Een afdaling nog dieper dan de kelder

[Leeuwin]

Beste allemaal,

Alweer enige tijd geleden schreef ik in mijn topic Dromenmix over een collega waaraan ik me structureel ergerde. Ik was toen tot de slotsom gekomen dat ik zelf verantwoordelijk ben voor wat ik met deze gevoelens doe.
Inmiddels zijn we alweer een tijdje verder en neem ik op mijn manier mijn verantwoordelijkheid voor mijn irritaties naar haar toe. Ik verander op een subtiele manier het gespreksonderwerp als we met z'n allen aan tafel zitten of ik ga ergens anders zitten. Echter, zodra ze merkt dat ik me ga losmaken van haar dan haalt ze mij weer naar zich toe. Het lijkt wel of ik niet van haar af kom.

Vannacht droomde ik dat ik met de lift nog dieper dan de kelder afdaalde. Ik bleeft even in die diepte hangen en ging toen langzaamaan weer naar boven. Kom ik in die droom weer boven, zie ik dus bovengenoemde collega in ook in de lift stappen. Ik wist in de droom zeker dat ook zij dieper ging afdalen. Ik vraag me af wat dit te betekenen heeft.

Groetjes allemaal en liefs van Leeuwin

[Xuma]

Lieve Leeuwin,

"Dieper dan de kelder" kunnen we zien als ondergronds, oftewel onbewust, datgene wat nog begraven is, wat verborgen is, wat nog niet aan het licht is gekomen.
Het betreft een eigenschap van jezelf die je nog niet kent of ziet.
Het feit dat je irritante collega, zoals je haar eerder noemde, dezelfde gang naar het ondergrondse zal gaan maken als jij, geeft jullie gelijkenis aan, jullie verbondenheid, de overeenkomst tussen jullie beiden.

Dat je in de dagelijkse werkelijkheid ergens anders gaat zitten geeft aan dat je van haar en de eigenschap die je irriteert weggaat, wegvlucht, en dat je deze zelfde eigenschap nog niet onder ogen ziet als zijnde van jouzelf, dat je je nog niet bewust bent, dat hetgeen je bij haar ziet jouw eigen eigenschap is.
Het lijkt er op dat het erg belangrijk voor je innerlijke evolitie is om deze stap te zetten, aangezien je "niet van haar af komt" en bovendien vanwege je eerdere droom met een soortgelijk thema.

Misschien kun je dit onderwerp gebruiken als meditatie, waarbij ik bedoel dat je je in afzondering volledig concentreert op alles wat met het onderwerp van doen heeft. Geef jezelf hiervoor de tijd zodat uiteindelijk het benodigde inzicht zal dagen en aan het licht kan komen.
Deze manier van mediteren wordt Raja Yoga genoemd, oftewel De Koninklijke Weg, daar zij alle andere soorten van meditatie in zich impliceert.

Xuma         

 

[Xuma]

PS: zodra je je de betreffende eigenschap hebt eigengemaakt, geaccepteerd en geintegreerd, zul je merken dat de collega je niet langer meer irriteert daar de bedoelde les is geleerd.
Oftewel: ogenschijnlijke vijanden hebben ons vaak wat te leren over ons zelf.

[Laure]

Heb je een nemesis, Leeuwin?

Ze wist niet meer echt waar de reclame over ging, maar de slogan was haar bij gebleven: ‘Het beste gewicht is evenwicht...’

De liften gaan op en neer, maar niet tegelijk... zoals een balans die haar evenwicht zoekt.

In de Griekse mythologie stond de godin Nemesis op een gegeven moment voor de wrevel die men voelt wanneer er een onevenwicht is in de verhouding tussen wat je toekomt en wat je hebt... of dus, wanneer er anderen in het spel zijn, tussen wat jij niet hebt en de ander wel, wat je toekomt en de ander niet, etc. Onevenwicht tussen twee gelijk(w)aardige mensen?

Het lijkt wel of ik niet van haar af kom.

Soms noemde men Nemesis wel Adrasteia, wat betekent: "degene aan wie men niet kan ontsnappen"

Tot zover de myhologische insteek,
met dank aan Wikipedia, zoals steeds ;-)

[Xuma]

PPS voor Leeuwin:

de van oorsprong oosterse Raja meditatie kan in westerse termen worden  vergeleken met: het terugnemen van projecties.

Xu

[Xuma]

PPPS voor Leeuwin:

ik kreeg tijdens het hovenieren nog een inval (ik heb vandaag een vrije dag  ).

Carl Jung heeft het over onze schaduw, zijnde dat donkere deel in ons dat wij weerspiegeld kunnen zien in iemand van gelijke gender.
Het is dat deel van ons wat wij in de ander afkeuren en afwijzen, en dus ook in onszelf.
Je schaduw volgt je overal; je kunt er niet aan ontkomen: "het lijkt wel of ik niet van haar af kom".
Mocht deze collega uit je leven verdwijnen dan duikt er waarschijnlijk wel weer een andere vrouwelijke schaduw op in je leven... (De draaideur.) 

Xu

[Leeuwin]

Hi Xuma,

Ik ben zeer benieuwd naar datgene wat nog in mij verborgen zit, vooral in verhouding tot die betreffende collega. Want je hebt in principe gelijk in wat je schrijft.
Zij is echter iemand die het de hele dag alleen maar over spullen (blackberry's/mobieltjes/computer en meubels voornamelijk) kan hebben. Op zijn tijd wil ik daar best over meepraten maar de hele dag nee Xuma dat is me teveel. Op een beleefde manier heb ik haar dit een paar keer duidelijk gemaakt maar het lijkt wel of ze dit niet wil snappen.

In reflectie tot mezelf kan ik wel zeggen dat ik zelf zo absoluut niet ben. Ik heb weinig hang naar spullen.

Wij hebben een multi-etnische werkkring zoals ze dat tegenwoordig noemen. Gaat zij ijskoud zeggen dat "zwarten" (vind ik echt een rotwoord! ) niet kunnen werken. Vaak zegt ze dit nog op een moment dat die collega's net buiten of binnen gehoorsafstand zijn. Ik vind het niet prettig dat zij zoiets tegen mij zegt en ook dit heb ik een keer duidelijk gemaakt. Toen ze weer begon ben ik inderdaad ergens anders gaan zitten en toen kwam ze naar mij toe. Ik heb uitgelegd waarom ik apart ging zitten, namelijk dat ik haar uitlatingen over mensen met een andere huidskleur niet prettig vind. Betreffende collega belooft dan dit niet meer te zeggen maar een hele tijd later gebeurt het weer waardoor het circus weer opnieuw begint.
Natuurlijk heb ik soms mijn negatieve gedachten over mensen maar dit baseer ik niet op grond van iemands ras/uiterlijk of geloof.
Wat is dan in dit geval mijn schaduwzijde? Daar ben ik dan zéér benieuwd naar! Wat moet ik dan leren en integreren?

Liefs van Leeuwin

[Laure]

@Xu: wow, goeie die van die schaduw!

@Leeuwin: amai wat een ellendige collega... zou ik ook moeite mee hebben als ze mij zo betrok in haar racisme! ewww...

[Leeuwin]

@Doosje,

De ellende van het verhaal is dat ze niet liuistert naar wat een ander aangeeft. Ik weet ook wel manieren om haar te pesten als het moet hoor maar dat doe je toch gewoon niet? Zeker niet als iemand aangeeft daar niet van gediend te zijn. Ik vraag me dan bij deze af wat dat bij haar is.

Liefs van Leeuwin

[Xuma]

Lieve Leeuwin,

je reactie doet me denken aan " je bent toch niet gek ? " uit je vorige droom.
Nee Leeuwin, je bent niet gek, maar je onbewuste, van waaruit je innerlijke Zelf je signalen zendt tot verdere groei, gehoorzaamt aan andere wetten dan je dagelijkse bewustzijn; het spreekt een andere taal.
Dat is de reden dat ik je Raja meditatie suggereerde, een mogelijk middel om de twee met elkaar in contact te brengen.
Alles wat ik hier schrijf komt voort uit eigen ervaring; uit wat voor mij werkzaam is of werkzaam is geweest, maar dat hoeft niet te betekenen dat de middelen die ik je probeer aan te reiken op jou van toepassing zijn.
Misschien kan je anders proberen deze vrouw te schilderen om er dichter bij te komen, om de twee nader tot elkaar te brengen ?
Misschien ook is het een idee om alles wat je hier over haar hebt geschreven nogeens over te lezen voordat je haar eventueel zou willen schilderen.
Want het mag duidelijk zijn, dat je irritante collega je probeert iets te leren (al gebeurt dit van haar kant onbewust).

Tenslotte is het mogelijk dat er tijd nodig is, dat je nog een aantal keren door de draaideur heen mag gaan. 
Indien dit het geval is, gun jezelf die tijd in acceptatie en vertrouwen dat het licht zich zal aandienen wanneer jij eraan toe bent.

Xuma 

     

[Xuma]

Volgens von Franz, een leerlinge van Jung, is het werken aan de schaduw het
psychologische equivalent van de werken van Hercules.

Xu

[Leeuwin]

@Xuma,

Nee, ik ben niet gek weet ik. Ik bekijk en overdenk alles nog eens rustig.

[Julia]

Lieve Leeuwin,

Mag ik een gooi doen ? Ik moest denken aan gevoelens versus gedachten en meningen....

Je denkt "van alles" omdat je (onbewust) niet voelt. Je wordt getriggerd door haar gedrag; het brengt bepaalde gevoelens in jou op (je bent ge-ergerd, geirriteerd), en wellicht spelen er ook nog andere gevoelens mee (je voelt je verontwaardigd, aangevallen, neerbuigend behandeld, ongewenst, onderdrukt, vernederd, geschokt enz.). Ooit, in een vroeger stadium, heb je met deze gevoelens te maken gehad en heb je deze, omdat ze té onprettig, te bedreigend, te verdrietig (e.d.) waren om mee te dealen, weggemoffeld. En zo goed zelfs, dat jouw "systeem" (die altijd z'n antenne heeft uitstaan) dat eerder in de gaten heeft dan jij. Zodra je systeem een dergelijk gevoel herkent (ook al is dat in een compleet andere situatie) die jij ooit hebt weggeduwd, bouwt het direct een muur van afweer op. Soms zelfs zonder dat je er erg in hebt. Haar gedrag is de aanleiding, maar niet de oorzaak van jouw gevoel. Haar gedrag staat op dat moment symbool voor jouw oude pijn en onvervulde behoeften.

Je wordt je steeds meer bewust van je eigen gedrag en afweer. Je bent genuanceerder geworden (* grijns *) en daarmee wil je voorkomen dat e.e.a. escaleert. Dus laat je haar heel beleefd en subtiel weten/merken dat je het niet leuk vindt dat zij zich op die manier gedraagt. Dat is natuurlijk goed, dat heb je geleerd (en gewonnen). Maar waar je aan voorbij gaat is je gevoel en je onderliggende behoefte(n). Zonder haar aan te vallen op haar gedrag, of haar op haar gedrag te veroordelen kun je haar duidelijk maken wat je voelt en nodig hebt, in plaats van hoe je denkt dat de ander zich gedraagt. Pas als je duidelijk bent naar jezelf, ben je het ook naar een ander.

Je blijft bij jezelf door bijvoorbeeld te zeggen "ik ben verdrietig als je zoiets zegt, omdat ik respect wil en ik je woorden als een belediging ervaar", of " als ik je weer hoor zeggen dat zwarten niet kunnen werken, dan voel ik me boos, want dan ga je voorbij aan mijn pogingen om een prettige en respectvolle werksfeer te bewerkstelligen..." Hiermee neem je de verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens en behoefte (o.a. erkenning voor je inspanningen) i.p.v. de schuld bij haar te leggen.

Nog een stapje verder is: meedogend zijn. Als je haar woorden niet als een aanval hoort maar als een uitdrukking van haar gevoelens en onvervulde behoeften (aandacht, hulp, gehoord en gezien willen worden), kom je er achter dat achter haar intimiderende boodschap een mens zit met pijn, onzekerheid, angst e.d.. Door haar op die manier te zien scheid je als het ware wat van jou is en wat van haar is.

Nou, het is weer een hele tekst geworden....., ik hoop dat je er iets aan hebt.

Lieve groet van Julia

[Leeuwin]

Hoi Julia,

Doe maar een gooi hoor!

Het moet dan wel héél diep in mijn onbewuste deel zitten want ik snap echt niet wat ik in de context van haar opmerkingen heb weggemoffeld. Wat is dan mijn oude pijn en behoefte? Toeval? Vandaag heb ik zoiets gezegd zoals jij mij nu als tip meegeeft maar ook dit lijkt niet bij haar te werken. Maar.....ik heb het pas vandaag gezegd dus de tijd moet het natuurlijk ook nog even leren. Althans, misschien. Haar reactie was meteen dat we hier in Nederland vrijheid van meningsuiting hebben en dat mensen haar maar moeten nemen zoals ze is. Ik zei: vrijheid in zoverre dat het er natuurlijk wel om gaat hoe je het zegt. Ook je stemgeluid kan hierbij van belang zijn. Ik heb ook voorbeelden aangehaald van opmerkingen van anderen die zij niet prettig vond. Ook heb ik haar van mezelf voorbeelden gegeven toen er aan mij een mening over godsdienst werd gevraagd. Zonder omhaal van woorden heb ik haar uitgelegd hoe ik dat heb aangepakt. Diplomatiek maar wel duidelijk.

Voor mij is inderdaad wel overduidelijk dat zij met onvervulde behoeften en verlangens zit, die ze op die ze op deze manier uitkuurt op een ander ja. Ze heeft bijvoorbeeld ontzettend snel een oordeel klaar over hoe moeders hun kinderen opvoeden. Ze beschouwt ze heel snel als onverantwoordelijk. Ik zeg dan: ik vind pas iets als ik van de hele situatie op de hoogte word gebracht, uiteraard van de persoon zelf. Dan zegt ze niets meer en anderen kijken me dan ietwat droog aan. Door een collega die moeder is, is ze hier ook al een paar keer op aangesproken.

Wat ik hierin nog het meest niet begrijp is het niet luisteren van haar kant. Kijk Julia, als mensen aangeven dat ze bepaalde dingen niet prettig vinden, ook al is dat op een subtiele manier, hou ik daar rekening mee. Dus ik begrijp inderdaad niet dat iemand dat niet kan doen. Misschien dat dit stukje onbegrip van mijn kant een ingang is naar mijn onbewuste?

Liefs van Leeuwin

[Julia]

Oh Lieve Leeuwin, ik wou dat ik je kon zeggen wat jouw oude pijn(en) is (zijn). Maar dat weet alleen jij (vooral als het zo diep ligt; dieper dan de kelder). Ik ben niet ver genoeg in mijn eigen ontwikkeling om je (zo uit mijn mouw) de juiste vragen te stellen dat het jou mogelijk maakt om dieper in jezelf door te dringen. Daar ben ik eerlijk in.

Ik voel erg met je mee, want ik herken heel veel in wat je doormaakt. Sterker, ik sta er zelf middenin. Ik kan je, net al Xuma, alleen een handreiking geven. Een zienswijze, een ervaringswijze, een invalshoek. Het kwartje valt écht op een gegeven moment. Je eigen kwartje wel te verstaan... Als dat eenmaal begint te rollen, valt alles in elkaar.

Misschien dat ik je nog het volgende kan meegeven...., als je het even niet meer weet laat het dan los. (Hoe laat je los? Ook een discussie apart!) Ik heb ervaren dat als je een antwoord zoekt, het helpt om de vraag voor jezelf goed te formuleren. Vraag hardop aan je (hogere) zelf (of hoe je het ook wilt noemen) wat je wilt weten, waar je inzicht in wilt, en laat het dan los. Je kunt alles vragen wat je wilt! Schenk het verder geen aandacht en richt je aandacht op andere alledaagse dingen. Leef meer in het nu. Vertrouw erop dat het Universum je brengt wat je nodig hebt, op het moment dat je het nodig hebt. En...., vertrouw op jezelf. Je bent intelligent, meelevend, behulpzaam, welwillend (en nog wel meer!); je hebt de juiste en oprechte intenties om "de boel" voor jezelf en voor anderen in prettige banen te leiden. Daar hoef je niet aan te twijfelen, daar is niets mis mee. Laat gewoon zijn wat is en voel je niet verantwoordelijk voor hetgeen een ander doet of zegt. Ook al druist het zo tegen jouw gewenste ideaal in. Het is ook niet leuk wat er allemaal gebeurt, ik begrijp dat het je frustreert. Maar ieder heeft daar haar eigen aandeel in. Jij, en ook je collega. En soms komt dat niet samen op het moment dat jij dat wenst. Laat het los, heb geduld en verwonder je.....

Lieve groet, Juul