haar even willen vasthouden, toch wijk ik niet van haar zijde, neem haar overal mee naar toe, ik ben er trots op als er weer eens word bevestigd hoe enorm helemaal ze op haar papa lijkt, alsof ze is gecloont, het is mooi en heel erg confronterent tegelijk, in uiterlijk heeft ze niets van mij, hij is mijn allergrootste liefde, hij is iedere traan die over mijn wangt naar beneden rolt, jou papa, ver bij ons vandaan, waarom, daar heb ik nog geen kloppend antwoord op, dit jaar sluit ik af. Mama geniet wanneer jij wakker bent of lief ligt te slapen, ik groei met jou mee, mijn lieve poppekind, want hoe meer jij je mooie lachje laat zien, mijn verdrietige gedachten wist, hoemeer ik vertrouw dat het minder word, minder, steeds iets minder, ongelofelijk, hoe ik jou papa mis, hoe we met hem verbonden blijven, de kerstballen doen we morgen voorzichtig terug in de doosjes, de versieringen zetten we weer voor een heel jaartje weg, wij zullen alle seizoenen samen zijn.

Ik heb dit jaar veel geleerd, gegeven en gelaten, en nu op oudjaarsavond zie ik de letters allemaal gelezen hier, kan ik om 1 ding niet heen,....begrijp ik alle kaarten, kreeg ik het mooist wat God geven kan, God heeft ons lief,....
Wij wensen iedereen een heel liefdevol 2012,..

[tripletsmama1]

Hallo lieve mensen, ik ben niet zo vaak meer hier, want een klein wondertje trekt mijn aandacht, toch schrijf ik nog altijd graag stukjes, die komen uit het hart, die ik bewaar, en deze vond ik het lezen erg mooi,...  Liefs Sandra.

Mijn Kar,...

Ik trek mijn eigen kar, zwaar en volbeladen, ik tjok over het smalle pad, mijn kar met zoveel waarde, daar waar ik de verkeerde afslag neem, daar moet ik door drassig modder heen, ik trek mijn eigen kar, zwaar en volbeladen, op zoek naar het juiste pad kom ik struiken met dodelijke doorns tegen, bescherm ons tegen dat giftige sap met man en macht, tot het moment ik mooie bloemen zag, ik pluk met hart en ziel, zo mooi al die kleuren, op zoek naar water vervolg ik mijn weg, en trek mijn eigen kar zwaar en volbeladen, met 1 hand want de mooie bloemen wil ik niet loslaten, nog voor de bloemen verwelken, hun kopjes naar benee kom ik aan een oase, hij glinstert als de zon op de zee, ik laat mijn bloemen drinken, en kijk eens achterom, daar staat mijn kar zwaar en volbeladen, ik geef de mooie bloemen, aan de oase mee, want aan die kar heb ik mijn handen vol, ik herriner mij steeds de mooie bloemen, hun wortels liet ik staan, zodat ze weer mogen bloeien, nog mooier dan toen ik ze vond, en kijk weer achterom, ik zie ze drijven, die mooie kleuren, op die oase, een stil water met de glinstering van de zee, het zijn mijn mooie herrinneringen, de lichte stroming neemt ze mee, ik volg mijn pad tot aan een berg, die berg beklim ik alleen, zonder kar en zonder bloemen, wil ik weten waar leid de berg mij heen, bovenaan de berg gekomen, zie ik alles wat ik had, zo mooi, zo volmaakt, pure liefde, het is er warm, de geur is zalig, ik zie daar alles wat ik had, alles wat ik daar zie voelt zo oprecht, te mooi om waar te zijn en mooi genoeg om dat te evenaren, het was onze mooiste tijd, ik proef de zoute tranen op mijn lippen daar bovenaan die berg, en om al dat mooie verschijnt een donkere wolk, daar stormt een leger aan vernietiging doorheen, de tranen die deze vernietiging niet kunnen blussen, enkel het verdriet wat sussen, veeg ik weg, ik besef me om dat te bevechten met mijn liefde?, dat kan ik niet alleen, ik kijk omhoog en vraag me af waarom de zon verdween, en luister naar het geraas van de vernietiging, en zie mezelf vluchten uit die grote zwarte wolk met een kar zwaar en volbeladen, vluchten van een hels kabaal, een kabaal dat alles wat mooi was daar, in dat paradijs zo mooi met jaren werk aan vooraf gegaan, door vallen en opstaan opgebouwt, met bloed zweet en tranen, met geduld en liefde,zie ik hoe het alles kapot maakt, en kijk achterom naar benee, zo nieuwschierig vol vertrouwen omhoog geklommen, dat ik mijn kar vergat, rollend, stuiterent snel de berg weer af, zoek ik in die kar, dezelfde kar die haar vluchtweg nam getrokken door mij alleen, zwaar en beladen, met de mooie bloemen in mijn hart, onder de indruk van wat ik boven heb gezien, aan de andere kant van de grote berg, vind ik in mijn kar, zwaar en vol beladen een heel mooi klein meisje, ik til haar op en wikkel haar in een doek, ze kijkt mij aan met de glinstering van de oase, ik mijn eigen kar, en neem haar liefdevol mee, zonder mijn grote kinderen die hun eigen wegen bewandelen, zei gaan hun eigen berg en dal, mijn bloemen van herrinnering, de wortels liet ik staan, voor hun, want ook mijn grote kinderen komen langs mijn pad, van doorns met gif, maar ook zeker langs de mooie bloemen, ik trek mijn kar en draag mijn kleine poppekind, rustig aan de berg op, waar water stroomt en bloemen zullen groeien, door de zaadjes die ik meegenomen heb, en 1 voor 1 laat vallen, en bovenaan gekomen, zal die grote zwarte wolk van vernietiging verdwenen zijn, en komt mijn zon weer op, de zon die zal schijnen over alles wat ik liefheb. en wanneer wij samen, mn lief poppekind, dan nog eens achterom kijken, ligt daar alles wat kapot is gebleven, de bloemen ontkeimt door mijn zaadjes gestrooid, mijn voetstappen vaag maar herkenbaar voor hem, de kans die ik nalaat, geen spoor van een kar te zien, .....Hoe hoog die berg nu nog is, en wat ons nog te wachten staat, is nog niet geschreven, ik trek mijn kar vol en beladen, door modder en moeras, langs bloemen, en scherpe doorns, dat doe ik tot ik ons geluk weer vind. tot mijn ogen net zo mooi stralen als die van jou mijn poppekind.

Dit is geen sprookje, dit is geen fantasie, dit is zoals ik het heb ervaren, dat wat ik schrijf is voor mij waar, en weet je wat ik dan hoop te bereiken?,..;In mijn kar zit niet veel,....ieder volwasse mens kan hem trekken, de kar is leeg, toch zwaar en volbeladen? Ik ben die kar, gevuld met ver(ge)borgen verdriet, ik trek de kar vol en beladen, ik trek hem zelf met mijn hart en ziel! Ik hoop dat mijn ogen echt weer gaan stralen, alleen al omdat mijn poppekind een stralende mama verdient,...

[Varen]

Al trekkend aan je kar duw je het nieuwe leven vol kansen, goed beschermd en warm liggend onder een dekentje in de kinderwagen voort.

[tripletsmama1]

Hallo Allemaal, ik was een poosje weg, tenminste, niet echt weg, ik kon niet meer inloggen, en een nieuw wachtwoord aanvragen lukte ook niet, druk druk, dus dacht steeds, het komt nog wel, begreep niet wat er niet goed ging, en vandaag probeerde ik het weer eens, en wat bleek, ik vulde telkens een verkeerd mailadres in, hahaha, lekker slim. Dus vandaar,..

Cielo is inmiddels alweer 3 maanden jong en een wonderbaby, lacht brabbelt en huilt zelden, en er is iets wat ik me afvraag over haar, ik denk dat ik het wel weet, misschien durf ik het niet te weten, hoewel ik haar communicatie wel mee speel,...Cielo heeft erg veel aandacht voor bepaalde plaatsen op het plafond. Ze kan heel geconcentreert letterlijk en figuurlijk kijken naar voor ons niets, soms als dat zicht naar het plafond onderbroken word, door haar bijvoorbeeld af te leiden kan ze gaan huilen, alsof ze word verstoord, in haar slaap lacht ze vaak en rustig in slaap vallen gaat vaak gepaard met een dun lapje, (hydrofieldoekje) over haar voorhoofd (shakra) en over haar gezicht. het zijn geen schuduwen, of lichtvallen etc. op het plafond, het is doordat ik er op let echt voor het reguliere oog niks.

Nu heb ik gelezen dat baby"s nogal eens visite krijgen van huizende geesten, Cielo is een hele vriendelijke blije lieve baby, en mijn vraag is of er iemand ervaring heeft of iets weet te vertellen over haar intresse voor bepaalde plekken op plafonds. Wat ik wel of juist niet moet doen, ik sta overal voor open.

Liefs Sandra.

[Varen]

Bepaalde plekken op het plafond kunnen schaduwen of andere interessante afwijkingen in de structuur van het plafond zijn, en dus is dit nteressant voor de baby.

Mijn beide kinderen waren in de babytijd ook fervent plafondstaarders.

Ik denk dat het normaal baby gedrag is om zijn haar wereld te verkennen. Aangezien ze vaak op die leeftijd niet verder scherp zien dan iets meer dan een meter zijn die vage plekken en schimmen op het plafond reuze interessant.

Welkom terug btw.

Liefs