Op zoek naar jas

[Leeuwin]

Zie jezelf als een prachtige bloem of plant die steeds verder tot bloei komt!

Liefs van Leeuwin

[Xuma]

Mag ik je een vervolgdroom aanbieden dear Ricca ?


Ik bevind mij in een groepje van (mijzelf meegerekend) 5 vrouwen.
Inge geeft mij een cadeau: het is een veelkleurige halsketting, die bestaat uit veel snoeren en lagen van kraaltjes
kralen en stenen .
De andere vrouwen heeft ze ook een cadeautje gegeven, maar het mijne is royaler, specialer en ik voel dat de anderen mij hierom benijden.
Er wacht een man op mij aan het einde van een kort (ik schat ongeveer 5 meter) laantje.
Ik zie dat het laantje aan weerszijden is omzoomd door bomen en struiken.
Het laantje is in nachtelijke duisternis gehuld; het overige speelt zich af in daglicht.
Inge zegt: ik loop wel even met je mee. (Door het donkere laantje)

Inge heb ik ontmoet via loop/wandeltochten.
We hebben ook een aantal keren samen de bioscoop, het theater en exposities bezocht.
Sinds ongeveer een jaar zijn we elkaar uit het oog verloren.
Ik associeer reiservaring met Inge, vooral het continent Afrika (dat wel het donkere werelddeel wordt genoemd ) is haar favoriete reis-bestenmming;
zij placht met glans te verhalen over haar belevenissen tijdens haar verblijven in verschillende woestijnen.
Ik asocieer haar ook met welvarend en met een gezonde manier van leven dmv beweging en voeding.
Bovendien ziet ze er goed en goed gekleed uit.

Het voelt voor mij als een bizondere droom en ook: we zijn er bijna, we zijn er bijna, (het korte duistere laantje)maar nog niet helemaal......
Liefs van Xu

[Xuma]

Zoals te doen gebruikelijk  een PS.:

Inge heeft bizondere, lichtgroenige ogen.
Een beetje kat-achtig...

[Xuma]

PSS.

--Alhoewel ik niet bang ben voor het donkere laantje, voelt het plezierig en veilig dat Inge bereid is mij te vergezellen.

Ik heb even gedacht aan een loverslane-tje, maar het laantje voelt vooral als een donker krochtje dat aan het licht wil komen voordat de ontmoeting kan plaatsvinden....

Xu

[Xuma]

Lieve Ricca,

je hebt vast je eigen redenen om niet op mijn laatste droom/bericht aan jou te reageren.
Desondanks voelt het goed voor mij je over het voortschrijdende inzicht te vertellen tav de jas- en de andere dromen.

Toen ik pas geleden tgv een zakelijke bespreking, ondanks de 34 graden een (weliswaar wit) jasje/colbertje over mijn (eveneens witte) zomerjurk aantrok, realiseerde ik me plots dat het jasje een bescherming symboliseerde met een mannelijke connotatie. De laatste jaren draag ik amper nog colbertjes, maar in vroeger jaren combineerde ik ze met vrijwel al mijn outfits.
Het jasje/colbertje van de eerste droom was "over the top", omdat ik in die tijd mijn mannelijke kant behoorlijk liet domineren over mijn vrouwelijke kant.
(Het thema mannelijk/vrouwelijk is so wie so een langdurig en steeds terugkerend thema in mijn leven/dromen geweest.)
Het opvallende colbertje staat voor de pogingen destijds om mijn gevoeligheden en kwetsuren te beschermen en waarschijnlijk ook om ze te verbergen.
Het klopt exact met waar ik me juist de laatste paar jaren mee heb bezig gehouden: het accepteren, (her-)beleven en (her)-voelen van vooral oude verwondingen.
Dientengevolge is het over the top-jasje een overbodig en niet meer passend atribuut geworden.
Integendeel, de tijd is aangebroken om in harmonie samen te werken , mijn levenslied te zingen tesamen met mijn mannelijke energién. (Het zingen van mijn solo voor publiek in hetzelfde programma als de mannelijke zangers = Animus.)
De laatste  droom brengt e.e.a. nog duidelijker naar voren.
Ik krijg een prachtig veelkleurig halssnoer van een vrouw; getooid in vrouwelijkheid zal ik een kort donker laantje doorlopen om de Ander, i.e. mijn mannelijke ander te ontmoeten.
Gezien de reiservaring van Inge voel ik me hierover vol vertrouwen.

Liefs van Xuma

       
 

[Xuma]

Vervolgdroom:

ik bevind mij thuis, in mijn eigen huidige huis tesamen met werkster Jenny, (die al jarenlang met haar gouden handjes mijn leven lichter maakt.)
Ik heb de aangekomen post van die dag in mijn handen, het is een hele stapel en ik blader e.e.a. vluchtig door, daar het meeste mij niet interessant of urgent toeschijnt.
Wat me wel boeit is een grote gewatteerde enveloppe die ik openmaak.
De inhoud is vele vellen papier, met de hand en met pen en paarse inkt beschreven. (Ik schrijf zelf ook vaak met vulpen en paarse inkt, al vele jaren).
Ik blader door de vele pagina's tekst (ik lees niet letterlijk de inhoud) en zie dat het een soort opgeschreven levensloop is, verluchtigd met vele fotoos van bepaalde momenten uit dat leven.
Ik krijg meteen een beeld en naam van de man die mij dit waarschijnlijk heeft toegezonden: een jongen uit mijn kindertijd, een zoon van de dorpsonderwijzer, inmiddels man geworden.
Hij heeft mij dit toegestuurd om mij zijn afgelopen leven te tonen (hij heette trouwens ook Toon) en mij te updaten van hoe en wat hij geworden is, in de hoop mij te ontmoeten en om eventueel samen verder te leven.
Het voelt alsof ik vanaf die kindertijd al altijd zijn grote liefde was.
Ik voel mij niet erg geinteresseerd; het voelt oud en verleden.
Tenslotte kijk ik naar een video en zie dat het inderdaad de man is die ik dacht: alhoewel ik hem niet gezien heb sinds mijn kindertijd is hij nu als man heel herkenbaar.
Aanvankelijk zie ik 2 mannen op een stoel, beide met de rug naar mij toe; hij zit links van de andere man. Geleidelijkaan draait hij zijn hoofd naar links en zie ik hem en profiel: hij is wat grijs geworden (vroeger had hij zeer donkerrood, bijna zwart, steil haar)  en draagt nu een bril, maar hij is onmiskenbaar de man waarvan ik meteen al voorvoelde dat het zou zijn.......   

Xuma

[Xuma]

In deze droom rijd ik met mijn auto in België.
Ik bevind mij in een landelijke omgeving en als ik merk dat ik in de buurt kom van waar ik heen wil, parkeer ik mijn auto rechts aan de kant van de weg en ga lopend verder.
Ik loop op een weg met verschillende zijwegen rechtsaf.
De omgeving is en voelt mij bekend, het is enige tijd geleden dat ik hier was, het vertrouwde gevoel blijft echter gedurende de gehele droom aanwezig.
Ik word vergezeld door mijn kind. (die vaker in mijn dromen figureert als een (stille) presentie, een aanwezigheid en die voor mij het altijd aanwezige innerlijke kind symboliseert.)
Ik weet niet meer precies de hoeveelste weg rechtsaf ik ook al weer moet zijn en ik loop ze allemaal een heel eind in om dit te onderzoeken, omdat ik weet en me herinner dat de plek die ik zoek zich een eind verderop van een van de zijwegen bevindt.
Ik ben me bewust van de groene natuur om me heen, het landelijke, de sfeer van vredige rust, de stilte; in een van de zijwegen zie ik overgebleven, nog overeindstaande oude muren van voorhene huizen, begroeid met allerlei mossen en planten, waarvan ik de schoonheid zie en ervaar. (Ik houd van de schoonherid van een bepaald soort verval.)
Ook loop ik enige momenten door de modder en bedenk dat ik misschien beter net de auto verder had kunnen rijden.
Voor mijn gevoel heb ik 4 zijwegen een eindweegs doorgelopen en zal het de volgende, 5de (zij)-weg de plek zijn met de appelbomen, want daar ben ik naar op weg, de appelboomgaard, waarvan ik de bomen met de ronde felrode appels in mijn geestesoog voor me zie.
Op dat moment ontwaak ik vanwege druk helaas op de blaas helaas. 

Later meer en intussen is eenieder uitgenodigd, graag zelfs, om te reageren, te suggereren, aan te vullen etc.

Xuma

         

[Xuma]

Bovenstaande droom houdt verband met de korte droom van enkele nachten eerder:

iemand maakt mij wegwijs naar een zeer weinig bekende weg. een soort geheime weg.
Ik word gedurende korte tijd via een doorgang door een graanveld naar een omgeving geleid met weelderige, zeer kleurrijke natuur, vooral bomen, waaraan groenten groeien, zoals tomaten-bomen, sperziebonen-bomen, alles in full-colour.
Ook zie ik appels en tomaten groeien uit spleten van oude, verweerde muren.
Al tijdens de tocht door het graanveld neem ik mij voor hier later terug te keren om te vertoeven.

Mag ik jullie reactie op beide dromen ?
Vooraf reeds mijn dank.

Xu
 

[Xuma]

Op 30 juni j.l. beschrijf ik de droom waarin ik mijn solo voor publiek moet/mag zingen, de hevige angst die hiermee gepaard gaat en de onontkoombaarheid ervan, omdat mijn solo-optreden "in het programma is opgenomen".

Inmiddels heb ik de reden en de aard van mijn angst mogen inzien; ik zag vele momenten terug in mijn leven waarop  diezelfde angst aanwezig was.
Het inzicht voerde mij terug naar de wortels, de oorzaak van de angst en deze gingen verder terug dan mijn huidige leven.
Inzicht plus herbeleving = genezing.
The fear has gone. 

Xu

[Ricca]

Lieve Xu,

Bij de Belgische appelboomgaard dacht ik aan de prachtige Vlaamse dramaserie Katarakt, die ik begin dit jaar op tv zag. Het verhaal speelt op een fruitbedrijf. Misschien heb jij die serie ook gezien? Dan zou daar een aanknopingspunt kunnen liggen om je droom te duiden. De titel verwijst naar de oogaandoening van de hoofdpersoon, maar betekent ook stroomversnelling.

Liefs,
Ricca

[Laure]

Hey Xu,

Ik droomde enkele nachten geleden dat ik met gezinsleden in een vliegtuig zat (zus aan het stuur),
en we konden niet landen want de "zwarte maan" stond in de weg. Deze maan was niet echt zwart, integendeel, zij was begroeid met mossen.

Toen ik de zoektermen "zwarte maan" en "mos" in het Dromen-forumgedeelte gebruikte kwam ik bij jou droom van het dorpje terecht én bij de kobaltblauw droom...
Want de zwarte maan is dan wel verstoten door Adam, en is verstopt, maar enkel in de schaduw groeien zachte mostapijten. Geen idee wat al onze dromen betekenen hoor, maar wel leuke gedachten!

x doosje 

[Xuma]

Dank voor je reactie lieve Ricca,

nee, ik heb de belgische serie niet gezien; ik heb so wie so al een hele tijd geen televisie.
Ik zal er beslist wel weer eens een aanschaffen maar voorlopig niet, daar ik de voorhene televisietijd nu besteed aan andere zaken.
Schilderen b.v.: ik ben doende met acryl op een doek van 100 x 120 waarop dmv allerlei vlakken verschillende, zeer veelkleurige schilderijtjes ontstaan, met ogenschijnlijk on-aanverwante onderwerpen.
Nietemin beginnen heel langzamerhand de onderliggende verbanden ervan mij duidelijk te worden....  

Xu

[Xuma]

Dank voor je reactie Doosje,

de zwarte maan heeft zich als Lilith in mijn leven gemanifesteerd vanwege het diepe besef van eenieders androgynie, als verre herinnering aan het paradijs van compleetheid en er vervolgens uit te zijn verdreven sinds onze verschijning hier op deze planeet Aarde.
Voorts als verzet tegen de huidige verwachtingen van mij als vrouw, de weigering om aan dit beeld, deze rol te voldoen.
Mij niet te willen laten persen in welk vrouwbeeld van wie dan ook.
Het voornemen, er alles aan te doen om mijn eigen vrouw-zijn te scheppen; mijn eigen vrouw te zijn.
Evolutie is zonder einde maar: ik ben hierover nogal tevreden, het is aardig gelukt.  

Je zit dus goed vwb je associatie met de zwarte maan Doosje: haar proces is een volstrekt innerlijk, autonoom proces en vindt nauwelijks weerklank in de buitenwereld.

In die context zie ik ook de appelbomen:
Lilith
als een terugreis
naar het paradijs.
Overigens zijn de appelbomen tevens verbonden met een bepaald beeld uit mijn jeugd.

Indien de gelegenheid zich voordoet kom ik later nog eens uitgebreid op mijn recente dromen terug.
Inmiddels houd ik mij nog steeds aanbevolen voor jouw, en eenieders reactie ! 

Xu

[Laure]

hey xu, wat leuk dat jij het verband zag tussen de terugkeer, lilith, de appels en het paradijs!
ja jouw conclusie mbt je dromen is een bijzonder mooi verhaal geworden!
doosje

[Xuma]

Ik heb een nieuwe baan als leidinggevende.
Ik woon in hetzelfde gebouw als waar mijn werk is.
Op mijn eerste werkdag loop ik vanaf boven, waar mijn slaapvertrek is gelegen, naar beneden de trap af naar waar de bedrijfsruimte zich bevindt.
De treden van de trap zijn bekleed met turquoise, wit en zilver, van een dunne rubberachtige stof - het rubberachtige is vanwege veiligheidsredenen, om uitglijden te voorkomen.
Lopend vanaf de trap zie ik naar beneden kijkend het kantoor, het zenuwcentrum van het bedrijf, dat ook geheel is uitgevoerd in turqoise, wit en zilver; ik zie heel veel telefoons op een groot, rond bureau en ook de telefoons zijn in deze drie kleuren.
Ik bedenk mij hoeveel welvarender en geavanceerder dit bedrijf oogt in vergelijking met mijn vorige werk.
Ik loop eerst even naar een grote ruimte, eerder een soort zaal, waar de mensen zich bevinden aan wie ik geacht word leiding te gaan geven.
Mijn bureau bevindt zich aan het hoofd van deze groep mensen. (Zoals dit bv het geval is bij een schoolklas of collegezaal).
Ik rommel wat in mijn bureau en zeg Goede morgen tegen de mensen in de zaal en zij groeten mij goede morgen terug.
Op dat moment realiseer ik me de kleding die ik draag: een soort van goudbrokaat met zwart (colbert)-jasje van een soort reliëfstof, met wijde broek en over dat geheel heen nog iets wijds en langs.
Het is een lang, vloeiend en soepelvoelend geheel: Cora Kemperman-achtig.
(Een stijl, die ik in de werkelijkheid ook graag draag, behalve dan het jasje van goudbrokaat, dat is nieuw.)
Vervolgens begeef ik mij naar een andere kleinere ruimte om voordat ik de werkdag begin, eerst te gaan ontbijten.
Daar binnenkomend zie ik de overige leidinggevenden, een groepje van 3 of 4 mensen waarvan 1 man, al zittend aan tafel, bezig met ontbijten. (Met hen heb ik al eerder kennis gemaakt.)
Ik begeef me naar het tafeltje en maak met enige aarzeling, met enige onzekerheid, aanstalten om te gaan zitten; de aarzeling is, omdat ik meen te bemerken dat dit eigenlijk de vaste plaats is van een ander staflid.
Maar de andere tafelgenoten nodigen mij uit, moedigen mij aan, gerust plaats te nemen, daar deze collega wellicht later zal komen en er ook geen sprake is van vaste plaatsen.
Ik zet mij neder aan de ontbijttafel tussen mijn disgenoten/collega's.

Ik inviteer jullie allen graag om te reageren op mijn recentste droom.
Elke reactie zal met plezier worden beantwoord.  

Xu