mijn tweelingziel ontmoeten

[Ricca]

Lieve Danseres,

Ik geloof niet dat de jongen in de droom jouw 'gezonde kant' vertegenwoordigt, daar is de symboliek niet naar. Ik denk eerder dat de hele situatie in de droom, het ontmoeten van een tweelingziel, een ideaalbeeld is over hoe je vindt dat je leven eigenlijk zou moeten verlopen. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat je je op dit moment helemaal niet met een eventuele nieuwe relatie bezighoudt. Dat wil niet zeggen dat het verlangen er niet is (een van de redenen voor de droom), maar dat je het tijdelijk van je afgezet hebt. En dat op zich, een diep verlangen van je afzetten, kan een extra last zijn die je terneerdrukt en verdriet bezorgt... 'alsof die ziekte al niet erg genoeg is'...

De vriendin behandelde jou alsof je níet ziek was en dat maakte jou woedend. Het afpakken van haar vriend, in de droom, noemde je zelf: wraak.

Ik stelde voor om te proberen wat meer begrip voor je vriendin op te brengen en jij herhaalt gewoon nog eens alle grieven... Daarmee maak je jezelf heel kwetsbaar, want zulke uitlatingen, waarin je het contact met je liefdevolle zelf een beetje verliest, doen ook je ziekte geen goed. Misschien is het jammer dat de dingen destijds niet zijn uitgesproken, maar als dat op ruzie en verwijten was uitgelopen, had dat toch geen zin gehad. Het gaat er ook niet om dat je haar vertelt wat zij verkeerd deed, maar dat je inziet dat beschuldigingen je altijd op het verkeerde spoor zetten.

Als je vanuit een ander perpectief naar je vriendin zou kunnen kijken, kun je dat misschien ook wel naar je ziekte, want voor zowel vriendschap als gezondheid geldt dat de waarde niet ligt in perfectie, maar in liefde en acceptatie van alles wat is. Misschien was je vriendin heel erg aan vakantie toe, toen ze bij je was, of speelden er dingen in haar leven waar jij geen weet van had en waar ze jou niet mee wilde belasten. Misschien wist ze niet hoe ze met jouw ziekte om moest gaan of was ze er huiverig voor. Ze zal echt niet helemaal naar Spanje zijn gekomen om jou het leven zuur te maken. Misschien wilde ze je niet betuttelen en probeerde ze oprecht jou wat op te vrolijken. Wat het ook was, als je uitgaat van het goede in mensen (of ken je een beter uitgangspunt?), kun je het haar niet kwalijk nemen.

Waarom was wat zij deed zó tegen jouw zere been? Je had haar toch niet uitgenodigd om jou te komen verplegen? Door zonder het te beseffen dingen te doen die jou stoorden, heeft ze jou eigenlijk een dienst bewezen, want dit geeft jou de gelegenheid om je eigen boosheid te onderzoeken. We zijn namelijk nooit kwaad om de redenen die we dénken... Onder woede ligt altijd angst. En onder angst ligt altijd verlangen. Klaproos zei: door je oordeel los te laten ontdek je nieuwe mogelijkheden en ontdek je nieuw geluk. De uitdaging in deze situatie is om je oordeel los te laten...

Door je chronische ziekte heb je sowieso een uitdagende taak op je genomen. Op zielsniveau ben je bereid geweest een strijd aan te gaan. En met strijd bedoel ik niet de strijd tegen de ziekte, maar de strijd tegen je eigen angsten, tegen je eigen onbegrip, tegen je eigen ideaalbeelden over wat je zou moeten kunnen in het leven. Dat getuigt van veel moed! De ziekte werpt je steeds terug op bepaalde emoties. Je hiermee steeds weer uiteen te moeten zetten, is een zware opgave, maar ook een zeer vruchtbare weg voor je ziel.

Als ik naar je dromen kijk (alle dromen die je hier in de loop van de tijd gepost hebt), dan zie ik dat je leven een enorme diepgang en innerlijke rijkdom heeft, al ben je je daar misschien niet altijd van bewust. Je dromen zitten boordevol religieuze symboliek, alle wereldgodsdiensten zijn al de revue gepasseerd en historische en andere bijzondere figuren melden zich met de regelmaat van de klok... Probeer dan ook niet de ziekte (of je vriendin) helemaal de deur te wijzen, want een chronische ziekte heeft vaak het proces van een spiraal, een bewegende cirkel waardoor je steeds op een hoger niveau komt, ook al val je ogenschijnlijk steeds terug in ziekteverschijnselen. Dat is niet zo op spiritueel niveau. Op spiritueel niveau val je niet terug, maar bereik je steeds diepere dieptes in het doorleven van bepaalde gevoelens. Dat is de diepste wens van je ziel.

Liefs,
Ricca

[danseres]

Sorry Ricca voor mijn late reactie ik moest naar het ziekenhuis en ben daardoor een tijdje niet online geweest.

Ik begrijp datje zegt dat ik alle grieven nog eens herhaalde en ik weet wel dat een ziekte een zwaar gekozen lot is, op zielsniveau. maar op menselijk niveau verwacht ik gewoon wel wat van mensen, zeker wanneer het vriendinnen betreft. Geen perfectie, niemand is perfect ik ook niet maar wel een beetje medeleven. Ik verwacht ook niet dat ze voor me verpleegt dat heeft nog nooit iemand gehoeven en snap dat ze waarschijnlijk ook aan vakantie toe was (ze heeft een zwaar gezinsleven met 3 kleine kinderen en een relatie die daardoor nogal eens tekort komt) maar ik vind dat er nog wel zoiets is als menselijk fatsoen, snap je?
Ik sta ook voor mijn vriendinnen klaar zoveel ik kan in woord en daad.

Ik ben ook niet boos omdat ik ziek ben - ook al zeg je dat niet, dat wil ik toch even verduidelijken al word ik wel heel erg boos over onbegrip. Ik heb met een hele zieke moeder geleefd (psychisch) en ook daar was veel onbegrip voor. Het gevecht met instanties (uwv) en nare doktoren, ben ik beu maar mijn vriendinnen hoeven dit nooit te verduren. Ik hoop altijd op genezing in zoverre dat dan kan door positief en hoopvol te blijven. Zelfs als er dan ziektes bijkomen of mijn gezondheid achteruit gaat, weet ik dat dit niet voor altijd is.

Misschien juist omdat ik een heel positief ingesteld persoon ben en altijd doorknok ondanks tegenslagen ben ik gewoon op zulke momenten verbaasd. Dingen die voor mij vanzelfsprekend zijn, zoals het helpen afruimen van de tafel als ik bij mensen eet of aanbieden een afwas te doen ofzo, zijn dit blijkbaar niet voor anderen. Dat staat los van het ziek zijn of wat dan ook. Zo ben ik opgevoed en ik vind het ook niet meer dan normaal. Misschien was ik verbaasd dat het voor haar zo vanzelfsprekend was dit niét te doen, ondanks dat ze zag dat het niet ging. Ik had iets moeten zeggen, dat weet ik ook. Ik vind het moeilijk dit dan uit te spreken, omdat ik het nooit eeder heb gehoeven bij andere vriendinnen ofzo.

Op droomniveau maak ik inderdaad van alles mee,  en dat is heel mooi. De wraak waar ik overigens over spreek ozu in de droom zijn overigens he. Ik zou het niet in mijn hoofd halen zulke dingen in het werkelijke leven te doen, zeker niet met vriendinnen. 

Nogmaals dank voor je uitleg. Ik heb weer wat om over na te denken.

[danseres]

Die vriendinnencombi ben ik nu over na aan het denken. ik ben altijd bang dat mensen vinden dat ik klaag. heeft met mijn opvoeding te maken van vaderskant. mochten nooit ziek zijn en ledigheid was des duivels oorkussen zeg maar..
als mensen me dan vragen waarom ik ze niet gebeld heb terwijl ik ziek in bed heb gelegen ofzo of waarom ik zo lang doorga, zeg ik dat ik niet wil dat ze denken dat ik klaar. ze zijn dan altijd zo verbaasd omdat ze zeggen dat ik dat niet doe.

die vriendin representeert dus misschien die kant die zich aangevallen voelt op het moment dat ik dat gevoel heb dat ik klaag en die andere (pen)vriendin, die vraagt mij altijd vaak om advies op allerlei gebied en vindt mij zo sterk enz. dat is dan de kant die het wel accepteert?

[Palomino]

Lieve Danseres (Gun je zelf een hoofdletter... ),

Ik herinner me jouw bericht van een jaar of langer geleden nog heel goed, het bericht waarin je het ook hebt over deze vriendin die vakantie bij jou kwam vieren en jouw ongerief over de manier waarop ze met jouw gastvrijheid omging...In de eerste instantie dacht ik, Jesus zeg, wat een egoïst die vriendin, kunnen we hier nog wel over vriendschap spreken...? Als je ziet dat iemand ziek is en dan toch je laten bedienen op alle mogelijke manieren zonder een steentje of desnoods een woordje bij te dragen...Dit bericht is mij zonder meer bij gebleven omdat het ook iets met mij te maken heeft, herkenning dus...!
Nu zie ik het ook anders, je kunt haar zeker zien als een vriendin maar te meer ook als een leraar, die jou vertelt dat je voor jezelf mag opkomen
Ik heb zelf een aantal weken geleden ook gehoord dat ik een chronische ziekte heb en ik weet dat iedere ziekte met energie(ën) heeft te maken, met duidelijk zijn en eerlijk zijn naar jezelf en naar buiten toe en daar daadwerkelijk mee aan de slag gaan.

Liefs,
Palomino

[danseres]

LIeve palomino, ik weet dat ik hiervan moet leren om voor mezelf op te komen, temeer omdat ik steeds dit soort mensen tegen kom die het in me triggeren maar het gaat te ver om te zeggen dat ik daarom de ziekte heb gekregen. ik ben erfelijk belast, mijn vader, oom, tante en 2 neven hebben dezelfde of soortgelijke ziekte.

Niet de gehele oorzaak van het gebeurde ligt bij mij natuurlijk he. Een mens mag ook zijn hand in eigen boezem steken voor gedrag en misgedragingen.
Ik ben geen heilige en we zijn allemaal mensen die lerende zijn. Misschien mag deze vriendin leren wat toleranter te zijn en durven de ogen te openen voor de ´zwakte´ van een ander (voor zover je van een zwakte kunt spreken bij een ziekte).

maar goed, nu wordt er steeds op die vriendin teruggekomen en de onvrede die ik had over haar gedrag. Het wordt eerlijk gezegd een beetje uit proportie gehaald. Ik zat ermee maar niet in dien mate, zoals er hier naar gerefereerd wordt.

Ik wens je heel veel beterschap met je ziekte Palomino!

liefs,Danseres (soms tiep ik niet met hoofdletters maar dat is vanwege de snelheid en het gemak )

[Palomino]

Lieve Danseres,

Het feit dat er meerdere mensen in jouw familie zijn die met deze ziekte te maken hebben maakt het een stuk gemakkelijker om er mee in te stemmen, er letterlijk mee in te stemen door je er gemakkelijker mee op dezelfde lijn of golflengte te brengen-.
Zoals ik je al vertelde is bij mij ook een chronische aandoening geconstateerd, een lichamelijke aandoening waarvan ik al voordat deze in het ziekenhuis door verschillende testen werd aangetoond, voelde hoe ik dit heb 'opgelopen' door zélf die richting te kiezen en mijzelf daarvoor heb opengesteld...
Natuurlijk mag jouw vriendin wat toleranter zijn...maar dat is aan haar, haar les ...dat is het vrijwillige stukje= mogen. Op het moment dat jíj over haar spreekt op de manier waarop jij doet dan gaat het over de lering die jij mag trekken...

Liefs,
Palomino

[danseres]

Ik zal even verduidelijken dat het enige probleem tussen die vriendin en mij is dat ik het niet uitgesproken heb wat me toen dwarszat. ik ga gewoon verder met contact met haar hebben en haar advies proberen te geven bij haar huiselijke problemen en een luisterend oor te zijn. als ik dus iets heb moeten leren is dat ik misschien direct moet proberen te zeggen wat me op het hart ligt, om zo ook voor mezelf op te komen en mijzelf en mijn mening voor vol aan te zien. Zelfacceptatie..

heel veel beterschap met je ziekte toegewenst.
ik werk aan genezing, altijd en dat zal me uiteindelijk ook lukken, daar ben ik van overtuigd..

liefs!