speelgoedtreintje

[Palomino]

Ik droom dat ik een klein houten speelgoedtreintje aan het bekijken ben dat Ricca mij heeft opgestuurd met de post. Het treintje bestaat uit een locomotiefje en een wagonnetje en is in verschillende kleuren beschilderd zoals dat gewoonlijk is voor houten speelgoedtreintjes.
Ik heb het in mijn handen en het eerste wat mij opvalt is dat het linksvoor vast is gemaakt aan een ondergrond met een piepklein *naturelkleurig houten maantje, dat om een glimmend zilverkleurig spijkertje gebogen ligt. Er zijn nog veel meer van die glimmende zilveren details waarmee Ricca het treintje heeft verfraaid, bijvoorbeeld de wieldopjes.
Aan de achterkant van het locomotiefje zit een zilveren sleuteltje in plaats van het haakje waarmee normaal gesproken de wagonnetjes aan elkaar worden gehaakt. (haakje in oogje).

Dan kijk ik in het wagonnetje via de achterkant. Het ziet er helemaal niet meer uit als een onderdeel van een trein. In plaats daarvan kijk ik in een soort organisch uitziende holte, wit porselein, parelmoerachtig. Daarbinnen zie ik twee figuurtjes liggen, omgevallen door het vervoer per post bedenk ik me in de droom, en een felblauw plastic hoedje. Ik pak het zalmroze porceleinachtige beeldje er als eerste uit, het lijkt een soort Boeddha en ik probeer of het blauwe hoedje past...past niet. Dan pak ik het tweede figuurtje; dit is een overwegend felblauw plastic gevalletje met hele lange dunne blauwe vierkante stokbeentjes. Dit is de bestuurder van de trein en het hoedje hoort bij hem denk ik dan.

In het eerste gedeelte van de droom laat ik dit allemaal aan mijn vriendin zien maar in een later stadium zit ik met mijn moeder links van mij zelf ook in een trein of i.d., of in ieder geval wel op een bankje dat je in een tram of trein kunt vinden, we zitten voor mijn gevoel ook best hoog en er zijn geen andere mensen bij.
Steeds als ik een handeling verricht of iets vertel over wat ik zie, dan zorgt mijn moeder dat we een stukje vooruit bewegen, komen we in beweging en dit stoort mij. Ik geef dit te kennen door te zuchten en geirriteerd te reageren. Mijn moeder voelt dit en ik merk dat zij niet weet hoe te reageren.

*Het maantje dat nauwelijks een halve centimeter groot is, is gemaakt van multiplex, en bestaat dus uit verschillende laagjes hout die op elkaar zijn gelijmd.

Liefs,
Palomino

[klaproos1945]

hoi palomino

de achterkant van het treintje heeft iets weg van moeders porselijnkast
en de breekbaarheid daar van zit je of jullie erg hoog het sleuteltje van
de maan geeft aan dat het vanuit een grote gevoeligheid spreekt in jullie
relatie van moeder en dochter waardoor je geirrriteerd raakt als je gepoeist
word om vooruit te komen
liefs klaproos1945

[Ricca]

Lieve Palo,

Dus ik had jou een treintje opgestuurd? With love natuurlijk, ik hoop dat je er blij mee was. Omdat het treintje gepost is, verwijst het misschien naar iets wat ik op het forum gepost heb. Ik zou echter niet weten naar wát (heb nogal veel gepost ) en begin maar gewoon met de droom.

Dromen over speelgoed kan symbolisch zijn voor terugverlangen naar de kleine veilige wereld van het kind, maar als het een speelgoedtreintje is, kan het ook een uiting zijn van de wens om de richting van je leven te controleren, zelfs als dat zou betekenen dat je je leven daarmee beperkt of versimpelt of tot iets mechanisch terugbrengt. Terwijl ik dit schrijf denk ik ineens aan de chronische ziekte die bij jou geconstateerd is (maar dat is misschien een zijspoor).

Houten speelgoedtreintjes zijn meestal stoomtreintjes, de locomotief heeft een ketel. Bij echte stoomtreinen is stoom (in dromen vaak symbolisch voor emotionele druk) het middel om vooruit te komen. Maar bij speelgoedtreintjes is die emotionele druk helemaal niet nodig. Speelse fantasie, een licht duwtje met de hand en eventueel wat kedeng-edeng geluiden zijn voldoende om elke denkbare reis te maken. Houten treintjes hebben ook geen spoor nodig (uitgestippelde [behandel?]trajecten)... ze kunnen overal rijden. Het spel benadrukt dat creativiteit een niet-serieus element heeft en dat je op een speelse, ontspannen manier het verst komt.

Je kunt een speciaal reisdoel voor ogen hebben, maar het plezier kan ook gewoon zitten in het zien en voelen van de beweging, in het ervaren dat je vooruit en achteruit kunt gaan... en dan tóch weer vooruit... of met kleine stukjes vooruit (net zoals in deel 2 van de droom, maar dáár vind je de beweging storend en komt er nog net geen stoom uit je oren).

Speelgoedtreintjes zijn er om mee te spelen. Je kunt al spelend je hele ziel en zaligheid in het treintje projecteren (of je gezondheid in het organische interieur van het wagonnetje). Dan ben je even zélf het treintje... Het treintje kan ook je lichaam zijn, als voertuig voor de ziel (boeddha). Ã"f het voertuig van de wil (de blauwe bestuurder).

Je merkt, het thema gezondheid laat me niet los. Ik ben benieuwd of jij die link zelf ook legt.

Wordt vervolgd...

Liefs,
Ricca  

[Palomino]

Lieve Ricca,

Ja het zal zeker zijn naar aanleiding van je posts dat ik gedroomd heb dat je dit treintje aan mij hebt gegeven...Maar waarschijnlijk niet door één specifiek bericht. Het gaat denk ik meer om de Ricca die je voor mij vertegenwoordigt via dit forum; en dat is vooral het gegeven dat iedereen zijn eigen realiteit schept en de luchtigheid en humor waarmee je zware zaken voor iedereen toegankelijk maakt... Daarmee geef jij mij dingen aan via dit speelgoed treintje .

Ik zie het treintje óók als mij zelf. De locomotief en het wagonnetje...de verbinding met mijzelf - de haken en ogen - de problemen die ik de laatste tijd ondervind en de verwijdering die ik voel, duidelijkheid die wegebt.                                                                                                                                 En ook ik heb de link proberen te leggen met mijn gezondheid, maar kom er niet echt verder mee. Behalve natuurlijk de samenhang tussen lichaam en geest.
Er is bij mij COPD in de eerste fase gediagnosticeerd vorige maand. Ik ben behoorlijk ziek geweest in januari en heb vijf weken niet kunnen werken. De benauwdheid die ik in deze tijd lichamelijk ervaarde, voel ik heel erg als de ruimte die ik niet voor mij zelf kan scheppen, ruimte om weer creatief en spontaan door het leven te dansen, met af en toe een pirouetje en vele vreugde sprongetjes!

Ik ervaar inderdaad veel emotionele druk en kan daar moeilijk mee omgaan, klap dicht, huil, en zou het liefst hard wegrennen in plaats van er creatief mee om te gaan en de vele kanten, lessen en uitdagingen ervan te zien...
Het zilveren sleuteltje aan de achterkant van het locomotiefje geeft aan dat de sleutel in mij zelf aanwezig is.

Het multiplex maantje waarmee de locomotief linksvoor aan een ondergrond is bevestigd; Dit maantje zorgt ervoor dat de trein niet in beweging kan komen. Misschien vertegenwoordigen de meerdere lagen van deze maan de onbewuste angsten die ik heb, waardoor ik het gevoel heb dat alles zo troebel lijkt wat vroeger duidelijk en helder was...Ik voel me blokkeren en stagneren.

Liefs,
Palomino

[Opti-Mystique]

...Het multiplex maantje waarmee de locomotief linksvoor aan een ondergrond is bevestigd; Dit maantje zorgt ervoor dat de trein niet in beweging kan komen...

Hoi Palootje,

Ik ben geneigd om multicomplex te lezen; alsof de reden waardoor je niet in beweging kunt komen een samenhang is van meerdere oorzaken. Het maantje zou ik mogelijk associëren met de aspecten van de Maan uit de Tarot...

Lfs, Dolf

[Palomino]

relatie van moeder en dochter waardoor je geirrriteerd raakt als je gepoeist
word om vooruit te komen

Lieve Klaproos,

Ik heb in mijn jeugd en jonge jaren inderdaad de ervaring dat mijn moeder me in een bepaalde richting wilde dwingen, goed bedoeld en met liefde... Maar dit voelde niet als míjn richting en dus volgde ik eigenwijs als ik was altijd mijn eigen weg .

Liefs,
Palomino

[Palomino]

Ik ben geneigd om multicomplex te lezen; alsof de reden waardoor je niet in beweging kunt komen een samenhang is van meerdere oorzaken.

Dat is inderdaad een optie Opti en daar zit zeker iets in, alleen kan ik me de oorzaken niet bedenken, het is alsof er een waas in mijn hoofd is waardoor mijn helderheid is verdwenen Vroeger onthield ik ongeveer vier dromen per nacht...nu hooguit één per maand. Ik moet er aan gaan werken om mijn dromen te onthouden, weet bijna zeker dat er dan duidelijkheid komt.
                                                                     

Het maantje zou ik mogelijk associëren met de aspecten van de Maan uit de Tarot...

Ja, dat is ook waar ik zelf meteen aan dacht en dat heb ik ook gedaan...

Liefs,
Palo

[Palomino]

Dit is de tekst van één van de kinderliedjes van Jolet Leenhouts en Ageeth de Haan, waarvan we de superleuke CD regelmatig draaien in het busje waarin ik busbegeleider ben voor meervoudig gehandicapte kinderen:

Treintje naar Dromenland

(refrein)
Er gaat een treintje naar Dromeland
achter het stuur zit een olifant
Ga maar lekker slapen dan mag je zomaar mee
tjoeke tjoeke chocolade naar de limonade zee
Maar voordat je morgen wakker wordt
ga je vliegensvlug naar je eigen fijne plekkie,
in je bedje terug.

Sleetje rijden in de zomer
dat lijkt me fijn
Roze wolken, puding bergen
waar zal dat zijn ?
Lekker eten, lekker drinken
en alles wat je wil.

(refrein)

Al het speelgoed dat je leuk vindt groeit aan een boom
*en voor één keer mag je ALLES
het is maar een droom
*Al je vriendjes mogen komen
*er is plaats voor iedereen!

(refrein)

Er gaat een treintje naar Dromeland, er gaat een treintje naar Dromeland...


Misschien is dit treintje mijn droom binnen gereden, te meer omdat ik zelfs emotioneel kan worden (tranen voel prikken) bij de * sterretjes.

Liefs,
Palo

[Ricca]

Lieve Palo,

Weet je dat tao niet alleen 'de weg' betekent, maar ook 'porselein'? Ik dacht hieraan bij de porseleinen boeddha. De tao (porseleinen weg) van Palo... Tevens de weg van het hart (de boeddha is zalmrose).

Heerlijk, dat Treintje naar Dromenland. Ik heb het ook in de liedjes gezocht. Het parelmoerachtige (maankleurige) porseleinen interieur van het wagonnetje deed me denken aan Mahlers Das Lied von der Erde (het gedeelte Von der Jugend). Dat is eigenlijk een chinees gedicht en gaat over een paviljoen van porselein.

Het gaat zo:

Mitten in dem kleinen Teiche
Steht ein Pavillon aus grünem
Und aus weissem Porzellan.

Wie der Rücken eines Tigers
Wölbt die Brücke sich aus Jade
Zu dem Pavillon hinüber.

In dem Häuschen sitzen Freunde,
Schön gekleidet, trinken, plaudern,
Manche schreiben Verse nieder.

Ihre seid'nen Ã,,rmel gleiten
Rückwärts, ihre seid'nen Mützen
Hocken lustig tief im Nacken.

Auf des kleinen Teiches stiller
Wasserfläche zeigt sich alles
Wunderlich im Spiegelbilde.

Alles auf dem Kopfe stehend
In dem Pavillon aus grünem
Und aus weissem Porzellan.

Wie ein Halbmond steht die Brücke,
Umgekehrt der Bogen. Freunde,
Schön gekleidet, trinken, plaudern.

Midden in de kleine vijver
staat een paviljoen van groen
en van wit porselein

Als de rug van een tijger
welft de brug van jade
naar het paviljoen

In het huisje zitten vrienden
mooi gekleed, drinken, praten wat,
sommige schrijven gedichten

Hun zijden mouwen glijden
naar achteren, hun zijden mutsen
zitten vrolijk diep in de nek

Op het stille oppervlak van de vijver
is alles wonderlijk
in spiegelbeeld te zien

Alles op de kop staand
in het paviljoen van groen
en van wit porselein

Als een halve maan staat de brug,
een omgekeerde boog. Vrienden
mooi gekleed, drinken, praten wat

Eigenlijk zou je het met de muziek moeten horen. De muziek gaat op en neer en is steeds spiegelbeeldig symmetrisch. Boven het water speelt een piccolo met de zanger mee. In de waterspiegeling zingt de zanger hetzelfde, maar dan zit er een fagot in de begeleiding. Hoog en laag dus. Op het einde vertraagt de muziek tot je het gevoel hebt dat er absolute bladstilte is en het water één grote spiegel.

Wat was trouwens de kleur van de ondergrond van het treintje?

Liefs,
Ricca

[Palomino]

Mooi het gedicht, het glimt zoals de zilveren details in de droom...maar het gedicht is zowel dromerig als ook sprookjesachtig .

Wat mooi dat Tao ook porselein betekent zeg!

De ondergrond is van dun donker (heel donkerbruin tegen zwart aan) plastic, hooguit 3 mm. dik en is een beetje geribbeld zoals de ondergrond van speelgoedcowboytjes en- indiaantjes die zonder deze ondergrond niet zouden kunnen blijven staan.

P.S. Ik was inderdaad heel blij met het treintje, ik bekeek het vol verwondering en voelde een  op mijn gezicht.

Liefs,
Palo

[Opti-Mystique]

Er gaat een treintje naar Dromenland >>klik<<

Von der Jugend >>klik<<

[Palomino]

Lieve Dolf, ja >>KLIK<< dat is het liedje wat ik bedoel, al vind ik de versie van Jolet Leenhouts en Ageeth de Haan mooier gezongen dan deze. Ik zag/hoorde dat Herman Brood zich er ook aan heeft gewaagd  .

Liefs,
Palo

[Opti-Mystique]

Toen ik je tekst gister zag verschijnen, bracht dat een plezierige herinnering terug Palootje: ik herkende het liedje namelijk van de Haasje & Rammelaar dvd van Leonie Sazias, de Kleuterspecial. Jesse zat die altijd met open mond te kijken vanuit z'n wippertje (ZO vaak, dat ik op momenten ook er aan toe was om Leonie zelf op de trein naar Dromenland te zetten, haha )...

Ik vond de dvd-versie inderdaad ook wat melodieuzer, voor zover dat voor kinderliedjes opgaat, dan deze versie...

Lfs, Dolf