Op zoek naar jas

[Xuma]

Lieve Ricca,

ik vraag mij af of je je licht zou kunnen werpen op de volgende droom:

ik bevind mij temidden van een groep mensen.
Op zeker moment reist de groep verder; ik zie ze in de verte verdwijnen.
Ik heb echter het gevoel een jas nodig te hebben om met ze mee te kunnen reizen.
Ik zoek naar mijn jas maar kan hem niet vinden.
Een meisje uit de groep is met mij achter gebleven, maar omdat mijn gezoek te lang duurt verlaat zij mij om met de groep verder te reizen.
Ik besluit dan maar een jas te kopen.
Ik ben in een winkel - voor mijn gevoel is het M & S - en pas jassen aan die totaal mijn smaak of stijl niet zijn; een soort Elvis-jassen met glitterstenen en brede schouders en bovendien zijn ze veel te klein.
Maar ik ben wanhopig op zoek naar een jas en ik verkeer kennelijk in de veronderstelling niet zonder een jas verder te kunnen reizen.
Ik ontwaak met een heel onplezierig gevoel.

Lieve Ricca zou je mijn droom dichterbij kunnen brengen ?
Als je op reis gaat heb je wel een jas nodig lijkt me, maar veel verder kom ik niet....

Bij voorbaat mijn dank en liefs van Xuma

[Xuma]

PS voor Ricca:

terwijl ik meteen zie dat de stijl van de jassen in de winkel absoluut niet bij mij past, probeer ik me er desondanks in te wurmen om vervolgens vast te stellen dat ze ook nog eens veel te nauw en te klein zijn.... 

Xuma

[Xuma]

Lieve Ricca,

naar aanleiding van de droom dacht ik vanmorgen: je kan niet meer terug Xu.
Het lijkt alsof ik in de droom terug probeer te gaan naar oude tijden: het jasje te nauw en te klein, (het "past " niet meer, (alhoewel ik in werkelijkheid al jaren hetzelfde gewicht heb) het altmodische van de brede schouders en het geglitter. (Het jasje heeft het formaat van een colbert).
De droom doet me ook denken aan een andere droom die ik enige tijd geleden had: ik reis in een bus vol mensen en ik realiseer me dat ik een andere bestemming heb dan zij.
Ik zie links (= nog onbewust) van mij een stadje in de verte, waarin huizen met rode daken en ik weet dat een van die huizen mijn thuis is, mijn bestemming.

Over het algemeen ben ik in staat mijn eigen dromen te duiden, doch hier lijk ik verblind en blijk ik deze droom vooralsnog niet te kunnen plaatsen in de huidige fase van mijn proces...

Liefs van Xu

[klaproos1945]

is het jasje je innerlijke kind dat met de verlangens naar buiten treed om je duidelijk te maken wat haar wens is en zodoende je duidelijk maakt welke innerlijke wen nog niet in vervulling is gebracht van jou zelf
klaproosje

[Ricca]

Zo gauw ik tijd heb, lieve Xuma.

[Gerrie]

Lieve Xuma,

Ik denk dat Klaproosje erg de goede richting in denkt, ik voelde hetzelfde toen ik je droom las.

Ik heb een kleurmeditatie, die je misschien kan helpen om dichterbij je innerlijk kind te komen en je van het onbehaaglijke gevoel afhelpt.

1; Neem een van je jasjes en rol het op tot een bundeltje. Het is belangrijk dat je een jasje gebruikt dat van jezelf is.
2; Leg het opgerolde jasje binnen handbereik en ga op een stoel zitten, waarbij je je voeten stevig op de grond zet en je onderrug goed tegen de leuning van de stoel drukt.
3; Pak het bundeltje met beide handen op en leg het op je knieen, maar laat het niet los.
4; Kijk naar het bundeltje en wees je er van bewust dat je jezelf voor het eerst als klein kind vasthoudt.
5; Je gaat nu praten tegen dat kleintje, dat nog nooit van je heeft gehoord, kijk er naar en zeg : Ik zal je nooit meer in de steek laten hoor!!!!!…… pauze…….. Nooit meer !!!!!. Je gaat altijd met me mee. Heb je het gehoord?…… pauze….. Ik zal je nooit meer alleen achterlaten……pauze…. Nooit meer !!!! Je gaat altijd met me mee…. Pauze…. Altijd !!!!
6; Herhaal dit totdat je “weet”dat je kleine kindje het heeft gehoord.
7; Neem het bundeltje tenslotte in je armen. Houd het stevig tegen je aan en knuffel het en wieg het zachtjes heen en weer.

Je moet deze oefening elke dag herhalen, totdat je kleine kind het helemaal begrijpt. Bedenk dat het altijd in een toestand van angst heeft geleefd omdat het in de steek gelaten was. De enige ervaring die het heeft is dat het in de steek gelaten wordt. En jij als volwassene bent degene die het tot nu toe in de steek heeft gelaten en genegeerd.
Wanneer we opgroeien nemen we de ouderrol van onze vader en moeder over. Zoals we zelf zijn opgevoed, zo voeden we ons innerlijk kind op.
Het innerlijk kind blijft tot de dood bij ons.
Het innerlijk kind is degene die we werkelijk zijn. ( Ik heb het gevoel dat het innerlijk kind in mijn buik leeft, draag het altijd mee )
De magische kant van het knuffelen van ons innerlijk kind is dat als we ouder, het nu alles kunnen geven wat het nodig heeft.
Op die manier kunnen we onszelf helen en een gezond mens worden, in plaats van een onvolledig mens en slachtoffer. We kunnen de gebeurtenissen uit onze jeugd niet veranderen, maar we kunnen de pijnlijke energie, die we altijd meegedragen hebben wel degelijk ontladen.
Ik ( schrijfster ) heb gemerkt dat degenen met wie ik deze oefening doe, vaak huilen van opluchting wanneer ze herenigd worden met hun innerlijk kind, dat vaak jarenlang eenzaam en vergeten heeft rondgedwaald.
De opluchting is soms zo groot dat er zich lichamelijke veranderingen voordoen â€" Hij/zij wordt zachter en krijgt een tevreden uitstraling. Vaak blijven mensen hun hele leven lang naar iets zoeken, zonder te beseffen dat ze in feite op zoek zijn naar hun innerlijk kind, dat ze lang geleden uit het oog verloren hebben!!

Liefs,
Joy

[Xuma]

Lieve Klaproosje en Joy,

veel dank voor jullie zeer gewaardeerde aandacht.
Helaas brengt jullie suggesties bij mij geen herkenning teweeg.....

Liefs van Xu'tje

[Xuma]

Dank voor je tussentijdse kennisgeving lieve Ricca.

[Ricca]

Lieve Xu,

Dank je voor je geduld. Bij mij ging er pas een lichtje branden toen ik dacht aan twee betekenissen die het woord 'aanpassen' kan hebben: iets aanpassen (een jas) en je aan iets aanpassen (bijvoorbeeld aan een groep of aan de verwachtingen of het overtuigingenstelsel van een groep). Een jas heeft ook zo zijn eigen betekenissen, maar het aanpassen ervan is in deze droom zeker zo veelzeggend.

Het gezelschap waarmee je in de droom onderweg bent is symbolisch voor je huidige omgeving of een deel van die omgeving (familie, vriendenkring of een ander soort groep of groepering waar jij bij hoort). Hoewel je innerlijk weet dat jouw bestemming een andere is (die vorige droom), probeer je je toch bij deze groep aan te passen (uitgebeeld door het aanpassen van een jas die jou in staat moet stellen met de groep verder te reizen). Maar dat zit (je) helemaal niet lekker en past ook niet (meer) bij jou (jas te klein en niet jouw smaak).

Een jas geeft bescherming en warmte. Net zoals een groep jou dat zou kunnen geven. Maar bij deze groep ervaar jij dat blijkbaar onvoldoende, want het is voor jou ondenkbaar om zonder jas met ze mee te gaan. Jas kwijt kan betekenen dat je je kwetsbaar voelt en behoefte hebt aan warmte en steun  (meestal zijn dat de behoeften van het innerlijke kind) of dat je je op de een of andere manier in de kou voelt staan. Hoewel je er innerlijk naar verlangt je eigen weg te gaan, heb je toch het gevoel iets kwijt te raken (en niet alleen je jas) als de anderen zonder jou vertrekken. Dit kan een aanwijzing zijn dat je je eigen richting nog niet helemaal gevonden hebt.

Het meisje dat even op jou wacht en dan toch met het de groep mee gaat, is een deel van jou én een deel van de groep. Zij is wat jou met de groep verbindt. Misschien staat zij voor jouw gevoel van trouw en loyaliteit aan de groep. Maar ook dit gevoel laat jou in de steek... 

De nieuwe jas die je aanpast om je weer bij de anderen te kunnen aansluiten, is een soort Elvis-jas, een jas die totaal niet bij jouw smaak/identiteit past, maar je meent geen andere keuze te hebben... Vind je het in de droom alleen maar een ouderwetse jas of ook eigenlijk wel een stomme jas, een belachelijke jas of een 'foute' jas? Omdat het passen waarschijnlijk voor een spiegel gebeurt, kan in jouw mening over de jas een oordeel doorklinken over jezelf of over wat je aan het doen bent. Je zei: "Het lijkt alsof ik in de droom terug probeer te gaan naar oude tijden", maar ik geloof dat je je in de passpiegel juist bewust wordt van het achterhaalde karakter van je bezigheid op dat moment. De jas is ook nog eens veel te krap. Dat voelt als een beperking die jou confronteert met de noodzaak de jas weer uit te trekken. Loslaten kan werkelijk voelen als het uittrekken van een te krappe jas.

Het vasthouden aan de overtuigingen van een groep of familie kan een obstakel zijn voor zelfliefde. De uitdaging van houden van jezelf is dan afstand te nemen van alles wat je ooit verteld of geleerd is en te vragen: "Past dit bij mij?" (blijkt niet te passen) en: "Brengt dit mij vreugde? Voel ik me goed als ik het doe?" (je ontwaakt met een onplezierig gevoel). Uiteindelijk is het je eigen ervaring die telt.

Na de droom concludeer je dat er geen weg terug is. En daar ziet het inderdaad naar uit. Als je merkt dat je jezelf op een of andere manier verloochent, is het moment gekomen om die eigen weg te gaan. Of je daarbij überhaupt een jas nodig hebt, ligt er ook aan of je het vertrouwen van je innerlijke kind hebt... Omdat de woorden van Klaproos en Joy hierover bij jou geen herkenning teweegbrachten, wil ik er nog aan toevoegen dat het innerlijke kind niet altijd een baby hoeft te zijn, het zou bijvoorbeeld ook het schoolkind in jezelf kunnen zijn. Hoe oud was eigenlijk dat meisje in de droom?

Ook zelfkritiek (bijvoorbeeld: stomme jas) is een obstakel voor zelfliefde. Je kunt jezelf niet bevrijden door iets in of buiten jezelf af te wijzen. Bekijk alles om je heen met liefde als een deel van jezelf. Merk je dat ik daarmee ook zeg dat je van jezelf moet houden? Wees trouw aan jezelf, hou van jezelf en vergeef jezelf. Dat is wat ik uit de droom haal.

Veel liefs van
Ricca

[libram]

lieve Xu

de Jas: vertelt je dat je om mee te kunnen gaan
warmte liefde en een shelter nodig hebt
in de jas die jij hebt omgeslagen
wordt je je bewust van tekortkomingen.

ik heb er even de songtekst van "De Jas" van drukwerk bij gezet, gewoon een heerlijk nr.

liefs,

Libram

refr.:
    Van mijn ouders kreeg ik deze jas
    Een formaat dat mij niet past
    Al geliep ik in de rij
    Van deze maffe maatschappij
    Deze jas maakte van mij een man
    Je werd er niet gelukkig van
    Omdat 'ie m'n Opa heeft gestaan
    Daarom hoef ik 'em nog niet aan

Zuster kunt u 't al vertellen
Is het jongen of een meid
Ik sta me hier kapot te roken
'k Moet naar m'n baas toe, heb geen tijd

Ze doet dat vast om mij te pesten
Negen maanden nog steeds niets
Zwanger zijn is niets voor kerels
Betekent vader zijn wel iets

Meneer, het is een gezonde jongen
Eindelijk, daar was ik dan
Mijn vader was in een plomp gesprongen
Brullend "Ik maak van hem een man"

refr.

Je moet een flinke jongen wezen
Zei de meester van de klas
Huilen daarvan vond mijn vader
Dat dat alleen voor meisjes was

"Wat wil je worden", vroeg mijn moeder
"Oom agent of generaal
Bij de ME of met kannonen
Je bent mijn kerel, mijn ideaal"

13 jaar, een harde plasser
Oooh wat moest ik daar nu mee
Lekker vies doen, zei mijn vriendje
Op de trap of in de pleeeee

refr.

Ik had nog steeds geen traan gelaten
Moest in dienst voor het vaderland
Maar ik had al gauw begrepen
D'r was het zelfde aan de hand

Ze zouden van mij een kerel maken
Met geweren en een granaat
Flink veel zuipen en ook ***
Maar ik raakte uit de baat

Nu 30 jaar met open ogen
Zoek terug naar het begin
Die jas aan vader terug gegeven
Ik kruip de baarmoeder weer in...

[Xuma]

Lieve Ricca,

er begint van alles te dagen na je uitleg van mijn droom.
Om te beginnen met het beantwoorden van je vragen: het meisje dat me nog even vergezelt is pril, jong, een   pubermeisje, met stijl, lang haar.
Wat het jasje betreft ben ik niet in de paskamer geweest: ik zie meteen als ik het aan het rek zie hangen dat het "niet bij mij past", c.q. het past niet (meer) bij wie ik ben.  Ik sta naast het rek te passen en te wurmen, maar ik kom er niet eens in. Voorts vind ik het jasje (nu, in waaktoestand) vooral uit de tijd, en verder een tikje ordi en over de top.

Ik heb wel wat tijd nodig om e.e.a. van je duiding te laten bezinken merk ik.
Zodra ik eraan toe ben wil ik er graag uitgebreid op terugkomen.

Veel dank lieve Ricca en wordt vervolgd...                                                                                                                                                                                                                                                                                         met 
                 

[Xuma]

Lieve Libram,

dank voor het toesturen van de mooie en toepasselijke lyrics.
En vooral dank voor je troostvolle woorden....

Liefs van Xuma

[Xuma]

Vervolg lieve Ricca,

het meisje, dat ik voor mezelf meteen benoemde als het maagdje, maakt ook een link naar een van mijn vroegere dromen.

Ik zit lekker ontspannen op een terras, als ik uit de straat rechts van mij een man zie aankomen. Hij lacht naar mij want hij kent mij. Hij draagt een bril.
Ik herken hem; ik ken hem al eeuwen en het voelt alsof ik al vele levens met hem heb doorgebracht.
Ik voel bij die herkenning een grote gelukzaligheid, vreugde en magie.
Want ik ervaar het als een wonder dat ik juist hem, de enige die bij mij hoort, na zo lange tijd en tussen al die miljarden mensen, opnieuw mag ontmoeten.
Ik wil naar hem toe gaan, maar realiseer me dan dat ik mijn tas (rugtasje) heb laten liggen in een restaurant waar ik kort geleden heb gegeten.
Ik ga terug naar het restaurant en zoek op de plek waar ik toen heb gezeten. De tas ligt er niet.
Ik vraag aan een meisje dat werkzaam is in het restaurant of zij mijn tas heeft gevonden. Ze gaat even weg en komt met mijn tas terug. Ik ben heel blij en opgelucht.

Wederom het meisje/maagdje.
Destijds interpreteerde ik de droom, in het kort, als iets wat me nog te doen stond voordat ik klaar zou zijn me (symbolisch) met h e m te verenigen. Iets wat te maken had met het meisje.
Het begint nu te voelen alsof de tijd begint te dringen....

Sta me toe stukje bij beetje verder op de droom en je duiding in te gaan lieve Ricca; dit is het eerste beetje dat bij mij opkwam.
Graag tot het volgende stukje bij beetje. 

Liefs van Xuma
     

[Xuma]

Lieve Ricca,


Ik kan me in grote lijnen vinden in jouw duiding van de jas-droom.
Ik voel ten diepste de noodzaak mij helemaal los te maken van de "oude groep" om trouw te zijn aan mijn eigen bestemming, maar ik voel tevens verwarring over hoe dit te doen en wat het meisje mij precies bedoelt te vertellen, daar zij de sleutel lijkt te zijn.
Het meisje is tussen de 16 en de 20 jaar en die jaren zijn voor mij nogal verwarrend en eenzaam  geweest.

Liefs van Xu

[Xuma]

Lieve Ricca

vannacht droomde ik het volgende:

ik moet optreden in een concertgebouw; ik bevind me al in het gebouw.
Ik zal er een lied, een solo zingen.
Er is ook een groep (mannelijke) zangers aanwezig die eveneens een solo zullen zingen, in hetzelfde programma.
Ik loop er rond in angst en beven om te performen; de anderen zijn geoefende en vooral geschoolde zangers en ik ben geen geschoold zanger. 
Tegelijkertijd weet ik dat ik er niet aan zal ontkomen om mijn lied te zingen: alles is gepland en geregeld en in het programma opgenomen...

Xu