rubberen hand

[plukje]

Ik was in een huis, in de huiskamer en de deur sloeg zomaar opeens dicht...
Ik voelde duidelijk een "aanwezigheid" in die huiskamer en hoorde heel zacht via een oude radio die daar stond, een zachte mannenstem iets zeggen...

Ik liep naar de radio en deed mijn oor heel dicht er tegen aan om iets te kunnen verstaan.
Opeens verscheen er een zwarte rubberen hand naast de radio, die zich in mijn mond duwde (met geweld) om mij te laten stikken!
Met alle kracht die ik had probeerde ik de hand uit mijn keel te halen, ik had het erg moeilijk en stikte bijna! (ik kreeg haast geen lucht meer)

De paniek sloeg om in woede en voelde me opeens enorm kwaat worden, ik beet zo hart mogenlijk in de vingers die in mijn mond zaten, maar dat bleek niks te helpen omdat ze van dik rubber waren...

Op het moment dat ik met twee handen de hand bij de pols nam en heel hart trok, kreeg ik eindelijk die benauwde hand eruit!
Zodra die hand uit mijn mond was, schoof de bank (achter mij) met een enorme klap tegen mijn benen aan en duwde mij klem tussen het dressior en de bank!
Ik heb me rot gevochten om me te bevrijden en dat koste me heel veel kracht, maar die had ik gekregen door die woede...

Ik kwam ertussen uit, en heel kwaat ging ik midden in de kamer staan en schreeuwde woest tegen die entiteit dat hij het toch niet winnen zou!
Ik schreeuwde dat hij hier niet welkom was en moest vertrekken daar naar waar hij vandaan kwam...ik verlichtte de hele kamer in gedachten met een fel wit licht, zodat hij dat niet verdragen kon en vertrok!
Ik was lichamelijk helemaal uitgeput....pffff

Ik kan me ook nog vaag iets herrinderen van een trap die naar de bovenetage ging, maar in elkaar storte en er overal puin lag

Verder nog een klein stukje over een "zielig en wat klein mager paard" die ik gekocht had, ik had het beestje gekocht om voor te zorgen dat hij kon aansterken en een beter leven zou krijgen. Ik had medeleven met het paardje, die stond er zo triest en verloren bij, en ik voelde zoveel medeleven en liefde voor het beestje dat ik hem kocht ookal vonden anderen dat dom van me

nu moet ik wel zeggen dat dit niet mijn eigen droom is maar van een vriendin en ik was nieuwschierig of jullie er iets over konden vertellen
groetjes pluk

[plukje]

is er niemand die iets over deze droom kan zeggen?

[Ricca]

Lieve Pluk,

Het is een en al emotie in deze droom van je vriendin. Ook de zogenaamde entiteit is alleen maar een emotie van haarzelf (angst). Er is echt geen entiteit aanwezig aanwezig in de droom. Ze mag het allemaal symbolisch zien.

Zo op het eerste gezicht denk ik dat je vriendin in het waakleven bepaalde emoties opgekropt had (krop = keel). Waarschijnlijk woede, maar woede kan in een droom voor élke heftige emotie staan. Misschien heeft ze ook in het algemeen wel moeite met het uiten van emoties? Ze worstelt in de droom met emoties die haar dreigen te verstikken (de rubberen hand). De keel wijst op de noodzaak zich te uiten en de droom biedt haar een uitlaatklep voor de emoties. De droom laat tevens zien dat onder de woede eigenlijk angst zit (de angst is er eerst, de woede komt pas later).

Nu vanaf het begin. Het huis is een symbool voor haarzelf als persoon en alles in de droom speelt zich dus af binnenin haar. De huiskamer staat voor het gewone dagelijkse bewustzijn. De droom begint met een deur die dichtslaat: er is even geen uitweg meer... iets kan niet meer ontsnappen aan het bewustzijn... de les begint.

De onzichtbare 'aanwezigheid' is een vage, ongrijpbare angst. Even krijgt die angst een stem op de oude radio (waarschijnlijk wijst dat erop dat het een oude angst is, iets dat ze vaker gevoeld heeft... het oude liedje), maar voordat ze de boodschap verstaat en begrijpt wat er aan de hand is, slaat de angst ongenadig toe in de vorm van de rubberen hand die haar dreigt te verstikken. De hand is verschenen om haar duidelijk te maken - niet in woorden, maar in daden - wat er 'aan de hand' is, om haar aan den lijve te laten ervaren wat ze in het waakleven misschien negeert of wegduwt of bagatelliseert, maar waar ze toch voldoende hinder van ondervindt om het iets onverteerbaars (rubber) te vinden. De hand dringt zich in haar keel. Het gevoel geen lucht meer te krijgen is een moment van pure paniek. Lucht is ook vrijheid. In de droom wordt ze gedwongen zichzelf lucht te verschaffen, zichzelf de ruimte / vrijheid te geven om haar emoties te uiten, stoom af te blazen.

Omdat de angst zo ongrijpbaar is, de hand zo oncontroleerbaar, is het een heel gevecht om de hand uit haar keel te krijgen. Uiteindelijk lukt haar dat door heel kwaad te worden. Maar dan nog is er een gevoel van klem zitten (tussen bank en dressoir), de benauwenis is nog niet verdwenen.

De woede geeft haar kracht, maar helaas richt ze, zonder het te beseffen, haar woede tegen zichzelf. Ze roept woedend tegen haar angst dat die het toch niet zal winnen... Ze schreeuwt tegen haar angst dat die niet welkom is... Ze ziet haar angst als een vijand of zelfs als het 'kwaad' (dat geen wit licht kan verdragen), de hand is zwart... Gebruik maken van wit licht is heel mooi, maar als je een vertekend beeld van de situatie hebt, is de kans groot dat je eigenlijk het paard achter de wagen spant (het zielige, magere paard verderop in de droom).

Het lukt haar uiteindelijk wel om de angst te verjagen, maar een echte overinning is het niet. Ze heeft nog niet ingezien dat ze tegen iets in zichzelf vocht. Daarom is ze na het vechten ook zo moe. Het vechten moe... De trap naar de bovenetage (die naar inzicht leidt) stort in en overal ligt puin. Ze heeft er een puinhoop van gemaakt.

Eigenlijk is het jammer dat ze de hand als een bedreiging zag en niet als een mogelijkheid om zichzelf liefde te geven... Maar dat is natuurlijk te veel gevraagd op het moment dat zo'n hand in je keel zit en je dreigt te verstikken. Het was echter al op een eerder moment in de droom mis gegaan, namelijk bij die oude radio... De stem op de radio was met opzet zo zacht om haar te dwingen héél goed te luisteren (naar de zachte signalen uit zichzelf), maar blijkbaar heeft ze daar onvoldoende energie (alweer het zielige magere paard) in gestoken. Ze heeft niet echt met een begrijpend oor naar zichzelf geluisterd. En toch is dat wat de droom haar vraagt: meer begrip voor zichzelf, zichzelf niet laten stikken... Misschien kan ze eens proberen haar emoties te beschouwen zoals een liefhebbende moeder een angstig en verward kind beschouwt. Met veel aandacht en liefde en geduld...

Het zielige magere paardje is haar eigen energie en die is op dit moment zwak, dus ze moet goed voor zichzelf zorgen (zoals ze zorgt voor het paard) en van zichzelf houden (zoals ze houdt van het paard). Misschien voelt ze zich net zo triest en verloren als het paardje en kun jij, Plukje, haar ook wat extra liefde en aandacht geven. Maar het is vooral belangrijk dat ze geen energie meer verspilt aan gevechten met zichzelf, dat ze de spanning niet meer zo hoog op laat lopen en dat ze haar emoties, haar 'kinderen', meer ruimte geeft. Dan is de deur die in het begin van de droom dichtsloeg, weer opengezet.

Liefs,
Ricca

[plukje]

ooh ricca ...wat heb jij een geweldig mooie uitleg gegeven bij deze droom ...ik zal het aan haar doorgeven en kijken wat ze ervan zegt.
ik denk dat er een heel groot stuk waarheid in zit zoals jij het beschrijft.
ik waardeer dit zeer dat je dit voor me hebt willen doen.
heel hartelijk dank
ik zal je haar reactie laten weten.

liefs knuff
plukje

[plukje]

lieve ricca ik wilde je even laten weten dat mijn vriendin helemaal verbijsterd was over je uitleg en ik moest zeggen dat het precies klopte zoals je het beschrijft ....ze heeft me een aantal dingen verteld wat bij haar speelde maar wegens privacy redenen kan ik dat hier niet plaatsen.
het heeft haar in ieder geval een stukje geholpen om haarzelf te begrijpen en waarom dingen zo gaan zoals ze gaan.

bij deze wil ik grote dank uitschrijven naar je toe omdat ze er echt enorm blij mee was dat ze even met de neus op de feiten werd gedrukt en nu weer een stapje verder kan