zonsverduistering door hand ????

[buddhagirlie]

hey, dit is mijn droom...

Ik ben terug in mijn ouderlijk huis. Ik ben me klaar aan het maken om naar school te gaan, wat ik met de bus doe. Alles lijkt net zoals vroeger in het echt bij mij thuis, ma is bezig aan haar eigen brood en koffie, ik verzamel mijn spulletjes en steek ze in mijn boekentas, zoek mijn busabonnement en portefeuille.... Dan ga ik naar de hal en doe mijn jas aan, kijk alles nog een keer na dat ik niets vergeten ben. Ineens staat mijn moeder voor me en zegt: liefje wees aub voorzichtig voor hetzelfde geld ben je er straks niet meer en weet dat ik van je hou en ze geeft me een knuffel en een kus ( ik heb dus absoluut geen goede band met mijn ouders even info terzijde). Dus ik vertrek na de bushalte mezelf ondertussend afvragend what the fuck mijn moeder bezielde want dat ze dat dus nooit doet. Kom ik aan de bushalte aan en daar staat dezelfde vrouw als anders en we maken hetzelfde praatje als anders, je kent het wel : mooi weer vandaag en weer na school en weer werken en bla bla. Ineens is die vrouw weg terwijl de bus nog niet eens is geweest :-s als een soort 'opgelost' aangezien ik ze niet heb zien wegwandelen ofzo. Dus ik sta zo een beetje rond te kijken en ineens valt me op dat er geen verkeer is zelfs geen trein.. ( mijn ouders wonen langs een hele drukke baan hele dag verkeer en ze wonen ook langs een spoorweg waar elke dag hetzelfde uur als ik stond te wachten voor mijn bus een trein voorbij kwam). Dus ik loop terug na huis en ik lijk maar niet dichterbij te komen. het lijkt net alsof ik wel loop maar bij elke stap die ik zet dat de scene meegaat, dus ongeacht hoeveel stappen ik zet ik blijf langs de buspaal staan en het huis blijft even ver :-s dan besluit ik gewoon te wachten in de hoop dat de bus komt..dan zie ik de zon opkomen en ik blijf er even nar staan kijken als ik opeens een knokige oude hand donkergrijs net wel net niet doorzichtig de zon wegneemt. letterlijk wegnemen alsof je een bal oppakt en meeneemt. en dan is het zwart, alles is weg de bushalte het huis de weg het landschap, alles. eindeloos zwart en dan word ik wakker :-s ik vond en vind dat een hele enge droom waar ik de betekenis graag van zou willen weten maar omdat ik het een hele enge droom vind denk ik dat er voor mij automatisch een slechte conclusie aan gegeven word terwijl dat misschien niet is :-s

[Ricca]

Lieve Buddhagirlie,

In de droom ben je weer het schoolkind van vroeger. De droom gaat echter niet over het verleden, maar over het heden, want dat kind (girlie) leeft nog altijd in jou. Met al haar gevoelens van vroeger. Dan heeft de droom een verrassend geschenk voor jou: je moeder zegt dat ze van je houdt en geeft je een knuffel en een kus - iets wat ze vroeger nooit deed. Maar je kunt er niet blij om zijn, misschien zit de pijn nog te diep. Het is voor jou gemakkelijker om kwaad te worden (je gebruikt het f-woord), maar let op: we zijn nooit kwaad om de redenen die we denken... Achter boosheid ligt altijd verdriet... En daarachter ligt verlangen... Het schoolmeisje in jou snakt nog altijd naar liefde en nu ben jijzelf (je volwassen zelf) degene die haar die liefde zou kunnen geven. Dat is wat het eerste deel van de droom jou duidelijk wil maken. En het wordt tijd... (maak ik op uit de woorden van je moeder).

Bij de bushalte probeer je je levensreis voort te zetten alsof er niets aan de hand is. Je praat met een vrouw over koetjes en kalfjes en over het weer (speelt mooi weer), maar het gebeurde laat je niet los en heeft je aan het denken gezet. Plotseling verdwijnt alle afleiding in de buitenwereld (de vrouw is weg, het bus- en treinverkeer is stilgevallen) en je bent alleen met jezelf en je gedachten. Het lukt je niet om naar huis terug te gaan, je loopt wel, maar je komt geen stap verder. Het dringt tot je door dat er iets aan de hand is, maar je begrijpt niet wat het is...

Het slot van de droom is zeer symbolisch. Je besluit bij de bushalte te wachten en dan zie je de zon (= helder inzicht) opkomen. Maar het verleden, in de vorm van de somber donkergrijze, knokige oude hand, verhindert het inzicht door te breken door de zon eenvoudig weg te plukken. En op dat moment besef je dat je eigenlijk volledig in het duister tast.

Die duisternis is niet negatief hoor. Het is alleen maar een aansporing om op zoek te gaan naar het licht dat je in deze kwestie nog niet hebt toegelaten, maar dat wel binnen handbereik ligt. De zon staat ook voor liefde.

Liefs van Ricca

[Ricca]

Een kleine aanvulling...

Je wordt niet door duisternis overvallen.
Je hebt die duisternis zelf opgezocht,
en dat deed je om ervan te leren.
Duisternis moet je niet zien als een bedreiging,
maar als een mogelijkheid om liefde te geven.

Hoe zou je reageren op een kind dat in een verlichte kamer haar ogen stijf dichtknijpt en zegt dat ze bang is voor het donker?

Liefs van Ricca

[buddhagirlie]

Dat het kind zijn ogen open moet doen? En ik heb dus alle moeilijkheden zelf opgezocht omdat ik ervan wou leren begrijp ik eruit aangezien het niet overvalt?