Ik wist even niet hoe ik dit topic moet noemen, zit er even helemaal doorheen en ben mijn emoties nu niet de baas, ik mezelf de afgelopen maanden lief heb gehad puur om het feit ik de enige was die bij mezelf bleef in eenzaamheid van een zwaar proces waarin ik hunkerent naar liefde hier liefde heb gelezen als oplaadpunt. Een proces waar ik voor vele dillema's, testen, ontwikkelingen en diepe dalen ben gegaan, ik als stoffelijk mens eenling zijn verkozen heb boven maatschappelijk belang, maar met op zeker onzichtbare begeleiding om mij heen, Ik hier de vrijheid heb genomen te schrijven hoe ik schrijf, ik een volwassen mooie vrouw ben er stilletjes nog altijd een klein meisje in mij huist, die deze avond even niet meer de kracht heeft om sterk te zijn, een beetje bang is voor wat er komen gaat omdat ze het niet kent, zakdoek na zakdoek vol snuit, huilen kan ik als geen ander net zo vlot als ik schrijven kan, ik voel me vanavond zo enorm eenzaam terwijl ik alleen zijn gewent ben, door mijn tranen is de schittering van de kerstboom 1000x mooier, en heeft deze geen piek maar een mooie gouden ster in haar top, heb me lief,...God heb me lief, ik voel me de geboorte nabij, en hoe gek het ook mag overkomen, blijft het waarheid dat het kleine meisje in mij, bijzonder voor het onzichtbare, iets in het universum mij de rust weer geeft . maansverduistering, en nu middernacht, weer 1 dag voorbij dat ik je droeg, weltrusten.
Liefs Sandra.
Lieve Sbarnidarna,
Je zegt dat je er doorheen zit en dat voel je dan ook zo...maar als ik je lees ben je sterk, zo sterk dat je je gevoel helemaal naar boven laat komen, laat zien en voelen hoe jij je voelt. Zo mooi... :) Binnen een week zet jij weer een prachtig nieuw mensje op de wereld, een mensje dat jij al kent en voelt bewegen in je buik en binnenkort in je armen mag houden...en dan kun je dat mooie wezentje ook ruiken. En een pasboren baby ruikt zo zoet, zo puur... Nog even de laatste loodjes Sbarnidarna..nog even en dan ben je vergeten wat je nu voelt...Net zoals jij, bereidt dat kleine meisjesmensje in jou zich voor op de gebeurtenis, die intense ervaring die jullie samen gaan beleven en ervaren...het mooiste samenspel van het leven, jullie hartjes zijn verbonden en het komt helemaal goed.
De rust die je voelt komt door dat kleine meisje dat helemaal van top tot haar kleine teentjes deel is van het Universum en jou ondanks jouw onrust, ook rust geeft.
De maan schijnt door de bomen naar jou en het kleine wondermooie mensenmeisje dat jij nog even in je buik mag dragen.
Liefs van Palomino
Heftigggggg.......sterkkkkkkkk.......jij bent niet alleen, wij hier op het forum zijn met jou en voor jou.knuffelssss
Hallo Lieve mensjes, ( ik tripletsmama met een andere naam) ;) voelt de warmte van ieder stil forum gebaar aan mij gericht, in periode's als deze zwijg ik graag, met stilte of een lichte achtergrondmuziek om me heen,..
Langer dan 5 minuten heb ik deze nacht niet geslapen, hoofdpijnen en ik denk weeen hielden mij bezig, ik heb ze netjes bijgehouden met pen en papier, en om 5:00uur uit bed gegaan om nog eens mijn tas te checken die al weken klaar staat aangezien ik door een eerdere keizersnede van de drieling(1994) medisch en dus in het ziekenhuis moet bevallen, wel, als de natuur het mij laat op de natuurlijke wijze deze keer,....
ppfff, Dat toch de nieuwschierigheid om een hele tijd terug eens een tarot dagkaartje te trekken mij hier heeft gebracht daar waar ik nu zo onvoorwaardelijk liefdevol op alles wat ik schrijf iets moois ontvang. Ik volg de opleiding levenslange levenslessen in zelfleer, blijf daarom officieel maatschappelijk ongediplomeert, neemt niet weg dat juist op momenten als deze, het mijn grote geluk is, ik mijn spiegel lief heb leren liefhebben, en ik tussen dit schrijven door, meerdere weeen op vang :-\ met alle rust en liefde, het zo moet zijn, zoals het me overkomt, oude love songs laten me zweven, de teksten zijn mooi, laten mij nog eens over al bewandelde paden bewegen, paden die mij geleid hebben naar "het mooiste samenspel van dit leven" voor nu, eens kijken wat het dagkaartje van deze zondag mij wil vertellen........Liefs Sandra.
Dagkaart, Het Oordeel,....Mooi, bevestigt mij, mijn innerlijke groeispurt, en doet mij beseffen dat er 2 zielen, 2 harten, wij 2 eeuwig verbonden lichtjes zijn.
1Papa 1Mama 2Broers 2Zussen,...
de Zon, de Maan, de Wolken,
de Sterren, zo Hemels de Spiegel van jou naam. In Hoop met Geloof werd je de Waarheid van onze Liefde. EenVerbondenheid met een Eeuwig bestaan.
Hoy el Cielo ha tocado la tierra porque has nacido tù,...betekent,..
Vandaag raakte de hemel de aarde
want jij werd geboren,...onze dochter en ons zusje!
op 12 December 2011 om 17:15 uur
ze weegt 2320 gram en is 46 cm.
lieve forumleden, ik ben nog in een extase waar ik niet meer uit wil ;), bovenstaande is de tekst van haar geboortekaartje, ik zou graag een fototje plaatsen maar weet niet hoe? Misschien wil iemand me helpen?
Het was een bijzondere en zware bevalling met een paar medische pijnlijke ingrepen, al mijn oerkrachten gegeven, tot het moment dat haar ahrtslag ven 140 naar 40 zakte ben ik alsnog gelukkig ala natura bevallen, er kwam wel een aardige schaar en een zuignap aan te pas omdat ze ineens na lang werken heel snel geboren moest worden, zo moooi, kerngezond, en het gaat supergoed met ons!
Ongelofelijk maar waar schoten de kaarten die mij hebben geholpen af en toe door mijn gedachten bij een wee, ik dank iedereen die mij hier onbewust of bewust enorm hebben gesteund!
Liefs Sandra.
Hoi Sbarnidarna,
BIJ DEZE VAN HARTE GEFELICITEERD MET DE GEBOORTE VAN JE DOCHTER!!! HEEL VEEL LIEFDE EN GELUK VOOR JOU EN JE GEZIN!!!!!
Leeuwin
Gefeliciteerddddddd met je baby! Heel veel liefs, liefde en genot !
O wat mooi, ik ben erg blij voor jou en de jouwen :-* :-* :-*
En wat ontzettend leuk dat je ons dit ook zo snel laat weten, dank je wel!
Liefs van Carla
van harte is het leven gegeven aan een klein meisje
in een verbonden aards bestaan zij krijgt als zielekaart
de magiër
en de persoonkaart is het rad van fortuin
de jaarkaart is de magiër
alle mogelijkheden liggen voor je open
je dromen zijn werkelijkheid geworden
de magiër heeft de mogelijkheid om het
leven op de juiste manier in te zetten
welkom op aarde :-*
klaproosje
Het zieltje is geboren
Ik ben even stil bij het horen
van dit wonder
Liefde stroomt...
Lieve Sandra, ik wens je veel geluk!!! :-*
Lieve Sandra,
Heel veel geluk gewenst met de geboorte van je kleine meisje
Pink
Lieve Sandra,
:D De Aarde is weer een WereldWonder rijker :D
Van Harte Gefeliciteerd met het nieuwe meisjesmensje... :-* Een dikke kus voor jou en een op beide kleine lieve zachte voetjes van je dochter :-* :-* :-*
Liefs van Palomino
Dankjewel voor alle lieve berichtjes!! :-*
Van harte gefeliciteerd!!!!!
Geniet er maar van :)
Hm, ik zat me af te vragen hoe ik toch kwam op, heb me lief, eerder in dit bericht, in mijn overtuiging heeft alles een rede, zo mocht ik als kado van de kraamzorg een rompertje laten bedrukken, en verzon het volgende, op de achter (rug) kant komt; [Draai me om], op de voor (buik) kant; [Heb me lief x cielo!] Cielo betekent hemel, in het kleine zinnetje 'heb me lief" huist (ontdekte ik) het woordje (HE)b-(ME)-(L)ief,....Apart toch?
Ze is nu 9 dagen jong, een heel helder, vredig, tevreden wonderkindje,.....Gisteren was de laatste dag kraamzorg, de kraamverzorgster vertelde me de afgelopen week als bijzonder te hebben ervaren, de jonge lieve vrouw van 21 jaar begon haar werkweek met het standaard aangeleerde protecol kraamzorg ;). Mijn wereld was de eerste 2 dagen niet groter dan 46 cm. en 2320 gram :P, de 3e dag voelde ik de aarde weer onder mijn voeten komen en nam ik de zorg over op mijn gevoel die van nature geduldig liefdevol is als basis, met geduld en geen paniek als ze dr flesje niet helemaal leeg drinkt,....geen onrust bij darmkrampjes maar juist rust, niet streven naar terug komen op haar geboortegewicht in een week, Nee, de tijd nemen en die haar geven, zoals ze mij de uren tijd geeft voor mijn nachtrust, we slapen snachts 6 uurtes aan een stuk,...en rustig aan, wel is waar een paar daagjes later is ze op haar geboortegewicht, en mag ze vandaag de geur van de natuur ruiken, de vogeltjes horen fluiten buiten,....zo hebben wij tweetjes de ervaren kraamverzorster iets bijgeleert,...ze heeft onbewust bijzonder genoten van mijn kleine meisje, van haar gave's, van haar glinsterende volgende oogjes, van haar totale ontspanning in bad, van haar dagelijks gekruiste handjes, haar lieve kraai geluidjes, van haar glimlachjes, zelfs van de ouderwetse talkpoeder die ik in haar plooitjes strooi en zachtjes uitblaas,...Ieder geboren kind is bijzonder, dat weet ik, toch kan ik er niet omheen door de gesprekjes met de kraamverzorster, (haar opgedane ervaring met alle pas geborene die ze heeft verzorgt in 2 jaar),....."hm, Zo zalig als ze me iedere dag weer zei,..."dit heb ik nog nooit gezienat apart?!, w' :)Ik ook niet dacht ik dan bij mezelf, toch voelt het alsof ik mijn kleine meisje al eeuwen ken, en het is heerlijk te voelen dat ze naast het verdriet in mamas buik, de pijn, ook zeker mijn liefde heeft gevoeld, en die mee heeft genomen bij haar geboorte,.....Cielo, (spreek uit als Sjeelo), enig idee wat haar en mijn achternaam zijn, :-*,....((ze hebben witte vleugeltjes en zijn overal en altijd....))
Ik vind het fijn om hier af en toe een stukje te schrijven,....Liefs Sandra.
En ik vind het fijn om jouw stukjes te lezen :)
Ja, heerlijk om te lezen. :D
Liefs van Ricca
Dankjewel voor jullie mooie verhaal Sandra, ik heb een lach op mijn gezicht :D
Liefs van Palomino
Hallotjes, Met Cielo gaat het heel goed, ze is nu ruim 100 gram boven haar geboortegewicht en is een engeltje!
Met mama gaat het iets minder, en dat moet ik delen, om gewoon even begrepen te worden, misschien om antwoord te krijgen op mijn eeuwigdurende vraag, Waarom ben ik zo sterk? Waarom gaat bij mij nooit iets normaal? Omdat ik daarmee het leven meer waardeer? Zou ik dat anders niet doen? Kan ik niet anders dan erkennen dat Goed en Kwaad bestaat? Het elkaar nog altijd prbeert te bevechten? Ik daarom leef van liefde?
Kraam tranen? Als iemand dat me zegt, zeg ik "Ja kraamtranen die jaren vloeien" vertel ze een stukje van mijn levensweg,...dan zijn de mensen stil en zeggen me enkel nog, hoe sterk ik ben, ik een boek zou moeten schrijven en vooral moet genieten! Nou ik geniet! Geloof me, tranen of geen tranen ik geniet! Ondanks het volgende wat ik nog even geen plekje kan geven puur omdat ook deze sterke vrouw wel eens even geen plekjes meer heeft in haar ziel, ik wil het van de daken schreeuwen hoe intens verliefd ik ben op mijn kleine poppetje, maar wil het ook uit schreeuwen waarom er om haar heen zoveel,.....
Het volgende stukje is leesbaar, toch moet ik een kleine waarschuwing geven het niet met een nuchtere maag te lezen, het kan schokkend zijn, daarom de keus het te lezen of over te slaan,... :-*
Zaterdag 17 dec. vraag ik de kraamhulp of de geur die ik ruik uit de onderkant normaal is, waarop ze een verloskundige laat komen en zei verwijderd een pijnlijke trekkende hechting, de geur vind ze normaal, het zou genezingsvocht zijn, Ok' dacht ik, zei heeft er verstand van dus,....het kon nog wel een paar dagen aanhouden, de baarmoeder was al volledig naar haar oude vertrouwde plekje, alles ok. zo.ma.di.woensdag, vind ik de pijn en vooral de geur ondragelijk worden, op weg naar de douche buk ik even om iets op te rapen en voel een knapje, waarmee er een 40 cm. lang ding naar buiten komt, naar mijn idee een stuk vlies, gevuld met rottend spul, ik schrok enorm want het zat vast, stukjes kon ik eraf halen, wat gedoucht en nu toch wat paniekerig bel ik het ziekenhuis, waar de nageboorte, die niet zelfstandig loskwam binnen een uur, handmatig met een ruggeprik door de Gyaecoloog, (die mijn meisje op de wereld heeft geholpen met een flinke knip en de vacuim, vanweg haar lage hartslag,...)handmatig is verwijderd. Een dienstdoende verloskundige zegt, ach dat is wat rommel vanwege de hechtingen, goed spoelen, en vraag de verloskundige praktijk even langs te komen. Hm ??? Die kwam meteen, en wist even niet goed wat ze zag, ja ze wist het wel, en wist ook dat het niet iets gebruikelijks is 10 dagen na de bavalling! Ze belt ook het ziekenhuis, dirtect de Gyaecoloog en ik mocht meteen komen, stel je even voor, ik alleen, dus de kleine aangekleed, maxi cosi, tasje inpakken, en met een opgerold stuk vlies tussen mn beentjes naar het ziekenhuis, De dienstdoende die me een uurtje vooraf nog vertelde dat het de hechtingen waren hielp me verder, ow? zei ze, Dit is zeer zeldzaam en moet eruit! (tja, dat daht ik ook,...ppfff) Even hoesten, vroeg ze me! Ik hoest helemaal niks, dat ding zat nog muurvast, wist ze niet dat een bloeding, nu, fataal zou kunnen zijn?? Ik dacht komop San, zeg wat je wil zeggen!! Je bent het waard! Ik vraag haar eerst eens even te kijken van binnen voor ze gaat trekken! Eendebekje, dus even tandjes op elkaar, en vraag haar, om zoveel mogelijk de linkerkant te ontzien, het gezicht van de ervaren verloskundige werd rood, het gezicht van de leerling verloskundeige werd spierwit, de geur die ze niet rook?? rook ze nu ook,...ik was terwijl bezig met mezelf, sprak tot mezelf het nu echt los te laten,......tot mijn diepste ik,....en voor ze wilde trekken met haar tang kwam het eruit,....ongeveer een derde van de placenta, de moederkoek had zich net als mijn poppetje te diep in de baarmoeder genesteld, en dat was over het hoofd gezien? Iets wat binnen een uur geboren moet worden en er nog 10 dagen blijft, gaat enorm rotten. Heel zeld zaam zeiden ze, toch kon ik het niet laten, om haar te wijzen het misschien handig is, om voortaan bij een handmatige,...in de OK,....een echo te maken om te zien of alles wel echt weg is?? Ja, misschien moeten we dat maar doen,...
De gyaecoloog die verantwoordelijk is voor, kwam ook nog kijken, hij was stil, en een beetje beschaamd, keek even naar Cielo en weer naar mij, sprakeloos. maakte nog een echo en zag nog een klein stukje zitten, waar niets aan gedaan kan worden, vanzelf loskomt of altijd blijft zitten, met een dikke peneceline kuur ging ik naar huis. Ik blijf de man toch deels dankbaar hij haar heeft geholpen geboren te worden,...
Thuis gekomen, mijn moeder ingelicht, zei werkt in de vrijwillige zorg en heeft wat rond gevraagt,
'Het had haar het leven kunnen kosten, kreeg ze te horen, Jou dochter is een hele sterke vrouw, dit is een zeldzaam gebeuren, in vele ziekenhuizen nooit voorgekomen! , normaliter gepaard met hoge koorst en hevige bloedingen,.....ze heeft meer dan 1 engeltje,...
Ja, ik ben een sterke vrouw, neem mijn medicijntjes nu, sta 3 x per nacht op om mijn meisje te voeden, en genees ook hiervan, ik dank al mijn engeltjes, die mij beschermen.
Ik heb gegoogeld, en kan er wel iets over vinden,....maar nergens hoe het mij is gegaan,....De kerstboom glinstert in haar mooie kraal oogjes,....Excuus voor het onsmakelijke, toch allemaal een hele fijne liefdevolle kerst gewenst!!
Liefs Sandra. :-*
wat een complecaties sandra
blijf allert op jezelf zeker nu mag je best wat meer voor jezelf op komen
als je zelf merkt dat er iets niet goed is zo als die geur die jij al gauw opmerkte
maar door de omgeving als niets zijnde werd afgeschoven gelukkig ben je een heerlijke gezondevrouw
met een gezond kindje en vieren jullie de eerste kerst samen met de lichtjes in de ogen
ook jullie een hele fijne liefde volle kerst
klaproosje
Och Sandra, wat een verhaal, hier schrik ik wel van, wat zal jij dan geschrokken zijn zeg! Ik hoop dat je snel weer helemaal gezond bent en wens je hele fijne dagen en een prachtig nieuwjaar!
Liefs,
Carla
ja sandra, een soort van dagboekje waar wij ook alles in mee mogen lezen..
je beschrijft hier eigenlijk een nageboorte wat maar gedeeltelijk is gelost...
een onbewust verlangen om de baby nog even vast te houden, aan de vroegere toestand, ook de verborgen angst voor toch de nieuwe situatie...
mogelijk heb je jezelf en de je evolutie latne 'bevriezen' tijdens de zwangerschap, met juist deze situatie als excuus.
durf onbevreest los te laten; creeer zelfbewust je leven invreugde, want het geluk ligt in je handen.
blijf niet hangen in het verleden, ga door met een blik op je vernieuwd leven.... :-*
Je bezit een mooie gave marianne,..Inzicht!
Liefs, Sandra.
In mijn gedachten de kerstgedachten van Lieve Ricca, onze kindertjes leren dat God Liefde is,....pink ik een kersttraantje weg, Wat mijn familie betreft heb ik enkel met mijn moeder nog contact, en mijn moeder had ook een moeder, mijn oma, stoffelijk is ze a jaren helaas niet meer bij ons, en ricca's gedachten brachten mij bij mijn oma, toen ik klein was en me ánders voelde, ik ook anders ben (verkeerd begrepen door vele helaas),...zei ze me altijd met haar liefdevolle stem, Sandra, god houd altijd van jou!!, ik vertel het nu mijn kinderen, dat god van ze houd, hoe dan ook, God is onvoorwaardelijke liefde, God is groot, dat leer ik ze ook, maar wat is groter dan Liefde? niets! dus God is liefde! Welke God dat doet er niet toe, Het bestaat gewoon, de God die mij nooit verlaat, heeft mij geleert wat liefde is,.......Onze kerst is simpel dit jaar, toch zo wonderschoon,......liefs, sandra.
De laatste dag van het jaar, het doet me goed dit jaar te mogen afsluiten al blijf ik in tweestrijd met mezelf,...met dat wat niet is afgesloten, opgelost of uitgesproken, deze week 3 x een dagkaart getrokken, De Dood, De Toren en De Duivel,.....Ik hoef geen antwoorden op de waarom vragen. Wel verlang ik de waarheid op mijn waarheid, omdat al mijn voorgevoel, zo kloppend is, ik ben iemand van hoge pieken en diepe dalen en weet dat het mijn voorbestemming is te gaan waar ik ga, te doorstaan wat ik doorsta, ik krijg wat ik aan kan, en liefde overwint, van mezelf hou ik zoals van mijn kind(eren), enkel het beste is goed genoeg, God weet wat dat zal zijn, zo sluit ik dit jaar af met mijn kleine poppetje, wij samen, een heel klein prachtig mensje, met een bijzondere ziel, wanneer ik haar mijn verhaaltjes toefluister luistert ze, ze geeft me antwoord, wanneer ik haar lachend zeg, dat ze een klein boeffie is omdat haar zieltje al veel meer wil vertellen dan dat ze me nu kan vertellen omdat ze nog een kleine baby is, lacht ze zacht naar me, wanneer ik haar vertel dat ze niet bang hoef te zijn in het schemerdonker, daar ze zo verontrustend om haar heen kan kijken, klamt ze haar kleine lichaampje tegen me aan, als ik haar vragend zeg te hopen dat haar ziel jong en rein mag zijn, fronst ze met haar oogjes, alsof ze wil zeggen, ik kan het wel aan,...met gemak leg ik haar in de armen van haar broer en zussen, bij geintresseerde die haar even willen vasthouden, toch wijk ik niet van haar zijde, neem haar overal mee naar toe, ik ben er trots op als er weer eens word bevestigd hoe enorm helemaal ze op haar papa lijkt, alsof ze is gecloont, het is mooi en heel erg confronterent tegelijk, in uiterlijk heeft ze niets van mij, hij is mijn allergrootste liefde, hij is iedere traan die over mijn wangt naar beneden rolt, jou papa, ver bij ons vandaan, waarom, daar heb ik nog geen kloppend antwoord op, dit jaar sluit ik af. Mama geniet wanneer jij wakker bent of lief ligt te slapen, ik groei met jou mee, mijn lieve poppekind, want hoe meer jij je mooie lachje laat zien, mijn verdrietige gedachten wist, hoemeer ik vertrouw dat het minder word, minder, steeds iets minder, ongelofelijk, hoe ik jou papa mis, hoe we met hem verbonden blijven, de kerstballen doen we morgen voorzichtig terug in de doosjes, de versieringen zetten we weer voor een heel jaartje weg, wij zullen alle seizoenen samen zijn.
Ik heb dit jaar veel geleerd, gegeven en gelaten, en nu op oudjaarsavond zie ik de letters allemaal gelezen hier, kan ik om 1 ding niet heen,....begrijp ik alle kaarten, kreeg ik het mooist wat God geven kan, God heeft ons lief,....
Wij wensen iedereen een heel liefdevol 2012,.. :-*
Hallo lieve mensen, ik ben niet zo vaak meer hier, want een klein wondertje trekt mijn aandacht, toch schrijf ik nog altijd graag stukjes, die komen uit het hart, die ik bewaar, en deze vond ik het lezen erg mooi,... Liefs Sandra.
Mijn Kar,...
Ik trek mijn eigen kar, zwaar en volbeladen, ik tjok over het smalle pad, mijn kar met zoveel waarde, daar waar ik de verkeerde afslag neem, daar moet ik door drassig modder heen, ik trek mijn eigen kar, zwaar en volbeladen, op zoek naar het juiste pad kom ik struiken met dodelijke doorns tegen, bescherm ons tegen dat giftige sap met man en macht, tot het moment ik mooie bloemen zag, ik pluk met hart en ziel, zo mooi al die kleuren, op zoek naar water vervolg ik mijn weg, en trek mijn eigen kar zwaar en volbeladen, met 1 hand want de mooie bloemen wil ik niet loslaten, nog voor de bloemen verwelken, hun kopjes naar benee kom ik aan een oase, hij glinstert als de zon op de zee, ik laat mijn bloemen drinken, en kijk eens achterom, daar staat mijn kar zwaar en volbeladen, ik geef de mooie bloemen, aan de oase mee, want aan die kar heb ik mijn handen vol, ik herriner mij steeds de mooie bloemen, hun wortels liet ik staan, zodat ze weer mogen bloeien, nog mooier dan toen ik ze vond, en kijk weer achterom, ik zie ze drijven, die mooie kleuren, op die oase, een stil water met de glinstering van de zee, het zijn mijn mooie herrinneringen, de lichte stroming neemt ze mee, ik volg mijn pad tot aan een berg, die berg beklim ik alleen, zonder kar en zonder bloemen, wil ik weten waar leid de berg mij heen, bovenaan de berg gekomen, zie ik alles wat ik had, zo mooi, zo volmaakt, pure liefde, het is er warm, de geur is zalig, ik zie daar alles wat ik had, alles wat ik daar zie voelt zo oprecht, te mooi om waar te zijn en mooi genoeg om dat te evenaren, het was onze mooiste tijd, ik proef de zoute tranen op mijn lippen daar bovenaan die berg, en om al dat mooie verschijnt een donkere wolk, daar stormt een leger aan vernietiging doorheen, de tranen die deze vernietiging niet kunnen blussen, enkel het verdriet wat sussen, veeg ik weg, ik besef me om dat te bevechten met mijn liefde?, dat kan ik niet alleen, ik kijk omhoog en vraag me af waarom de zon verdween, en luister naar het geraas van de vernietiging, en zie mezelf vluchten uit die grote zwarte wolk met een kar zwaar en volbeladen, vluchten van een hels kabaal, een kabaal dat alles wat mooi was daar, in dat paradijs zo mooi met jaren werk aan vooraf gegaan, door vallen en opstaan opgebouwt, met bloed zweet en tranen, met geduld en liefde,zie ik hoe het alles kapot maakt, en kijk achterom naar benee, zo nieuwschierig vol vertrouwen omhoog geklommen, dat ik mijn kar vergat, rollend, stuiterent snel de berg weer af, zoek ik in die kar, dezelfde kar die haar vluchtweg nam getrokken door mij alleen, zwaar en beladen, met de mooie bloemen in mijn hart, onder de indruk van wat ik boven heb gezien, aan de andere kant van de grote berg, vind ik in mijn kar, zwaar en vol beladen een heel mooi klein meisje, ik til haar op en wikkel haar in een doek, ze kijkt mij aan met de glinstering van de oase, ik mijn eigen kar, en neem haar liefdevol mee, zonder mijn grote kinderen die hun eigen wegen bewandelen, zei gaan hun eigen berg en dal, mijn bloemen van herrinnering, de wortels liet ik staan, voor hun, want ook mijn grote kinderen komen langs mijn pad, van doorns met gif, maar ook zeker langs de mooie bloemen, ik trek mijn kar en draag mijn kleine poppekind, rustig aan de berg op, waar water stroomt en bloemen zullen groeien, door de zaadjes die ik meegenomen heb, en 1 voor 1 laat vallen, en bovenaan gekomen, zal die grote zwarte wolk van vernietiging verdwenen zijn, en komt mijn zon weer op, de zon die zal schijnen over alles wat ik liefheb. en wanneer wij samen, mn lief poppekind, dan nog eens achterom kijken, ligt daar alles wat kapot is gebleven, de bloemen ontkeimt door mijn zaadjes gestrooid, mijn voetstappen vaag maar herkenbaar voor hem, de kans die ik nalaat, geen spoor van een kar te zien, .....Hoe hoog die berg nu nog is, en wat ons nog te wachten staat, is nog niet geschreven, ik trek mijn kar vol en beladen, door modder en moeras, langs bloemen, en scherpe doorns, dat doe ik tot ik ons geluk weer vind. tot mijn ogen net zo mooi stralen als die van jou mijn poppekind.
Dit is geen sprookje, dit is geen fantasie, dit is zoals ik het heb ervaren, dat wat ik schrijf is voor mij waar, en weet je wat ik dan hoop te bereiken?,..;In mijn kar zit niet veel,....ieder volwasse mens kan hem trekken, de kar is leeg, toch zwaar en volbeladen? Ik ben die kar, gevuld met ver(ge)borgen verdriet, ik trek de kar vol en beladen, ik trek hem zelf met mijn hart en ziel! Ik hoop dat mijn ogen echt weer gaan stralen, alleen al omdat mijn poppekind een stralende mama verdient,...
Al trekkend aan je kar duw je het nieuwe leven vol kansen, goed beschermd en warm liggend onder een dekentje in de kinderwagen voort.
Hallo Allemaal, ik was een poosje weg, tenminste, niet echt weg, ik kon niet meer inloggen, en een nieuw wachtwoord aanvragen lukte ook niet, druk druk, dus dacht steeds, het komt nog wel, begreep niet wat er niet goed ging, en vandaag probeerde ik het weer eens, en wat bleek, ik vulde telkens een verkeerd mailadres in, hahaha, lekker slim. Dus vandaar,..
Cielo is inmiddels alweer 3 maanden jong en een wonderbaby, lacht brabbelt en huilt zelden, en er is iets wat ik me afvraag over haar, ik denk dat ik het wel weet, misschien durf ik het niet te weten, hoewel ik haar communicatie wel mee speel,...Cielo heeft erg veel aandacht voor bepaalde plaatsen op het plafond. Ze kan heel geconcentreert letterlijk en figuurlijk kijken naar voor ons niets, soms als dat zicht naar het plafond onderbroken word, door haar bijvoorbeeld af te leiden kan ze gaan huilen, alsof ze word verstoord, in haar slaap lacht ze vaak en rustig in slaap vallen gaat vaak gepaard met een dun lapje, (hydrofieldoekje) over haar voorhoofd (shakra) en over haar gezicht. het zijn geen schuduwen, of lichtvallen etc. op het plafond, het is doordat ik er op let echt voor het reguliere oog niks.
Nu heb ik gelezen dat baby"s nogal eens visite krijgen van huizende geesten, Cielo is een hele vriendelijke blije lieve baby, en mijn vraag is of er iemand ervaring heeft of iets weet te vertellen over haar intresse voor bepaalde plekken op plafonds. Wat ik wel of juist niet moet doen, ik sta overal voor open.
Liefs Sandra.
Bepaalde plekken op het plafond kunnen schaduwen of andere interessante afwijkingen in de structuur van het plafond zijn, en dus is dit nteressant voor de baby.
Mijn beide kinderen waren in de babytijd ook fervent plafondstaarders.
Ik denk dat het normaal baby gedrag is om zijn haar wereld te verkennen. Aangezien ze vaak op die leeftijd niet verder scherp zien dan iets meer dan een meter zijn die vage plekken en schimmen op het plafond reuze interessant.
Welkom terug btw.
Liefs
Dankjewel Kraai voor je antwoord, en graag wil ik er verder op in gaan.
Ik weet dat een baby kort zicht heeft, normaal gesproken, ik kan nu niet anders meer concluderen dat haar zicht al snel langer was dan 80cm. Haar ontwikkeling op bepaalde gebieden heeft een wonderbaarlijke voorsprong, dit word zelfs door het consultatieburo bevertigd en dat doen ze (helaas) niet graag,... ;).
Deze baby word grootgebracht met heel veel aandacht daarmee bedoel ik er is altijd wel iemand met haar bezig aangezien ik 3 grote kinderen heb,....
Een klein voorbeeldje, vandaag was ik met haar en haar oma in het ziekenhuis, en we namen in de kantine een bak koffie, ze lag wakker in de kinderwagen, en waren nog 2 moeders met een baby in de omgeving, de kantine ligt aan een looproute van het ziekenhuis dus lopen er veel mensen voorbij, veel oudere mensen. wel 4 duidelijk zichtbaar oude opatjes stopten bij haar wagentje om haar heel even iets toe te spreken, iets liefs wel te verstaan, de andere baby's werden voorbij gelopen, achter ons nam een oude man plaats, heel ziek, samen met zijn dochter die ook op leeftijd leek namen ze het leek, een laatste ijsje,.., Cielo gaf de man een lieve glimlach, over de wang van de oude man rolde een traan, zo mooi, ze heeft iets, iets moois voor mensen.
Ik heb 3 grote pubers van 17 jaar 2 meiden 1 jongen, toen ze pas was geboren, zeiden ze, Ja Mam, alle baby's zijn bijzonder, alle baby's zijn speciaal,........haha, tuurlijk is de mijne meer bijzonder :-*!!!
Nu is ze 3 maanden en vragen ze, mama, Cielo maakt mensen echt blij en gelukkig? Ze is echt zoals je overdreef,....(hihihi).
Ik vind het geweldig hoe zei een lach tovert op een sjaggerijnig of ongelukkig gezicht. Ze heeft iets, ze kijkt mensen aan, trekt de aandacht, wanneer ze huilt, en dat doet ze enkel wanneer ze dorst heeft, maar echt huilt, dus bij bijvoorbeeld haar inenting, en ze ontroostbaar lijkt de avond die eraan vast zit, en ik het even niet meer weet en haar zachtjes in haar oor fluister heel even naar mam te lachen, stopt het huilen even en krijf ik die mooie lach, en huilt dan nog eventjes ontroostbaar verder,...
Ik vond het fijn mijn moeilijke tijd in de zwangerschap hier te delen, en ook dit wilde ik delen, ik zou zo graag een fototje van haar plaatsen, maar weet nog steeds niet hoe dat moet. Op zeker dat ze een lach tovert op ieders gezicht.
Liefs Sandra.
Lieve Sandra,
allereerst van harte proficiat!
Sandra, baby's zien inderdaad niet zo heel ver in het begin, maar voelen alles eens te meer aan. Ze zijn gevoelig en voelen de energie aan van de mensen in hun buurt. Dit kan vaak hun plots huilen verklaren bv., wanneer ze iemand zien. Aan een baby kan je vaak de inborst van iemand of de bedoeling van iemand onderscheppen. Ze dan vertrouwen geven en een veilig gevoel, is dan belangrijk.
Maar daar is bij jou geen twijfel mogelijk in mijn gevoel ;) .
Om jou en je baby waarschijnlijk ook, een beter gevoel te geven, kan je (proberen, om) de kamer (te )zuiveren. Zet - nu het mooi weer is, gaat dat al makkelijker- het raam open (goed verluchten), steek wierook aan en zuiver de kamer (kan met witte salie en witte kaars bv.) en vooral blijf zelf positief denken en vertrouwen.
Bovendien is er met je baby niets mis, zolang het niet voortdurend weent of uitzonderlijk gedrag heeft. Bv. heel heel lang blijven staren naar één punt en de aandacht niet krijgen, als je het aanspreekt.
Heb je al geprobeerd van haar aandacht te trekken, wanneer ze zo naar het plafond kijkt? Hoe reageert ze dan? Kan je haar aandacht moeilijk trekken of is ze meteen met haar aandacht bij jou dan?
En bovenal volg je eigen gevoel, want de connectie, die jij hebt met je baby, is één met geen pen te beschrijven en twee niet te evenaren ;) .
Geniet van de zalige momenten :) . En nogmaals proficiat!
Liefs,
Eveningstar
Mijn vader is een nuchter persoon en heeft niks met geloof of spiritualiteit. Toen mijn dochter bijna 2 was kwam hij met de opmerking dat mijn dochter een oude geest heeft.
Wat ze zei en al wist vond hij zo opmerkelijk en ongepast voor zo'n klein persoontje. Mijn mond viel open van verbazing toen hij dat zei. Mijn schoonmoeder wat minder nuchter is er van overtuigt dat ze spiritueel begaafd is.
Het zal mij een worst zijn wat anderen vinden en denken van haar, ze is een slimme, eigenwijze en vooral vrolijke tante en dat vind ik het belangrijkste. En ja, ik merk dat er iets speciaals is aan haar, mede natuurlijk omdat het mijn kind is maar ze kan soms opmerkelijk uit de hoek komen.
Als ik zo haar foto zie, zie ik vooral onschuld, ietwat bescheiden, maar zo zuiver als goud.
Voor wat mijn indruk waard is natuurlijk.
zalmie
Citaat van: Kraai op maart 16, 2012, 13:01:40 PM
Mijn vader is een nuchter persoon en heeft niks met geloof of spiritualiteit. Toen mijn dochter bijna 2 was kwam hij met de opmerking dat mijn dochter een oude geest heeft.
Wat ze zei en al wist vond hij zo opmerkelijk en ongepast voor zo'n klein persoontje. Mijn mond viel open van verbazing toen hij dat zei. Mijn schoonmoeder wat minder nuchter is er van overtuigt dat ze spiritueel begaafd is.
Het zal mij een worst zijn wat anderen vinden en denken van haar, ze is een slimme, eigenwijze en vooral vrolijke tante en dat vind ik het belangrijkste. En ja, ik merk dat er iets speciaals is aan haar, mede natuurlijk omdat het mijn kind is maar ze kan soms opmerkelijk uit de hoek komen.
Wel papa, dan valt de appel niet ver van de boom ;) . Jij kan ook opmerkelijk uit de hoek komen :) . Wat bijzonder is.
Waarom wees het je worst wat anderen vinden en denken van haar? Want op deze manier sluit je zo wel het ene als het andere uit. En wie weet hoe veel goeds of hoeveel leuke dingen er niet verteld worden over haar ...
Liefs,
Eveningstar
Bedoel meer dat ik geen etiketjes op haar wil plakken en haar byzonderder wil maken dat ze is.
Ze is een kind en moet zich vrij van hokjes kunnen voelen en bewegen. Ik ben natuurlijk apetrots op mijn wondertje met haar byzondere eigenschappen en dat het anderen opvalt is prima maar ik heb het idee als ik mee ga in haar byzondere eigenschappen er ook verwachtingen worden gecreëerd.
@Kraai
Aha zo bedoel je. Ja nu ben ik mee. Mercikes voor het me te verduidelijken.
Ja in hokjes stoppen... mmm... niet zo fijn, wanneer dat gedaan wordt. Alhoewel het benoemen van bepaalde situaties wel een verduidelijking kan zijn en een mogelijkheid kan bieden, om zaken te kunnen plaatsen.
Maar ik begrijp wat je bedoelt :) .
Liefs,
Eveningstar
Op haar leeftijd plaats ik nog geen zaken, ik verwonder me en geniet. ;D
(http://tinyurl.com/cielobuik)Hier ben ik 2 maandjes!!! Mama wil graag weten wat jullie bij mij voelen? ;)
Daar kun je niet omheen. Ze laat je de waarheid vertellen.
Dankjewel Kraai voor je hulp bij het plaatsen van de foto.
Spirituele begaafdheid bij kinderen,...tja, ik denk dat het aan ons opvoeders en omgeving is hoe kinderen zich daar in mogen? kunnen? en willen? ontwikkelen, mijn overtuiging gaat naar de balans, bedoel laat het voor geen enkel kind vervelend/nadelig worden, dat zij of hij zo bijzonder is, of zo anders, zo begaafd....Dat is voor mij de sleutel, en plaatjes, vakjes bestaan in de spiritule wereld niet. Althans niet in mijn overtuigingen ;).
Het blijft iets moois wanneer we er over mogen en kunnen comminiceren tegenwoordig, vroeger was het mijn eenzame wereld, voor mijn kinderen is het nu een stuhje voorsprong op het harde maatschappelijke leven. :-*
Zo mooi wanneer ik met Cielo wandel, en er altijd wel een ouder persoon, en dan doel ik op hoor bejaard, tegen me zegt, zul je goed voor haar zorgen? Alsof ik weet wat ze bedoelen, alsof ik voel waarom ze het zeggen,....
liefs Sandra.