Hemels vuur

[Pink]

Waarmee ik terugkeer naar de discussie zoals die nu gevoerd wordt naar aanleiding van het stuk van
Geert Kimpen. Wat mij in alle discussies steeds weer opvalt is dat we als middel voor verandering teruggrijpen naar methodes die al eeuwenlang bewijzen dat ze niet de gewenste verandering tot stand brengen.  Verzet, revolutie, de ander willen overhalen om ons standpunt over te nemen. Boos worden als ze dat niet doen en dan verongelijkt neerzetten dat de ander inderdaad nog niet  â€œspiritueel ontwikkeld” en dus dom is. Of eindeloze en onleesbare historische "waarheden" aanhalen om ons gelijk te onderbouwen.

Wat daar in het groot gebeurt, is wat vanochtend staand onder de warme douche ook zag. We kopiëren het gedrag van onze voorouders en maken het onze eigenwijze.  Als mensheid gaan we â€"nog- niet in op de uitnodiging om de laatste stap naar volwassenheid te zetten. Want wat zou er gebeuren als het wel lukt? Wat als blijkt dat wereldvrede wel binnen handbereik is? Dat de aarde een veilige verblijfplaats is waar wij ons als zielen kunnen ontwikkelen. Waarbij we makkelijk terug kunnen naar “de dimensie van licht” om even te overleggen of we in dit Aardse proces nog steeds de goede weg bewandelen.  Om vervolgens weer in het proces van dualiteit te stappen en ons pad te vervolgen. Wat als er niets te zeiken overblijft?

- Zie vervolg-

[Pink]

Zojuist heb ik mams op de trein gezet op weg naar haar vriendin. Morgenochtend om 6 uur vertrekt de bus en gaan ze op weg naar de eerste stop, Berlijn. Haar vakantie is begonnen en dat heeft ze op geheel eigen wijze gedaan. Ze heeft tegen me gezegd dat ze de afwas laat staan, dat ze vanaf nu de regie aan mij teruggeeft en dat ze hoopt dat het mij lukt om voor mijzelf te zorgen. Haar taak zit erop. En ik……aanvaard de zorg voor mijzelf met een glimlach en kijk er naar uit. Ik geniet van het feit dat ik voor het eerst sinds maanden geen hoofdpijn en geen stijve nek heb. En ik weet niet of ik het me verbeeld maar die zware steen in mijn borst lijkt ook verdwenen.

Maar nu…neem ik even een moment om mijn ervaring van nu vast te leggen, Ricca te vertellen dat ik begrijp waarom de 2e laag van mijn droom nog niet tot mij gekomen is. En Fatin te bedanken omdat “she did drive me crazy” door haar gewoonte om stukjes te pennen om ze vervolgens weer te verwijderen. Waardoor ik licht geïrriteerd mijn reacties ook maar weer verwijderde omdat anders “de lijn van het topic niet meer klopte”. En ineens valt mijn oog op de spreuk van vandaag op de Happinez kalender:

Onze hersenen proberen ons wijs te maken dat we rust krijgen als we de omstandigheden veranderen, als we iets doen. Maar de werkelijkheid is dat we ons kunnen ontspannen in onze huidige situatie in de wetenschap dat geduld tot vrede en herstel zal leiden.

- Elisabeth Kübler Ross en David Kessler â€"

Waarmee me een mooi einde van dit relaas wordt aangereikt. Ik ga afwassen, stap op de fiets op weg naar mijn eigen huis en ga verven. De laatste loodjes, I’m pushing that Mountain.

Pink

[Pink]

Dromen zijn cadeautjes. Zoals je overdag ook allerlei cadeautjes krijgt. Vandaag een hele bijzonder, een stuk in de Happinezz over Tolteken. Vijf wijsheden voor een evenwichtiger leven. Aanrader!

Pink

[Pink]

Goedemorgen allemaal,

Ineens zie ik de lijn.  Begin vorig jaar ben ik letterlijk begonnen met opruimen. Mijn huis leegmaken zodat de verbouwing kan starten. Gedurende de verbouwing logeer ik bij mams.
Vertaald naar mijn droom, ik laar datgene wat ik niet meer nodig heb achter en keer terug naar de basis (het huis van mijn moeder).

Vanaf het begin merk ik dat het beeld dat mijn moeder van mij heeft nog steeds gebaseerd is op dat 17 jarige meisje dat  ik was toen ik de eerste keer het ouderlijk huis verliet. Het is alsof ik terug ga in de tijd en dat benauwt me.  Het geeft me het gevoel dat de deur van de kooi weer stevig is gesloten en dat ik niet kan uitvliegen.

Voordat ik met dat gevoel aan de slag is daar die onbekende man die door met mij te botsen mij letterlijk lamlegt.  Ik kan dan ook letterlijk niet meer uit de voeten en ben voor mijn dagelijkse levensbehoeften volledig afhankelijk van anderen. Iets dat ik niet prettig vind want de eerste woorden die ik als kind zeg,  klinken als “Selluf doen”.  Ik ben tenslotte een dubbele Boogschutter.

Daar lag  ik dus en ik werd overladen met zorg. Alles werd me uit handen genomen en er werd zelfs niet geluisterd als ik aangaf dat ik liever eerst zelf modderde en dat ik wel hulp zou vragen als ik dat nodig had. Ja hoor  kind, dat weet ik maar nu doe ik het even voor je. Als je weer beter bent, dan mag je alles weer zelf doen, werd het standaard antwoord. Mam is en blijft toch die Stier. En zo word ik lustelozer en lustelozer. Zieker en zieker.  Wat voel ik me onmachtig.

En terwijl ik lijdzaam toekijk, verandert de wereld om me heen. Zodanig dat ik wel in actie moet komen. Mijn huis wordt opgeleverd en ik moet aan de slag. Nadat ik een week of vier meet een schuurpapiertje door mijn huis heb gefladderd terwijl ik ondertussen met een nat doekje  af-en-toe een veeg geef, begint het echte werk. Ik kies ervoor om geen hulp te vragen omdat iets in zegt dat ik dit in eerste instantie alleen moet doen. En als schurend en vervend keert de rust terug en word ik krachtiger.  Zo krachtig dat ik ook anderen durf te vragen of ze me willen helpen en dat ik eindelijk kan toegeven dat ik het ook niet allemaal alleen kan en dat ik het ook niet allemaal alleen wil doen.

Volgende week keer ik terug naar mijn eigen stek. Het verblijf bij mams heeft dan precies negen maanden geduurd. Een voldragen zwangerschap. Het fundament is klaar en nu is het een kwestie van inrichten. Mijn nieuwe basis die staat voor mijn nieuwe ik. Nog steeds onafhankelijk maar wel in verbinding .met de ander. Aan de vooravond van een heel nieuw leven.

Ik ben even dood geweest maar weer opgestaan. Mijn dank aan iedereen die een rol heeft gespeeld in dit proces is groot

Pink

[happyme]

 

[Carla]

Mooi om te lezen Pink!
Ik hoop je vervolg hier ook nog te zien, hoe het is om straks weer een tijdje in je eigen huis te zitten en weer helemaal 'op eigen benen' te zijn.

Liefs,
Carla

[Pink]

Goedemorgen Carla,

Dat ga ik doen. Sowieso wordt de komende periode een hele nieuwe periode voor mij. En deze droom heeft allerlei processen in gang gezet die ervoor zorgen dat ik "klaargestoomd' wordt voor deze periode.

Pink

[Pink]

Hallo Ricca,

Destijds heb je een geweldige uitleg gegeven van de 1e laag van deze droom. Normaal gesproken wacht ik altijd af wat naar me toekomt. Maar nu wil ik toch even aangeven da tik wel neiuwsgierig ben naar de laag onder.

Ik weet dat je dat je het heel druk hebt maar zou het fijn vinden als je de gelegenheid kunt vinden om je inzichten over de laag onder op te schrijven.

Pink