Reizen met de tram

[Mikal]

Mijn dochtertje, mijn vriend/broer - of een combinatie van die twee, en ik staan te wachten op de bus. Tegenover de bushalte stopt een tram en mijn vriend zegt dat we net zo goed met de tram kunnen gaan. Eigenlijk heb ik zo m'n twijfels omdat ik er met de kinderwagen in moet en me dat meer gedoe lijkt dan met de kinderwagen de bus instappen. En we weten niet eens waar de tram precies heen gaat. Er staat op dat de tram naar Amsterdam gaat maar wij moeten naar Utrecht. Dan bedenk ik dat om in Amsterdam te komen, de tram eerst langs Utrecht moet. Dan verwonder ik me dat ik er nooit eerder aan heb gedacht de tram te nemen i.p.v. de bus. Want deze is sneller omdat hij niet eerst langs alle kleine haltes moet en het is veel makkelijker.

Dan zijn we op de terugreis We zitten op een grote veerboot en zijn er bijna. Mijn broer kan ik niet meer vinden en ik bel hem om te zeggen dat we er bijna zijn. Maar zijn mobiele telefoon staat uit en ik krijg de voicemail. Hier word ik boos om, nu moet ik alleen terug met mijn dochtertje in de tram, en sta ik er weer alleen voor! Mijn dochtertje zit in het kantoor van de boot, hier wordt er op haar gepast. In mijn bozigheid loop ik de boot af, die inmiddels is aangemeerd. Ik vind dat mijn vriend/broer het zelf maar moet uitzoeken met onze dochter. Na een klein stukje te hebben gelopen kom ik tot bezinning en voel dat ik niet zonder m'n dochtertje er vandoor kan gaan. Ik ga haar gauw ophalen bij het kantoor.

Als ik daar weer vandaan kom zie ik dat er een stel vrienden en bekenden staan te kletsen voor de ruimte waar ik uitkom. Ik doe net of ik ze niet zie omdat ik het fijner vind met ze te praten als mijn vriend er ook bij is.
Ik pak de tram weer terug met mijn dochtertje en baal ontzettend dat ik nu alleen moet. Ik moet betalen als ik met de tram wil maar de munten waarmee ik wil betalen zitten in een kluisje met een slot erop waar ik geen sleutel van heb. Het kluisje draag ik met me mee. Ineens is m'n broer weer bij me om me te helpen. Met één of ander dingetje krijg ik het toch voor elkaar om de kluis te openen, ik heb hem gekraakt. Er zitten 3 munten in. Eigenlijk zijn het geen echte munten, het zijn munten om te verzamelen van de Efteling ofzo. Ze zijn ook veel groter dan echte. Maar ik doe alsof het echte zijn en stop ze in een gleuf om de tram te kunnen betalen.

De kinderwagen zet ik neer en ik ga zitten. De tram is even veranderd in een bus en ik ben weer alleen. Mijn dochtertje glijdt uit de kinderwagen. Dan bedenk ik dat moeders altijd bij de kinderwagen blijven staan en het vasthouden. Dit ga ik dan ook maar doen. Dan zie ik dat ik de kinderwagen niet eens op de rem had gezet dus het is een wonder dat die niet door de bus heen vloog.
Wanneer ik weer door Utrecht kom, langs een kerk, duikt m'n vriend ineens weer op. We praten wat en van mijn eerdere frustratie, dat hij me alleen had gelaten, is niets meer te merken.

Voor mijn doen was dit een hele lange droom waar volgens mij veel betekenissen aan hangen. Ik kom er alleen zelf niet helemaal uit, en ben gewoon erg benieuwd of er iemand is die er iets over kan zeggen!

De tram nemen in plaats van de bus die bij elke halte stopt en wat veel makkelijker is: Ik blijf teveel stilstaan bij relatief kleine dingen in m'n leven en zou er misschien beter aan doen wat meer de grote lijnen in het oog te houden, waar ik precies heen wil. In plaats van allemaal kleine stapjes te nemen. Zo kom ik sneller en makkelijker bij hetgeen ik echt wil, of waarnaar ik op weg ben.
Op mijn levenspad zou ik graag wat meer hulp, of steun willen. Maar ik moet het toch zelf doen. En eerst laat ik mijn innerlijk kind achter om toch te besluiten dat het wel een deel van me is. Vervolgens zorg ik er niet goed voor? Tja, verder weet ik het ook niet hoor....
Ik ben zeer benieuwd of iemand hier iets aan toe te voegen heeft of zijn/haar kijk erop wil geven.
Liefs

[Ricca]

Lieve Mikal,

Dat is een interessante reis die je daar gemaakt hebt. En fijn dat je je eigen uitleg er meteen bij zet. Het thema en de grote lijnen heb je heel goed begrepen, maar inderdaad, er is nog wel iets aan toe te voegen.

Neem bijvoorbeeld het begin van de droom. Hier gaat het vooral over de keuze voor bus of tram. Na aanvankelijke twijfel is er bij jou een blije verwondering dat je een manier hebt ontdekt om sneller en gemakkelijker je doel(en) te bereiken: de tram. Zonder allerlei 'onnodig' oponthoud ga je recht op je doel af. Er is immers al genoeg gedoe met die kinderwagen...

Door je keuze voor de tram geef je wel iets anders op, want er is ook nog een ander verschil tussen bus en tram. Een tram rijdt over rails, een vast spoor waar hij nog geen centimeter van kan afwijken. Als dat niet doelgericht is... (en dus mannelijke energie). Geen wonder dat het voorstel van je 'vriend/broer' komt. Een tram heeft bovendien voorrang op ander verkeer, dus je zou er zelfs met oogkleppen op in kunnen gaan zitten. Een bus heeft meer bewegingsvrijheid (of 'speelruimte', wat natuurlijk leuk is voor het innerlijke kind ). Een bus zou in bijzondere gevallen (of in gekke bui ) zelfs gewoon een zijweg in kunnen slaan... zodat je ook eens wat anders ziet... het vrouwelijke wil nog wel eens en omweggetje maken... en misschien wel bij de Efteling uitkomen (óók erg leuk voor het innerlijke kind )... en het oorspronkelijke doel geheel uit het oog verliezen. Ik overdrijf maar een beetje om het punt duidelijk te maken.

Blijkbaar zie jij op dit moment meer in een strak plan en duidelijke richt-lijnen (rails) waar niet van afgeweken mag worden. Maar wat is de prijs die je daarvoor betaalt (met hele grote Efteling-munten, drie in getal, het getal van de Keizerin)?

Tot zover, voor nu.
Liefs,
Ricca

[Mikal]

Lieve Ricca,
Reuze bedankt voor je duidelijke uitleg! Het is me nu helemaal helder. Bijzonder wat jij toch altijd weer uit dromen kunt halen hoor!
Liefs Mikal.

[Ricca]

Lieve Mikal,

Ik heb ook nog even naar de rest van de droom gekeken...

Zowel in een bus als in een tram alsook op een veerboot reis je met andere mensen samen (samenwerking, gezamenlijk doel, er niet alleen voor staan). Toch ontleen je in de droom weinig steun aan je medepassagiers, maar vooral aan je vriend/broer - althans op de momenten dat hij aanwezig is. Maar om onverklaarde redenen is hij soms ineens weg. Natuurlijk is hij eigenlijk een deel van jouzelf, een krachtig en ondersteunend deel (animus). Als dit krachtige deel van jou er niet bij is, of anders gezegd op momenten dat je niet met die innerlijke ondersteuning in contact kunt komen (mobiel uit), voel je je heimelijk in de steek gelaten en heb je het gevoel dat je er wél alleen voor staat. En op de veerboot, die over het water (= de gevoelswereld) vaart, leidt dit bij jou tot boosheid. Omdat je je vriend of broer in de droom als iemand buiten jezelf ziet, besef je niet dat je op dat moment eigenlijk boos op jezelf bent. 'Toevallig' is dat ook het moment waarop je het innerlijke kind in de steek laat (op de boot achterlaat - maar gelukkig haal je haar even later toch weer op).

Dat 'toeval' is een aanwijzing dat jouw boosheid eigenlijk de pijn is van je innerlijke kind en dat je om je boosheid te helen contact moet maken met het kind in jezelf. De Eftelingmunten wijzen ook in die richting. Als die munten jouw speelsheid of spontaniteit vertegenwoordigen, dan had je die speelsheid / spontaniteit goed weggeborgen in een kluisje zonder sleutel. Door het kluisje te kraken heb je je vermogen tot het vinden van creatieve en speelse oplossingen aangeboord en daarmee mag je jezelf in ieder geval geluk wensen - wat je verder ook met de munten doet. Je besteedt ze in de droom om de tram te betalen, maar even later is de tram toch weer een bus en is er toch weer speelruimte.

Dan glijdt je dochtertje uit de kinderwagen en je besluit om dan maar te doen wat andere moeders ook doen: in de buurt blijven en de wagen goed vasthouden. Een geruststellende knuffel zou ook wel lief geweest zijn, maar je lijkt nog onwennig in je rol van moeder/hoeder van het innerlijke kind. Wel word je je plotseling bewust van de kwetsbaarheid van het kind als je ontdekt dat je de kinderwagen niet op de rem had gezet. Het kind is geheel afhankelijk van jou, maar jij ook voor een deel van haar, want haar gevoelens zijn ook jouw gevoelens. En haar kwetsbaarheid is ook jouw kwetsbaarheid.

Om je eigen gevoelens van boosheid en frustratie te begrijpen, kun je ze het best beschouwen zoals een liefhebbende moeder een angstig en verward kind beschouwt (dat bijvoorbeeld uit de kinderwagen is gegleden). Dat helpt je niet alleen om de band met je innerlijke kind te versterken, maar als je weet wat er achter je boosheid zit, hoef je ook niet langer je toevlucht te nemen tot boosheid als afweermechanisme voor je kwetsbaarheid. Dit is een prachtige gelegenheid om te leren het speelse, maar ook gekwetste kind in jezelf te beminnen, te koesteren en te beschermen. De droom heeft een deur open gezet... beelden aangereikt... en nu is het aan jou.

Liefs,
Ricca