zwarte vogel

[inkiko]

Vannacht droomde ik dat ik op een zolderkamer een grote zwarte vogel in de nok zag zitten. Hij had een wit kleed om zijn schouders en toen hij me zag prevelde hij wat binnendsmonds en ik begreep hem en was niet bang voor hem. Ondanks dat hij bij nader inzien minstens 3 meter groot was. Toen hij zag dat ik hem begreep ging hij heel rustig zijn boeien/touwen om zijn poten lospeuteren met zijn snavel en kwam met zijn enorme gestalte boven me vliegen, ... duwde me met zijn poten achterover zodat ik lag en ging bovenop me zitten. Ik was nog steeds niet bang, ook niet toen hij me heel intensief ging zoenen. Terwijl ik me laat meevoeren op zijn vogelzoen krimpt hij, totdat hij een soort Japans vierkant pakketje is wat die japanse vrouwen op hun borst meesjouwen. Ik loop nu met een zwarte vogel op mijn borst, verborgen onder mijn kleding.

Ik had zelf een dubbel gevoel bij deze droom. Moet ik me zorgen maken of juist niet?
wie kan me helpen?
groeten Inkiko

[Ricca]

Lieve Inkiko,

Het gevoel in de droom is altijd heel erg belangrijk. Als het in de droom goed voelde, hoef je je echt geen zorgen te maken. En zoenen - al is het dan met een vogel - is ook altijd iets moois: verzoening.

De zolder is je geest. Vogels staan voor gedachten (en bijbehorende gevoelens). De zwarte kleur doet vermoeden dat het om sombere of anderszins negatieve gedachten gaat, maar het wit om zijn schouders is een zeer positief accent. Er zitten boeien of touwen om zijn poten, dus deze gedachten leken vast te zitten in je geest. Mogelijk hadden ze zich daar vastgezet omdat je ze niet accepteerde en er misschien wel bang voor was. Maar vogels en ook gedachten hebben vrijheid nodig... De zwarte vogel is je donkere, weggestopte schaduwkant. In het wit schemert je open, heldere en vrije kant er al doorheen.

Je ziet de vogel en begrijpt zijn binnensmondse geprevel (omdat het je eigen ingehouden geprevel is - de dingen die je jezelf voortdurend vertelde). Maar je bent niet meer bang voor hem. Je accepteert hem zoals hij is en acceptatie maakt altijd een opening. In dit geval heel letterlijk. Doordat jij hem nu begrijpt en accepteert kan hij zich bevrijden van de touwen om zijn poten. Het was jouw afwijzing van hem die hem gevangen hield. De vogel is heel groot. Misschien is hij wel gegroeid terwijl hij vastzat. Dat is het schijnbaar paradoxale: het negatieve groeit door angst en afwijzing en krimpt door liefde en aanvaarding. Zijn grootte tekent ook de macht die jij hem had toegekend...

Zodra de vogel vrij is, vliegt hij naar jou toe en duwt je achterover. Het achterovervallen is jouw overgave (overgave is een noodzakelijk aspect van bevrijding). Het zoenen is de verzoening met je onvolmaakte, donkere kant. En omdat het zoenen van de vogel uitgaat is hij nu ook even een symbool voor jouw ziel die altijd uit is op verzoening. Vandaar ook het witte kleed om zijn schouders.

Dan krimpt hij ineen tot een plat pakketje dat je als bij een kimono op je borst draagt... vlak bij je hart ... zodat je ervan kunt houden. Het pakketje is niet langer de zwarte vogel, maar een deel van je kleding. Kleding kun je aan- en uittrekken. Kleding zit niet aan je vast. En zo is het eigenlijk ook met gedachten. Gedachten zitten nooit echt vast in je geest. Je bént niet je gedachten, je hébt gedachten. Ze zijn geen deel van jouzelf, maar het materiaal waar je mee werkt. Zoals een schilder werkt met verf. Niets belet een schilder om een andere kleur te kiezen... of jou om een andere kimono aan te trekken... Je bent vrij.

Liefs,
Ricca

[inkiko]

He ricca, wat is dit weer helder verwoord! Heb het maar even geprint zodat ik het wat vaker kan lezen

liefs inkiko