Schaterlachen

[Samantha]

Hallo iedereen,

ik droom best veel, tenminste dat hoor ik van veel mensen als ik een droom vertel. Nu heb ik een hele tijd geleden het volgende aan de hand gehad, en ik vind dat behoorlijk gek. Deels omdat ik er nog nooit iemand over heb gehoord, en deels omdat ik dat zelf dus nooit eerder had ervaren. Ook is het zo dat dit af en toe maar gebeurt gedurende een x aantal tijd, om dan helemaal niet meer te gebeuren.

Maar het is als volgt: ik ga slapen zoals ieder ander, ik droom zoals ieder ander, maar dan gebeurd er iets in mijn droom waardoor ik moet schaterlachen. Ik heb nooit een idee wat er juist is gebeurd in de droom, maar het resultaat is dat ik dus ook schaterlachend wakker word. Wat een beetje gek overkomt als er iemand langs je slaapt bv. Net zoals iemand een leuke grap verteld of een komisch verhaal en je dan de slappe lach krijgt bijna. Alleen begint het in mijn droom en eindigt het in het echte leven.

Ik klaag er niet over, heerlijk wakker worden was dat altijd, ik zou het zo terugwillen, zeker gezien de huidige omstandigheden, maar toch vind ik het een beetje raar. Is er een uitleg voor of is het gewoon een “samenloop van omstandigheden” ?

Dank bij voorbaat,

S.

[Xuma]

@Samantha,

het leven op deze planeet is dualistisch: alles heeft twee kanten en de ene kant zal na verloop van tijd onvermijdelijk ook de andere kant oproepen.
Zoals het licht niet kan bestaan zonder de duisternis, zo kan de vreugde niet bestaan zonder het verdriet.
Of in jouw geval: het symbolisch " huilen " waar je doorheen gaat,  is inherent aan het lachen van destijds.
De troost is, dat hetgeen je zeer doet juist de meeste kans tot groeien zal bieden; op deze aarde is pijn een belangrijk middel tot evolutie.
Nog een troost is dat het lachen altijd weer zal terugkeren in een voortdurende wisselwerking met het huilen, zoals de wisselwerking tussen het licht en de duisternis, net zolang tot wij het midden tussen beiden vinden, tot wij er in slagen de tegenstellingen te verenigen of zoals de boedhisten het noemen, wanneer wij het middenpad bewandelen, waarna een einde zal zijn gekomen aan onze (innerlijke) tegenstellingen.

Het lachen als zodanig zou kunnen betekenen dat je een periode doormaakt van vreugde, optimisme en van kansrijke mogelijkheden.
Het zou daar en tegen ook een aansporing kunnen zijn om e.e.a. wat lichter te zien, om de zonnige kant van het leven te omarmen.
M.i. zou de duiding afhangen van de verdere context van de droom waarin of waardoor het schaterlachen plaatsvindt.

Overigens is alles mogelijk in onze dromen, daar we ons in een andere dimensie bevinden, en niets is er raar of gek .

☆ Xu

PS: Ik had zojuist nog de volgende inval: het zou ook kunnen betekenen dat je een (eventueel verborgen) talent hebt om jezelf en anderen aan het lachen te maken. 

[Samantha]

Sorry voor mijn late reactie.

Xuma, ik besef ergens wel dat het een doel heeft, of een nut, maar het geloof in die kans op groeien is op een of andere manier minimaal. En ergens schaam ik me daarvoor, want in het verleden heb ik al meerdere dingen overwonnen door geloof in het grotere geheel om het zo te noemen, en ik vind het best erg dat ik er nu niet als een rots sta met dat geloof.

Het voelt een beetje alsof ik als rots beetje bij beetje slijt door het schuren van zandstormen in een woestijn, en er steeds meer zandstormen komen.  Hoe ik ook probeer: het verandert meestal niets, sterker nog omdat ik probeer ben ik als een zalm tegen de stroming in en lijk ik alleen maar meer weerstand te ondervinden in de stroming waar ik zwem. En ook dat is een groeiproces, weet ik, en ik wil mijn geloof niet kwijt. Ik wil het lachen idd niet kwijt, vandaar dat ik dat zo in mijn hoofd rondwaart en ik zoekende ben naar het hoe en wat.

Mensen aan het lachen maken lukt me over het algemeen wel, even terugkomend op je ps. Als dat nou ook eens bij mezelf wou werken he 

Weer dank voor je antwoord 

Groeten,

S.

[Xuma]

Ach Samantha,
ik weet hoe zwaar en moeilijk de reis kan zijn en
ik schrijf je wat bij me opkomt.

Je hebt geprobeerd, gewerkt, gezocht en het mag niet baten.
Mischien even niet zoeken en proberen, maar accepteren dat je het even niet weet.
Sluit vriendschap met the Fool in jezelf die we allemaal vroeg of laat tegenkomen, want uiteindelijk weten wij allen zo weinig.
(Misschien heeft the Fool zelfs een connectie met je schaterlach.)

Wees intussen lief en mededogend voor jezelf.
Koester je lichaam, omarm je lichaam, visualiseer de
wortels aan je voeten in de aarde.
En weet dat altijd altijd weer
vanuit het duister
zal voortkomen zal ontstaan
again and again
het licht jouw licht
dat niet gedoofd kan worden.

☆ Xu