Diepdonkerblauw VS Helderlichtblauw (nog een raam btw...)

Gestart door FlyhighDivedeep, februari 26, 2010, 18:19:30 PM

FlyhighDivedeep

Dit was wel een hele spannende droom... bijna een soort van nachtmerrie angst... maar uiteindelijk toch niet...

Diepdonkerblauw VS Helderlichtblauw.

Ik (kleding; spijkerbroek met wat vegen, groene dunne trui, met daarover een open bordeaux-rode blouse daarover een wol grijsblauw vest, die voor 3-kwart is dichtgeritst daar weer over een bruine jas die geheel open geritst is… dit zijn btw kleren die ik in het echt ook zo draag…) sta in een lift samen met een jonge vrouw(tegenover mij)… zij is gekleed in een diepdonkerblauwmantelpakje met daaronder een witte blouse. En daarover een wat langere donkere/zwarte geheel open jas. Zij heeft zwart haar, met een beetje een donkerbruine int erin en donkerbruine ogen(ook al leek ker er ook even heel donkerblauw in te zitten…), mooie gezichtlijnen…
~er staat nog iemand naast mij… had ik pas na afloop v/d droom door…

Ik voel een beetje spanning/opwinding zolang de lift verder omhoog gaat en ik kijk haar aan, zij kijkt eerst met neergeslagen blik en blos…maar kijkt mij vervolgens aan en glimlacht… er straalt blijheid/trots van haar uit voor mij, de lift gaat ondertussen verder omhoog, er is redelijk warm licht in de hele lift(zoiets als van een flinke schemerlamp).

Lift stopt en gaat open, ik stap eerst uit, maar dan pakt zei mijn hand(haar hand bovenop…zei leid…), ik houd haar wel vast maar wel met losjes met 2 vingers… we lopen door een gang en verschillende ruimtes, het tapijt is heel diepdonkerblauw(het lijkt op een soort flat/kantoorgebouw)… het is best donker, maar niet op de plekken waar wij voet zetten. We hebben geen jas meer aan… ik heb ook de blouse en het vest niet meer aan… en mijn mouwe v/d dunne groen trui zijn een heel eind opgestroopt(halverwege de bovenarm…)

We lopen door een ruimte waar hier en daar wat puinhopen liggen… o.a. een paar losse witte planken…
Ik maak weer oogcontact…deze keer heb ik een blos/neergeslagen ogen,  ..en vervolgens  plaats ik grappige opmerkingen…zij gooit haar hoofd lachend achterover…maar houd er ondertussen flink de pas in… haar haar is wat meer naar een wat glanzende bruinere kleur verandert…

Ik laat haar los en begin nog meer te flirten en te grappen… ik ben wat wild/uitgelaten…en cirkel wat om haar heen…zei is blij lacht en glimlacht…

Zei begint ook te grappen en wat te cirkelen/rennen…

Dan lopen we opeens weer naast elkaar…zei iets meer naar voren(linksvoor…)… en in deze ruimte licht een babypop;…  linkeroog is donkerbruin/blauw (het lijkt allebei namelijk) en het rechteroog is een beetje raar… het lijkt een lichtblauw oog te zijn maar er zit een soort melkachtigvlies over heen en er loopt een flink lidteken door…

We komen nu in een grotere ruimte… diepblauwdonker, ook blauwachtige gloed(oceaanachtig), waar wat verderop een donkere desk staat.

Zij gaat daarachter staan, ik wil haar aanraken en met haar vrijen…ik open haar blouse…en wil haar borsten aanraken…

Zij doet opeens een stap naar achter en buigt daarmee ook wat naar beneden, zei kijkt me wat treurig aan… en dan verandert haar haar opeens --- > opeens zijn het zwarte korte stoppels, zij ziet opeens wel heel bleek(ziekelijk witzelfs…zwakjes)… ze kijkt diep/smachtend/treurig, bang om afgewezen te worden naar mij…

Ik schrik mij kappot… maar dan reik ik haar toch mijn hand/arm… haar haar komt weer trug eerst voor de helft en daarna heeft ze opeens redelijk lang zwart haar met allerlei slagen erin(vooral naar buiten toe)… vrolijke coupe in iederreval…

Zij loopt wat verder de ruimte in wat lichtvoetiger deze keer… ik ben weer speels en vang haar… met een arm om haar middel heen… dan zakken we samen tegen een muur…haar blouse is weer halfopen/los… haar haar blijft hetzelfde model maar dan iets wilder en er zitten opeens kastanje en rode lokken doorheen… ze heeft trouwens een soort kousen/panty aan… soort visnet met rozenpatroon…
Deze keer laat ik mijn hand over haar dijbeen gaan…

Zij laat het toe en we willen verder vrijen…zei verandert van diepzinnig naar plagend/lachend…
----------------

Dan schrikt ze opeens en draait haar hoofd naar achter… haar haar is weer zwart…
Achter ons is gaat opeens een liftdeur open… en daar stapt een kerel uit… met een wat nonchalante air om zich heen, heeft ook iets van een zeeman/rover om zich heen hangen… straalt trouwens geen slechtheid van uit…meer rebels/ruig iets…
Hij draagt een blauw(veel lichterblauw dan die van het meisje/jonge vrouw) jasje met een flinke kraag, voor de helft losgeknoopt, mouwen zijn een slag omhooggeslagen… er zit een halfopen wit overhemd onder met rode dunne streepjes…

Hij heeft redelijk kort haar, (donkerblond en lichtblond), aan de zeikanten opgeschoren…maar wel een redelijke dos bovenop… felblauwe ogen…stevige vierkante kaaklijn…gouden ooring rechts…en hij heeft een stoppelbaard, vooral op de wangen (blond/oranje)…

--------------------

Meisje/vrouw slaat haar blouse wat dicht en lacht zuur naar de kerel, zei kennen elkaar en lijken een soort van pact/verstandhouding te hebben … ik ben blijkbaar in een gebied die van beide het domein is…

--------------------

Ik wil haar weer aanraken(haar haar verandert op zulke momenten weer naar kastanjebruin toe…), ik heb meer interesse voor haar…

Hij zit ondertussen halfonderuitgezakt tegen de muur naast ons, peutert wat vuil van onder zijn nagel vandaan en maakt een grappende opmerking naar haar… hij lijkt gewacht hebben, en nu is zijn geduld op…

Zei snauwt iets trug, en wijst op de kamer/ruimte om ons heen…

Hier lopen ondertussen donkere silhouetten van mensen rond… zei doen verder niet echt iets, zei horen bij het gebouw…

Zodra ze dit snauwt verschijnt het gezicht van de kerel opeens vol in mijn blikveld… hij grijnst naar mij en er hangt avontuur om hem heen… ik vind hem tof… en hij maakt iets in mij los… blauwe felle ogen…en er zitten rimpels om de ogen ouderdom-en-lachrimpels btw…

Ik sta op en loop de kamer door naar een groot raam… aan de andere kant van het raam, is de hemel felblauw… hier en daar wat vroege-zomer/late-lente wolken…… ik wordt nog meer aangetrokken naar het raam, ik zie nog een stuk of drie gebouwen buiten staan allemaal wolkenkrabbers met donkerblauwe ruiten(dat zijn niet mijn gebouwen, die zijn van anderen wordt mij duidelijk gemaakt…ik krijg ook door dat ik op de bovenste etage zit van mijn gebouw…niet het penthouse…maar wel de bovenste etage…  het gebouw links van mij is een stuk hoger, maar de bovenkant is nog wel goed te zien… de 2 wolkenkrabbers links van mij zijn zomaar net iets hoger…scheelt niet veel…)
Opeens ontstaat er een enorme zuigkracht vanuit het raam… ik vlieg er bijna doorheen…ik weet mij nog net tegen te houden, door mijn randen op de kozijnen te zetten… het blijft gigantisch zuigen en kolken… ik wil mij ook met mun benen afzetten…tegen de ruit… maar daar komen vervolgens barsten in(die trouwens meteen weer wegtrekken…helen)… dus ik zet mijn voeten ook tegen het kozijn…

Ik kan niet wegkomen…

Ik wil de aandacht van de silhouetten trekken om mij te helpen uit mijn benarde situatie… ze doen helemaal niks…lijken ook vrij weinig door te hebben…. Om hun aandacht te krijgen trap ik de ruit vol in…. Deze knalt uit elkaar in een regen van glasdruppels(geen scherpe scherven… meer een soort regendruppels/parels/kralen…maar dan van glas…)

Uhm, dat was toch niet zo slim… de wind trekt nog kolkender aan… buiten zijn er nu ook wat draaiende wolken te zien met rood/geel zonlicht…

Ik wil bijna loslaten en er in meegaan…

Maar precies op dat moment, is het meisje/vrouw er weer die schreeuwt; “ga er niet in mee!”  (ik twijfel ff want het kon ook zijn; “ga er nog niet in mee!”) in heldere vaste stem maar ook iets van wanhoop…


Ik verzet mij weer…

En vervolgens slaat zei haar armen om mijn middel en we tuimelen achterover trug naar binnen…

Er staan nog steeds wat silhouetmensen, maar het zijn er een stuk minder opeens…zomaar een groepje…ze kijekn nu wel naar ons…

Ik loop samen met haar het gebouw weer in…zei is opgelucht…ik ben wat beduusd/ van de schrik aan het bekomen… ik mompel wat(een beetje mokkend…)…zij lacht en kroelt ff door mijn haar… en legt vervolgens even/kort haar arm over mijn schouder (en er komt bij mij binnen; “nog even maar…bijna klaar”)

We lopen de etage wat dieper in…niet met de lift naar beneden btw, zelfde etage… we lopen hand in hand en haar haar blijft kastanjebruin met rode lokken…
---------

Hierna werdt ik wat beduusd wakker... ik dacht eerst van uh.wat een rare dingen hier en daar.. die baby zag er niet tof uit en toen ze opeens korte stoppels had en en ziek/lijkachtig uitzag wast ook wat minder... die aantrekkende wind was wel erg heftig...maar kon ik ook wel weer waarderen...

Ik viel toen weer in slaap...en toen volgde er pas echt een nachtmerrie(schrijf ik vanavond/morgen op...),

Grtz.

~FlyhighDivedeep

P.S. toen ik deze droom aan het uitschrijven was, luisterde ik de hele tijd naar dit nummer; http://www.youtube.com/watch?v=aX7UyUgy5Zo&NR=1


*~toevoeging... in het begin, in de lift... er stonden nog meer mensen in... maar ik had vooral oog voor de dame...en ik had een popelend gevoel...  naast mij stond namelijk de blauwe-ogen kerel... en verder stonden er nog 3 personen, 2 mannen/jonges en nog een vrouw/meisje...hmmm...zou diep moeten graven om te zien hoe die er ook al weer uitzagen... misschien schiet het nog te binnen...maargoed die waren alleen maar in de lift als begeleiding... kwamen verder niet trug in de droom...

FlyhighDivedeep

hehe, het zijn wel lappen txt hey ;) ... ik zal eens aan mezelf vragen of ik niet wat korter kan dromen  ;D ;)

klaproos1945

wat kan jij goed schrijven in eenwoord fantasties xecht dat heb ik nooit gekunt en al die moeite die je doet in de helderheid....... van het weergeven........http://www.youtube.com/user/thaisgms#p/a/AA83FBBA8DE5C183/0/EUCtfMxbfZk gaan we op bezoek...........

FlyhighDivedeep


FlyhighDivedeep

Citaat van: FlyhighDivedeep op februari 26, 2010, 18:19:30 PM

*~toevoeging... in het begin, in de lift... er stonden nog meer mensen in... maar ik had vooral oog voor de dame...en ik had een popelend gevoel...  naast mij stond namelijk de blauwe-ogen kerel... en verder stonden er nog 3 personen, 2 mannen/jonges en nog een vrouw/meisje...hmmm...zou diep moeten graven om te zien hoe die er ook al weer uitzagen... misschien schiet het nog te binnen...maargoed die waren alleen maar in de lift als begeleiding... kwamen verder niet trug in de droom...


jawel, gezien... :)

alleen keek ik deze keer door de ogen van de kerel met blauwe ogen... die dus naast mij stond/staat(rechts van mij btw)... het meisje/dame met het donkere mantelpakje.kastanjebruine haar, donkere blauwbruine ogen en witte blouse etc etc enz staat dus tegenover mij...

dan de twee jongens/mannen; zij staan op dezelfde hoogte van elkaar naar ons toegedraaid, zei doen verder niets bijzonders... jongen 1; hij is precies mijn spiegelbeeld, maar dan met donkerbruin/bijna zwart haar, net naar de kapper geweest lijkt het(iets korter nog zelfs dan ik het normaal heb...)... hij heeft precies dezelfde kleur ogen als het meisje/dame... best wel een priemende blik/intrigerende/diepe blik... hij draagt een dun strak vest(die ik in het echt ook heb...), heel donkerblauw-bijna zwart(zelfde kleur als de kleding van het meisje...), voor de helft opengeritst, daaronder draagt hij een donker bruin/rood/beaudeaux t-shirt(heb ik ook in reallife), verder heeft hij aan de kraag van het shirt een brilletje gehaakt(zoals je in de zomer, je zonnebril daar ff laat hangen als je hem niet ophebt...maar deze keer dus een gewone bril...ik draag normaal lenzen btw...)... verder heeft hij een nootblokje bij zich, waar vanalles op gepriegeld staat (tekentje/txt )... in de andere kand een paar slierten papier met dezelfde tekentjes en txt... hij is heel slank...mager zelfs... (ok, dat is op het moment ook zo in het echt...)... hij heeft trouwens ook mijn jas aan(bruin), helemaal open...en hangt half op zijn armen/toen ik naar hem keek verdween de jas vrij snel trouwens... ~intens en onderzoekend/diepkijkend

nr.2 de andere kerel... ja die is eigenlijk niet als menselijk te omschrijven... straalt vanalles uit, en lijkt ook als een veer op te kunnen springen... het is meer een soort wildmens/dier/beest... hij staat stil, lijkt diep en langzaam te ademen, maar er zit allemaal alertheid/energie onder... hij doet niks maar je krijgt wel het idee van...; "1 actie naar hem toe en voor hetzelfde geld bijt hij opeens je hoofd eraf..."... geef hem ruimte of een teken en hij opent de jacht... valt verder trouwens ook niet in een categorie van goed/slecht te vangen(zolang je dat zowiezo al zou willen doen...)... een dier niets meer en niets minder...  hij staat dus op precies dezelfde hoogte als de andere jongen, maar zijn ogen hebben een andere kleur  trouwens; bruin en groen, maar dan heel licht, kleine pupillen...grote irrissen... hij is trouwens helemaal opgetrained, flinke spieren, wel slank nog maar de vitaliteit druipt ervan af...(beetje zoals ik 2,5 jaar gelden ff ben geweest, maar dan verder doorgevoerd...voor 2 weken ofzo... daarna wast weer niks meer ...), hij heeft trouwens ook mijn jas aan, ook helemaal open en half op de armen, verdwijnt ook als je naar hem kijkt... verder heeft hij een mouwloos groen shirt/hemd aan(gebruik ik in echt als ik sport trouwens...)... en de bovenarmen en schouders vertonen krassen en een getatoueerd strepen en cirkel patroon(zwart/donkergroen)... zijn haar is trouwens zoiets als wat ik nu heb, maar dan nog wat langer doorgegroeid en wat slierterig/vettig...   ~hij is geladen als een pistool...enrgie wil eruit gaan spatten...

en dan het meisje/dame... daarachter, zei is wel grappig, ze vertrekt haar gezichtje een beetje, uit verveling, ze heeft er eigenlijk geen zin in maar is wel meegekomen, ze lijkt actie te willen...en snel ook... loopt wat met haar handen te friemelen... lacht wel even naar mij... maar wil duidelijk wat anders gaan doen; "gaan we nou dat, dat en dat nog doen..." en vervolgens ook "ok, ik wacht nog wel ff"... ze heeft dezelfde zweem van avontuurlijkheid om haar heen hangen als de kerel met blauwe ogen... maar haar houding is verder heel anders... niks geen nonchalanche... het is bij haar duidelijk te zien dat ze actie wil... ze heeft felrood haar(dat met een mes lijkt te zijn gesneden...) en felle groene ogen...met een zweem van bruin erin... verder draagt zei een broekrokachtig geval... en paardrijlaarzen, met daarbovenop een blouse(mouwloos, beetje wit/creme met wat bloemepatroontjes erop) en een minivestje(bruin)... en ze draagt werpmessen aan haar riem... ze had eerst ook mijn jas aan en stond toen stil...


~~~~~

hehe, al die personen ;) ... dat komt denk ik ook omdat ik bezig ben geweest met het astrologie gebeuren, waarbij je ook vanalles ff loskoppeld van elkaar en vervolgens weer herindeeld...

(maar 2 jaar geleden had ik ook al wat opgekrabbeld, toen was er trouwens 1 vrouw, met zwart haar...en heel sexy...en een huppeld dansend meisje (jaar of 12) met rode krullenbos... die af en toe leken samen te gaan... en die vervolgens wegkwijnde en stierf...in mun armen nog wel...)


anyway...ff koppeling naar mun sterrenbeeld;
blauwogige kerel = waterman maan en mars, hij lijkt er tegenwoordig vooral op de achtergrond bij te zijn, er leek een soort band te zijn tussen hem en het roodharige meisje... en hij lijkt vooral jonge/kerel nummer 2 met een schuin oog in de gaten te houden...
meisje/vrouw die mij leid= Schorpioen Venus, en zei lijkt ook voor de andere schorpioenen een stukje te spreken/handelen...
jongen/man 1; Schorpioen Mercurius, zij hebben dus kleren aan die ook echt heb, zei zitten in Huis 1
man/jongen 2; Schorpioen Pluto, kleren...zie 1...
dame/meisje met groene ogen en felrood haar; Boogschutter in Uranus
ik, in mun droom; Dubbele weegschaal

Ricca

Lieve FlyhighDivedeep,

Het gebouw (flat, kantoorgebouw, wolkenkrabber) ben je zelf, het is jouw persoon(tje ;)). Alle personen in het gebouw zijn delen van jou, de personen in de lift, maar ook de donkere silhouetten en de babypop. Zij vertegenwoordigen verschillende kanten van jou. Ik zie een avontuurlijke kant (de blauwogige jongeman), een onderzoekende kant (de jongeman met het brilletje en de papieren) en een nogal sterke impulsieve kant (de gespierde jongeman met de tatoeages). De laatste twee hebben elk kledingstukken aan die van jou zijn en ook daaraan zie je dat ze tot jouw persoonlijkheid behoren. Er is nog wel meer aan het drietal te zien, maar ik hou het even simpel. De vrouwen hebben een meer archetypisch karakter.

Een lift kan je naar naar de verschillende lagen of niveaus van bewustzijn in jezelf brengen. Met de jonge vrouw in het diepdonkerblauwe mantelpakje ga je naar een hooggelegen verdieping met heel diepdonkerblauw tapijt op de vloer. Diepdonkerblauw is de kleur die hoort bij het voorhoofdchakra ('derde oog') en je bent hier dus op het niveau van dit chakra, op het terrein van je intuïtie en je verbeelding, de plek waar je dromen en innerlijke beelden vandaan komen. Dit gebied is verbonden met het onbewuste en hier zetelt ook je vermogen tot buitenzintuiglijke waarneming. De vrouw in het blauw is hier helemaal thuis en zij (ver)leidt jou steeds dieper de vrij donkere ruimte in. Zij is jouw eigen intuïtie, de geestelijke kant van je Anima.

Je hebt een dartel contact met haar. De wederzijdse fysieke aantrekkingskracht is een symbolische verschuiving van beider verlangen naar een intieme geestelijke band met elkaar. Jawel hoor. Het speelt zich allemaal af binnen jouw persoon, remember, en je bent hier natuurlijk niet in Toren C. ;D

Zij leidt jou door een ruimte met hier en daar wat puinhopen, o.a. een paar losse witte planken (misschien resten van oude barrières) naar een grotere ruimte met een diepdonkerblauwe oceaanachtige gloed. Hier ben je in het onbewuste aangekomen. Misschien in het persoonlijke onbewuste, maar vanwege de oceaanachtige gloed vermoed ik dat je in het collectieve onbewuste van de mensheid zit. Het feit dat haar desk juist hier staat, bevestigt dat zij een zuiver archetype is. Zij is de priesteres in jou, de uit het collectieve onbewuste opgerezen personificatie van jouw intuïtieve zelf.

Vóór het betreden van deze ruimte ben je een babypop gepasseerd. Volgens Jung kunnen poppen iets zeggen over de communicatie tussen het bewuste en het onbewuste deel van de geest en deze pop lijkt dat inderdaad te doen. In levende baby's is die communicatie altijd optimaal (ze zien, horen, voelen en weten veel meer dan vaak gedacht wordt), maar in het latere leven vervagen de vaardigheden uit de babytijd en kunnen dan, eventueel en desgewenst, opnieuw geleerd worden of nieuw leven worden ingeblazen (een pop is per slot een levenloos ding).

De twee ogen van de pop verschillen als dag en nacht, als zon en maan. Als fly high en dive deep. :) Het intuïtieve, introverte linkeroog is donkerbruin/blauw, net als de ogen van de vrouw in het blauw. Dit is het oog van het innerlijk schouwen en het is verbonden met het onbewuste. Het extraverte rechteroog is lichtblauw (de kleur van het keelchakra) en is verbonden met de bewuste geest. Het melkwitte vlies over het rechteroog doet me denken aan het (eveneens witte) 3e ooglid dat alle katten hebben (als extra bescherming van het oog). Het vlies op het poppenoog is een natuurlijke bescherming die de kruip-door-sluip-door-route tussen de bewuste geest en het onbewuste verspert totdat de tijd rijp is en de persoon de verantwoordelijkheid aankan om het te verbreken. Het litteken op het rechteroog doet vermoeden dat je ooit (bewust of onbewust) door die bescherming heen gegaan bent. Maar het vlies is weer geheeld (met dat litteken). De babypop ziet er in jouw ogen niet zo tof uit, maar is toch wel ok, lijkt me.

Terwijl jij gewoon doorgaat met je avances, komt er een moment dat de vrouw in het blauw jou op de proef lijkt te stellen. Ze verandert ineens... Haar zwarte haren worden korte zwarte stoppeltjes en ze wordt lijkbleek. Ze heeft het uiterlijk aangenomen van iemand die wegkwijnt en jouw steun/toewijding nodig heeft. Pas wanneer je haar jouw hand/arm reikt, leeft ze weer op. Zo zie je dat jouw onvoorwaardelijke steun aan haar letterlijk van levensbelang is (voor haar, maar vooral ook voor jou, want zij is een deel van jou).

Hierna wordt de symbolische vrijage voortgezet, wilder dan voorheen. De band is inniger geworden, minder vrijblijvend misschien. Maar dan gaat de liftdeur open en dient zich een ander deel van jou aan, de jongeman met de felblauwe ogen... de vrijbuiter... dat belooft wat...

Wordt vervolgd.

Liefs,
Ricca
From Ricca with Love

Ricca

Vervolgje...

De vrouw in het blauw schrikt, want ze ként hem. Hij is hier blijkbaar vaker geweest, hoewel deze verdieping van het gebouw niet zijn domein is. Het is niet dat hij niet deugt of zo (hij heeft lachrimpels :)), maar ze weet dat hij zichzelf (jou, het hele gebouw) in de problemen zou kunnen brengen met zijn  rebelsheid en nonchalance. Zoals vrouw-in-blauw jouw intuïtie is, zo is de jongeman met het lichtblauwe jasje (kleur van het keelchakra en het mentale) een bepaalde mentaliteit die jij soms hebt - avontuurlijk, onafhankelijk (hij laat zich niet graag leiden), moedig, maar misschien ook wel wat onbesuisd. Hij mag dan ouderdomsrimpels rond zijn ogen hebben, rebelsheid is iets van de jeugd. Ongeduld ook. ;) Zijn felblauwe ogen hebben de kleur van de felblauwe lucht achter het grote raam...

Terwijl jij nog steeds vooral in de vrouw geïnteresseerd bent, wacht hij ongeduldig zijn kans af - schijnbaar ongeïnteresseerd, want halfonderuitgezakt met zijn vingernagels bezig (als een kat die zich op een spannend moment even gaat zitten wassen, een schijnritueel...). Als hij een grappende opmerking naar de vrouw maakt, snauwt zij iets terug en wijst op de donkere silhouetten van mensen die in deze ruimte rondlopen. Zij 'horen bij het gebouw' en zijn schaduwkanten van jou, d.w.z. kanten van jezelf waar je om welke redenen dan ook (hoogstwaarschijnlijk onterechte redenen) niet trots op bent en die je liever verborgen houdt. Jammer (en opvallend) dat je niet onthouden hebt wát de vrouw precies zegt, dan had je haar motieven beter kunnen begrijpen. Of kun je haar woorden nog terughalen?

Hoe het ook zij, zodra zij zo fel op de blauwogig jongeman gereageerd heeft, verflauwt jouw belangsteling voor haar en ben je ineens erg in hém geïnteresseerd. Je vindt hem tof... en hij maakt iets in je los... Vanaf dit moment neemt de vrijbuiter in jou het over en ga je je eigen gang... Je handelt dus alsof je hém bent. Je staat op en zonder enig idee van de consequenties loop je naar het grote raam, onweerstaanbaar aangetrokken door wat hier te beleven zal zijn...

Volgende keer meer.
From Ricca with Love

FlyhighDivedeep

Citaat van: Ricca op april 09, 2010, 13:41:55 PM


Jammer (en opvallend) dat je niet onthouden hebt wát de vrouw precies zegt, dan had je haar motieven beter kunnen begrijpen. Of kun je haar woorden nog terughalen?



Volgende keer meer.

Hey Ricca :) ,
de precieze woorden niet... maar wel de boodschap "is nog niet klaar" kwam er door heen zetten(wat op de achtergrond)... dit was wel een redelijk hectisch moment, stroomversnellingsachtig/vanalles tegelijkertijd gebeurend (ook het kantelmoment---> opeens naar de kant van de blauwogige jongeman).

*btw deze droom is een paar dagen daarna weer wat verder gegaan... alleen heb ik die niet opgeschreven...ging ongeveer zo

~~~~

Ik loop in een gang van de bovenste verdieping, die helemaal leeg is, er is nog steeds een wat donkere blauwe gloed/sfeer aanwezig overal.
Aan het eind van het gangetje zit een dakraampje. Waar niet goed doorheen gekeken kan worden, het raampje is namelijk beslagen. Er hangt ook een trapje voor, ik beklim het trapje met de bedoeling om door het raampje te kijken (het is een soort koepelvormig raampje), vocht/dauw van het beslagen raampje wordt wateriger waardoor het voor een gedeelte wegstroomt naar de zeikanten en er wat meer zicht ontstaat. Ik maak het raampje open en klim erdoor heen. Waardoor ik op het dak van de wolkenkrabber kom te staan. Buiten is het helder weer, helderblauwe hemel, de zon zelf is op dit moment niet te zien. Ik draai mij om en zie dat er op het dak(wat trouwens bezaaid is met allerlei kiezelsteentjes) en zie achter mij een oud/klassiek gebouw. Ik loop ernaar toe maar hoewel er wel ramen zijn(zwart glas...je kan niet naar binnen kijken) is er geen ingang, nu ik er zo dicht bij sta is het heldere weer ook ff weg... het is hier wat killer er hangt mist...

Ik loop weer van het gebouw(penthouse) weg, totaan de reling van de wolkenkrabber, het weer is wat verandert... veel meer zonlicht... avondgloed (lucht is meer roze/oranje)... in de verte circelt een soort van zeppelin/luchtschip(zowel de ballon als normale zeilen zijn aanwezig)... die 1 keer wat dichterbij komt... staan twee figuurtjes op, jongeman met blauwe ogen (staat aan het roer) hij is duidelijk helemaal in zijn element... en het roodharige meisje... is het dek aan het boenen en kijkt naar mij op en zwaait...   het luchtschip blijft om de/mijn wolkenkrabber heen zweven ...soms in grotere circels soms dichterbij... gebeurt verder niet echt iets...
~~~~

Ok, bedankt voor de toelichting ;) (*je haalt er veel uit  8) :D ) dat van de pop was ook verhelderend (ik had wel intinutief vs mentaal, en het litteken een klap voor het mentale gedeelte voor mezelf eruit gehaald maar dit(jouw toelichting) is nog wat beter verhelderender).

Grtz,

FhDd

Ricca

#8
Nu eerst iets meer over al die verschillende personen in de droom, de afzonderlijke zelven of subpersonen (deelpersonen) die samen met jou in de lift naar boven gaan en die jij dus naar een hoger niveau aan het brengen bent. Iedereen heeft vele zelven en daar kunnen ook tegenstrijdige zelven bij zitten. Zo kun je een avontuurlijk zelf hebben en ook een behoedzaam zelf, een ernstig zelf en ook een speels zelf, een zelf dat vol zelfvertrouwen is en ook een angstig zelf enz. enz. Iedere stem in ons die in één richting neigt, creëert ook haar tegendeel. Als je leert je niet te identificeren met je subpersonen als waren zij de echte jij, kom je wat losser van ze te staan en dat helpt je ze te herkennen als slechts een déél van jezelf.

Gewoonlijk onstaan subpersonen als reactie op gebeurtenissen in het leven, vaak in de jeugd of in crisisperioden. Ooit besloten zij wat goed voor jou was, gebaseerd op wie jij tóen was, je toenmalige omgeving en de doelen die je tóen had. Hun ideeën over wie jij nú bent en wat je huidige doelen zijn, kunnen echter zeer gedateerd zijn! En hoewel ze ooit in het leven werden geroepen om jou te helpen, kan het nu lijken alsof zij je nieuwe doelen tegenwerken, gewoon omdat ze nog steeds bezig zijn je te helpen met het bereiken van je oudere doelen, die je wellicht niet langer nastreeft. Bij ieder nieuw doel dat je je stelt, zul je waarschijnlijk een aantal subpersonen moeten bijpraten, op de hoogte brengen (ook iets wat een lift doet) van wat jij nu wilt, zodat ze in plaats van weerstand te bieden aan wat je wilt, jou actief mee kunnen gaan helpen om te krijgen wat je wilt.

Het is dus geen toevallige verzameling personen daar in die lift, het zijn precies de zelven wiens medewerking je nodig hebt bij de ontdekkingsreis waar je in de droom mee bezig bent. Het zijn ook de zelven van wie de eventuele angsten, twijfels en zorgen begrepen en naar een hoger plan gebracht mogen worden. En dat gaat bij de ene subpersoon misschien wat gemakkelijker dan bij de andere. Hoe beter alle zelven samenwerken, des te succesvoller zal je ontdekkingsreis zijn. Hoe meer zelven je met elkaar verzoent, des te beter kan je hogere zelf doorkomen. Je bent blijkbaar al een heel eind op weg, getuige de woorden van je intuïtie: "Nog maar even... bijna klaar". En de wolkenkrabber, die is bij nader inzien eigenlijk je hógere zelf (maar dat blijkt pas als je boven door het grote raam naar buiten kijkt).

Ik neem de zelven even apart onder de loep.

Jongeman 1 met de priemende, intrigerende diepe blik is een onderzoekende kant van jou, scherpzinnig, analyserend en intellectueel (brilletje en volgepriegeld nootblok). Maar wat zien ik? Hij heeft een diepdonkerblauw vest aan en zijn ogen hebben dezelfde kleur als die van de vrouw in het blauw. Hij is in staat intellect en intuïtie te combineren. Een waardevolle reisgenoot dus, maar in de droom blijft hij op de achtergrond. Zou hij wel weten waar jij nu mee bezig bent of denkt hij misschien dat jouw doelen al bereikt zijn? Hij is jouw spiegelbeeld en dat roept bij mij de vraag op: hoe goed weet je zelf wat je wilt? Niet dat het kwalijk zou zijn om dat niet precies te weten, want met ontdekkingsreizen kan het altijd zijn dat je je pas na terugkeer realiseert wat je gevonden hebt. Maar om jongeman 1 tot medewerking te motiveren, zul je hem toch iets over jouw bedoelingen moeten zeggen. Bijvoorbeeld dat je meer over jezelf en over je ziel wilt leren, je ziel misschien wel zou willen ontmoeten (in het oud/klassieke penthouse bovenop de wolkenkrabber), dat je vertrouwd wilt raken met een hogere visie of dat je je innerlijke zintuigen verder wilt ontwikkelen (ik noem maar een paar reisdoelen die passen bij het voorhoofdchakra). Als hij daar niet warm voor loopt of heel eigenwijs denkt dat hij dat al lang onder de knie heeft, heb je nog een laatste troef. Wijs hem op het verschil tussen jullie kleding. Jij hebt iets groens aan en hij niet. Groen is de kleur van het hartchakra, van liefde en groei en onbevangenheid. Vertel hem over het ontwaken van je hartchakra en het vergroten van je vermogen om lief te hebben. En over gelukkig zijn! Daar zal hij vast wel oren naar hebben. En dan heb je alvast één kat-in-het-(lift)bakkie. :)

Wordt vervolgd...

Liefs van Ricca.  
From Ricca with Love

Ricca

#9
Jongeman 2, de gespierde vent met de tatoeages en de sliertige, vette haren is één bonk alertheid en nauwelijks in toom gehouden energie. Hij is gespannen als een veer, geladen als een pistool en maakt de indruk in staat te zijn bij één verkeerde beweging je hoofd eraf te bijten. :o Toch is hij in wezen goed (groen shirt). Zonder daarmee een oordeel uit te spreken, vergelijk je hem met een dier, maar hij is wel menselijk hoor. Als ik toch een dier zoek dat bij hem past, dan kom ik op een waakhond. Een woeste, super-alerte, gespierde, vitale en iets té waakse/agressieve waakhond met een ietwat verwaarloosde vacht. Maar ook in wezen goed. En onschuldig. Ik denk ook even aan de honden bij de Maan in de tarot.

Wat moet je met dit zelf en hoe is hij zo geworden? Om met dat laatste te beginnen: de tatoeages laten zien dat iets een onuitwisbare indruk bij hem heeft achtergelaten, bijvoorbeeld een verwonding in het verleden. Omdat hij ook iets wegheeft van het archetype de Wildeman, zou die verwonding kunnen zijn ontstaan in de relatie met je vader (giswerk van mij). De tatoeages kunnen daarnaast ook een soort stempels zijn die hij heeft opgedrukt gekregen. Hij is getekend door iets in het verleden en waant zich in een onveilige wereld. Je bent je bewust van zijn langzame en diepe ademhaling, dat betekent dat hij empathie en begrip nodig heeft. En geruststelling, de verzekering dat alles nu goed is en dat hij zich mag ontspannen. Maar hoe vertel je dat aan een 'waakhond' die er juist op getraind is bedacht te zijn op onraad? Hij lijkt niet zo aanspreekbaar...

Een krachtig bevel tot VREDE (hardop of in gedachten uitgesproken) kan helpen als je hem benadert. Als jij hem laat zien dat je zélf onbevreesd bent, zal hij ook niet zo gauw bijten. Vergeet niet dat subpersonen altijd de intentie hebben om je te helpen. Op hún manier. En dan zou je hem kunnen vertellen dat zijn diensten altijd gewenst zullen blijven, maar dat er nu een verandering van plan is. Vervolgens zou je zijn instemming kunnen vragen om de hulp van een lichtwezen (engel of gids) in te roepen. Dat is een heel mooie manier om hem te helpen, want zo'n wezen weet precies wat te doen om hem te doen groeien (verzachten) en zijn angsten liefdevol te helen. Sta hem zoveel tijd met dit wezen toe als hij nodig heeft. Als je hem daarna vraagt wat hij nu voor jou wil doen, zal hij waarschijnlijk vierkant achter je gaan staan en heb je een stoere bondgenoot. Hond-in-het-bakkie. ::)

Ik bedoel maar, je kunt nog een heleboel met je dromen doen nádat je ze gedroomd hebt. En dat heeft ook zijn uitwerking in het waakleven. Bloesem zei ook al zoiets bij je droom met de centaur.

Liefs van Ricca
From Ricca with Love

FlyhighDivedeep

#10
Ja nmr. 2 komt uit een periode dat er veel en diepe dingen gebeurden (harde tegenslagen...overleden personen etc...) ... die littekens/krassen zijn door deze "persona" opgevangen...

woonde toen ook tijdelijk in een nogal heftige wijk (vreemd genoeg... deinsde mensen toen voor mij weg... nuja niet zo heel vreemd... had toen een soort overlevingshouding... dag tot dag... heen en weer geslingerd tussen heel erg veel gevoel en totaal geen gevoel(of juist zoveel dat het geheel blokkeerde/afgeschermd werdt...).

(ok, voordeel daarvan is natuurlijk dat je een soort dreiging in je houding kan leggen mocht dat ergens nodig zijn...sommige straten/buurten zijn echt op dit soort dingen gericht... dan ist dus handig dat je alleen maar je houding wat hoeft aan te passen...zegt al genoeg... gebeurt dan verder ook niets ;) ... of ook dat hoeft niet persee, meer een soort backupje(alsin= als het nodig is kan ik mijn volle persoon ergens ingooien... wat dan in je houding van dat moment doorklinkt...waardoor er juist niks heftigs gebeurt en je het juist best vriendelijk kan houden en "de spanning" als sneeuw voor de zon verdwijnt).

Die tatoeages... hm ja, ze hadden eerder een soort magisch gloedje/patroon... niet echt stempels... meer een soort van (leer)ervaringen die belangrijk zijn en niet vergeten mogen worden...

Giswerk van verwondingen, ja voor een stukkie goed ;) + nog wat meer zware dingen eromheen in die tijd.
Maar dat gedeelte van mij is idd eerder in een soort van backup verandert, over het algemeen niet op de voorgrond ofzo  .

*Daarbij wel een een voetafdruk achtergelaten in hoe ik overkom... niet dat mensen bang zijn voor mij (tenminste over het algemeen niet... ook al lijken sommige mensen mij te benaderen als een soort "badboy" ---> licht er ook aan wat voor stemming ik heb, luchtig vriendelijk en grappend... dan wordt alles en iedereen juist gerustgesteld/open/blij etc ;) ... maar als ik serieus iets breng/zeg lijken sommigen er een beetje beduusd van te worden...).   = over het algemeen goed... zolang dit gedeelte maar niet het padje teveel uitstippeld ;) .

Ricca

#11
Lieve FhDd,

Jongeman 2 een soort backup om zonodig op terug te vallen? Jazeker, dat wás hij. En hij is nog steeds een grote steun in de rug, maar in de droom is hij geroepen om samen met de anderen mee te werken aan een hoger doel. Een doel waarbij een soort dreiging in de houding niet meer nodig is en zelfs averechts zou kunnen werken. Het idee dat een defensieve houding soms nodig zou kunnen zijn of, anders gezegd, het geloof in een onveilig universum, mag daarbij naar een hoger plan gebracht worden. Gelift worden...

Liefs,
Ricca
From Ricca with Love

Ricca

En dan is er nog het meisje met de felrode haren en de felle groene ogen, vurig, levenslustig, vrolijk-avontuurlijk, ongeduldig... Ze heeft een grote gedrevenheid (haren lijken met een mes gesneden). Eigenlijk had ze niet mee willen komen, ze is er een beetje tegen haar zin bij, want zelf had ze andere plannen... Met haar broekrok en paardrijlaarzen heeft ze voor een deel iets van het archetype de Amazone: een onafhankelijke vrouwelijke kant die geniet van het flitsende intellectuele steekspel (de werpmessen aan haar riem) (maar ze kan volgens mij ook met propjes schieten of papieren vliegtuigjes werpen ;)). Ze heeft een blouse met bloemetjes aan, d.w.z. ze is ook vriendelijk en lief en in staat tot toewijding (geen nonchalance) en gevoelens van genoegen en schoonheid.

Blijkbaar herinnert ze je aan het huppelende en dansende 12-jarige meisje met rode krullenbos dat in een oudere droom in jouw armen stierf... Toch is dat meisje een ánder zelfje. Een innerlijk kind nog bijna. Een vrolijk, spontaan, pleziermakend, speels, onschuldig zelf. Nu gaan subpersonen (-persoontjes) niet écht dood, al was het maar omdat er niet zoiets als de dood bestaat, ze blijven ergens in je wel leven, maar je kunt natuurlijk wel het gevóel hebben dat er rond die leeftijd iets in jezelf is gestorven. Ze doet me denken aan Doornroosje, de Schone Slaapster, die door toedoen van de Zwarte Fee voor lange tijd in slaap viel. En toen kwam de prins en kuste haar wakker... Je zou haar terug kunnen vinden. Misschien wel in het penthouse waarvan de ramen nu nog donker zijn en de deur ontbreekt?   

Liefs van Ricca
From Ricca with Love

Ricca

Het grote raam en de zuigkracht...

Het raam van een gebouw is te vergelijken met het oog van een persoon. Omdat je in jouw gebouw op de donkerblauwe etage van het voorhoofdchakra bent, denk ik bij het raam dus aan je derde oog. Via het derde oog zie je buiten een drietal andere wolkenkrabbers staan. Wij zijn nooit alleen. :) Er zijn altijd wezens die om ons heen staan. Als vrienden in de buitenwereld of als innerlijke begeleiders.

Opeens voel je een enorme zuigkracht vanuit het raam. Je vliegt er bijna doorheen, maar weet je nog net af te zetten met je handen op de kozijnen en je benen tegen de ruit. De ruit barst, maar heelt ook meteen weer... dit is geen gewone ruit. Je zet ook je voeten tegen het kozijn en daar zit je dan, vastgezogen tegen het raam en je kunt niet wegkomen. Een angstige ervaring, maar je weet die enorme kracht ook wel te waarderen (vooral achteraf ;)).

Chakra's zijn draaikolken van energie, dus die zuigkracht en het gigantisch draaien en kolken zijn op zich niet vreemd. Maar wel bijzonder dat je het zó bewust en heftig ervaart. Een dergelijke zuigkracht kan ook optreden vlak voor een buitenlichamelijke ervaring (uittreding). Het lijkt alsof je op het punt staat buiten het gebouw gezogen te worden, buiten de persoon (het lichaam) en een hogere werkelijkheid binnen te gaan.

Je probeert de aandacht van de donkere silhouetten (jouw schaduwkanten) te trekken, maar zij hebben geen oog voor jouw benarde positie en doen helemaal niets... lijken ook weinig te merken van wat er gaande is... Zo kom je er een beetje achter wie zij zijn: kanten van jou die jou gewoon laten barsten (of barsten in ruiten laten maken). Niet dat je werkelijk onverschillig bent (naar jezelf of anderen), maar jouw angst om het wel te zijn, creëert de schaduwen. Schaduwen zijn eigenlijk illusies. En de angst is niet meer dan in de spiegel kijken en enge of lelijke gezichten naar jezelf trekken. :P Om tóch de aandacht van de silhouetten te trekken, trap je de ruit vol in. En opnieuw merk je dat het geen gewone ruit is, maar een ander soort barrière (hij spat uiteen in druppels, geen scherven) - misschien vergelijkbaar met het vlies op het poppenoog.

Onbedoeld heb je de ruit gebroken, maar vergeet niet dat je vanaf het 'kantelmoment' handelde als je blauwogige zelf en ik vermoed dat deze doorbraak wel zíjn bedoeling was. De aanzuiging wordt nóg sterker en bijna wil je loslaten en erin meegaan... Maar dan dringt de stem van je intuïtie duidelijk tot je door, ze roept bijna wanhopig: "Ga er (nog) niet in mee!" Op dat moment word je weer je gewone zelf en blijf je je vasthouden. En dan trekt de vrouw in het blauw jou weg bij het raam en tuimelen jullie samen achterover terug naar binnen. De sensatie van vallen past bij een terugkeer in het lichaam na een uittreding.

Daarna zijn er opeens een stuk minder silhouetten. Nu je gered bent door je intuïtie, neem je het hen niet meer kwalijk dat ze jou niet te hulp kwamen. Je hebt hen vergeven, ze mogen er zijn en juist daardoor zijn het geen schaduwkanten meer, maar gewone delen van jezelf geworden (die blijkbaar vliegensvlug naar andere etages zijn vertrokken omdat ze hier niet meer nodig zijn). De overgebleven silhouetten kijken nu wél naar jou... en hopen ook op acceptatie en vergeving.

De aanwezigheid van de silhouetten is volgens mij de voornaamste reden waarom het nog te vroeg was om door het raam te gaan. Het is beter om eerst met jezelf in het reine te zijn, van al je onvolkomenheden te houden. De personen in de lift heb je allemaal liefdevol beschreven, maar schaduwkanten zijn per definitie zelven over wie je een niet zo positief oordeel hebt. En dat zou een belemmering betekenen in de wereld van het hogere zelf.

Terwijl jij hand in hand met je intuïtie terugloopt het gebouw in, grijpt blauwogige jongeman zijn kans en glipt samen met het roodharige meisje door het raam naar buiten (stel ik me zo voor). Daarover gaat de vervolgdroom...

Liefs,
Ricca
From Ricca with Love

FlyhighDivedeep

#14
Hey Ricca,

Bedankt voor de toelichting/verdieping :)  8) .

Blauwogige jongeman en roodharige meisje zijn eigenlijk, de blauwe lucht buiten en de rode/oranje wolken(maar dan in persoon gegoten...), dus ze zijn al half buiten zodra het raam doorgetrapt wordt.

~----~
zat nog een andere droom tussen(tussen deze en de droom dat ik op het dak kwam...), maar die was totaal anders... eens ff kijken of ik die nog kan beschrijven....;

Spinnen en kwetterende/fluitende vlinder

Ik lig op een rode bank, in een woonkamer met creme/geelachtig behang, er hangt een oude grote klok aan de muur(zo een die je op moet winden en met een koperen oude wijzerplaat...)... eerst met mijn ogen dicht. Zodra ik deze open zie ik schuin boven mij aan het plafond iets friemelen... ik kijk nog eens goed en zie dat het een wit/melkachtige spin is(best groot ook... eerst 10 cm o.i.d. maar daarna al snel 20 cm...) al snel verschijnt er een tweede insect even groot en dezelfde kleur, het is een soort sprinkhaan... ze bewegen een beetje maar blijven daar hangen...

Ik sta op en loop weg van de bank, op dit moment zie ik de klok, en daaronder loopt een spin over de muur...in een schuine diagonale lijn... eerst van linksonder naar rechtsboven, en dan weer trug, vervolgenens ook van linksboven naar rechtsonder, deze spin is kleiner dan die aan het plafond maar heeft wel kleuren, zwart/donkerbruin met creme/oranje-achtige strepen...

Ik krijg een soort dwang om verder te lopen, maar dan verschijnt er nog een een insect op de plek waar de spin die lijnen aan het lopen is... bruinachtig beestje...ik denk eerst dat het een soort grote mot is... maar als ik beter kijk is het inderdaad een vlinder maar dan met vleugels als die van een vogeltje...

deze gaat vervolgens vliegen en fladderen, krisskrass door de kamer heen, op dit moment wordt ook zichtbaar dat er een dubbele set van vleugels is(apart beestje... ;) ), nml; de vogelvleugels die bruin-achtige tinten heeft en daaronder de gekleurde vleugels van een vlinder... het kopje is ook apart; verandert van een vlinder naar een vogelkopje naar een adelaarskopje... het creeatuurtje kwetterd en tjilp er vrolijk op los terwijl het door de kamer scheert... opeens komt het recht op mijn mijn gezicht afgevlogen waardoor ik heel snel moet bukken...(maakt deze keer het geluid van een adelaarsschreeuw...)  vervolgens verdwijnt de vogelvlinder in de aangrenzende keuken en gaat daar tegen de muur zitten, vleugetjes weer opgevouwen(zodat het er weer wat meer uitziet als een soort mot/beetje mussenvleugetjes kwa kleur...). Ik volg het beestje de keuken in... er zitten nog wat beestje aan de wand... soort vlinders maar dan met ronde vleugeltjes... ze zijn helemaal doorzichtig op een een zwart cirekeltje na(1 cikeltje per vleugel...), ze bewegen ook niet verder...

Ik kijk vervolgens naar de deur van de keuken die openstaat... hier zijn dezelfde soort van doorzichtje vlinders te zien(ze zijn trouwens heel klein... 2 cm o.i.d.). ze hangen wat in de deuropening... ik loop naar de deur toe... en schrik mezelf kappot als de vlindertjes opeens in spinnentjes veranderen(vlindertjes worden door de spinnetjes opgegeten  :-X ) en er opeens allemaal draden in de deuropening verschijnen... verder is er opeens een enorm angstig gevoel...

ik ren trug de kamer in, ga weer snel op de bank liggen... en op dit moment valt er een groot pakket van spinrag precies op mijn borst/keel... met daarin alle boven genoemde insecten(al die kleintjes en alle grote...), allemaal ingewikkeld in de spinnen draden, de kwetternde vogelvlinder... zit er half in vast en probeert er uit te komen... waarbij hij ondertussen bij mijn mond friemelt... op dit moment schrik ik wakker...
~-----~

Nuja goed, die is al van een tijdje geleden... (*als in; hoeft niet persee uitgelegd te worden...was meer ff voor de volledigheid ;)    ik had hem toen in grote lijnen/ff kort door de bocht uitgelegd als;  ik wil al vliegen voordat alles klaar is en dat het eigenlijk kan... maar ok als; teveel plannetjes en kadertjes zijn verstikkend en als het te vast uitgestippeld wordt zonder flinke porties ruimte zijn de plannen niet goed, het vlindervogeltje is nml. belangrijk...)

Groeten, FlyhighDivedeep