Pijnlijke droom

[rebelle]

Hallo,

Ik ben nieuw hier en hierheen verwezen door een vriendin.
Ik heb een nogal heftige droom gehad. Ik sta op een punt in een lange relatie waarin we niet zeker weten of we verder gaan met elkaar of niet. Er moeten keuzes gemaakt worden, ondanks dat we onwijs veel van elkaar houden.
Bijna exact 5 jaar geleden heb ik een abortus ondergaan, ook van deze man. Daar wist hij niks van, mijn omstandigheden waren toen heel anders. Een tijd later heb ik het hem verteld. Ondanks dat het toen de beste keuze was, heb ik het er nog wel vaak heel moeilijk mee.. Heb ook gesprekken met een therapeut er over gehad.

Vannacht droomde ik dat ik op een ligbed lag, in een ander land. Ik dacht Zuid-Frankrijk. Opeens moest ik bevallen, en ik was er helemaal niet op voorbereid. Ik denk ook niet dat ik wist dat ik zwanger was. Om me heen waren een paar vrouwen die me adviezen gaven en steunden.
Daarna kwam ik bij, in mn eigen huis, maar de indeling was heel anders. Ik had geen babykamer, de enige vrije kamer die ik over had was op zolder, en toen begon ik te huilen: Ik kan toch niet horen dan als de baby huilt.. dat is toch geen goede babykamer? Ondertussen had ik de baby vast en 3 mobiele telefoons voor mn neus, die steeds afgingen met smsjes, telefoontjes, felicitaties. Iemand belde en vroeg: Wat is het? Jongen of een meisje? Toen begon ik heel hard te huilen en riep ik om mn moeder: Mama, wat heb ik gekregen?
Toen hoorde ik dat ik een jongetje had. Ik vond mezelf een waardeloze moeder, ik had niks geregeld, geen babykamer en mn borsten lekten omdat ik geen borstvoeding gaf, en ik niet wist wanneer en hoe vaak ik mn baby eten moest geven.

Daarna werd alles rustiger. Ik liep met de baby in een draagzak, had hem goed ingepakt en aangekleed. Ik kwam bekenden tegen en die vroegen mij: Oh.. wat een schatje, hoe heet hij?
En toen zei ik vol trots zn naam (een naam die ik altijd al in mn hoofd heb gehad voor een jongetje).
Ik voelde me rustig en gelukkig met de baby.

En toen werd ik wakker en voelde ik me heel erg verdrietig. Miste ik mn baby. Slaat dit misschien op mijn abortus, omdat het nu, op 2 weken na, precies 5 jaar geleden is?
Of is het heel wat anders???

Bedankt voor eventueel advies..

[Ricca]

Lieve Rebelle,

Ik vind het een mooie droom die je gehad hebt. Hij gaat over wat jou op dit moment, in het heden, bezighoudt en omdat je in deze tijd van het jaar blijkbaar aan de abortus terugdenkt, en de droom ook zelf met de abortus in verband brengt, zit dat er zeker in. Maar er is meer en het loopt allemaal een beetje door elkaar...

Het verblijf in een ander land wijst op een verandering in je leven, op de behoefte om je vrij te maken of te ontsnappen uit een bepaalde situatie (bijvoorbeeld uit de gevoelens die je i.v.m. de abortus nog met je meedraagt). Het is niet zomaar een verandering. De geboorte kun je zien als een echte vernieuwing van jezelf. Deze vernieuwing heeft zich vrij onbewust voltrokken (je wist niet eens dat je zwanger was), maar het resultaat is toch ineens een mooie baby. De vrouwen die je bij de bevalling helpen met adviezen en steun, zijn waarschijnlijk gidsen.

De baby ben je zelf: het is je innerlijke kind, het meest zuivere en onschuldige deel van jezelf, het deel van jou dat heel dicht bij je ziel staat. Je hebt in de droom eerst nog wel moeite om dit deel van jezelf een plekje te geven, een plekje waar het gehóórd kan worden. De zolderkamer (buiten gehoorsafstand) is te ver weg. Een zolderkamer staat voor het hoofd en in dit geval voor het denken. Als je veel denkt of piekert, kun je niet horen wat je innerlijke kind je te zeggen heeft. De baby vraagt je dus eigenlijk om te stoppen met piekeren. Baby's piekeren niet - daarom is de zolderkamer geen geschikte plek.

Baby's hebben veel liefde en zorg en aandacht nodig en in deze zin staat de baby ook voor jouw eigen behoefte aan liefde en koestering. Het roepen om je moeder heeft dezelfde betekenis, maar tegelijkertijd wijst het lekken van je borsten erop dat het moment gekomen is om de baby (jezelf) te bemoederen, d.w.z. om jezelf de voedende liefde te geven die je nodig hebt.
Later heb je de baby in een draagzak, goed verzorgd en vlak bij je hart, en dan voel je je rustig en gelukkig... met jezelf...

Dan kom ik bij het huilen in de droom. Ik kan me voorstellen dat dit verdriet en ook het gevoel van niet volledig beseffen wat er allemaal gebeurt en het schuldgevoel (je vindt jezelf een slechte moeder), gevoelens zijn die met de abortus te maken hebben. Je hebt het destijds noodzakelijk gevonden om je zwangerschap te beëindigen. Dat was vast geen gemakkelijke beslissing voor jou, want het houdt je nog steeds bezig. Op zich is een abortus geen onvergeeflijke daad, maar het is wel belangrijk dat je je volledig bewust bent van iedere daad in je leven, zowel een conceptie als een abortus. Als je bereid bent de lessen te leren die hiermee verbonden zijn, wordt het een schat aan nuttige ervaring.

Weet je, als de ziel van je ongeboren kindje echt vastbesloten was geweest om geboren te worden, had hij wel een ander moment uitgekozen om naar jou toe te komen. Zoals het nu gegaan is, denk ik dat hij geen andere bedoeling had dan heel even van het (ongeboren) leven te proeven. En jij hebt hem daarvoor de kans gegeven, dat is heel mooi. Deze ziel heeft er vast veel van geleerd, want de ziel is heel wijs en zal nooit een lichaam betrekken als dat niet was om van te leren... Wat dat betreft kun je dus zeggen dat de abortus in orde was.

Voor jouzelf spelen er andere dingen mee. Hoe je het ook bekijkt, het is toch een verlies en misschien was het beter als je het niet gedaan had. Maar niets op aarde is helemaal verkeerd... Zou je schuld moeten voelen? Nee. Bezorgdheid? Ja. Verantwoordelijkheid? Zeker, en ook medeleven met jezelf. Als je de bereidheid hebt om de geestelijke nood te zien die uit die ongelukkige daad spreekt, is het niet moeilijk om jezelf te vergeven.

Want waarom heeft die zwangerschap tot stand mogen komen? Waar verlangde je in werkelijkheid naar? Waarom heb je die zwangerschap mogelijk gemaakt, zonder in staat te zijn, of jezelf toe te staan, de resultaten ervan te plukken? Als je van deze daad leert, als je er je eigen doeleinden door leert ontdekken, je eigen behoeften, je eigen ware zelf, dan is het een waardevolle ervaring.

Liefs,
Ricca

[rebelle]

Lieve Ricca,

Wat een lange en goede uitleg, ben er veel wijzer van geworden, zal hem nog een paar keer overlezen.
Ik wilde alleen even antwoord geven op je laatste vragen.
Deze zwangerschap was niet gewenst, maar ook geen óngelukje'. Door gewichtsverlies werkte mijn anti-conceptie niet meer.. die ik dus wel zeker gebruikte. Ik was net 20 en ik werkte in de horeca, woonde in een studentenhuis, en was alles behalve bezig met kinderen. Dacht ook niet dat ik, mijn leven, en mijn relatie er stabiel genoeg voor waren geweest destijds.. Neemt niet weg dat ik het toen, en nu, nog steeds heel moeilijk vindt en vaak denk:Wat als. Maar goed.. daar moet ik mee leren leven.

Ik ga je uitleg nog even goed bestuderen. Echt ontzettend bedankt.

Liefs,

Rebelle

[Ricca]

Lieve Rebelle,

Wat de uiterlijke oorzaken ook lijken te zijn waardoor je zwanger werd, elke gebeurtenis in ons leven is in wezen zelfgecreëerd. Falende anticonceptie is slechts het 'hulpmiddel' dat deze gebeurtenis mogelijk maakte, geen verklaring voor de gebeurtenis. De werkelijke oorzaak ligt diep in jezelf en het antwoord op de waarom-vragen ligt ook daar en zal vast wel een keer naar je toekomen.

Liefs,
Ricca