Merkwaardige verhalen

[Vlinder]

Lieve Suus, je ziet he....
heel bijzonder die uil, ik denk niet dat veel mensen zoiets zomaar mee maken...
Bij de topic Sjamanisme vind je ook nog wel wat over dit mooie dier.
Liefs Vlinder

[Sweetie]

Ja Vlindertje ik ben al gaan kijken 

[heleen]

lieve kreeft.

Dank je wel voor het opzoeken van de betekenis. Onafhankelijkheid en zelfbeschikking, woorden die wel bij mij (en mijn dochter) passen.

liefs
Heleen.

[heleen]

Ik ben begonnen met  mijn huiskamer aan het behangen, althans ik scheur het oude behang van de muur. Gisterenavond zat ik me  te bedenken dat ik voordat er weer opnieuw behangt gaat worden, we de namen van onze gezinsleden op de muur moeten schrijven. Wij zijn namelijk de 1e bewoners van dit pand, en het leek mij wel leuk dat alle bewoners na mij, dit ook zouden doen. Kleine ingeving. Toen ik dat bedacht stond ik  bij de muur richting keuken, te wachten op mijn dochter die ik weg zou brengen. En ik pulkte al kleine reepjes weg van het behang. Net weer verder gegaan met scheuren, en wat zie op de muur, een dinosauriër getekend door mijn oudste dochter, acht jaar geleden, op de plek waar ik gisteren stond. Ik wist dat niet (meer). 

Heleen

[Carla]

Wat een mooi verhaal Heleen! 

[Sweetie]

Hahahaha voor jij er woonde .. heel lang geleden ...

Hahaha vind het leuk !!

Suus 

[heleen]

ja Suus altijd baas boven baas.


Heleen.

[Bram]

Hallo allemaal. Ik zal me kort even voorstellen: mijn naam is Bram, ben 42 jaar en ben hulpverlener van beroep. Ik ga er altijd prat op dat ik "met m'n voeten op de vloer sta" Nuchter, to the point en met een vleug gezonde humor. Exacte wetenschappen lagen/liggen me veel nader aan het hart dan spiritualiteit. En spiritualiteit, laat staan iets bovennatuurlijks, bestond in mijn ogen niet. Dit alles veranderde na een aantal bijzondere gebeurtenissen die met elkaar te maken hadden zo'n plus/minus 20 jaar geleden. Deze gebeurtenissen hebben mij uiteindelijk verandert en de weg open gezet naar nog een aantal spirituele ervaringen in mijn leven tot nu toe. Ik wil graag dat eerste verhaal kwijt, ik spreek er namelijk niet zo vaak over maar het houdt mij nog regelmatig bezig. Alvast bedankt voor het lezen.

Het begon met een droom. In deze droom reed ik rond door een polderlandschap. Ik weet in mijn droom dat er mensen bij me in de auto zaten die ik in mijn droom verder niet zag. Ik wist dat ze er waren, ik realiseerde me later dat zij niet belangrijk waren voor mij. We waren aan het rondrijden en naar "iets" op zoek. Elke keer kwamen we bij kruisingen uit waar blauwe ANWB-borden stonden zonder opschrift erop. En bij elke kruising stond ik even stil en dacht ik: hier moet ik naar links, of hier moet ik naar rechts, en reed ik die kant uit. Uren waren we aan het rondrijden in mijn droom totdat ik bij een kruising aankwam waar links van mij 3 grote Eikenbomen stonden aan de rechter kant van de weg en daar wist ik heel stellig "hier moet ik linksaf!". En daarmee eindigde de droom.

Dit was niet zomaar een standaard droom. Ik weet nog dat ik er dagen mee heb rondgelopen en dat ik elk detail ervan kon, en nog steeds kan, herinneren. Het was een hele intense droom, visueel en emotioneel krachtig. Nadat ik er dagen mee had rondgelopen heb ik de droom op een gegeven moment "geparkeerd" in mijn geheugen. Het leven ging tenslotte verder.

+/- Anderhalf jaar later werkte ik als als taxichauffeur en kreeg ik via-via een klus aangeboden om met 2 bejaarde welgestelde zussen een week rond te rijden door Nederland die op vakantie wilden en iemand zochten die ze wilden bijstaan. (als een soort van "butler met een rijbewijs" ) Het leverde goed geld op en begin jaren '90 lag het werk, net als nu, ook niet voor het oprapen, dus ik was er content mee. De 2 zussen vulden hun vakantie in door op zoek te gaan naar hotels waar zij een volgende keer naartoe op vakantie wilden gaan. Op hun verzoek reden we elke keer van hotel naar hotel, overnachtte weer in een ander hotel, en probeerde ze zo op die manier hun "lege" dagen te vullen. Dag 3 of 4 van de vakantie wilden de zussen een hotel bezoeken in Lattrop, Landgoed De Holtweijde. Na het op de kaart opgezocht te hebben en een binnendoor weg gevonden te hebben vanaf waar wij vandaan kwamen, de zussen wilden nooit over de snelweg, reden wij naar Lattrop. (ik geloof dat we van Lochem vandaan kwamen) Na een aantal uren rondgereden te hebben reed ik op een kruising af, vlak bij Lattrop, en daar kreeg ik de schok van m'n leven: het was de kruising uit mijn droom van 2 jaar daarvoor! We moesten daar ook linksaf naar Lattrop/De Holtweijde, net als in de droom. En helemaal van slag, zonder dat de zussen wat in de gate hadden, reed ik Lattrop in opzoek naar dat landgoed. (deze kruising heet trouwens de "Viersprong") De rest van dit stukje van mijn verhaal doet er niet zo heel veel toe. Kort samengevat: We reden naar De Holtweijde, keken daar wat rond en besloten daar niet te eten maar door te rijden naar een hotel waar we zouden overnachten ergens anders. Ik wilde me ook zo snel mogelijk terugtrekken en m'n gedachten op orde krijgen, en m'n toenmalige vriendin bellen om mijn verhaal mee te delen. De Holtweijde zelf "voelde ook niet goed aan". Maar ik wilde weg, ik wilde me terugtrekken. In ons hotel aangekomen, weet niet meer waar, trok ik me terug voor de avond op m'n kamer en belde haar. We spraken toen af snel met z'n 2en na "de vakantie" samen naar Lattrop te rijden om er achter te komen wat er hand de hand was / wat er gebeurde.

Zo gezegd, zo gedaan. Ongeveer 2 weken later reden we de zelfde route naar Lattrop. Er was nog een vriendin meegegaan die geinteresseerd was geraakt door het verhaal en heel erg in de weer was met alles wat spiritueel was. We reden dezelfde route als met de 2 zussen daarvoor en kwamen bij de kruising uit, de Viersprong, en reden linksaf Lattrop in. We reden kort door Lattrop heen, het is ook maar een klein dorpje, en stopte even op het dorpsplein. Er gebeurde niks in me, het klikte niet en we stapte weer in de auto om naar De Holtweijde te rijden. Daar aangekomen liepen we eerst de lobby van het hotel in en het zelfde gevoel bekroop me als 2 weken daarvoor: ik wilde daar weg, het voelde niet goed. Het voelde beangstigend, kil/koud en bedompen aan. Weer voor het hotel staande was ik weer wat in de war, wat moest ik hier nou? Ik snapte er allemaal niks meer van. Aan de andere kant van de weg, recht tegenover het hotel, was een stukje bos en intuitief liep ik daar in. En toen ging alles opeens in een stroomversnelling. Ik wist precies de weg in dat bos. Razendsnel liep ik op een bepaalde plek af, zigzaggend langs bomen en struiken over kleine hobbels heen en om baggerpoeltjes. Er kropen dikke zwarte naaktslakken over de grond. Ik weet nog dat ze achter me riepen naar me niet zo snel te gaan, ze konden me niet bijhouden. Ik hoorde ze nog wat zeggen over die slakken en ik weet nog dat ik riep dat het "moerasslakken" waren... (had die dingen nog nooit gezien, maar ze hoorden daar gewoon...) Ik liep naar dat doel, een kleine verhoging ergens in dat kleine stukje bos, en raakte mijn vriendin met die andere vriendin kwijt. Of beter gezegd, ze raakten mij kwijt. Ik kwam bij dat punt aan waar ik naar toe liep in dat bos en stond daar stil, en voelde me zo intens thuis zoals ik me nog nooit had gevoeld! Tot in het diepste van m'n ziel drong mijn gevoel van thuis zijn. Ik heb daar heerlijk van staan genieten. Om me heen kijkend was alles wat ik zag óke, zoals het hoorde te zijn. Dat was waarvoor ik was gekomen.

Nog een aanvulling, die ik niet zelf heb ervaren. Die 2 vriendinnen die ik bij me had waren me dus kwijt geraakt in dat bos omdat ik zo snel ging. Ze zochten me en keken om zich heen en vertelden later dat ze allebei zagen dat ik met 2 mannen aan het praten was, ze dachten dat het misschien boswachters waren. De 1 was langer dan mij, de ander korter. Ik weet nog dat die 2 vriendinnen op me af kwamen lopen en vroegen met wie ik had staan praten? Ik heb niemand gezien.

1 Keer in de zoveel tijd rij ik er nog naar toe, meestal om na te denken over belangrijke dingen in m'n leven. Dat intense gevoel van thuis horen heb ik daar niet meer ervaren, nergens nog trouwens.

Dit was het. Fijn om het een keertje te hebben kunnen opschrijven en bedankt voor het lezen. vriendelijke groet, Bram

[Sweetie]

Wauw ... Bram


Heel erg mooi !
Dat moet iets uit een vorig leven zijn geweest .. het hotel waar je je zo slecht bij voelde ..er moet daar iets gebeurd zijn in een vorig leven en daar komt je gevoel vandaag ..

Het zou me ook bezig houden ..nooit gedacht om eens naar een reïncarnatie therapeut te gaan om alles eens uit te vissen ?

Heel erg bedankt om dit te mogen lezen Bram .

Liefs
Suzy

[Bram]

Hoi Suzy. Dank je voor het lezen

Ik heb zelf ook lang gedacht dat het iets met een vorig leven te maken had. En misschien is dat ook wel zo, maar dat "klikt" niet in me. De droom, de weg zoeken bij kruisingen zonder wegbewijzering, en de stap om van het "veilige" en luxe hotel weg te lopen naar de overkant van de weg een onbekend donker bos in, is doorspekt met "intuitie". Ik ervaar het als een bevestiging dat ik mijn intuitie moet volgen, en dan uiteindelijk die plek vind op deze wereld waar ik thuis hoor.

Misschien is een echo uit een vorig leven de plattegrond voor deze aaneenschakeling van gebeurtenissen geweest. Maar "het voelt" alsof dat niet relevant is. Voor mij gaat het om het hier en nu, dit leven.

groet, Bram

[Mazzelles]

Zeer leuk verhaal Bram, bedankt dat je het met ons wilde delen!!

[Carla]

Bedankt voor het delen Bram, erg indrukwekkend.

[Vlinder]

Bram
Wat een heerlijk verhaal, het leest als een spannend boek.
Ik begrijp het helemaal, zo iets laat je niet meer los.
Een  mooie herinnering aan....?

de dingen gebeuren en zijn zoals ze zijn, eens zul je wel begrijpen waarom je dit is overkomen denk ik.
Nog welkom 
Vlinder

[Bram]

Dank je Vlinder (en Carla en Mazzelles). Ja ik heb er een hele mooie herinnering aan. Een die me kracht geeft tijdens moeilijke periodes en die me op pad stuurt wanneer het leven "verzadigd" aanvoelt. Het is mijn kompas.

[Zonnetjeinhuis]

Bram,

Wat een prachtig verhaal!

groet!

Zonnetje