doop en Pesach

[danseres]

In het eerste gedeelte (of de eerste droom) droom ik erover dat mijn zus haar jongste laat dopen. We zijn in een enorme zalencomplex/tuinen. Heel mooi en chique.
Mijn zus begint tegen mij te schreeuwen dat ik het niet moet verpesten met mijn sombere humeur (omdat ik nog verdrietig ben om de abortus die ik vorig jaar had, dat was dinsdag een jaar geleden) en gewoon moet meehelpen met dingen regelen enz. maar ik zeg dat ik helemaal niet somber ben en niet de doop wíl verpesten.
Als mijn zus even weg is ga ik er vandoor omdat ik geen zin heb om wéér uitgescholden te worden.
Ik kom langs schitterende bloemenstruiken en de prachtigste tuinen en verstop me.
Mijn zus gaat naar me op zoek.

Dan ben ik ergens met een Joods meisje. We zijn voorbereidingen aan het treffen voor het Pésachfeest en maken samen een brood in de vorm van een meisje. Het heet ook Yeedse maedchen (zo spreken we het uit) maar we hebben zoveel dat ik zeg dat we het wel voor 'morgen' bewaren. Het meisje maakt zich zorgen of dat wel mag maar ik zeg dat God dat liever zal hebben (dat we het Pésachbrood de dag ná Pésach eten dan dat we eten verkwisten doordat het over zal blijven en uit zal drogen ofzo).

Dan ben ik weer in een droom (of derde deel) waarbij allerlei mensen vermoord worden door een razende vrouw. Ik raak wel gewond maar mij vergeet ze ofzo en ze verdwijnt in een soort tunnel tussen het gedeelte waar de vermoorde mensen zijn en het gedeelte waar ik me bevind.

Beetje warrig allemaal en ik weet de volgorde ook niet meer precies. maar grotendeels was het dus zo.

Lijkt me een droom vol symboliek. Wie weet daarom de betekenis?

[Leeuwin]

Het geschreeuw van jouw zus duidt er naar mijn gevoel op dat zij een innerlijk conflict heeft met jou. Ben jij iemand die over het algemeen haar gevoel makkelijker uit dan je zus? En/of is je zus meer het type van: ook al gaat het slecht met mij, rug recht, glimlachen, beleefd zijn, net doen of er niks aan de hand is en rekken en erbij blijven? Vooral die mooie zaal zegt mij dat zij voor een hele mooie buitenkant gaat. Of heb ik het mis?
Is jouw zus erg fanatiek op religieus gebied? Dat zou ook haar innerlijk conflict kunnen zijn tussen haar godsdienstige gevoel en haar persoonlijke gevoel naar  jou.
Wat voor  een kleur hadden die bloemenstruiken en prachtige tuinen? Dan kan ik je iets meer vertellen als ik dat weet. Zjelf heb je nog last van die abortus. Bovendien heb jij, denk ik, andere normen en waarden dan je zus wat betreft uiterlijk gedrag. Dat maakt dat jij je schuldig ten opzichte van haar voelt. Je ervaart haar gedrag als beschuldigend, voelt je klein worden en dan verstop jij je persoonlijkheid. Misschien is je zus zelf eenzaam en heeft ze je toch nodig. (misschien niet alleen daarom hoor!)Is ze ouder of  jonger dan jij?
Heb je hele erge spijt van die abortus? Ben je bang dat "boven'je zal straffen? Volgens mij heb jij veel te weinig emotionel ondersteuning gehad. Je verlangt naar meer steun en uitwisseling. Ben je bang dat je geen kinderen meer kunt krijgen? Hoop je dat je alsnog een kind  krijgt?
Heel gek maar ik krijg door dat je een kind van God bent. En dat je met God een nieuw contact/relatie gaat opbouwen. Heel misschien verander je zelfs van godsdienst. Die razende vrouw zegt mij dat er ook nog een brok woede in je zit die in je jeugd is ontstaan. Dat heb je te lang onaangeroerd laten liggen. Die moorden zeggen mij dat het bittere noodzaak is om daarmee aan de slag te gaan.
Ik hoop dat ik je in ieder  geval een  stukje op weg heb geholpen. Ik lees het wel of je vragen of opmerkingen  hebt.

[Kiwiwoman]

1e deel Losmaken:
Ik vind het wel bijzonder, dat je zus telkens in je dromen opduikt, Danseres. Dat geeft aan, dat zij wel een hele grote plaats in jouw leven inneemt. Misschien zou je je los moeten maken. Jij bent degene die verantwoordelijk is voor jouw leven. Dat moet niet door je zus worden voorgeschreven, toch? Over je abortus heb je eerder al een droom/uittreding gehad, die volgens mij duidelijk is, dat niemand in de tussenwereld dat jou kwalijk neemt.

2e deel Acceptatie van andere levenswijzen:
Het tweede deel met Pesach geeft misschien aan, dat je er rekening mee moet houden dat er nog meer normen en waarden bestaan, dan alleen die waarmee jij bent opgevoed en dat die net zo geldig zijn. Dus het brood moet dan dezelfde dag worden opgegeten. Dat is niet iets waar jij je oordeel over mag uitspreken en een ander opleggen, dat het de volgende dag ook gegeten zou mogen worden.

3e deel Eigen weg zoeken:
Het derde deel lijkt me dat de razende vrouw jijzelf bent, die probeert alle invloeden, die niet van jezelf zijn, te liquideren. Niet slecht, maar het kan natuurlijk minder rigoureus.

Heel veel plezier met je ontdekkingsreis, want dat is het!

[danseres]

Voor wat betreft die abortus heb ik destijds enorm in een conflict met mijn zus gelegen. Zij is wat meer traditioneel dan ik en vindt mij vaak onverstandig. Ben zelf een beetje het zwarte schaap. anderzijds houden mijn zus en ik enorm veel van elkaar. Als kind waren wij enorm op elkaar aangewezen door de moeizame jeugd die wij doormaakten. Ik hecht daarom ook veel waarde aan haar mening.
Het is ook waarde dat ik enorm weinig steun hierin heb gehad, vooral erna niet meer. Het was over en deal er maar mee. Dat was zeker de houding van mijn ouders. Toen ik thuiskwam uit het ziekenhuis (gewoon met de fiets) na de ingreep zei mn moeder niks en mijn vader nauwelijks. Geen aai over mijn bol, geen troostende woorden niets.
Ik heb 2 hele goede vriendinnen maar beiden wilden er niet bij zijn of konden de confrontatie ook moeilijk aan omdat het herrineringen van hun eigen abortussen hoog haalde.
Nu het een jaar geleden was kreeg ik wel van beide een lief telefoontje (terwijl ik in Spanje woon).
Hier in Spanje wist niemand het dat ik het deed.
Van mijn familie heb ik helemaal niets gehoord. Waarschijnlijk is het totaal langs ze heen gegaan.

Ik ben ABSOLUUT iemand die haar gevoel VEEL makkelijker uit dan mijn zus. Daarvoor gaat zij binnenkort zelfs in therapie. Dit is niet iets waar ze wat aan kan doen. Dit is haar reactie op onze moeilijke jeugd. maar ik huil en schreeuw en zij kropt op en slikt en blijft daardoor te lang in situaties leven die absoluut niet goed voor dr zijn. tot de bom barst en ook bij haar het verdriet of woede er uitkomen.

Ze is niet het type dat voor de mooie buitenkant gaat. Ook niet figuurlijk. Ik weet wel dat ik de enige ben met wie ze haar ware gevoel deelt. ze heeft het niet gemakkelijk. Ze is allesbehalve religieus. Wij beiden eigenlijk niet maar ik ben wel heel spiritueel en zij allesbehalve haha. wat n tegenstellingen he!
ik heb altijd wat contacten gehad met de spirituele wereld noem ik het maar. zeker als kind had ik contacten met gene zijde en voorvoelde en zag ik dingen.
mijn zus is juist erg nuchter.


Leeuwin, hoe bedoel je dat: dat ije denkt dat ik een kind van God ben?  Daar ben ik érg benieuwd naar. Je hebt absoluut gelijk als je zegt at er nog een hoop woede uit mijn jeugd in me zit, onverwerkt verdriet. dat is ook iets wat ik van veel paragnosten te horen krijg en wat  denk ik ook de oorzaak is van mijn ziekte (Crohn). Naast een erfelijke belasting.
Ik heb vreselijk spijt van die abortus. niet omdat ik bang ben gestraft te worden, althans niet helemaal maar wel omdat ik het mezelf vooral verwijt dat ik onvoorzichtig ben geweest. bovendien heb ik een vreselijk grote kinderwens maar heeft het nu niet mogen zijn en dat terwijl ik niet jaren meer heb. ik ben bang dat ik mijn kans op het moederschap soms wel eens verspeeld heb. maar ik weet ook dat de situatie er niet naar was en dat het kindje ook gevaar liep niet goed te zijn, door zware medicijnen die ik toendertijd nam.


Ik weet kortom dat ik veel onverwerkte woede in me heb en andere onverwerkte rommel maar ik weet simpelweg niet hoe ik ermee aan de slag moet. Mijn kinderwens is zo groot dat ik, helemaal sinds de abortus , iedere nacht over kinderen droom lijkt het wel.
Allebei heel erg bedankt voor jullie uitleg. Jullie zetten me aan het denken en vind het ongelooflijk hoe goed jullie soms dingen treffen!

[danseres]

Ohja de bloemenstruiken waren als ik het me goed herriner 'glanzend'. weet niet hoe het uit te leggen maar witzilverachtige bloemen in groene struiken. gras zag ik ook. en de zalencomplex leek wel een glazen paleis ofzo.

[Leeuwin]

Weet je dat die ziekte ook door psychische  problemen erger kan worden en dat het lang niet altijd andersom hoeft te zijn? Waarom probeer je niet eens acupunctuur om de pijn en de ontsteking te verlichten? Op internet staat hier een heleboel over.
Zomaar abortus plegen, vind ik ook niet normaal eerlijk gezegd maar jij had hier een hele goede reden voor. Heb je weleens aan je ouders gevraagd hoe ze het gevonden zouden hebben als jij een zwaar gehandicapt kind op de wereld had gezet? Hoe denken ze dat God dat gevonden had? Bij jou is je zus gelukkig wel zichzelf maar schijnbaar niet altijd naar de buitenwereld. Ze is denk ik erg gesloten. Niet meer jaren hebben is iets wat de wetenschap heeft uitgevonden maar niet wat God voor je heeft voorbeschikt.
Bloemen duiden op je vermogen om contact te maken met het goede. Die witte kleur staat voor zuiverheid/reinheid, wat op een rein geweten kan duiden. Vraag je zus eens of ze de zorg van jouw kind over had willen nemen als het zwaar gehandicapt was geweest. Die groene kleur van de struiken duidt nieuwe mogelijkheden. Dat glas staat voor de muren die je familie en mogelijk nog andere mensen naar jou hebben opgetrokken. Misschien moet jij die muurtjes zelf eens afbreken en raak je zo wel een deel van je woede kwijt.
Op religieus gebied staat brood symbool voor het lichaam van Christus. Dat jij een poppetje kneed kan betekenen (kan, ik weet het dus niet zeker) dat het zieltje van jouw nog ongeboren kind al bij God is en als het weer op aarde komt weer een meisje wordt.
In welk deel van de bijbel staat gij zult niet oordelen? Moet je mensen ook eens vragen.
Ik laat het even hierbij. Ik hoor het natuurlijk als je nog vragen of opmerkingen hebt.

[Pink]

Hallo danseres,

De tuin en het prachtige zalencomplex deden me meteen denken aan een tempelcomplex, het huis van jouw ziel. Je zus en het Joodse meisje zijn aspecten van jou en in je droom ontmoeten jullie elkaar op zielsniveau.

Jullie vieren een doop. In deze droom staat de doop volgens mij voor vernieuwing. En vernieuwing die je kunt voeden met brood, waarbij brood staat voor de liefde van God die alles tot bloei brengt.
Zelf  heb je volgens mij nog moeite met de vernieuwing die aan de voordeur belt. In het eerste deel van jouw droom loop je er voor weg. In het tweede deel van jouw droom stel je het voeden ervan nog even uit. Net of er nog iets is dat je verhindert om in volle glorie te zijn.

Waarmee je naadloos overstapt naar het derde deel van jouw droom. De vermoorde mensen staan voor onverwerkte emoties. Je wordt uitgenodigd om hier naar te kijken. Wat zou er gebeuren als je zelf die tunnel instapt en kijkt wat je tegenkomt. Je kan je voor het slapen gaan voornemen om dit te doen.  En dan ben ik wel benieuwd naar wat je aan het eind van de tunnel ziet.

Liefs, Pink

[danseres]

Of abortus al dan niet normaal is dat kan men niet zeggen. Het leven is niet iets wat je altijd in de hand hebt.
Ook ik had vroeger een oordeel over abortus en was in de meeste gevallen gewoon tegen. tot je zelf in die situatie belandt. Natuurlijk kom je jezelf en je mening van vroeger dan dubbel zo hard tegen. Dat heeft me wel heel erg geleerd niet meer te oordelen. Je zit als het ware op een eiland. Niemand behalve jij kan die beslissing nemen. er kan niemand bij je en jij kunt niet van het eiland af, tot je je besluit hebt genomen, en geloof maar dat ik van het ene uiterste naar het andere ben gegaan. zeker vanwege mijn diepe kinderwens en leeftijd waarop deze keuze een stuk moeiljker is.
de doorslag kwam doordat ik wist dat mijn medicijngebruik destijds voor problemen zou kunnen zorgen bij de vrucht. al blijft het gevoelsmatig een zeer, zeer pijnlijke beslissing waar je nooit meer overheen komt. ik zal ieder jaar op die dag vreselijk huilen, dat weet ik nou al. en de dagen daaromheen heftig dromen. dat blijkt.

Goed terug naar de droom. Ik heb van Ricca (is die niet meer hier op het forum?) begrepen dat vaak het laatste gedeelte het begin is. en eigenlijk zou ik het dus een beetje zo kunnen interpreteren: ik heb een hoop onverwerkte emoties waardóór ik geen nieuw begin kan maken.
die onverwerkte emoties creeëren een blokkade (glazen gebouw) in mezelf. mijn zus staat voor mijn zelfkritiek (kan dat?). zij representeert een stuk van mij die hard is voor mezelf? Ik ben vaak te streng voor mezelf en veroordeel mezelf enorm vanwege die abortus. Als ik huil denk ik ook altijd: 'hoe heb ik dit kunnen doen.' en roep ik 'sorry' en 'het spijt me zo!'

Zolang ik zo streng voor mezelf ben, mezelf zo veroordeel en mezelf niet kan vergeven, kan ik nooit een nieuw begin maken. De onverwerkte emoties zullen wel te maken hebben met mijn jeugd. Dat is me al zo vaak gezegd maar de moeilijke dingen uit mijn jeugd bekijk ik zonder emotie en van een afstand, eigenlijk ben ik daarin precies mijn zus. anders konden we het niet behapstukken ofzo.
Ik loop weg voor de vernieuwing al zie ik al het moois dat er is en mogelijk zou zijn. Ik stel het uit tot 'morgen', het nieuwe begin.

Wat ik me nu ook herriner is dat ik net ook deed of ik vermoord was zodat de vrouw mij met rust zou laten. ik zat ook onder het bloed en ze zag niet dat ik niet dood was, waardoor ik gered was. van de dood.
ik denk dat dat betekend dat eigenlijk niet gered ben omdat ik geen einde heb kunnen maken aan die onerwerkte emoties.
Zit ik zo goed te denken?

Ik leer hier nog wat!

[Leeuwin]

Over wat voor een problemen heb je het dan als ik vragen mag? Ik denk wel dat jij goed zit met die gedachte. De dood staat symbolisch gezien voor beeindiging. Je was in de droom niet echt dood dus kun je ook geen afstand nemen van negatieve emoties. Jouw zus staat voor een stukje in jezelf wat je mist: nuchterheid. Ik denk dat de boodschap op heden is dat jij dat in jezelf moet gaan ontwikkelen. Als zal je nooit precies het zelfde worden als zij maar dat hoeft ook niet. Jij bent jij en zij is zij. Glas in van zichzelf heel breekbaar dus zijn die blokkades wel te doorbreken. Misschien is het wel verstandig om dat met hulp van buitenaf te doen. Een hulpverlener is een betere ondersteuning voor jouw onverwerkte emoties. Hard ben je juist niet anders zou je niet zoveel moeite hebben met het verwerken van je abortus.
Emoties uit iemands jeugd slaan vaak weer toe als er later in het leven iets ingrijpends gebeurt. Zoals dit bijvoorbeeld. Het is prachtig en fijn dat je het zo goed met je zus kunt vinden en nog bepaalde dingen van haar leert ook. Maar jij moet niet meer in haar schaduw blijven staan. Jij moet beseffen dat jij mag zijn wie jij bent. Met je leuke en minder leuke kanten.
Hoe heb je dit kunnen doen vraag je je af.  Wat was je grootste drijfveer op dat moment? De angst dat je kind mismaakt op de wereld zou komen? Of dat je eigen gezondheid achteruit zou gaan door de zwangerschap?

[danseres]

Over wat voor een problemen heb je het dan als ik vragen mag? Ik denk wel dat jij goed zit met die gedachte. De dood staat symbolisch gezien voor beeindiging. Je was in de droom niet echt dood dus kun je ook geen afstand nemen van negatieve emoties. Jouw zus staat voor een stukje in jezelf wat je mist: nuchterheid. Ik denk dat de boodschap op heden is dat jij dat in jezelf moet gaan ontwikkelen. Als zal je nooit precies het zelfde worden als zij maar dat hoeft ook niet. Jij bent jij en zij is zij. Glas in van zichzelf heel breekbaar dus zijn die blokkades wel te doorbreken. Misschien is het wel verstandig om dat met hulp van buitenaf te doen. Een hulpverlener is een betere ondersteuning voor jouw onverwerkte emoties. Hard ben je juist niet anders zou je niet zoveel moeite hebben met het verwerken van je abortus.
Emoties uit iemands jeugd slaan vaak weer toe als er later in het leven iets ingrijpends gebeurt. Zoals dit bijvoorbeeld. Het is prachtig en fijn dat je het zo goed met je zus kunt vinden en nog bepaalde dingen van haar leert ook. Maar jij moet niet meer in haar schaduw blijven staan. Jij moet beseffen dat jij mag zijn wie jij bent. Met je leuke en minder leuke kanten.
Hoe heb je dit kunnen doen vraag je je af.  Wat was je grootste drijfveer op dat moment? De angst dat je kind mismaakt op de wereld zou komen? Of dat je eigen gezondheid achteruit zou gaan door de zwangerschap?

Dankje voor deze uitleg. Ik kan me er steeds meer vinden naarmate de droom meer en dieper geanaliseerd wordt. Mijn zus is streng voor mij in haar oordeel vandaar dat het stuk in mij dat boos is op mezelf en mijn handelen destijds met die abortus eruit zag als mijn zus.
Ik merk dat de abortus inderdaad een hoop heeft losgemaakt en nu een jaar later weer. het lijkt of de sluizen zijn opengezet ofzo.
Ik besef dat ik het niet anders had kúnnen doen. Buiten mijn medicijngebruik waren de omstandigheden gewoon alles behalve rooskleurig om een kind in op te brengen. het is ook een gevoelsmatig stuk dat het niet kan vergeten of mezelf kan doen vergeven. Ik ben inderdaad geen hard persoon , zeker niet naar anderen toe. voor mezelf ben ik wel af en toe hard. té hard merk ik. ik leg me moeilijk neer bij mijn gebreken en vergeef mezelf ook maar moeilijk. maar ik ga eraan werken. deze dromen zijn voor mij een teken, dat ik dit nu moet gaan doen. dat ik pas verder kan, als ik dit eerst doe.

Ik merk dat er in mij nog een klein meisje zit. dat meisje van vroeger met d´r angsten van toen, uit mijn jeugd en het wordt tijd dat ik voor haar ga zorgen.
Wederom dankje!

[Ricca]

Lieve Danseres,

Het glazen paleis (crystal palace) is veel meer dan uitsluitend een blokkade. Door glas kan veel licht binnenvallen (en kan licht op een situatie geworpen worden). Liefde laat zich trouwens ook niet tegenhouden door glas. Ik zie het prachtige gebouw op de eerste plaats als een soort tempel van licht. Een gewijde plek in jezelf. Of als een verruimd bewustzijn. In ieder geval een plek om heel blij mee te zijn. Op die plek is het mogelijk om iets aan te voelen dat het gewone dagelijkse bewustzijn te boven gaat. Met het gewone bewustzijn denk je: "Hoe heb ik dat kunnen doen, die abortus?" Toch zeg je ook: "Ik besef dat ik het niet anders had kúnnen doen". Dat is het begin van vergeving. Ergens weet je wel dat het in orde is. Je had de ervaring van de abortus gewoon nodig, niet om jezelf met schuldgevoel te beladen, maar om in jezelf de bereidheid te wekken om de nood onder ogen te zien die uit die ongelukkige daad is gebleken. Laat gerust een traantje om jezelf, dat hoort erbij, en keer dan terug naar het heden waar alle nieuwe kansen liggen.

Liefs,
Ricca

[danseres]

Dankje Ricca. Ik had je al gemist.
Ik ben er mee aan de slag gegaan sinds die droom. proberen mezelf te vergeven enz. en langzaam aan naar de leuke dingen van het hier en nu te kijken zonder mijn respect en liefde te verliezen en over verdriet van 'die' zijde heen te stappen. maar ik denk dat ik niet kan blijven om vergeving te vragen. Ik zeg ook zo vaak tegen anderen: 'je bent geen slecht mens, maar slechts mens.' en het wordt tijd dat ik dat tegen mezelf kan zeggen en mezelf weer in mijn ogen kan kijken.
de spijt zal er altijd wel zijn, zolang ik leef maar ik moet leren weer van mezelf te houden en te weten dat ik niet altijd gestraft hoef te blijven worden. ook niet door mezelf.
dankje nogmaals..