Lieve Leeuwin,
Duiden kan ik nog niet zo goed, maar ik herken een aantal dingen in jou.
Ook ik houd van kracht, assertiviteit en sterke persoonlijkheden, deze dingen vind ik ook fijn in mezelf. Dat zijn de kanten die ik van mezelf (en anderen) graag zie. Maar wat is een sterke persoonlijkheid, wat verstaat ieder voor zich daarvan? Voor mij betekende het een lange tijd; Altijd (groot woord) Sterk zijn met een hoofdletter, assertief en een sterke eigen mening.
Maar toch heb ik mijn mening iets bijgesteld. Nu weet ik niet of Sterke persoonlijkheid nu wel/niet zo belangrijk is. Pas echt sterk zijn (weer dat woord, wanneer houdt het nou eens op;)), is als je je kwetsbaar durft op te stellen denk ik. Als je met vele facetten van jezelf durft te komen en je Sterk zijn niet alleen maar associeert met vrij vaak aan het 'vechten' zijn, zelfs tegen je eigen kwetsbaarheid (spreek uit ervaring, k'zeg niet dat jij dat ook zo hebt Lion Woman

)
Ik heb een heel diep proces gehad met mijn eigen kwetsbaarheid, ik kon die gewoon niet tonen.
Ik had vroeger moeite met mensen die heel kwetsbaar konden doen, zwakke mensen noemde ik dat. Later kwam ik erachter dat ik twee heel tegengestelde kanten in mij heb. Ik ben sterk,maar ook kwetsbaar. Dat sterk zijn is vooral een houding die ik me al jong heb aangeleerd om mij te beschermen tegen mijn eigen kwetsbaarheid. Ik denk dat er vele mensen zijn die dit herkennen. Dus juist heel "sterke" (tussen aanhalingtekens), assertieve, krachtige personen kunnen dus ook heel kwetsbaar zijn. Hoe meer moeite je hebt met soft-mensen, gevoelige zielen, hoe grote moeite je waarschijnlijk nog met die kant in jezelf hebt. Die twee kon ik ook moeilijk rijmen met elkaar en met elkaar verbinden. Hoe zitten wij mensen toch in elkaar he, echt overlevers, de nickname Leeuwin is ook weer een sterke

Maar 'Sterk' zijn kan ook opbreken...
of sterk van jezelf Moeten zijn, nog zwaarder...(een opgave voor mij al die jaren..

)
Nog steeds ben ik daar mee bezig, het blijft soms worstelen om mij steeds weer kwetsbaar op te stellen en toch doe ik het gelukkig vaker en vaker. Ik kon/kan geen arm om mij heen (vrij moeilijk) omdat ik altijd sterk MOEST zijn. Het zit al in het woordje MOETEN. Nu kies ik liever voor mogen; ik mag ook kwetsbaar zijn en hoef niet altijd sterk te zijn, zo vermoeiend!!Ik wil daar vanaf en dit kaartje was vaak van toepassing in fases van mijn leven;
“mijn kwetsbaarheid is mijn kracht, mezelf zijn is veilig”!
Dat moest ik zeggen tegen mezelf anders ging ik steeds weer in het patroon van sterk moeten zijn.
Ik hoop dat anderen (jij) of wie dan ook , iets aan die tekst kunnen hebben. Omdat veel mensen worstelen met irriaties naar anderen, die veel over zichzelf zeggen. Nog niet gaccepteerde kanten. Het kan ook leuk zijn om te onderzoeken waar je je NIET aan ergert. Dat zijn de dingen die je van jezelf omarmt. Of als je je niet ergert heb jij die dingen gewoon niet zo in je! of ook een mooie; wat je in anderen bewonderd zegt ook vaak iets over jezelf. Vaak heb jij dat talent of eigenschap dan ook. Je vind ook mensen vaak leuk die een stuk van jezelf laten zien (spiegeltje) wat jij ook leuke kanten aan jezelf vind, maar die je bij anderen ook ziet!
Mogelijk (dat is wat ik dacht) heb je ook moeite om je kwetsbaarheid te omarmen, omdat je het (nog) afwijst in jezelf. Ik las Xuma en Julia oa; en vond het prachtig om te lezen!
Toevallig was ik ook deze maand bezig met een boek over "je eigen schaduw ontmoeten". Er zat een gratis proefboekje in mind-magazine en toen zag ik geheel niet ontoevallig weer een boek over schaduwkanten. Zo komen de dingen gewoon naar je toe, het Universum stuurt het.
Ik viel jaren geleden erg over de botheid van vriend en goede vriendin. Kwam ik erachter dat ik helaas ook weleens zeer bot uit de hoek kan komen. Die kant verwierp ik in anderen,maar had ik dus zelf. Laatst had ik het erg vaak bij een jongen erover dat ik hem oppervlakkig vond. Ik zei het iets te vaak. Ik irriteerde me ook aan zijn oppervlakkigheid die ik oow zo goed in het vizier had. ik zei dat hij nooit echt open was een steeds maar weer oppervlakkig. Nu zou ik van mezelf nooit zeggen dat ik oppervlakkig ben. Maar toen hij mij rechtstreeks naar mijn gevoel vroeg sloeg ik dicht, extravert en spraakzaam als ik kan zijn.
Ik kies zelf wanneer ik OPEN ben. Ik ben volgens mijzelf namelijk zo’n open persoon. Maar zo open ben ik lang niet altijd, want rechtstreeks aan mij vragen laat soms mij in een zeer oppervlakkige rol schieten. je kan een hele hoop zeggen, maar toch weer niets. Ik kan open vertellen over mijzelf, maar over echte angsten en dat soort dingen zal ik voor mezelf houden. ik hoor trouwens bijna niemand over zijn/haar angsten. mensen houden die dingen voor zichzelf. we lopen ook niet te koop met onze schaduwkanten, we schamen ons ervoor of verwerpen ze in onszelf en anderen! terwijl wij mensen op elkaar lijken en allemaal soortgelijke angsten hebben, we willen allemaal acceptatie, waardering, liefde enz. en we zijn allemaal bang voor dingen; in de steek gelaten worden, verworpen worden enz. daarmee zetten we ons zelf in een gevangenis dat we die dingen zo weinig delen. we zouden juist ook steun bij anderen kunnen vinden in die eenzame kanten in onszelf die we nog zo moeilijk onder ogen kunnen zien dat we ze nog zo projecteren op anderen.Toen de jongen zei; je hebt het wel erg vaak over oppervlakkig zijn ging ik nadenken. Ik heb ook al geleerd wat irritaties bij anderen over jezelf zeggen, zeer interessant en leerzaam om daarmee naar binnen te kijken bij jezelf.
Was op een training voor call-center medewerker voor tijdelijk. De coach was een zeer assertieve dame van 27 jaar, levendig, extravert, doortastend. Ik weet dat ik die eigenschappen ook heb. Ik denk ook best capaciteiten als coach te hebben, wilde daar ook iets mee, zou later wel workshops / curcussen op willen zetten, leiding geven/ coachen etc.
Ik keek in positieve zin tegen deze dame op en voelde geen enkele irritatie naar haar. Ik zag herkenning.
Wat was nu het probleem? Ik was zo bang, bang is een groot woord, maar ongemakkelijk, dat deze dame mij niet zou mogen en af zou wijzen! Terwijl ik bij haar juist herkenning zag en aansluiting wilde. Ik moest naar klanten bellen en heb vaker gehoord dat ik commercieel zou kunnen zijn en ik weet van mezelf dat ik goed kan verkopen. Die eigenschappen als ; doortastend, enthousiast enz zie ik in mezelf wel terug. en toch worstelde ik met gedachten als; zij mag de mensen aannemen en mij gaat ze afwijzen. Een echt rotgevoel omdat ik weet dat ik juist die capaciteiten heb, maar dat zij daar niet tegen zou kunnen

::)is vast totaal niet waar, maar heeft me mezelf te maken om in dat spiegeltje te kijken.
Dus om heel duidelijk uit te leggen; het heikele punt lag hierop (ben heel eerlijk en niet lachen aub,stel me kwetsbaar op);
Ik dacht dat zij het irritant vond dat ik ook die sterke eigenschappen heb. Dat ze mij als bedreiging zou kunnen zien omdat ik ook zou kunnen wat zij kan; coachen en leiding geven.
Waarschijnlijk belachelijk, maar dit zegt waarschijnlijk ALLES over mezelf.
Vaak moet je het dan ook omdraaien. Want als zij genoeg zelfvertrouwen heeft zou ze juist die kwaliteiten in mij zien en hoef ik me nergens druk om te maken.
Het heeft te maken met mijn eigen onzekerheid , maar mogelijk ook van gevoelens van een soort rivaliteit maar op een positieve manier. Ik keek tegen haar op, zag herkenning, maar zou eigenlijk het liefst doen wat zij deed. Zij is echt een fiere dame met haar 27 al een hele groep te trainen en coachen met veel enthousiasme. Ik vind best moeilijk die gevoelens van afwijzing die ik eigenlijk naar mezelf heb , als ik denk dat ZIJ mij afwijst.
Feedback van anderen is welkom, altijd! Ik onderzoek mijn schaduwkanten graag.
ahum...

Ik zei tegen een vriend dat de reis naar je donkere kelders een reis voor helden moet zijn. In donkere kieren dingen onder ogen zien. Maar je wordt er wel HEEL en COMPLEET van.
Je moet alleen genoeg lef hebben. De vuistregel blijft; waar je aan irriteert zegt echt iets over jezelf, al kon ik me nooit in oppervlakkigheid vinden, het zal in mij zitten, ergens in een spelonk….
Liefs, Loes