Ik ben 35, ik ben lerares, ik heb 2 jaar geleden een burnout gehad en ben in die tijd nogal egocentrisch geweest, pas nu lukt het me om weer 'naar buiten' te kijken. Ik heb lange jaren voor de burnout en nog een stuk erna alle gevoelens compleet onderdrukt, want alleen werken met mijn verstand leek me veilig. Mijn lichaam was ondergeschikt aan mijn wil. En toen wilde dat lichaam niet meer mee en werd ik nog vergeetachtig ook, dus daar ga je dan. Momenteel probeer ik emoties wel weer toe te laten, wat soms veel zwaarder uitkomt dan ik verwacht had. Ik weet dat ik vroeger een goede intuïtie had, maar daar ben ik het contact dus mee verloren en ik hoop dat het met bezig zijn met de tarot weer wat goed komt. Al doe ik dat volgens mij nog steeds fout: ik denk er teveel met mijn hoofd over na, ik zou liever gewoon een zwart:wit lijstje kunnen studeren van: dat is de betekenis want dat staat daar. Ik vertrouw mijn intuïtie gewoon niet meer. En ik ben ook heel ongeduldig.
Ik hoop bij het bestuderen van de tarot ook wat antwoorden te vinden van hoe ik met wat op mijn pad komt moet omgaan, want sinds dit jaar heb ik echt zoiets van: ik weet het gewoonweg niet meer. Ik zit gewoonweg alles waar ik vroeger zo zeker van was in vraag te stellen, maar ik weet niet welke richting het dan wel uitmoet.