Spookhuis, marcherende soldaten uit 1700

[danseres]

Heb vannacht een hele enge droom gehad.
Ik had een vriend van mij op bezoek maar was bij mijn ouders thuis. Het leek niet op mijn ouders huis maar dat was het wel. Mijn ouders waren er niet. Die vriend en ik gingen slapen in een groot bed. Ik viel bijna in slaap toen ik zin in sinaasappels kreeg maar er lagen alleen wat mandarijnen in de fruitmand waarvan een opengesneden en de 2 helften waren helemaal uitgedroogd. Er lag ook nog een bonnetje ofzoiets van mijn moeder, compleet vergeeld.

Even later zaten we toch sinaasapels te schillen. Heel netjes met een mesje eerst een rondje boven eraf. Ik schilde er twee en at ondertussen de stukjes en begon toen de derde te schillen en terwijl ik het laken optilde waar ze onder lagen zei ik nog: 'wat stom ik heb hier nog 2 sinaasappels liggen.
Die vriend van mij zat met een vriend te praten die ook bij ons was.

Ik keek ineens naar rechts en zag toen een bronzen plaat tegen de schuur hangen in oud duits of schweizerisch deutsch. er stond min of meer; hier rust mijn vrouw enz. en het was een plaat uit 1721 ofzo.
Ik zei dat tegen die vriend van mij en zei nog; 'ik zei toch ik heb het gevoel dat hier wat engs is gebeurd.'
Even later komt er een soldaat voorbij lopen met een soort Napoleonhoed. Ik kon het niet plaatsen of hij het uniform aan had van de Franse revolutie of de Amerikaanse burgeroorlog. en ineens kwam er een hele zooi soldaten voorbij, die allemaal waren opgestaan uit de dood en toen nog een heleboel mensen die uit de dood waren ontwaakt. Gezinnen enz. maar allemaal gekleed uit die tijd.
Ik gebaarde tegen die vriend van me dat ie niets tegen C. moest zeggen (Dat is de zus van een vroegere vriendin van me. Die is geestelijk achterlijk) omdat ze dan bang zou worden. Die was er ineens óók bij. .
Die soldaten marcheerden maar rond.

Nu ik het zo tiep is het helemaal niet zo eng  ;Dmaar ik was echt bang toen ik vannacht wakker werd.  

Ik denk dat weer veel met mijn moeder te maken heeft, het gedeelte van dat fruit maar dat tweede deel kan ik niet plaatsen. uit de dood opgestaan, is dat een soort bewustwording? en staan soldaten voor daadkracht? ofzo?

[Palomino]

Lieve Danseres,

Ja , ik denk ook dat deze droom alles heeft te maken met het afscheidsproces van je moeder dat nu voor jou is begonnen omdat zij verwijdert van de realiteit zoals wij die kennen.
In je droom ben je in het huis van je ouders maar je ouders zijn er niet: dit geeft aan dat het JOUW proces betreft; jouw rouwproces, afscheid dat nu is begonnen.
Je wil gaan slapen in je droom, geeft aan dat je rust nodig hebt, rust, berusting wilt vinden, maar als je in bed ligt krijg je trek in sinaasappels. Die blijken er in de eerste instantie niet te zijn, mandarijnen zijn er wel...
Je ziet een opengesneden mandarijn liggen waarvan beide helften zijn uigedroogd: dit geeft het achteruitgangsproces van je moeder aan zoals jij het ervaart, dit zie je opnieuw verderop in dedroom wanner iets niet mag worden vertelt aan C., het zusje van en vroegere vriendin, die geestelijk achterlijk is. Dit “geestelijk achterlijke” is opnieuw een referentie naar de geestelijke achteruitgang van je moeder, zo ook het vergeelde bonnetje(bon= rekening= rekening houden met).

Later blijken de sinaasappels waarin je trek had er toch wel te zijn. Je snijd met een mesje eerst het rondje van de bovenkant eraf: dit geeft m.i. aan dat de kop eraf is, dat je accepteert wat er gaande is en er een eerste berusting plaats heeft gevonden. Daarna begint het schillen, langzaam pel je de eerst laag beetje bij beetje af en eet ondertussen de stukjes: Je geeft je verbondenheid aan met je moeder, je bent deel( de stukjes zijn delen, partjes) van haar,  je neemt de tijd om aan deze waarheid te wennen...
Je tilt het laken op waar nog twee sinaasappels onder blijken te liggen. Dit stukje kan ik niet helemaal verklaren maar het  zou met een soort schuldgevoel te maken kunnen hebben, dat je de laatste tijd niet genoeg aandacht aan je moeder hebt besteed voor je gevoel of in ieder geval onvoldoende aanwezig bent geweest...Dit kan een stukje van jezelf zijn dat je best wel diep hebt verstopt en nu vraagt om naar boven te mogen komen, confrontatie...

De vriend in je droom is eigenlijk(de vriend in je zelf) steeds op de achtergrond aanwezig en speelt op die manier een rol...een steunende rol die is als een deel van jouw zelf die aangeeft dat het goed is, dat jij het goed doet, met/in liefde...een soort van bevestiging.

In het tweede gedeelte van je droom gaan soldaten een rol spelen. Zij geven de strijd aan die je voert, de strijd die je voelt in het afscheid nemen van je moeder die in haar ziekteproces steeds verder van het leven en van jou verwijderd raakt. Het uniform waarvan je niet weet of het uit de Franse revolutie is of van de Amerikaanse Burgeroorlog geeft slechts het uniforme aan= de eenheid...en anderzijds de revolutie, de vooruitgang in jezelf.
De mensen die waren opgestaan uit de dood, de marcherende soldaten, geven jouw geloof aan dat je weet dat de dood niet het einde is...dat het doorgaat.

Lieve Danseres, einde dit jaar is het alweer drie jaar geleden dat mijn moeder plotseling stierf..binnen een paar dagen tijd was ze er ineens niet meer.
Ik heb de neiging om tegen jou te zeggen dat je de tijd hebt om afscheid te nemen en daar gebruik van te maken... Tegelijkertijd besef ik dat ik dat niet wil zeggen. Dit is de weg die jou wordt aangereikt en je gaat dat ongetwijfeld helemaal goed doen op jouw eigen manier.

Liefs,
Palomino

[danseres]

Lieve Palomino,

Allereerst gecondoleerd met je verlies. Het is nog allemaal zo vers, drie jaar is niks nadat je een levenlang je moeder bij je hebt gehad. Dat is zeker nog verdrietiger, plotseling afscheid moeten nemen, zonder voorbereiding, zonder verwerking, zoals ik blijkbaar nu veel doe via dromen etc.

en dan nog bedankt voor je súper uitleg. Geweldig gewoon! ik vermoedde het al dat het ermee te maken had en nu ik het lees, klinkt het allemaal zo plausibel en natuurlijk.

Heel, heel erg bedankt. Ik leer hier heel veel van en het betekend voor mij dat ik, ondanks dat ik overdag veelal de gevoelens van verdriet over mijn moeder uit de wegga, ´s nachts blijkbaar toch al aan het verwerken ben geslagen.

Liefs,
Danseres