dooie kat

[zij]

Vannacht toch zo'n verwarrende, beangstigende droom gehad.

Ik werd, bij mijn ouders thuis, aangevallen door een beige kat. Hij deed me pijn, krabde, sprong tegen me op, kortom ik werd echt aangevallen door dat beest.

Ik heb hem gevangen onder een jas en doodgemaakt, gewurgd.....

Lekker dan !! Kat was dood, heb ik in de tuin van de buren gegooid. Dit laatste weet ik niet zeker, volgens mij was het de tuin van de buren, maar kan net zo goed de tuin van mijn ouders geweest zijn.

Wie o wie weet wat ik hiermee moet ?

Nog even een toevoeging: ik ben normaal gesproken huiverig voor katten, loop er met een grote boog omheen omdat ik ze voor geen meter vertrouw.

[Ricca]

Lieve Zij,

Dieren zijn in dromen vrijwel altijd bepaalde aspecten van onszelf en de manier waarop de kat zich in jouw droom gedraagt, wijst erop dat hij een agressieve kant van jouzelf uitbeeldt. Iets in jouzelf dat zich met die kat kan identificeren... Het is iets waar je erg huiverig voor bent (net als voor echte katten). Ik denk dat de droom betekent dat je jezelf in een bepaalde situatie voor geen meter vertrouwde, omdat je wist dat je wel eens flink uit zou kunnen halen. Daarom leg je deze kant van jezelf het zwijgen op. Je maakt de kat eenvoudig dood... Maar het is nooit goed om een deel van jezelf helemaal opzij te zetten. Wat je in jezelf onderdrukt, blijft onbewust wél doorwerken en richt zich tegen jezelf. De kat valt jóú aan dus in feite richt die agressie zich dan tegen jezelf...

Ik zeg niet dat je nu ineens een agressieveling moet worden , maar misschien kun je ontdekken op welke situatie de droom betrekking had. Je hoeft eigenlijk alleen maar te (h)erkennen wat er aan de hand is en dan kun je proberen geen hekel te hebben aan deze kant van jezelf. De normale agressie is in wezen een natuurlijk soort communicatie, vooral op sociaal gebied; een manier om iemand anders te laten weten dat hij wat jou betreft te ver is gegaan. Agressie heeft niets te maken met geweld, hoewel het daarmee vaak verward wordt en dat is de reden waarom veel mensen er bang voor zijn. Agressie leidt niet tot vernieling of geweld. Tenzij je haar te lang onderdrukt, dan hopen de krachten zich op en uiteindelijk volgt er een uitbarsting. Geweld is een verbastering van agressie. Geweld is niet agressief. Geweld is een passieve overgave aan emoties die niet begrepen of beoordeeld zijn, waar je alleen maar bang voor bent en die je tegelijkertijd zoekt. Mensen hebben vaak zwaarbeladen en tegenstrijdige gevoelens ten opzichte van agressie en dit veroorzaakt veel problemen. Het is belangrijk om elk aspect van jezelf, ook die kattenkant, in je hart te sluiten. Want geloof me, die kat is echt niet dood...  

Liefs,
Ricca

[zij]

Lieve Ricca,

Bedankt voor je reactie. Ik heb hem een paar keer moeten doorlezen voor ik er echt iets mee kon.
Wat je schrijft klopt wel. Ik heb een andere functie gekregen op het werk. Nu wil het dat ik qua karakter lang alles laat gebeuren en dan op een gegeven moment helemaal door het plafont ga. In mijn andere functie kan ik me dat niet meer permitteren.
Ik ben rechtuit en eerlijk, verzwijg weinig en zeg waar het op staat. Ik ben nu inderdaad hard aan t werk om mezelf "onder controle" te krijgen, om te leren mezelf te beheersen en niet te pas en te onpas te ontploffen. Dat is voor mij best moeilijk, maar ik wil wel dat dat lukt.
Die kat is zeker niet dood in dit geval, want het borrelt nog regelmatig, alleen probeer ik het dan een andere kant op te sturen en te doseren.

Bedankt nogmaals voor je uitleg !!!!

Liefs

Zij

[Ricca]

Lieve Zij,

Door je toelichting snap ik nu ook waarom je de kat wúrgde, en niet bijvoorbeeld doodstak o.i.d. Je probeert geen lucht te geven aan bepaalde gevoelens, ze te verstikken, jezelf in de hand te houden (wurgen is een extreme vorm van 'in de hand houden'). Doe jezelf geen geweld aan, maar leidt het in goede banen...

Katten zijn vuursymbolen, dus dat past bij het ontploffen. Als dingen je erg hoog zitten, dan moeten ze er natuurlijk wel uit. Maar het is een illusie dat boosheid, woede e.d. pas overgaan als je ze maar uit tegenover degene op wie je kwaad bent. Het kan hooguit wat opluchten, maar het lost niets op. Onderdrukken is ook niet goed... De echte oplossing komt pas als je kunt 'overschakelen' op een ándere emotie. Eigenlijk hoef je je boosheid alleen maar te vóélen en te beseffen waaróm je kwaad bent. Je hoeft anderen helemaal niet met jouw boosheid lastig te vallen om jezelf beter te gaan voelen... Achter woede ligt altijd een ander gevoel. Meestal verdriet. De reden voor woede is altijd dat er iets gebeurd is wat je helemaal niet aanstaat. Verdriet heeft betrekking op wat er niet is gebeurd, maar wat je wél graag gewild had... Als je je aandacht verplaatst naar wat je wél graag gewild had, kun je bij het achterliggende gevoel komen, en heb je je woede achtergelaten. Gevoelens laten zich niet wegduwen, maar laten zich - als je daartoe bereid bent - wél vervangen door een ander gevoel...

Liefs,
Ricca