DIEREN

[luna]

Ricca,

En het hert... staat weer op en loopt door en merkt tot zijn grote plezier dat het zelfs vliegen kan...

:lol:

Jij gelooft in Spoken!!

Nu ja, een mens mot wat, da's ook waar.

Groetjes,
Phi

[cstu]

sorry en waarom bestaat dan zoveel pijn bv tandpijn waarom moet dat zo veel pijn doen , waarom niet minder pijn en zo bruut vroeger werd een tand getrokken zonder verdoving en pijnlijke bevallingen , bah ik heb het ook meegemaakt en zonder epidurale en zonder verdovingen maar oh zo heerlijk natuurlijk ...
sorry hoor maar het is toch zo  

[luna]

Carina,
al eens nagedacht over een leven zonder pijn?
Ooit zag ik een reportage over kinderen zonder pijnprikkels.
Dan is leven pas moeilijk!

Medusa

[cstu]

ja inderdaad dat is ook waar  ;Dbedankt om mij erop te wijzen liefs carina

[Palomino]

Hoi cstu,

Als je pijn in jetand hebt dan zegt je lichaam tegen je dat er iets mis is met de tand.

Pijn, ook niet fysieke pijn, geeft aan dat die plek heling nodig heeft...heel mooi toch eigenlijk  

Liefs,
Palomino

[Ricca]

... bij lijden zien wij enkel dichte mist...

Ja, als iets in de natuur ons vervult met afgrijzen, kunnen we er zeker van zijn dat we op dat gebied niet helder zien, maar alleen een weerspiegeling zien van onszelf en van de zorgen over ons eigen leven... Vraag je in dat geval af wie dit lijden meent waar te nemen en waarom je bijvoorbeeld niet met dezelfde vertederde blik kunt kijken naar de etende leeuw als waarmee je kijkt naar je eigen kat die schranst van de Wiskas. Je bent er zelf medeverantwoordelijk voor dat je de leeuw en de antilope op jouw speciale manier ziet, omdat dat op dat ogenblik jouw werkelijkheid uitmaakt. Probeer achter de gedragingen de liefde te zien, het evenwicht, de oorzaak en het doel. Dan zal de confrontatie tussen deze twee wezens, die ieder hun vaste rol vervullen (en er vervulling in vinden), je niet langer ineen doen krimpen...

Dieren leven geheel in het heden. Dit maakt dat zij geen oordelen vellen. Daardoor kunnen zij iedere omstandigheid aanvaarden... De rennende antilope weet één ding: ik ben antilope en rennen is waar ik hééél goed in ben! Hij sterft in volle vaart, terwijl hij op de toppen van zijn kunnen bezig is. Dat is zijn geschenk aan de leeuw, aan zichzelf en zijn soortgenoten en ook aan toeschouwers zoals wij. Ik vind het jammer dat dit geschenk soms zo verkeerd beoordeeld wordt. Het is niet per definitie de zwakste antilope die aan de leeuw ten prooi valt. Zo lafhartig is de leeuw nou ook weer niet. Het is de antilope die het meest uitblinkt in liefde...

Liefs,
Ricca

[Sunchild]

Je bent er zelf medeverantwoordelijk voor dat je de leeuw en de antilope op jouw speciale manier ziet, omdat dat op dat ogenblik jouw werkelijkheid uitmaakt.

Wauw...... daar had ik nog niet bij stil gestaan! Dank je!

Ik vind het jammer dat dit geschenk soms zo verkeerd beoordeeld wordt.  

&  

Het is de antilope die het meest uitblinkt in liefde...

Alleen vind ik dat het woord "verkeerd" misplaatst is.... want het is altijd goed, dat is het deel van de creatie en de wil die hierin een rol speelt.... Toch begrijp ik de boodschap en zie ik het "geschenk" wel van de antilope, welke op dat moment het grootst in zijn aantrekking was en de leeuw helpt aan een ervaring om weer verder te kunnen. Net als bij een overlijden, aan de achtergeblevene.... Denk aan baby's!

Sun

[Palomino]

Zo lafhartig is de leeuw nou ook weer niet. Het is de antilope die het meest uitblinkt in liefde...

lieve Ricca,

Lafhartigheid is in mijn ogen een eigenschap die slechts aan mensen toegekend kan worden, niet aan dieren...en de leeuw wil  eten om te overleven...

liefs,
Palo ( Sterrebeeld Leeuw  )

[Ricca]

Lieve Palo,

Dank je voor het zorgvuldig lezen. Lafhartigheid is inderdaad een gedrag dat mensen in een bepaalde situatie kunnen vertonen en ik zei dan wel dat de leeuw juist niet lafhartig is, maar eigenlijk was mijn opmerking niet zo gelukkig, zie ik nu... Ik kwam erop doordat ik een moment dacht aan de Lafhartige Leeuw uit de Wizzard of Oz (die - zoals alle sprookjesfiguren - ook eigenlijk een menselijke eigenschap uitbeeldt) en getroffen werd door het contrast tussen het woord lafhartig en de eerder door mij genoemde barm-hartigheid van de natuur. Er zijn veel hartigheden... Ik had de beweegredenen van de leeuw en van de natuur sowieso beter in positieve zin (zonder gebruik van het woordje 'niet') kunnen formuleren. De Leeuw ontfermt zich óók, maar niet uitsluitend, over zwakkere dieren.

En de leeuw wil eten omdat hij honger heeft. Heel simpel. Omdat dieren geheel in het HEDEN leven, geloof ik niet dat hij zich met 'overleven' bezighoudt - geen haar in zijn vacht dat daaraan denkt - maar slechts met de kwaliteit van leven in het heden.

Liefs,
Ricca

[Palomino]

Omdat dieren geheel in het HEDEN leven, geloof ik niet dat hij zich met 'overleven' bezighoudt - geen haar in zijn vacht dat daaraan denkt - maar slechts met de kwaliteit van leven in het heden.

(Palo zeurt even lekker verder  )
Nee ,ik geloof ook niet dat een leeuw zich met overleven bezighoudt, noch met de kwaliteit van leven...geen haar in zijn prachtige vacht die daar aan denkt, want denken doen leeuwen ook al niet.
Ze leven volgens hun instinct  

Liefs,
Paleeuwmino

[Ricca]

Lief Paleeuwtje...

Dieren denken wel hoor. Op dierenmanier dan... Niet in woorden, maar in beelden en vooral in geuren en gevoel (tastsensaties). Ze hoeven met dit 'denken' geen keuzes te maken, daarvoor hebben ze het instinct, maar ze zijn zich zeker bewust van hun welbevinden of van een gemis daaraan (de kwaliteit van leven dus).

Liefs,
Ricca

[Palomino]

Lieve Ricca,

Ik ga het even navragen aan onze beestenboel

Liefs,
Poema, Flynn, Puck, Dido, Pasta, Whoopi, Mitzi, Kralijne, Muffin en Palo

[Ricca]

Ja, gooi het in de groep meute.

Liefs,
Riccat

[Lila]

Interessante gedachtegang Ricca.
Niet geheel onbekend.
Ik schreef laatst een essay over een veiligheidskundig aspect waarin het verschil naar voren komt over de zienswijze van mensen en de tegengestelde termen opstand/verzet, moord/executie. Vind het altijd leuk om zijstapjes daarin te maken en kwam dus als eind puntje bij paaltje bij de zin:
En wat als wij in opstand komen? + (zielig plaatje)
http://www.trouw.nl/multimedia/archive/00172/fotocrop_04-29-2007_172736g.jpg 

Ik kan mij de situatie niet voorstellen, zo immense bedreiging lijkt mij dat... volgensmij hebben "wij" dan letterlijk een situatie die bijna niet redbaar te bedenken is.

Raar hoor, ga nog even verder lezen, vind de gedachte dat dieren instemmen met het slachten zo vreemd, al heb ik ook vaak nagedacht over het feit dat het allemaal zo uiterlijk rustig verloopt. Het afslachten loopt allang niet meer in goede banen zoals jij beschrijft:
Ooit is er tussen de mens en deze diersoorten een afspraak gemaakt die voor beide heilzaam was. De boerderijdieren bijvoorbeeld zouden een prettig leven hebben, goed verzorgd door de mens, en in ruil daarvoor zouden zij de mens als voeding dienen. Zij begrijpen dat de boer in zekere zin een verloskundige is, verantwoordelijk voor het goede verloop van hun bevallingen. Het voedsel komt uit zijn handen. De dieren weten ook uit zichzelf dat het leven altijd in lichamelijke zin eindigt met de dood - dat de lichamelijke bezittingen aan de aarde waaruit zij kwamen moeten worden teruggegeven.

Ik had wel al gereageerd onder mijn eerdere naam dropje. We zijn inmiddels alweer een tijd verder.

Waar ik een voorzichtige uitspraak over wil doen is rechtvaardigheidsgevoel. In mijn ogen hebben dieren op de een of andere manier een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Een hond die stout is geweest, accepteerd vaak zijn straf " foei, of bijv even aanlijnen -> geen aframmelingen;)" , daarintegen geeft een onterechte afstraffing een erg ander gevoel. Ik heb nog nooit paniek gevoelt bij een terechte afstraffing, daarintegen bij een oude hond onder de koude kraan duwen omdat het arme oudje zijn urine niet kon ophouden en het heel zielig een beetje liet lopen compleet over de rooie ging. Ik was niet de persoon die dat had gedaan, was er echter toeschouwer van en ging vervolgens ook door de rooie door het gevoel van het beestje, dat was immens. Al hoewel.. ik weet bijna zeker dat het gevoel van de hond was.. ik kreeg immers zo'n vloedgolf van wanhoop over mij heen.

Zou het niet door onmacht komen? "samengeperste" varkens die de gang van het slachthuis in mogen lopen, omringt door " enge mensen" die niet twijfelen over een flink pak slaag of zelfs nog iets ergers. Zou een varken zich dan bijna letterlijk laten doodslaan of "denkt" het varken in paniek om mee te gaan met de andere varkens die het "lef" niet hadden om in opstand te komen? Ze beseffen heus wel dat ze toch wel dood gaan door de o zo agressieve mens met zijn prik, snij, explosie en schiethulpmiddelen.

Dieren die in het wild door een hoger in rang staand dier worden gegeten daarbij kan ik mij erg goed voorstellen dat het beter te accepteren is door een onbewust bewustzijn van het alles. Wat zou dat trouwens een verlichting geven van het menselijk gevoel! Hoef ik eindelijk niet meer eindeloos te piekeren over de dood  .

Op welke manier dieren denken, moeilijk. Ikzelf merk alleen gedachten en emoties waarbij uit die emoties of gedachten natuurlijk min of meer beelden in voor kunnen komen. Of de drang om iets te doen. Een paard die flink met zijn lippen klapperd en je op je stoeltje achter de pc de het vage gevoel krijgt om iets met je lippen te doen en je vervolgens dus maar opschrijft zonder te weten wat dat gevoel in hemelsnaam is/betekend. Daarna krijg je wonderbaarlijk bevestiging van een persoon die desbetreffend dier kent.

Ricca meen jij dat dieren helemaal geen keuzes maken?

[Billy]

Op dit gebied heb ik veel ontdekkingsreizen gemaakt. Van gewoon omnivoor via vegetarisch naar streng veganistisch en macrobiotisch.
En terug want uiteindelijk kwam ik er achter dat ik met het meest fit voel als ik vlees en vis in kleine hoeveelheden aan mijn menu toevoeg. Dus eet ik soms een klein beetje vlees, soms vis, soms vegetarisch. Waarbij ik wel zoveel mogelijk gebruik maak van de ingrediënten van de 'koude grond'. Gewoon omdat ik geloof dat de natuur datgene geeft wat jij op dat moment nodig hebt.
Ik ben dus niet alleen dankbaar naar het dier toe dat op mijn bord ligt. Mijn dankbaarheid is voor elk onderdeel van de voedselketen.

Wat is "koude grond"?

Ik ben ook te weinig dankbaar. Het is iets wat ik associeer met de Indianen, American Natives. Die hebben daar mooie rituelen voor.
Als ik blij ben dat het lekker smaakt, is dit ook een vorm van dankbaarheid?

Mooie Topic Ricca

Groetjes
BillyB