drie luik droom Ik ben dood

[inkiko]

Dit is een droom van een aantal jaren geleden maar blijft altijd helder in mijn gedachtes, denk er iedere maand wel een keer aan. Is dit wat je noemt een sleuteldroom?

Deel 1
De zon schijnt. Op een open bos terrein staat een krot. Afgebroken muren waarvan alleen de voordeur nog intakt is en een klein trapje. De rest is overwoekerd door jarenlange begroeiingen. Op het trapje zit een oude man. Hij is moe en kan niet meer alleen de trap op. Aan zijn voeten liggen wat aardappelen en een paar gebroken theepotten.
Deel 2
Ik ben in een huis op een afgelegen stuk grond in een bos. Van buiten ziet het huis er als een normaal huis uit maar ondergronds zit een enorm complex met verschillende verdiepingen die allemaal zijn uitgebroken tot 1 grote ruimte. De roltrap staat intakt, precies in het midden en hangt daar nutteloos. Ik ben niet alleen, er zijn nog 4 helpers aanwezig. 2 mannen en 2 vrouwen.
Er is nog een man aanwezig, mijn ex-minnaar. We hebben hetzelfde spionage beroep voor twee verschillende bedrijven en soms werken we samen maar soms ook tegen elkaar.
Vandaag zijn we vijanden. Maar dat staat een vrijpartij niet in de weg. We vrijen in een soort computerkamer en alle muren worden in beslag genomen door enorme draaiende tapes. Hij wil iets van me en weet dat ik dat weet, maar we houden ons aan de cliche verleidingsregels. Tijdens het vrijen kijken we elkaar soms even nieuwsgierig aan om erachter te komen welke streek de ander nu weer heeft uitgehaald en wie het ergst is. We hebben deze situatie al vaker meegemaakt en de ideeen worden steeds orgineler. Mijn blik dwaalt even af naar beneden en zie dat er een lamp schijnt op mijn witte onderbenen met rode haartjes. Terwijl ik de lamp met mijn voet wegduw zie ik een wand openschuiven. Er verschijnt een enorme moedertape van 2,5 meter hoog die langszaam draait. Verbaasd vraag ik me af of hij daarmee afluistert maar zijn lachje is Te gehaaid voor deze middelmatige rotstreek. Ineens heb ik het door. De moedertape en trouwens alle tapes zijn aan het SMELTEN, het dikke zwart druipt traagop de vloer. Dat ik dat niet eerder heb gezien. Ben er even helemaal stil van. Langszaam dringt het tot me door dat alles hopeloos is en ik glip weg en ren naar de roltrap. Ik bedenk me dat ik de sleutel moet vernietigen. Hij haalt me in en ik werp snel de sleutel snel naar beneden. Zieso en ik kijk hem triomphantelijk aan. Tot mijn verbijstering werpt hij zijn sleutel ook naar beneden en zegt: Je kunt me ook altijd om je vinger winden" Wetend dat ik best weet dat hij zoiets alleen zou doen bij eigen voordeel. We kijken in het donkere gat beneden en weten dat het gebouw nu binnen enkele minuten zal exploderen nu beide sleutels vernietigd zijn. Hangend over de railing van de roltrap giechelen we een beetje. Jammer dat we zo'n stunt nooit na kunnen vertellen. Liefde is... zeggen we gelijktijdig, samen doodgaan! We vinden het echt grappig en gaan door met de vrijpartij. De omhelzing vertraagt als blijkt dat er geen explosie volgt en we wijken een beetje uit elkaar, beiden weer alert. Het is misgelopen, mijn twee vrouwelijke helpers hebben de sleutels onderschept. We gaan dus niet dood. wat kan het allemaal raar lopen. We zijn niet eens echt opgelucht want de spanning en angst kruipt weer op. Het oude spelletje gaat gewoon door en we zijn nu allereerst weer vijanden en zaken gaan voor. Dit zaakje moet eerst eens goed afgehandeld worden...
Deel 3
Mijn naam is Maria, ik heb rood haar en een in-in blanke huid. Ik sta bij een tuinprieeltje van een krot. Er staan alleen nog resten van een huis.
Ik ken het huis goed. Vroeger was er een enorm onderaards complex maar dat is om de een of andere reden ingestort. In het prieeltje zit een man aan tafel van middelbare leeftijd of iets ouder. Hij ziet er voor zijn leeftijd nog goed uit. Ik ken die man. Ik heb er vroeger een vreemde relatie mee gehad. Het is mijn ex-minnaar en soms mijn vijand uit de tijd dat ik nog spioneerde, met en tegen hem. Tegenover hem zit een pafferige vrouw die geprobeerd heeft om zich mooi te maken. Maar dat is niet zo goed gelukt. Ze heeft te jeugdige kleding aan voor haar leeftijd en de stijl is verjaard. Haar make-up is hier en daar gebarsten. Haar eigen haarkleur begint al uit te groeien. De roodgeverfde lokken heeft ze opgestoken onder een stoffig hoedje.. Terwijl ze haar lippen stift met behulp van een spiegeltje zegt ze: "Ik ben de dochter, en perst even haar lippen op elkaar, de dochter van Maria de agente die hier jaren heeft gewoond.
De man kijkt skeptisch, .... ik ook maar ze kunnen mij niet waarnemen.
"Je lijkt absoluut niet op haar: zegt hij. En terwijl hij zijn hoofd van haar afwend denkt hij" ook niet nu je haar kleren hebt aangetrokken.
Ik vind ook dat ze niet op me lijkt en het is vreemd dat ik ondanks dat ik naast ze zit, me niet in het gesprek kan mengen omdat ze mij niet kunnen zien. Iedereen denkt maar dat ik dood ben, dat ik niet meer besta. Maar hoewel ik misschien dood ben gaat alles toch gewoon door. Anders zou ik hier niet aan tafel kunnen zitten met hun. Er valt een lange stilte en het is tijd om te gaan. Ik ben ook opgelucht dat ik eindelijk weer het rijk voor me alleen heb. Ik kijk ze na totdat ze uit het zicht verdwenen zijn en hoop dat ze gelukkig worden.De kust is nu veilig en mijn 4 helpers komen een beetje knorrig uit het luik tevoorschijn wat verborgen zat in het krot. De 7 plantjes die ze in hun handen hebben kunnen nu eindelijk weer even gelucht worden. Ik voel me gelukkig en ik voel de zachte wind met mijn haren spelen, vrij van zorgen. Plagend zeg ik tegen mijn helpers dat ze net doen alsof ze een gewone baan hebben.

Het zou fijn zijn als ik eindelijk eens begrijp wat de droom zegt

[Opti-Mystique]

Wat een superdroom om te lezen, Ingrid! Ik ben erg benieuwd wie zich hierin gaat vastbijten en naar de interpretaties...

Lfs, Dolf

[Ricca]

Lieve Inkiko,

Ik ga er binnenkort aan beginnen , maar het is een hele kluif, dus ik vraag wel om (veel) geduld.

Over de droom als geheel heb ik al zitten denken... Dezelfde locatie in het bos op drie verschillende momenten in de tijd en met het huis (symbool voor Maria's aardse persoonlijkheid) in verschillende fasen van glorie en verval. Ik denk hierbij meteen aan een vorig leven. Ook al omdat je in deel 3 zelf (als Maria) onzichtbaar aanwezig bent, dat leven reeds verlaten hebt. Roltrappen en moedertapes zijn in het geval van een vorig leven natuurlijk anachronismen, maar goed, dat leven wordt dan symbolisch uitgebeeld en de symboliek is hedendaags... De volgorde van de delen is niet chronologisch... Oorzaak en gevolg lijken ook hier en daar verwisseld... Op allerlei manieren wordt de factor tijd buitenspel gezet...

Maar misschien ga ik er gaandeweg de interpretatie nog iets anders in zien. Ik vind het wel leuk om aan een droom te beginnen en nog geen idee te hebben waar ik uitkom...

P.S. Lagen er in deel 1 toevallig zéven aardappels?

Liefs,
Ricca

[inkiko]

Hoi Ricca,
7 plantjes buiten gezet door 4 helpers en een handvol aardappelen, maar of dat er 7 waren weet ik niet meer.
Jammer he?
Ben HEEL erg benieuwd.
Heb op mijn http://ikdroom.web-log.nl/ alle tekeningen erbij geplaatst, kan dat hier eigenlijk ook?
groetjes inkiko

[Ricca]

Hi Inkiko,

Wat een prachtige tekeningen!! Wat een sfeer!! Echt adembenemend (in positieve zin ) en zeker ook van waarde voor de interpretatie.

Een link naar je weblog plaatsen is eigenlijk al voldoende, maar als je wilt kun je hier ook afbeeldingen posten - mits ze van een eigen site (of weblog) komen. Zie hier:

http://www.catharinaweb.nl/faq/posten.php#plaatjes

Liefs,
Ricca

[Ricca]

Lieve Inkiko,

Ik ben inmiddels afgestapt van het idee dat deze droom over een vorig leven gaat. De voornaamste reden hiervoor is dat de 'dochter van Maria' in deel 3 toch Maria zélf moet zijn, die poogt vast te houden aan een oud beeld van zichzelf. Maria kijkt daarbij gewoon van een afstand naar zichzelf. Vandaag eerst deel 2, een episode uit het leven van Maria, de agente...

Ik weet niet in hoeverre jij jezelf herkent in Maria noch wat jouw persoonlijke associaties zijn bij haar naam, haar uiterlijk, haar belevenissen, haar ex-minnaar enz. (die associaties zouden nog een betekenislaagje aan de droom kunnen toevoegen), maar ik kan niet anders dan ervan uitgaan dat zij een bepaalde kant van jouzelf vertegenwoordigt, en wel je anima, het vrouwelijke in jezelf. Zij is het middelpunt van de droom. De ex-minnaar zie ik als je animus, het mannelijke in jezelf (ook al zou hij lijken op iemand die je in werkelijkheid kent).  

De enorme ondergrondse ruimte van het huis (jouw persoonlijkheid) symboliseert het onbewuste, maar de verdiepingen (lagen van verdieping) zijn uitgebroken, de roltrappen zijn daardoor nutteloos geworden en er is geen mogelijkheid meer om het onbewuste voorzichtig, laagje voor laagje te verkennen... In jouw (Maria's) ogen is het onbewuste één groot donker gat, een enorme valkuil...

Je hebt vier helpers, twee mannen en twee vrouwen... Hun aantal is dubbel in balans, dus waarschijnlijk helpen zij jou in balans te blijven.

Het beroep van spionne/agente zegt iets over hoe Maria (jij) in het leven staat (of stond). Je bespiedt het leven... Als 'spion' moet je voortdurend op je hoede zijn en kun je niemand helemaal vertrouwen. Een vriend kan ineens een vijand blijken te zijn. En zelfs je ex-minnaar vertrouw je niet helemaal... Vanwege het geheime karakter van je 'spionageberoep' (spionnen werken in principe in het geheim) heb je waarschijnlijk een façade gebouwd om je achter te verschuilen... Misschien is zelfs het hele huis een façade, die dan in deel 3 weggevallen is.

Jij en je ex-minnaar werken mét elkaar en tégen elkaar. Voor verschillende opdrachtgevers... Maria werkt 'in dienst van' het innerlijke zelf, van de intuïtie. De ex-minnaar staat 'in dienst van' het uiterlijke zelf, van het ego en het verstand. De intuïtie en het verstand... in jouw ogen een ondeugend stel... aan elkaar gewaagd... proberend elkaar te slim af te zijn... Het vrijen beeldt het samengaan van intuïtie en intellect uit, maar omdat het gebeurt in een soort computerkamer (de hersenen), is het slechts een gedachtespelletje... Het is spannend en opwindend (de windingen van de tapes), maar jullie vinden elkaar niet écht. Dat kán ook niet in een computerkamer...

Een lamp schijnt op je witte benen met rode haartjes (hier wordt duidelijke dat jij de Maria uit deel 3 bent, de vrouw met rode haren en de in-inwitte huid). Je wilt je benen (dat wat jou beweegt, je beweegredenen) echter niet belicht zien en schuift de lamp met je voet weg. Maar dan schuift er een wand open en wordt een enorme, kamerhoge moedertape zichtbaar. Eerst denk je aan een afluister-rotstreek van hém, maar daar acht je hem toch te gehaaid voor, dat zou hij slimmer aanpakken, en ineens zie je dat het een grote loer is (loeren is ook bespieden) die je jezelf draait (de tape draait)... een enorm hersenspinsel. En op dat moment beginnen alle tapes te smelten... het dikke zwart druipt traag op de vloer... als teer... Ze ver-teren (letterlijk uitgebeeld), vergaan. Er gaan op dat moment een heleboel ideeën overboord... Je bent er even helemaal stil van. In die stilte beginnen de ingevingen uit het onbewuste je te bereiken, maar omdat jij (Maria) het onbewuste als een valkuil beschouwt, raak je in paniek. Je rent intuïtief naar de roltrap... Het enige wat je in je wanhoop kunt bedenken is dat je de sleutel moet vernietigen en je gooit jouw sleutel in de donkere diepte van het keldercomplex. De sleutel tot de waarheid die je nog niet onder ogen wilt zien. Intuïtie en verstand zijn de twee sleutels die samen tot de waarheid leiden. En ja hoor, hij blijkt óók een sleutel te hebben en onder het mom van dat hij zich altijd om jouw vinger laat winden (maar het ego denkt altijd éérst aan zichzelf), gooit hij zijn sleutel ook in de diepte. Wat rest er nu nog? Door het terugwerpen van de twee sleutels volledig teruggeworpen op alleen maar instinctieve verlangens, giechelend om de stunt die jullie uitgehaald hebben, en met in het achterhoofd de fatalistische gedachte dat alles verloren is (het huis zal exploderen) proberen jullie de vrijpartij voort te zetten. Onder het motto: liefde is samen doodgaan... Maar er is geen liefde. En je gaat ook niet dood. De explosie blijft uit omdat jouw twee vrouwelijke helpers de sleutels hebben opgevangen. Het huis (de façade) blijft overeind en met frisse tegenzin pakken jullie het oude spelletje weer op. Vandaag zijn intuïtie en verstand weer vijanden... Er kan een nieuwe moedertape gestart worden...

Wordt vervolgd.

Liefs,
Ricca

[Opti-Mystique]

...Je hebt vier helpers, twee mannen en twee vrouwen... Hun aantal is dubbel in balans, dus waarschijnlijk helpen zij jou in balans te blijven...

Vier kan ook voor de materie en daarmee voor het tastbare fundament of haar basis staan. Ten tijde van de droom kan Inkiko wellicht het idee hebben gehad immer op een solide basis terug te kunnen vallen (familie/vrienden/relatie/woon- werkstuatie).
In de evenredige verhouding mannen/vrouwen (Yin/Yang) zie ook ik een duidelijke evenwichtigheid; wellicht op dat moment een goede balans hebben gehad tussen denken en voelen.

[Ricca]

Ha Dolf,

Leuk dat je meedenkt. Over de vier helpers wilde ik bij deel 3 nog meer zeggen, maar nu je erover begint... Ik zie ze als innerlijke helpers of innerlijke krachten. Ze verblijven in de ondergrondse ruimte, in de innerlijke basis en vertegenwoordigen daarom volgens mij niet iets in de buitenwereld. Maar inderdaad wel een solide basis... Ze laten door hun aanwezigheid (en hun ingrijpen op een beslissend moment) zien dat, wat er zich ook in de gedachten (computerkamer) afspeelt, innerlijk (onbewust) het evenwicht tussen mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten niet verloren kán gaan.

Het getal 4 doet inderdaad aan de materie en tastbare zaken denken, maar het bestaat hier zo duidelijk uit 2 + 2 (het zijn niet vier verschillende helpers, zoals je op aarde vier verschillende windrichtingen hebt), dat het voor mij vooral 2 in het kwadraat is (de Hogepriesteres met een uitroepteken). De twee mannelijke helpers helpen bij de verzoening van het mannelijke met zichzelf. De twee vrouwelijke helpers helpen bij de verzoening van het vrouwelijke met zichzelf. Samen helpen ze bij de verzoening van het mannelijke met het vrouwelijke. In deel 2 gaat het daarbij vooral om intuïtie en verstand. De twee sleutels. Die verzoening wordt nog even uitgesteld. De gevoelens/emoties komen pas in deel 3 aan de orde.

Liefs,
Ricca

[Ricca]

Deel 3

Maria de agente, voor wie het leven een spannend avontuur was, maar die innerlijk geen vrede vond, is er niet meer. De Maria in deel 3 is je ware zelf. Zij is springlevend, maar wordt nog niet door de verschillende delen van zichzelf opgemerkt... De in-witte huid  staat voor zuiverheid (de naam Maria ook) en de rode haren voor diepgewortelde kracht en vitaliteit.

Alles wijst erop dat er tijd vervlogen is sinds deel 2. Het huis is een krot geworden (er zijn muren weggevallen), de ex-minnaar is ouder geworden (en misschien wijzer, maar je herkent hem wel van vroeger). Er is ook iets nieuws gekomen: het priëeltje... een nieuw facet van je persoonlijkheid. Als tuinhuisje heeft het te maken met de tuin (gebied van groei in jezelf), met alles wat groen is (groen is de kleur van het hartchakra: liefde en begrip), en het woord 'pril' zit er ook in. Er is een vernieuwing in jezelf gaande...

De 'dochter van Maria' is je nieuwe zelf, dat wat er uit je oude zelf (Maria de agente) is voortgekomen. Het symbool dochter verwijst ook altijd naar het gevoelsleven, naar de emotionele kant van de Anima, je gevoelige kant. De man en de vrouw aan de tafel in het tuinhuisje zijn dus je verstand en je gevoel(ens). De man herkent zijn Maria niet meer (ook al heeft ze de kleren van de oude Maria aan). En zelf, van een afstand toekijkend, heb je er ook moeite mee om te zien dat jij deze vrouw zélf bent...

De 'dochter', jou gevoelskant, ziet er pafferig uit. Ik weet niet zo goed hoe ik dat moet uitleggen. Rook je misschien (paffen)? Het kan ook zijn dat je je gevoelens nogal opgeblazen vindt en moeite hebt om ze als mooi te zien... De dochter probeert om er als de oude Maria uit te zien, ze heeft haar haren rood geverfd en Maria's kleren aangetrokken, maar de oude kleren passen niet meer en de eigen haarkleur groeit uit. Ze kijkt in een spiegeltje... Een spiegel heeft altijd met het zelfbeeld te maken. Je probeert aan het oude beeld van jezelf vast te houden, terwijl je het eigenlijk al ontgroeid bent. De make-up is gebarsten: je gevoelige zelf wil tevoorschijn komen. Maar komt nog niet helemaal uit de verf (make-up, lipstick)... Na een lange stilte (waarin deze situatie blijkbaar door beide geaccepteerd wordt) gaan de twee (je verstand en je gevoel) toch samen op weg en jij hoopt dat ze gelukkig worden.

Nog even geniet je heel bewust van een zorgeloze vreugde, een geluk dat je in het dagelijkse leven misschien niet zo voelt (voelde), maar dat tóch in jouzelf aanwezig is. En altijd naar de oppervlakte kan komen, net zoals de plantjes die door de helpers vanuit het onbewuste naar buiten worden gedragen... zodat ze kunnen groeien... zodat jij kunt groeien... Waarom zeven? Misschien zijn het zeven eigenschappen die je nodig hebt om gelukkig te zijn. Ik doe zomaar een gooi: dwaasheid, plezier, vrolijkheid, warmte, overgave, ongeremdheid, vreugde...
Maar ja, het zijn jóúw plantjes.

Volgende keer deel 1.

Liefs,
Ricca

[inkiko]

Wat me nou zo treft is de uitleg over de strijd die ik blijkbaar dagelijks voel gezien een persoonlijkheids test van half jaar geleden.
Daarin staat in onbegrijpelijke medische termen precies de strijd die jij nu uit mijn droom haalt. Print het vandaag even helemaal uit. Leest makkelijker.
Ongelooflijk
Inkiko

[Ricca]

Lieve Inkiko,

Tot slot deel 1. Dit deel volgt in de tijd op deel 3. Het drieluik begint dus eigenlijk met het slot van het droomverhaal (dat komt vaak voor). Ik denk dat deel 1 de situatie op het moment van de droom schildert en dat de delen 2 en 3 terugblikken zijn, die laten zien wat er in de tijd aan voorafging.

De man is oud geworden. 'Oud' is niet oud in de zin van een hoge leeftijd, maar geeft aan dat een bepaald rijpingsproces bijna ten einde is, zijn voltooiing nadert. Hij is ook moe. Hij kan niet meer alleen het trapje op. Je verstand heeft hulp nodig om de laatste stappen naar inzicht te zetten... Waar is Maria? Ik denk dat hij haar naar deze deur heeft gebracht en dat zij naar binnen is gegaan. De kelder van het onbewuste ingegaan... Je verstand heeft je naar de drempel gebracht. Vanaf dat punt is je intuïtie aan de beurt, je gevoel...

Aardappels (aard-appels) groeien onder de grond. Je kunt ze zien als vruchten van het onbewuste (misschien zijn het je dromen) en voedsel voor de geest. Ze zijn hem door Maria of door de helpers aangereikt. Ze liggen aan zijn voeten: hij heeft ze nog niet tot zich genomen... Blijkbaar ziet hij ze nog niet als een geschenk (met theepotten kun je schenken, maar ze zijn gebroken). Maar ook in dromen geldt soms dat scherven geluk brengen.

Eigenlijk ben je er bijna. Er zijn nog maar een paar stappen (klein trapje) nodig voordat je verstand en je gevoel zich kunnen verenigen.

Liefs,
Ricca