zingeving van oprechte eenvoud

Gestart door klaproos1945, maart 25, 2011, 14:25:25 PM

klaproos1945




                                                complex essentie die blijkt eenvoudig te zijn
                                                       het doorzien van je eigen zijn
                                                                               

                                                             oprecht ontstaan
                                               vanuit het diepere zelf
                                                                      oprecht jezelf recht doen

                                              is de zingeving aan de kleur van het verlangen

klaproos1945





                                                            de kraai in mij

                                               papa kraaitje leef je nog e ja b ja
                                              ja mamaatje ik ben er nog e ja c ja

                               ik en jij zijn er nog en we hebben ons eten opgegeten
                             en het drinken laten staan ik hoor je wel maar zie je niet
             
                           voelt het naar als de aarde trilt en je kunt het niet vertellen
                       gevoeld als word je even bedrogen als er niets meer te zeggen valt

                    een gevoel van eenvoudig niets meer zeggen nemend de spanning waar

              ooo kraaitje hoe kan je je ontspannen als je weet dat de leugen word achterhaalt
            omdat de adelaar een beetje kippig is geworden en achter de haan aangaat om even
                te vertellen dat die kraai van hiernaast weer eens behoorlijk heeft gefaald grijs geworden

                je zult het geloven denken zegt de kraai is voor wijzen dieren onder ons laat me nou
                maar lachen want een vlaamse gaai komt bij me zitten je weet wel zwart en wit
                vliegend naar het oosten waar men in het zware daglicht zit ik in een duister hoekje

               makend mijn gebed hier in kan ik lekker liggen met een mokje koffie toen mijn lieve hondse
               burgermannetje blafte ik ben nu weer aan zet ringel oortje is mijn naam en dat weet bijna
               niemand al geloof ik dat ik grijs ben niet kan schrijven of kan begrijpen wat ik lees en zit mijn

               aard weer eens te beven als de bever zit in de oude ochtend jas ook al heeft deze
               jaren gehangen in een duistere kast waar het rook naar mottenballen en jasmijn
               ooo ja als men heeft gezegd dat de kraai van hier boven weet dat die kip van hiernaast

               haar dagelijkse eitje heeft gelegd dus die kip was er eerder dat vraagstuk is opgelost
               nu nog even kijken of de postduif is geweest waar in vele enveloppen het grote geld in word beloof
               verdacht die vele miljoenen welke bank word er weer berooft vele kansen worden belooft

               weer een kans voorbij gegaan een kippetje gelukkig gespaard in een gebruikers wereld
               zalig in haar gebedje komt de mis kraaien pootje vertellen dat er er meerdere verliezers
                      dat ene kippetje heeft beloond want zij kon winnen als geen ander en dat eens

              de ooievaar zal verschijnen die de boodschap van de blijde verwachting brengt om mij
              te vertellen dat we leven in illusie waar we alle zijn gelijk eens zal je rijk zijn ook al ben je
              zwaar gewond maak je maar geen zorgen geloof maar in de zaligheid als het doekje van weleer

             in het ontwikkelende lichaam zo vrij als een vogeltje in de lucht maakt zij een kippige opmerking
             met een diepe diepe zucht vanuit de diepte opgekomen neemt zij afscheid van een emotioneel
             gevoel zonder punt of komma vraagteken roept zij uit slesj / kan zij niet schrijven is het nu weer

             goed zegt het uitroep teken !!! aan de wand kan het verkeren roept het kuiken als het razend snel
             voorbij gaat dubbele punt de punten zijn geteld in plussen en minnen verdeeld onder de vleugels
             van weleer commentaar zegt pappa kraai zo gaan we naar de haaien die pootje baaien aan de kust

            dat is geen fout zegt mama gaai jingo jij maar even door zegt het jangetje je/jij bent witsel voor het
            behang en ik vraag mij stiekem af hoe kan ik hier nog onderuit komen als ik vanuit mijn donker hoekje
            niet kan begrijpen hoe ik me hier uit bevrijd ik neem mijn mokje koffie en een sigaret en laat het denken
                                                          over aan de grijze postduif


klaproos1945





                                          ben ik helemaal verloren

                     als het contact is verbroken meet mijn innerlijke kind
                   hoe is het toch mogelijk dat ik en jij / jij en ik mekaar zijn kwijt geraakt
                   omdat de vergane dagen loeren om de hoek en jij me even kwam vertellen

                    dat het lachen was vergaan en de blijheid bent gaan zoeken in een fantasie
                      die eigenlijk nooit heeft bestaan omdat je van de suiker hebt gesnoept en eigenlijk
                        dit niet de waarheid is geweest zo klaar als een klontje maakt ik de leugen waar

                    en leerde ze jou hoe je moest leven de bruid heeft het verbruid met de erfelijke heden
                      heeft men gespot zonde hoor mij ook eens even maar ik overleef het wel de slang in mij
                       is weer gegroeid zodat het oude vel knelt en schroeit ook al staat er nu geschreven
       
                     zittend onder aan de ladder is het eenvoudig vertoeven jaar in jaar uit veegt men zijn krullen bij elkaar gebruikte krullen om de zakken te vullen die in het vuur werden gegooid tot dat zij vochtig werden zij aan
                    de omgeving verkocht makend grote schulden die lijden in bedrog zoet houden is de leus en dat
                    maakte serieus we gaan er voor ook al moeten we dit doorstaan er werd gelachen over ons

                   omdat ze dachten die komen we aan de straatstenen niet meer kwijt hebben ze me dan toch bevrijd of vrijen ze nog steeds met mij en maken ze me zo genaamd een beetje blij als de geliefde vrouw
                    maakte ze me groot en daarna weer klein en toen kwam dat varkentje met zijn snuit en ik had

              het weer eens verbruid zo kwam ik achter de sluier vandaan open en bloot in mijn hemdje te staan
               zo vond ik je weer in dat donkere hoekje met een mokje in de hand pijnlijk en verlaten kwamen we
                de kinderen aan de straatstenen kwijt zich beschermend in de leugen snuivend aan de lijm om even
                                                    te vergeten wie we eigenlijk zijn

klaproos1945






                                                    scharlaken rood

                                  een beetje verliefd een beetje ::) scheel
                         zo zoet als een briesje koel door de duisternis gaande
                      weg zal ik je vinden mooi als de nacht en rond als de maan

                              die onverwacht zal schijnen in de begijnenhof
                              zal ik weer verdwijnen in mijn zoektocht naar
                              jou scharlakenrode koelte die niet warm meer
                             is en zo erg word gemist hazelnoten kastanjes

                        zullen de aardse noten laten rijden in en op het water
                      waar de eendjes zwemmen en het scharlakenrode water
                    zal verbleken door alle groene streken gesloten en begrensd

                   door soldaten met geweren ooo god wanneer zal het tij keren
                 nu ik niet meer kan geloven dat de klokken mogen luiden ver weg
                in het zuiden is een kinderlijk verlangen dat zij het weer verbruiden
                     

klaproos1945

                             



                                          weg zakkend in de vergetelheid

                       daar raakte ik mijn wederhelft kwijt of is dat niet waarheid getrouw
                       in mijn schrijnende gestel wachtend op het vuur dat mijn krullen zal
                     verbranden in een gebruikers wereld zonder blaam maakte ik overuren

               in het nachtelijke licht en koel belichte ik mijn omgeving waar het tij zich keerde
               en de eb zich terug trekkend voor de overvloed als de angst vanuit de verleden
               schrijnende wereld mij niet toestaat om in de verandering te geloven voelt het

              aan als een valse belofte die ikzelf niet meer waar durf te maken o god ik kan niet
              schakelen of is het spel reeds uitgespeeld zo diep gezonken in al het leed waar de
                       kalmte van het oosten troost zoekt in het dagelijkse bestaan

klaproos1945






                                                    wat is wijs

                              in het versmelten van het ijs ontstaat water
                          in een koude situatie kan een ijsberg water worden
                       het water komt los van de ijsmassa of gaan we nadenken
     
                        hoe sterk de kracht is van water die zich als een ijsberg
                                       heeft gevormd in een kille nacht

                   diep in mij liggen nog heel wat ijsbergen te wachten opgeslagen
                  om overdag zich te uiten als de kansen me ontgaan valt de nacht
                 zonder de overdracht om uiteindelijk in de dromen het verval te zien
                  dat het topje van de wijsheid doet versmelten in een bliksemsnelle
                   schicht afwijzing van de eenheid die drievoudig zal verschijnen

                        als de zon is ondergaan en de andere wereld klein en achterdochtig
                          de grootsheid van de wijsheid weet te verslaan 

klaproos1945





                                                        weg zakkend in de vergetelheid

                                       daar raakte ik mijn wederhelft kwijt of is dat niet waarheid getrouw
                                   in mijn schrijnend gestel wachten op het vuur die mijn krullen verbranden
                             in een gebruikers wereld zonder blaam maakte ik de overuren in het nachtelijke
                              licht en koel belichte ik mijn omgeving  waar het tij zich keerde in de eb zich
                                                      terug trekkend voor de overvloed

                     als de angst vanuit het verleden schrijnende wereld mij niet toestaat om in de verandering
                        te geloven het voelt aan als een valse belofte die ik zelf niet meer waar durf te maken

                          ooo mijn god ik kan niet schakelen of is het spel reeds uitgespeeld zo diep gezonken
                          in al het leed waar de kalmte van het oosten troost zoekt in hun dagelijkse bestaan

klaproos1945





                                                   in een motie van wantrouwen


                                       het noorderlicht heeft de kleuren van het licht
                                            men noemt dit ook wel het noorderlicht

                                            grijs zijn de wolken in vele schakeringen
                                              van donker naar de lichtblauwe lucht

                                         die in het water schijnen als de zon opkomt
                                       en de nacht weer zal verdwijnen de sneeuwbal
                                      gaat weer rollen in de morgenstond makend een
                         
                                  een motie van wantrouwen en op een nederige geve we
                                  toe dat de fouten zijn gemaakt de film is niet meer terug

                              te draaien is er van geleerd en blijven de fouten achterwegen
                                 mogen de mensen weten dat de sneeuwbal is aan het rollen

                                     kan de diplomaat de grilligheid bevrijden en loslaten

klaproos1945






                                                           het snakken naar erkenning

                                         in een wereld van erkenning gaat de eenling verloren   
                                    met een energieke inspanning werkt de beeldhouwer aan zijn
                                hemelse volmaaktheid ook al beschouwen we ons als gebrandmerkt

                               beschouwend de innerlijke verscheurdheid vinden we de moed om de
                          diepe angsten die vanuit het verleden zijn ontstaan diep in onze ziel verankert
                        hebben de kopieën van het d n a de oude angsten  weer tot werkelijkheid gemaakt

                 zo zijn ze niet verloren gegaan in de vergetelheid en zullen we dan nooit in een tevredenheid
                ons werk voltooien doordat de erkenning van ons werk de onderschatting is van het werkelijke
                 begin waar de aardse mogelijkheden worden vergeleken met de hemelse schoonheid als we te

                    maken hebben met lichamelijke pijn gekweld staan we op de steigers in een ongelooflijk
                                                 doorzetting vermogen van de geest




klaproos1945






                                                  als men wakker word kan het sprookje beginnen
                                                   het ongeduld zal worden beloond als men door
                                              de poort van geduld heen gaat en zich heeft geopend
                                             om in volle glorie onszelf de kans te geven schoonschip

                                           te maken in de dingen waar we denken te hebben gefaald
                                             waar we onszelf in zijn voorbij gerend toen we opzoek
                                           zijn gegaan naar ons innerlijke kind en dat terwijl wij zelf
                                                                 het innerlijke kind zijn

                                          klaproosje 1945



                                                         


                                                 

klaproos1945

heel bijzonder
die magnolia zo in verwarring
van het nachtelijke gedruis
zachtjes huilend als een verlegen ontmoeting
met je innerlijke kind samen genieten

van het vertrouwen
is de wedergeboorte van het samen gaan
zachtjes stromen de tranen van vreugde
in het menselijk bestaan
als de deur zich opent
zal de kleine en de grote
het gevoel van eenvoud
geduldig wachten
op het volgende tientje

klaproos1945

                                     http://www.youtube.com/watch?v=Q-Krvx8324w&feature=related

                                                            herdenking van een soldaat

                                     
                                       eens was er een soldaat die de vrijheid nam om te vechten
                                        schieten beroven en toch blijven geloven dat het niet de
                                       vrijheid was waar we ons zelf van vernietigen al vechtend
                                       door het leven is de vrijheid nog steeds niet dat gene wat
                                         de mensheid kan zien omdat de werkelijkheid zich diep

                                          van binnen heeft verborgen en soms dan denken of
                                          herdenken we de soldaat van lang geleden introvert
                                                      opgesloten zonder mededogen
                                                     een moment van twee minuten


Laure

Citaat van: klaproos1945 op april 17, 2011, 15:17:12 PM
heel bijzonder
die magnolia zo in verwarring
van het nachtelijke gedruis
zachtjes huilend als een verlegen ontmoeting
met je innerlijke kind samen genieten

van het vertrouwen
is de wedergeboorte van het samen gaan
zachtjes stromen de tranen van vreugde
in het menselijk bestaan
als de deur zich opent
zal de kleine en de grote
het gevoel van eenvoud
geduldig wachten
op het volgende tientje

Hier Klaproos, kan een prachtig lied worden gehoord, eenvoud op zijn allermooist, aangevuld met dito beelden: http://www.youtube.com/watch?v=QtFPdBUl7XQ
En ik wens je nog heeeel veel 10tjes

klaproos1945




                                     blauw is het water in een zilveren glans
                                     uitkijkend een beetje mijmerend naar de
                                     innerlijke balans boven de wolken schijnt
                                     de zon en vele vogels zwermen door de

                                     lucht over het mystieke landschap zijn de
                                     zalmkleurige rozen de muziek die ijl door de
                                     trillingen van de piano de bergen verzetten

                                     sereen speelt het kind op het strand boven
                                     de wolken schijnt de zon in het zilveren
                                     water als een spiegel van goud
                                       

klaproos1945


                                  http://www.youtube.com/watch?v=nUBK6RP9sOY&feature=related


                                               de spiegel spiegelt
                                     de rimpeling van water als een
                                     bloemenveld dat groeit onder de
                                     heldere hemel door de bomen
                                     omringt lopend over het bospad
                                     luisteren we naar de muziek
                                     die de vele vogels erkennen
                                     als de opkomende zon twinkelt
                                     door een dak van groene bladeren
                                     klinkt het als de oer stem in een
                                     regenwoud waar de amazone
                                     sierlijk verdwijnt in de stroom
                                     van liefdes rimpeling van water