Dromenmix

[Leeuwin]

Op een onbekende afgelegen plek lig ik te slapen.

Tijdens mijn slaap word ik opgepakt door een paar gesluierde vrouwen. Ik herken ze in mijn droom als Hara Krishna. Hun kleding is in ieder geval zeer kleurrijk.

Dan ben ik ineens in mijn eigen schuur. Er lijkt een feeststemming te heersen. Ik moet door een turkooize gordijn om te zien wat er aan de hand is.

Ineens lig ik in een ziekenhuis. De kamer is normaal gemeubileerd, ik lig op een donkere bank te slapen. Ineens besef ik dat een collega (met wie ik niet goed kan opschieten) bij mij op bezoek wil komen. Als ik voel dat ze nadert dan loop ik weg en ga ik door de draaideur naar buiten. Terwijl ik naar buiten wil gaan staat er een verpleegkundige voor me. Ik vraag mag ik naar buiten? Zij zegt tegen me: natuurlijk, je bent niet gek!! Als ik buiten sta begin ik aan een stuk door te rennen....en word ik ineens wakker.

Voor mij loop hier e.e.a door elkaar heen. Wie kan de knoop uit deze wirwar ontrafelen?

Groetjes van Leeuwin

[Ricca]

Lieve Leeuwin,

Bij Hare Krishna denk ik altijd aan het wondermooie My sweet Lord van George Harrison.

I really want to see you
Really want to be with you
Really want to see you lord
enz.

Je ligt op een onbekende afgelegen plek te slapen en bent je ervan bewust dat je in je slaap wordt opgepakt door gesluierde Hare Krishna-vrouwen... die jou helpen gehoor te geven aan een verlangen van jouw ziel... Het zegt volgens mij iets over de bedoeling van de droom.

Dan ben je ineens in je eigen schuur. Een schuur is een opslagplaats, vergelijkbaar met het bekende rugzakje met onverwerkte ervaringen. De schuur is a.h.w. het 'rugzakje' van het huis (de persoon) - en staat ook meestal áchter het huis. Er hangt een feestelijke sfeer in de schuur. Misschien zijn er opruimwerkzaamheden aan de gang (opgeruimd is een ander woord voor vrolijk, blij   -> feest). Het turquoise gordijn verhult nog wat er aan de hand is, maar geeft wel een aanwijzing...

Turquoise is een genezende kleur en een kleur van (innerlijke) vrede. Het is ook de kleur die hoort bij het thymuschakra (gelegen tussen het hartchakra en het keelchakra). Dit chakra heeft een zuiverende werking en is specifiek gericht op de mogelijkheid om bij je diepste gevoel te komen. Het helpt emoties herkenbaar te maken zodat ze bewuster gehanteerd kunnen worden. Door grotere bewustwording kunnen dan verwerkingen optreden die eerder nog niet mogelijk waren en dit leidt tot de ontsluiering van de diepere gevoelens, de gevoelens die áchter de emoties zitten. Dit betekent eigenlijk: de leiding van de ziel (je hogere zelf) in de persoonlijkheid gaan ervaren.

Het vervolg van de droom lijkt een voorbeeld van zo'n bewustwording & zuivering (of begin daarvan / poging daartoe), maar daar zit ik nog op te puzzelen. Puzzel je mee?

Liefs,
Ricca

[Leeuwin]

Lieve Ricca,

Met Liefde puzzel ik met je mee. Allereerst wil ik je reuze bedanken voor je mooie interpretatie. Bij het lezen voelde ik op een gegeven moment een klik. Voor mij een aanwijzing dat je goed zit. Dat rugzakje bijvoorbeeld, dat kan ik goed plaatsen.

Nu naar het laatste deel van mijn droom. In dromen staan ziekenhuizen naar mijn gevoel voor het ontvangen of geven van zorg. Ik vlucht weg voor een irritante collega (live denk ik ook zo over haar) terwijl ik normaal niet zo snel voor iemand vlucht.
Dit geeft mij ineens het gevoel dat ik op de een of andere manier in mij een soort angst is voor emotionele omknelling. Vooral omdat ik live niet bepaald gek ben op ziekenhuizen. Nu voel ik weer plotseling dat ik weleens een soort van bang kan zijn dat ik emotioneel fijngeknepen word. Ik weet het even niet anders te verwoorden dus hoop ik maar dat mijn formulering goed is. Het feit dat ik door die draaideur ga lijkt het erop dat op een heel diep niveau hier aan gewerkt wordt. Doorbreek dit patroon maar je kunt het heus wel aan. Dat zegt die persoon die zegt je bent niet gek.
Ik sluit bij deze niet uit dat betreffende collega weleens een spiegel kan zijn voor hetgeen ik moet loslaten. In dit verband wil ik nog even kwijt dat ik de laatste tijd vaak Pentakels 5 trek. Dit is eigenlijk een opmerking voor een ander topic, dus ga ik hier niet verder op door. Ik wil alleen zeggen dat ik deze kaart met mijn droom in verbinding breng.
Tot zover even mijn puzzel. Als me nog wat te binnen schiet dan meld ik het.

Liefs van Leeuwin

[Ricca]

Een eerste vervolg(je). Ik neem ook jouw eigen duiding erin mee.

In dromen staan ziekenhuizen voor mijn gevoel voor het ontvangen of geven van zorg.

Ã"f beide... Als je in het ziekenhuis ligt gaat het om het ontvangen van zorg. Ik geloof echter dat de verpleegkundige bij de draaideur óók een aspect van jou is: jouw zorg-zame kant. Samengevoegd gaat het dan om zorgen voor jezelf. Er komen in de droom geen artsen voor, dus het lijkt er inderdaad op dat het een soort doe-het-zelf-ziekenhuis is.

De kamer waar je ligt is gemeubileerd als huiskamer. Ook dat laat zien dat het geen écht ziekenhuis is. Wél een plek van genezing. De huiskamer lijkt bedoeld om jou het gevoel van een veilige plek te geven of een plek waar je veilig tot het ervaren van bepaalde emoties kunt komen, zodat je deze in positieve zin kunt gaan accepteren en loslaten (we kunnen iets pas loslaten als we het eerst hebben aanvaard), maar je bent sowieso al niet gek op ziekenhuizen en binnen de kortste keren ervaar je het tóch als een bedreigende plek waar je snel van weg wilt.

Je bent natuurlijk vrij om weg te gaan, maar op het moment dat je wegvlucht ben je wel even vergeten hoe en waarom je hier terechtgekomen bent. Je werd om te beginnen door de Hare Krishna-vrouwen opgepakt (=opgenomen) en even later was je opgenomen in het ziekenhuis. Zie je de link? Het is het verlangen van je ziel dat je hier bent. Voor de ziel kan geen enkele vorm van genezing iets anders zijn dan aanvaarding en vergeving. Zelfaanvaarding en vergeving zijn nauw verwant aan elkaar en in feite twee aspecten van hetzelfde: vergeven is aanvaarden en aanvaarden is vergeven.

Je hebt het in jouw uitleg van de droom over 'een soort angst voor emotionele omknelling'. In de droom kan ik niet iets vinden dat op een of andere manier een omknelling zou kunnen symboliseren... of het moest jouw vraag bij het verlaten van het ziekenhuis zijn: "Mag ik naar buiten?" Alsof je je opgesloten voelde...

De werking van het thymuschakra kan bij sterke emoties wel het gevoel geven dat zich iets in de borstkas samentrekt. Alsof het hart dan samenknijpt. Misschien is dat wat jij bedoelt als je het hebt over jouw 'angst om emotioneel fijgeknepen te worden'? Dit knijpen gaat uit van de thymus en wordt in het hart, de plaats van het gevoel, ervaren. Het is een heel functioneel iets: het knijpen van de thymus brengt delen van de inhoud van het onderbewuste (iets van de oude troep uit de schuur) naar buiten om gezuiverd te worden.

Wordt vervolgd.

Liefs van Ricca

[Leeuwin]

Hoi Ricca,

Wat een ontzettend treffende uitleg! Hier kan ik zeker wat mee!

Emoties accepteren en loslaten speelt bij mij momenteel heel erg. Het lijkt tegenwoordig namelijk wel of ik me weer helemaal opnieuw aan het verbinden ben met de mensen en de wereld om mij heen.
Momenteel heb ik zeker het gevoel dat mijn borstkas samentrekt en dat heeft naar mijn gevoel zeker met dat fijngeknepen gevoel te maken. Even zeer technisch bekeken, heb ik het gevoel dat de thymuschakra mij wil wijzen op mijn oude angsten voor verbindingen op het emotionele/relationele vlak. Deze droom is zeker een aanmoediging om deze oude angsten te aanvaarden en los te laten waardoor ik gezuiverd word en me opnieuw met de wereld en de mensen om mij heen kan verbinden.
Ik heb ineens sterk het gevoel dat ik in positieve zin op iets voorbereid word. Ik moet dus niet mijn opgesloten gevoel negeren maar juist aanvaarden en er niet voor weglopen, dat haal ik tenminste uit jouw interpretatie maar als ik het mis heb, zeg het maar hoor!

Ik zie inderdaad de link tussen het opgenomen worden door de Hare Krishna vrouwen en opgenomen worden in dat doe-het-zelf ziekenhuis. Ik zit dus in dat aanvaardings en vergevingsproces.
Ik heb ineens het gevoel dat ik een betere plek voor mezelf moet zoeken in deze maatschappij, dat dit een soort missie. Daarvoor moeten dingen eerst afgesloten en opgehelderd worden.

Ben benieuwd naar het vervolg.....

Liefs van Leeuwin

[Ricca]

Lieve Leeuwin,

Dan is er nog het bezoek van die collega, of zal ik zeggen bezoeking? Je schroomt niet om haar een 'irritante collega' te noemen, alsof zij de veroorzaker is van jouw irritaties, maar je bent natuurlijk altijd zelf verantwoordelijk voor je eigen gevoelens. Door die verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens op je te nemen, zou je de 'schuld' van jouw irritatie bij haar wegnemen en gemakkelijker tot vergeving kunnen komen... Ik probeer te begrijpen waarom je in de droom wegvlucht. Ik geloof niet dat je voor je collega wegvlucht, en zelfs niet voor jouw eigen irritatie (die ga jij niet uit de weg), maar misschien voor een vleugje besef van het doel van dit bezoek.

Elk oordeel over een ander komt bij jezelf terug (spiegel) en elk oordeel is een keuze die in strijd is met het verlangen van de ziel. Is het vooruitzicht je kritiek (op haar = op jezelf) te moeten loslaten zo beangstigend dat je wegrent? Is het idee van vergeving (van haar = van jezelf) zo vreemd dat je aan je gezonde verstand gaat twijfelen (ik ben toch niet gék!)? Dat zou de woorden van de verpleegkundige: "Je bent niet gek!" kunnen verklaren... Ze zegt dan met andere woorden: trek gerust de waarheid van jouw oordeel in twijfel.

"Ik ben toch niet gek!" is ook zo ongeveer de standaardreactie van het ego als het vreest ongelijk te hebben en toch zijn gelijk wil halen (vaak ten koste van zijn geluk). In werkelijkheid is het ego altijd bang voor vernedering, bang om ongelijk te hebben, bang om op de Waarheid (= liefde = vreugde = vrijheid = verlossing = vervulling) te vertrouwen, bang om lief te hebben in een onvolmaakte wereld, bang om op zijn hart getrapt te worden...

Ik moet dus niet mijn opgesloten gevoel negeren maar juist aanvaarden en er niet voor weglopen...

Alles aan jezelf aanvaarden is de enige weg. Ook het weglopen aanvaarden! De verpleegkundige (jouw zorgzame kant) geeft jou toestemming om weg te lopen, ze houdt je in ieder geval op geen enkele manier tegen... Ze aanvaardt de angsten waarvan jij misschien denkt dat je ze niet meer zou mogen hebben. Ze horen op dat moment gewoon even bij jou. Hou van je angsten... zoals je van een onschuldig kind zou houden...

Gelukkig heeft het 'ziekenhuis' een draaideur waardoor je op een ander moment weer naar binnen zou kunnen gaan. Er is niet méér kracht nodig voor het naar binnen gaan dan voor het weglopen. Het is dezelfde draaideur, die alleen al door zijn vorm uitnodigt om weer naar binnen te gaan. In feite zou je je, wanneer je een volgende keer wegloopt, nog in de draaideur kunnen bedenken en met één vloeiende beweging weer naar binnen gaan... Deze keer loop je nog weg, maar de ziel is liefde en zal geduldig wachten en jou nieuwe kansen bieden. Misschien met andere medespelers, maar in soortgelijke leersituaties. Waarschijnlijk ben je ook al vaker in dat ziekenhuis geweest. De draaideur doet dat vermoeden.

Ik heb ineens het gevoel dat ik een betere plek voor mezelf moet zoeken in deze maatschappij, dat dit een soort missie is.

Is dat niet ook een vorm van weglopen? Verandering in de buitenwereld zoeken i.p.v. een innerlijke verandering? Er is natuurlijk helemaal niets op tegen om een andere plek voor jezelf te zoeken, maar onderzoek wel je motieven om dat te doen. Zijn de lessen op deze plek al geleerd, de geschenken al ontvangen en gewaardeerd? In principe kun je op elke plek gelukkig zijn als je innerlijk gelukkig bent (en daarbij denk ik eerder aan Pentakels 3 dan aan Pentakels 5).

Liefs,
Ricca

[Leeuwin]

Hoi Ricca,

Ik weet dat de betreffende collega het niet makkelijk heeft (gehad) en dat ze zich naar de buitenwereld stoerder voordoet dan ze is. Hier en daar geef ik haar weleens handreikingen als ze zelf met iets naar mij toe komt. Voor zover ik dat kan inschatten pakt ze mijn tips goed op.
Ik heb echter het gevoel dat ze hier weinig mee doet ondanks dat ze mijn feedback (ik noem het maar even zo) goed ontvangt. Ze vertelt een aantal keer hetzelfde, reageer ik hetzelfde maar het lijkt wel alsof ik tegen een muur aanloop.
Ik probeer altijd zo echt mogelijk te zijn in de omgang met mensen en als mensen iets niet snappen dan geef ik daar gewoon antwoord op. Nou, ik kan tien keer zeggen dat geld en uiterlijk vertoon niet belangrijk voor mij is maar evengoed begint ze steeds weer over dat onderwerp. Zo ook met op en aanmerkingen maken over andermans uiterlijk. Dat doet ze steeds ondanks dat ik al een aantal keren heb gezegd dat ik dit niet op prijs stel en met reden waarom. Kijk Ricca, ik ken haar irritatiepunten ook wel hoor maar als zij aangeeft ergens een hekel aan te hebben dan hou ik daar rekening mee. Waarom kan dat omgekeerd dan niet? Ik vind het volkomen normaal om rekening te houden met anderen, hetgeen anders is dan overdreven aanpassing vind ik!!

Ja, ik denk dat dit een situatie is waarvoor ik wil vluchten. Het niet gehoord worden, ik heb nu ineens het gevoel dat dit de wortel van de angst voor haar zou kunnen zijn! De volgende vraag is natuurlijk waarvoor die angst voor miskenning? Want hier nuchter op mijn stoel zittend denk ik ja, wat is daar nou zo erg aan? Waarmee kan zij mij eigenlijk op mijn hart trappen?

Misschien moet ik op dit punt eens naar mijn innerlijk kind gaan om te kijken waardoor en hoe die angst is ontstaan. Toevallig was ze vandaag weer terug van vakantie en hebben we gewoon leuk zitten praten. Kan dit de tweede kans zijn die mijn ziel mij biedt? Ik herkende het ziekenhuis niet in mijn droom maar dat zegt natuurlijk ook niet alles.

Om erkenning vragen is niet mijn sterkste punt. Je krijg erkenning of niet is mijn motto. Misschien hier een punt van verandering?

Bedankt maar weer voor je mooie interpretatie! Ik heb alles weer met volle aandacht gelezen.

Liefs van Leeuwin

[Leeuwin]

Betreffende collega komt duidelijker op mijn weg. Dit is dus waarschijnlijk de spiegel die mij voorgehouden wordt. Ik ben wel zéér benieuwd hoe het gaat lopen. Ik geef het toe dat ik dit best wel een pittig leerproces vind. Ik heb nog wel wegloopneigingen maar probeer ze de kop in te drukken en te leren.

Liefs van Leeuwin