repeterende dromen dat ik faal, terwijl in het echt allang goed is

[pietje bell]

Mijn droom komt elke keer terug:

Ik droom dat ik iets niet gehaald hebt/ergens niet voor geslaagd ben, terwijl ik dat in het echt wel degelijk heb gehaald.

In november ben ik na 7 jaar ploeteren geslaagd voor mijn studie. Elke keer als ik een mijlpaal heb gehaald droom ik even later dat alles toch teruggedraaid moet worden. Bijvoorbeeld:

* Ik heb een tentamen (waar ik al een paar keer voor gezakt ben) eindelijk gehaald (in het echt).
- Dan droom ik in diezelfde week dat ik het tentamen toch niet gehaald heb. En dan word ik kwaad, want dat is niet waar en ik heb een bewijs dat ik al eerder gezien heb dat ik het wel heb gehaald, maar als ik dan op de computer kijk (waar ik online mijn behaalde studiepunten kan zien), staat het tentamen er niet meer op.

* Ik ben eindelijk afgestudeerd en ben heerlijk van mn vakantie aan het genieten in zuidafrika (in het echt). Wat droom ik dan?
- Dat er toch een fout is opgetreden, ik heb toch een vak niet gehaald en kom nog 3 studiepunten tekort.

* Al voordat ik afgestudeerd was, had ik al een contract op zak. Dus ik ben 1 januari begonnen met werken en dit wist ik al 5 maanden van tevoren. De eerste werkweek en handjes schudden zit erop (ben er nu echt werkzaam) en wat droom ik?
- De eerste werkdag wordt in mijn droom herbeleefd, waarbij iedereen een blauwe map met papieren en contract krijgt, alleen is er niets voor mij. De HR dame is heel resoluut: ik krijg geen contract, ben per direct ontslagen. Ik zeg "dat kan niet, ik werk hier al een week" "nee," zei de HR dame, "dit is je eerste dag en je bent gelijk op staande voet ontslagen"

Het gevoel in deze dromen is steeds hetzelfde: ik word kwaad, verdrietig, voel me onbegrepen, moet mezelf steeds opnieuw bewijzen, terwijl ik weet dat ik het kan/mag. Ik voel dat ik faal, dat ik niet begrepen wordt dat de rest op me neerkijkt. Alle andere mensen in mijn dromen gedragen zich verschrikkelijk. Ze zijn erg resoluut, geloven niets van wat ik zeg. Het lijkt wel alsof ik tegen een muur aanpraat en kan vloeken, schelden, tieren, huilen, schoppen wat ik wil (en meestal in mijn droom ook doe), maar het helpt allemaal niets.

Kan iemand me uitleg geven waarom ik dit droom? Het is erg frustrerend en maakt me erg onzeker.

alvast bedankt!

[Fatin]

Lieve Pietje Bell,

Het zal je maar gebeuren dat je gewoon niet voldoet aan een prestatie die jezelf voorneemt (of oplegt), wat dan? Dat laat de droom je nog het meest zien lees ik. Daarom hoef je ook niet meer bang te zijn om te falen, want je weet al hoe het voelt. Je hebt vast onbegrip omdat je niet weet hoe daar mee om te gaan, wat het verloop is. Misschien kun je dat jezelf eens voornemen te ervaren voordat je slapen gaat: Wat doe ik als ik ergens in faal en hoe gaat dat dan verder? Jouw droom is een mooie manier om ermee om te gaan en daarmee over je angst te stappen. Ondanks het gevoel te hebben gefaald, ben je er gewoon nog en alhoewel er veel emoties van de druk op jezelf vrij komen, maakt het ook plaats voor een nieuw begin, waarin falen slechts een volgende stap maakt naar iets beters. In wezen laat je zien dat de werkelijkheid op verschillende niveau´s wordt beleefd: Je hebt een ik die slaagt in de prestaties in de waaktoestand en dat als resultaat ziet van al dat harde werken. Je hebt ook een ik die alles doet, erop afgerekend wordt door zijn omgeving en al die emoties ervaart vanuit de druk op jezelf.

Dit lijkt misschien meer op mezelf dan ik in eerste instantie toegeven wil  Dank je wel daarvoor....

Liefs,
Fatin

[pietje bell]

Dank je wel voor de uitleg.

Terwijl ik dit berichtje had geschreven, bedacht ik me eigenlijk ook al zoiets. Ik ben altijd bang om te falen, maar toch lukt het steeds. Sterker nog: het ligt steeds in de lijn der verwachting dat ik zoiets haal en er is eigenlijk geen reden voor waarom ik het niet zou halen, tenzij ik iets heel stoms doe ofzo. Maar ik werk altijd hard door om voor iedereen en vooral voor mezelf te bewijzen dat ik het kan. Mijn naasten geloven meer in mij, dan ik in mezelf geloof. En ik denk dat de droom me dat duidelijk maakt. Het laat me meemaken wat ik over mezelf denk. Dat ik het niet kan. Weken voor een deadline spookt het door mijn gedachten "ik kan het niet, ik haal het niet", maar dan droom ik er niet over. Als de deadline dan voorbij is, dan droom ik pas de werkelijkheid die uit zou komen, zoals ie al weken in mijn hoofd heeft gespeeld. maar soms is de droom zo levensecht, dat ik denk dat ik gedroomd heb dat ik ben geslaagd, maar heb gefaald in het echt... en dan is het wel errug frusterend.

In de droom is het wel frustrerend, maar als ik eenmaal wakker ben denk ik wel "ha, ik heb het lekker al wel voor elkaar!" En dan wordt het geloof weer sterker in mezelf.

Het kan dus beide kanten op werken. Ik denk dat ik me dat al besefte toen ik dit berichtje opschreef. 's nachts kreeg ik een andere droom.

Ik ging samen met mijn vriend het huis uit om te shoppen. Terwijl we de deur achter ons dichttrokken, merkte ik dat de deur niet goed sloot. Maar toen mn vriend tegen de deur duwde, zei hij dat hij wel dicht was. Het was alsof ik een gesloten deur toch open zag staan. Na een tijdje kwamen we weer langs ons huis lopen en toen stond de voordeur wagenwijd open. Ik zei "Zie je wel, er is ingebroken!" En ik wist waar de spullen lagen. Heb mijn vriend meegenomen, de hoek van de straat om en daar stond het konijnenhok van de buren. (we wonen in een appartementencomplex boven winkels waar niemand een tuin of balkon heeft, dus dit klopt helemaal niet). Het was een echt ouderwets konijnenhok, die vroeger bv. ook bij mn tante stond. Van hout, op hoge poten, met een dicht deurtje en een gaasje als raam. Ik was zo blij dat ik die had teruggevonden. Met het hok in mijn handen liep ik de voordeur in, de trap op naar huis. Ik was heilig overtuigd dat het de bovenburen waren waar was ingebroken, maar ook onze eigen voordeur stond open. Ik liet het hok vallen en liep het huis in en riep mn vriend, maar die kwam niet achter mij aan. Het hele huis lag overhoop en de dingen die gestolen waren, waren verruild voor oude dingen. Zoals: de LCDtv was ingeruild voor een ouderwets ding, de vierkante salontafel was verruild voor een ronde tafel met een gehaakt kleedje (de salontafel van mn schoonouders) en ook de gordijnen waren weg. Twee kleine jongens (van die snotapen a la Pietje Bell) hadden nog wat vast en ik greep ze vast, ik had ze te pakken. Toen kwam mn vriend binnenlopen, ik keek om naar mn vriend, de jongetjes ontsnapten en vertelde wat er gebeurd was. "Kijk dan, alles weg!" Maar toen ik dat met een groot armgebaar aan mn vriend duidelijk wilde maken, was het huis weer normaal.

toen werd ik wakker....

Kan iemand me uitleggen wat dit betekend?