CatharinaWeb Forum

NIEUW: op het einde van het topic (pagina 5) is een inhoudsopgave toegevoegd.

Imagine... Op een glooiende heuvel, niet ver van zee, ligt een uitgestrekt park met een grote verscheidenheid aan bomen en mediterrane planten en tussen al dat groen staan de wonderlijkste beelden, sommige huizenhoog en allemaal volledig gedecoreerd met mozaïeken van kleurrijk en letterlijk schitterend keramiek en glas... héél veel keramiek en héél veel glas, gekleurd glas en spiegelglas. Wat de vorm van de beelden betreft, archetypen zijn even natuurlijk voor de geest als bomen voor de aarde en de harmonie tussen de beelden en de natuur is diep ontroerend. De innerlijke wereld en de uiterlijke wereld vermengen zich in de tuin tot een nieuwe werkelijkheid van grote vreugde, waarbij buiten instemt met binnen en binnen zich koestert in buiten. Ja, het is een blije tuin. De engel van Matiging is er relatief klein, maar danst uitbundiger dan waar ook. En zelfs de Duivel heeft zijn mooiste kleren aangetrokken. :)


Al die blijdschap en uitbundigheid verhinderen niet dat diepe snaren geraakt worden... En de felle kracht van kleuren en vormen verhindert niet dat de tuin een rustpunt is...

De schoonheid van de tuin is al op veel plekken en in vele toonaarden bezongen, maar over de symboliek van de beelden wordt opvallend weinig geschreven, of heel oppervlakkig geschreven, terwijl er toch letterlijk een dimensie aan de kaarten van de Grote Arcana is toegevoegd. En meer dan dat... Ik neem het met veel plezier op me om hier over de symboliek van Niki's kunstwerken te schrijven. De tarottuin gezien met een tarot-oog.

Of ik de volgorde van de Grote Arcana ga aanhouden, weet ik nog niet. Ik begin in ieder geval wel met de Magiër. Bij een nieuw tarotboek of tarotdeck gaat mijn belangstelling ook altijd eerst uit naar de Magiër. Als die mij bevalt, weet ik dat ik in dat boek of deck de magic zal vinden waar ik zo van hou. En in de tarottuin heb ik die magic zeker gevonden. Ik nodig jullie uit op een magical mystery tour...

Soon to begin...

...Looking forward  :D.

Liefs,
Palomino

Als inleiding op de Magiër eerst een scheppingsverhaal. Het verhaalt over de worsteling waaruit creativiteit oorspronkelijk voortkwam en waarvan de weerspiegeling nog steeds merkbaar is.


Al het geschapene bestond eerst in de vorm van vage dromen in het bewustzijn van de Schepper, de Bron, de Ene. De dromen werden steeds duidelijker en met goddelijke verbazing en nieuwsgierigheid besteedde de Schepper meer aandacht aan zijn dromen. Verlangend naar een verscheidenheid die nieuw voor hem was (tot dan toe kende hij alleen zichzelf), gaf hij zijn dromen meer en meer bijzonderheden en hij begon te houden van wat hij zag. Zijn verbeelding kende geen grenzen en in zijn gedachten ontstonden werelden vol rijkdommen met wezens of entiteiten aan wie hij bewustzijn en verbeelding schonk terwijl ze nog steeds slechts in zijn dromen bestonden.

De Schepper bezat zo'n luisterrijke creativiteit dat zelfs zijn geringste verbeelding, droom, gedachte, gevoel of stemming een soort werkelijkheid kreeg, een levendigheid, een intensiteit die bijna vrijheid vereiste. De gedroomde entiteiten werden steeds vitaler en hunkerden ernaar om werkelijk te zijn. Ze gloeiden en trilden van hun eigen creativiteit, hun eigen wens om te scheppen, want ze waren onuitwisbaar gemerkt met alle eigenschappen van hun Schepper. De Schepper werd zich bewust van een soort creatief tumult, toen zijn gedroomde schepselen zich tot het uiterste van hun wezen inspanden, zoekend naar een soort onbekende, onontdekte, tot dan toe ondenkbare bevrijding. Zij riepen om verwerkelijking en de Schepper zocht - in onuitsprekelijke sympathie - in zichzelf naar een manier om hun wensen te vervullen.

Hij begreep dat hij zijn schepselen moest vrijlaten uit zijn droom, want het was zijn droom die hen gevangen hield. Maar hoe zou dat kunnen? Om hen vrij te laten zou hij een deel van zijn eigen bewustzijn moeten loslaten, maar zijn bewustzijn was ondeelbaar... hijzelf was Eenheid... Dit was het goddelijke dilemma waar de Schepper mee worstelde.

Toen kwam er een heel nieuw concept in hem op, eerst vaag gevoeld, maar naarmate het in betekenis groeide, groeide ook zijn gevoeligheid ervoor. Het concept was: afscheiding binnen eenheid. De Schepper voelde zijn hele wezen trillen van verlangen als hij zich de mogelijkheden voorstelde die uit dit nieuwe idee ontsprongen. Zo zou ieder van zijn schepselen zowel een wezen op zich kunnen worden als een deel van hemzelf zijn. Zijn trilling werd met een hooggespannen veelkleurige intensiteit van ondraaglijk verlangen bezield door zijn nog steeds innerlijke schepselen die worstelden om los te komen.

Wat nodig zou zijn, zo besefte de Schepper, was een opening om vanuit zijn subjectieve innerlijke rijk een werkelijkheid van objectieve vrijheid te voorschijn te laten komen. En terwijl hij zich deze werkelijkheid verbeeldde, werd zij fysiek geschapen. Er was een explosie van onvoorstelbare proporties toen de goddelijke inspiratievonk explodeerde tot objectiviteit. Het eerst 'object' was een haast ondraaglijke massa, die toch geen gewicht had. Deze oorspronkelijke objectieve materialisatie van de massieve gedachten van de Schepper barstte open in de werkelijkheid en vormde het complete fysieke universum. Er was geen tijd mee gemoeid. Tijd ontstond pas ná dat 'moment'. Het proces dat naar huidige menselijke ideeën eeuwen en eeuwen geduurd moet hebben, gebeurde in een oogwenk. En wat wij nu zien als een fysieke explosie (big bang), werd door de bewustzijnen die bij die doorbraak betrokken waren, ervaren als een triomfantelijke 'eerste' beroering, een doorbraak naar een ander soort 'zijn'.

In een enorm gebaar van vertrouwen en overgave liet de Schepper los. En alle schepselen herinneren zich hun Bron en dromen nu van hun Schepper, zoals hij eens van hen droomde. En zij hunkeren naar die immense Bron... en hunkeren ernaar Hem vrij te maken en Hem werkelijkheid te geven door hun eigen creaties.


De Schepper heeft ons geschapen, ja, maar wij - althans die eerste menselijke entiteiten (die natuurlijk nog steeds in ons voortleven) - hebben Hem wel flink achter de goddelijke vodden gezeten om het leven te krijgen dat wij nu hebben: een tijdelijk leven dat we zelf en naar eigen keuze creëren op een stoffelijke planeet, wetend en soms vergetend waar we vandaan komen en waar we naar zullen terugkeren. Wij hebben dit leven gewild, ernaar verlangd, erom gevraagd, het zelfs geëist. De eerste mensen stonden niet nietsvermoedend of verbouwereerd op aarde ('Wat zullen we nú krijgen?!'), nee, ze stonden er in triomf: 'Eindelijk! Het is gelukt!! We zijn er!!!' :D

De tarottuin zindert nog altijd van Niki's onvoorstelbare hunkering om door haar eigen creaties werkelijkheid te geven aan haar Bron...

wauw wat een kleuren in de tuin!
De tekst ben ik nog aan het lezen.

Eigenlijk is een bespreking van de Magiër niet mogelijk zonder de Hogepriesteres in het verhaal te betrekken, want in de tarottuin vormen ze letterlijk één geheel. Beide bestaan uit een kolossaal hoofd en het hoofd van de Magiër rust bovenop het hoofd van de Hogepriesteres. Deze combinatie is het eerste en lange tijd het enige wat je ziet terwijl je over een pad naar het centrum van de tuin loopt.

::  foto 1 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/20/1221935507-350.jpg)  ::  foto 2 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222082460-450.jpg)

Eenmaal bij de hoofden aangekomen is de verrassing groot, niet alleen omdat pas aan de voet van de beelden hun volle omvang tot je doordringt, maar ook omdat je ineens oog in oog staat met nog méér beelden die allemaal om de centrale vijver staan en die voorheen door bomen en struiken aan het zicht onttrokken waren.

::  foto 3 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/30/1222770215-583.jpg)  ::  foto 4 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/30/1222770865-850.jpg)  ::  foto 5 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/30/1222771052-460.jpg)

Het dubbele beeld van Magiër en Hogepriesteres laat zien dat er in wezen geen tegenstelling is tussen de bewuste, creatieve geest en het intuïtieve innerlijke zelf. Ze zijn innig en ondeelbaar met elkaar verbonden. De ziel is betrokken bij alle creativiteit, maar respecteert wel de keuzevrijheid van de bewuste geest. Daarom heeft de Magiër een eigen opgang in de vorm van een prachtige diepblauwe, heel hoge en héél enge trap. Ook in dromen is het beklimmen van een trap vaak symbolisch voor het opklimmen naar de wereld van de geest.

::  foto 6 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/30/1222770215-571.jpg)  ::  foto 7 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/20/1221946335-081.jpg)  ::  foto 8 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/30/1222770215-572.jpg)  ::  foto 9 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/20/1221946335-13.jpg)


De Magiër, volledig bedekt met spiegelglas, schittert hoog in de lucht, het element van de geest, zijn doorzichtige ogen als patrijspoorten in een oceaan van bewustzijn. Hij vertegenwoordigt het bewustzijn, de bewuste geest met al zijn gedachten, overtuigingen en verwachtingen, het reflecterend vermogen van de geest (de spiegeltjes), de verbeelding, de fantasie, de creativiteit of scheppingskracht van de geest en ook de verbinding met de grotere werkelijkheid. Het hoofd heeft geen schedeldak: het bewustzijn is onbegrensd (en zeker niet gebonden aan een hersenpannetje) en heeft onbegrensde creatieve mogelijkheden. Op tarotkaarten wordt dit aangeduid met een lemniscaat. Ook Niki's Magiër heeft een lemiscaat: de randen om zijn ogen lopen boven de neus in elkaar over en vormen een liggende 8. De grenzeloosheid zit er dus twee keer in bij deze Magiër.

Omdat onze diepste essentie uit goddelijke energie bestaat, zijn wij zelf ook scheppers - en niet alleen van kunstwerken, maar ook van alle gebeurtenissen en ervaringen in ons leven. Elk detail van onze persoonlijke werkelijkheid is zelf-gecreëerd. En zoals de Schepper het universum en ons schiep in een explosie van bewustzijn, zo is er iedere keer als wij in ons leven iets tot manifestatie brengen (door middel van gedachten, verwachtingen, verbeelding en gevoel), een kleine explosie van bewustzijn (little bang :)) die deze doorbraak van geestelijke intentie in stoffelijke werkelijkheid mogelijk maakt. Ook dit zie ik in de weggeblazen schedel van de Magiër.

::  foto 10 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/20/1221935507-363.jpg)  ::  foto 11 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/20/1221935507-364.jpg)

Op het open dakterras staat de scheppende hand van de Magiër, de hand die in de tarot op ieder Aas verschijnt. Hand en hoofd maken door de spiegels een zilverachtige indruk. Zilver is de kleur om je open te stellen voor intuïtieve en creatieve energie - met inbegrip van artistieke inspiratie. Niki zag in de Magiër o.a. de inspiratie die haar ertoe bracht de tuin te creëren. De Magiër was het eerste beeld dat zij voltooide.

Overigens was de hand ook bedoeld als een stopteken om de bouw van een kerncentrale vlakbij de tuin een halt toe te roepen. En het heeft gewerkt, want de bouw werd na een referendum stilgelegd, de centrale werd afgewezen en zal afgebroken worden. Ooit noemde Niki die kerncentrale haar grote tegenkracht, het overmachtige symbool van alles wat haar tuinproject vijandig gezind leek. De kracht van de Magiër is uiteindelijk sterker gebleken...

De mond van de Magiër is geopend alsof hij spreekt (parole, parole). Het spreken van de Magiër is een scheppende activiteit. Ieder woord en iedere gedachte brengt werelden voort... In feite komt onze hele werkelijkheid even natuurlijk uit onze geest als de woorden uit onze mond komen. En kijken doen we eigenlijk ook niet met onze ogen, maar met onze geest. De atmosfeer in onze geest kleurt onze blik...  

::  foto 12 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/20/1221946335-14.jpg)  ::  foto 13 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/20/1221946335-15.jpg)

De Hogepriesteres is de geestelijke kant van de Anima (het vrouwelijke archetype) en daarom bestaat zij slechts uit een hoofd. Zij vertegenwoordigt de innerlijke wijsheid. Deze wijsheid stroomt via de mond van de Hogepriesteres naar buiten in de vorm van water dat over blauwe trappen naar beneden stroomt en in de grote vijver van de uiterlijke wereld terecht komt. Als een immer voortdurende stroom van intuïtieve ingevingen die ons bereikt in het leven van alledag. De vijver is niet het water dat op tarotkaarten achter een voorhang verborgen is, dát water bevindt zich bij Niki binnen in de Hogepriesteres. De buitenvijver is het leven zelf.

::  foto 14 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/20/1221935507-351.jpg)

In de vijver staat het Rad van Fortuin, een metalen sculptuur met bewegende raderen die het levenswater in beweging brengt en bovendien door middel van drie op het Rad bevestigde sproeiers voor een constante stroom van (verfrissende :)) ervaringen zorgt.

::  foto 15 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/12220818592.jpg)  ::  foto 16 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/12220818593.jpg)  ::  foto 17 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/01/1222873661-570.jpg)

Als je om de vijver heen loopt naar de zijkant van de Hogepriesteres, kom je, voorbij de blauwe trap van de Magiër, bij een ingang. De toegang tot het innerlijk van de Hogepriesteres is versperd door tralies, maar je kunt tussen de tralies door wel naar binnen kijken. Het interieur is een grot-achtige ruimte met grillige kobaltblauwe zuilen, bezaaid met zilveren sterren en witte en blauwe lichtpuntjes. Dit is  ruimte van het innerlijke weten, de stilte die vol antwoorden is. Deze ruimte is verbonden met de niveaus van verbeeldingskracht en bewustijn van de Magiër. En hier bevindt zich ook de bron waar het water uit komt dat door de mond naar buiten stroomt.

::  foto 18 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222082460-463.jpg)  ::  foto 19 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222083160-70.jpg)  ::  foto 20 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222083160-71.jpg)  ::  foto 21 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222083160-72.jpg)

Helemaal achter in de ruimte staat een diepblauwe gesluierde figuur, het diepste innerlijke zelf, de ziel. Zij staat in het centrum van zichzelf en is overal tegelijk, haar vermogens in alle richtingen tegelijk onderzoekend en vergrotend - bezielend aanwezig in alle beelden van de tuin.

::  foto 22 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222083160-714.jpg)  ::  foto 23 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222083160-715.jpg)

Door de tralies heen is ook de mond van de Hogepriesteres van binnenuit te zien en dit levert een mooi doorkijkje op naar de Keizerin (de andere kant van de Anima).

:: foto 24 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222083160-713.jpg)

Nu keer ik terug naar het gezicht van de Hogepriesteres. Op tarotkaarten heeft ze gewoonlijk een serene gezichtsuitdrukking, maar bij Niki kijkt ze tamelijk fel. Met de grote ogen en opengesperde mond heeft het gezicht zelfs iets angstigs, alsof het de angst weerspiegelt van diegenen die hun intuïtie niet vertrouwen of bang zijn voor stilte en introspectie.  Er bestaat een aangeboren angst en verzet als je je eigen goddelijkheid vergeet...

::  foto 25 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/12220818591.jpg)

Maar wat het gezicht van de Hogepriesteres eigenlijk zegt (roept) is: "Je bent veilig. Je bent veilig voor altijd. Ik wil je met al mijn kracht de liefde en de goedheid van het universum laten ervaren, het evenwicht, de rechtvaardigheid, de schoonheid en de vreugde. Dan zul je je in je hele leven nooit meer angstig voelen. Dit is de waarheid, zo blauw als mijn gezicht, zo mooi als het schoonheidsvlekje op mijn wang, zo betrouwbaar als mijn koeienoog". :)

::  foto 26 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/23/1222194424-240.jpg)

Het ene oog van de Hogepriesteres, het koeienoog, is een verwijzing naar de Romeinse godin Juno, de gedreven beschermster van vrouwen en al het vrouwelijke en meestal omschreven als de ox-eyed Juno (wat eigenlijk alleen maar betekent dat zij mooie grote ogen had, maar Niki heeft dat 'ox-eyed' letterlijk uitgebeeld). Juno vertegenwoordigde voor Niki ook de kracht van het irrationele onbewuste. Juno's vogel, een pauw, is wel aanwezig in de tuin, maar afgedwaald naar het terrein van de Keizer...


Door haar ervaringen als mens leert de ziel dingen die zij op geen enkele andere manier zou kunnen leren... Deze in het leven opgedane wijsheid komt terug bij de bron in de vorm van de prachtige slang die uit de vijver komt en zijn kop tegen de wang van de Hogepriesteres vlijt.

::  foto 27 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222082460-451.jpg)  ::  foto 28 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222082460-452.jpg)

De spiegelende achterzijde van het huis van de Hogepriesteres heeft, hou je vast, de vorm van een liggende ijsbeer. :) Dat is pas van een afstand te zien, als je vanaf een plek verderop in de tuin terugkijkt.

::  foto 29 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/22/1222083337-950.jpg)

De ijsbeer combineert grote kracht met de kleur wit van spirituele zuiverheid en symboliseert de vrouwelijke, ontvankelijke energie die een kracht van formaat is. Alle beren (en bij ijsberen vooral de vrouwtjes) houden een winterslaap: een periode van passiviteit en inkeer, van slapen en dromen en contact met andere werkelijkheidsniveaus. Daarom staan beren voor de kracht van introspectie, de kracht die innerlijk weten mogelijk maakt. De ijsbeer ligt in de tuin dus niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk in het verlengde van de Hogepriesteres. Als pooldier past hij bovendien bij haar koelte (de warme gevoelens en emoties horen bij de Keizerin), zijn instinct behoort tot het gebied van het onbewuste en hij voelt zich helemaal thuis in water (het element van de Hogepriesteres).

Een ijsbeer is ongelooflijk sterk en heeft in zijn natuurlijke omgeving geen vijanden. Daarom kent hij geen angst. Omdat de intuïtie alleen stroomt bij vertrouwen (angst blokkeert de intuïtie), is de ijsbeer een waardevolle huisgenoot voor de Hogepriesteres. En zij heeft hém ook iets te bieden: de grot van de Hogepriesteres is een ideale plek voor zijn winterslaap. :)

Maar toch, hoe goed de ijsbeer ook bij de Hogepriesteres past, de aanblik van zo'n enorme ijsbeer in het Toscaanse landschap heeft wel iets heel vreemds... Zijn ware thuis is elders, in de witte wereld van de Noordpool. Net zoals ons ware thuis ook elders is... de aarde is niet ons ware thuis. Dankzij de Hogepriesteres hebben wij allemaal het vermogen om dat diep van binnen te weten. Wij zijn geen aardse wezens die soms spirituele ervaringen kunnen hebben, wij zijn spirituele wezens die een tijdelijke aardse ervaring hebben. Ieder menselijk wezen heeft gekozen voor een leven op aarde om zijn eigen ontwikkeling te bevorderen. Daarom kun je zeggen dat de hele mensheid, niemand uitgezonderd, op de spirituele weg is.

En de wereld is geen spirituele woestijn, zoals buurman Benedictus in Rome ons onlangs voorhield, maar een spirituele oase.

Een in het wit gekleed meisje (symbool van onschuld) voert als aan een onzichtbaar lijntje een glanzende groene draak met zich mee. De draak is maar wat blij dat hij mee mag, hij klapwiekt van vreugde met zijn prachtige vleugels en lacht zijn mooiste lach. ;D De lucht gonst van overwinning en bevrijding. Het meisje heeft haar innerlijke kracht aanvaard en een sterke bondgenoot gevonden.

::  foto 30 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/06/1223304494-230.jpg)  ::  foto 31 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/06/1223304909-120.jpg)  ::  foto 32 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/06/1223305128-10.jpg)  ::  foto 33 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/06/1223305302-840.jpg)

Ooit was ze bang voor de draak. Hij stond voor alles wat ze in haar onschuld niet kon begrijpen en wat niet paste in haar beeld van een veilige en voorspelbare wereld. Een groot monster dat boven een klein en kwetsbaar kind uittoornt, is een archetypisch thema in dromen en verhalen van kinderen. Vaak staat zo'n monster voor een volwassene die het leven van het kind overheerst met een macht die willekeurig en nagenoeg onbeperkt lijkt. Door het monster in zijn dromen onder ogen te zien, kan het kind zich emotioneel met de situatie in het waakleven verzoenen.

Naast een grote draak lijkt een mens al snel klein, bijna een kind. Het beeld van het meisje in de tuin is weliswaar bijna twee meter hoog, maar Niki noemde haar een jeune fille (meisje). Het meisje is echter geen klein kind meer en in de tuin staat ze op gelijke hoogte met de kop van de draak. Ze heeft de moed opgebracht om hem in de ogen te kijken en heeft hem herkend als een kracht in haarzelf, een vurige, grillige kracht, ook tot uiting komend in haar vurig rode haren, een kracht die ze niet hoeft te beteugelen om er leiding aan te geven, maar die ze slechts hoeft te aanvaarden en vertrouwen. Dat zal vast niet van de ene op de andere dag gelukt zijn, maar zie ze daar nu eens schuifelen, die twee. Maakt je hart geen sprongetje? :)

::  foto 34 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/06/1223304494-691.jpg)  ::  foto 35 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/tarot/kr6.jpg)

Bovenop een blauwe poort die de hemelboog voorstelt, zit een schitterende vogel - als een vuurvogel getooid met zonnestralen. Vogels zijn de schepsels die het dichtst bij de zon kunnen komen en de onsterfelijke vuurvogel is een universeel symbool van de zon en ook van de ziel. Zijn uiterlijk is geïnspireerd op de adelaars uit de indiaanse en Mexicaanse legenden. Niki beschouwde de adelaar als haar persoonlijke symbool en dat verklaart waarschijnlijk zijn aanwezigheid in het centrum van de tuin.

::  foto 36 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/09/1223562584-90.jpg)  ::  foto 37 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/09/1223562584-911.jpg)  ::  foto 38 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/09/1223562584-912.jpg)  ::  foto 39 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/09/1223562996-130.jpg)   

Terwijl de fysieke zon dagelijks met het verstrijken van de uren langs de hemel trekt, zit de vogel in de tuin rustig op één plek op de boog, de hoogste plek, zijn vaste stek. Hoe laat is het, vogel? Zijn antwoord zal altijd hetzelfde luiden: "Het is nu". :) This is the moment... Maar goed dat hij zich aan het begin van de route door de tuin bevindt. We kunnen spreken over tijd en over eeuwigheid. In beide gevallen hebben we het over hetzelfde, alleen vanuit een ander bewustzijnsniveau, een ander perspectief...

De Zon verlicht de aarde, de levensweg, de mensen, het bewustzijn. De Zon brengt brengt vreugde, warmte, energie, groei, helderheid, optimisme, genezing, verlossing. De Zon kan je vibratie verhogen, je hart openen en je geest verheffen. De Zon brengt ook verlichting. Here comes the sun...

::  foto 40 (http://static.zoom.nl/C0EEA1553D760B16ACE54D40631B2BBB.jpg)

Vanaf zijn plek op de hemelboog en met zijn scherpe ogen ziet de vogel alles. Ook aan zonnegoden zoals Horus, Apollo of Quetzacoatl werd universele kennis toegeschreven. Als je echter zou zeggen: "Verlichting is alwetendheid", doe je verlichting te kort. Maar als je zou zeggen: "Verlichting is alomvattende liefde", doe je de liefde te kort...

De poort is een opening, een doorgang naar een nieuw bewustzijn. Het pad door de poort loopt over een trap omhoog, symbolisch voor de hogere visie op het leven die zich ontvouwt als het Licht gekomen is. Het is geen blauwe trap met vreemde bochten, maar gewoon een stenen trap, een aardse trap, heel concreet en vertrouwd en... een deel van de tuin als geheel.
En plotseling voel ik het: ik ben een tuin. ;D
Een prachtige tuin. :D

De zon is de poort des levens
en het vaartuig van vrede
naar de grote Aeon van het licht.
- Mani (3e eeuw na Chr.)

Van de Dwaas tot nu toe nog geen spoor... maar ik wil toch al iets over hem zeggen. :) De Dwaas heeft geen vaste plek in de tuin en kan overal opduiken. Hij is gemaakt van kleurige polyesterbuizen en is dus licht van gewicht en geheel verplaatsbaar. Of hij ook daadwerkelijk regelmatig verplaatst wordt, weet ik niet. Op de foto's die ik al vóór mijn reis gezien had, staat hij meestal ergens tussen de struiken (en dat kan op veel plekken in de tuin zijn), maar er zijn ook foto's waarop hij in het water van de centrale vijver staat. Op het kiekje hierboven staat hij eveneens in die vijver - met op de achtergrond de poort van de Zon. Zelf zag ik hem op een speciale plek, dieper in de tuin, maar daarover later meer.

::  foto 41 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/11/1223740130-730.jpg)  ::  foto 42 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/11/1223740308-310.jpg)  ::  foto 43 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/11/1223740405-40.jpg) 

De Dwaas is gekleed in vrolijke, felle kleuren en met zijn lengte van toch wel twee meter een opvallende verschijning die je niet gemakkelijk over het hoofd ziet, al kun je wel dwars door hem heenkijken... Die doorzichtigheid maakt de grootste indruk als je vlak voor hem staat en de hele natuur, het paradijs van de onschuld (T.S. Eliot), binnenin hem ziet. Zijn transparantie is puurheid, zuiverheid, onschuld en ook openheid en een volledige omarming van het leven. Het is alsof hij het leven eenvoudig door zich heen laat stromen. Hij laat zich niet opsluiten in het keurslijf van zijn jasje (lichaam). Hij is veel groter dan zijn jasje en is zich ervan bewust dat hij bezig is aan een belangrijke reis.

Het patroon van horizontale en verticale lijnen op zijn jasje schijnt overeen te komen met de kaart van de metro in New York (waar Niki een tijd gewoond heeft). En plotseling kan ik me een beeld vormen van hoe de Dwaas op verschillende plekken in de tuin letterlijk 'opduikt'. Ik stel me maar even voor dat er een metro onder de tuin is, een netwerk van onderbewuste verbindingen, met 21 haltes speciaal voor de Dwaas. :) Welke route zal hij volgen, de uitgestippelde (zwart-wit) of toch maar liever de rode, de groene of de gele? En waar zal hij vandaag eens uitstappen, bij halte Gerechtigheid of toch maar liever bij halte De Maan? Hij maakt zijn keuzes geheel spontaan - met de onbevangenheid van het ware Zelf. 

::  foto 44 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/11/1223740526-460.jpg)  ::  foto 45 (http://static.zoom.nl/E55B52A691C7368EE709B1506F37179A.jpg)   

Het zal geen toeval zijn dat een van de zuilen in de hoftuin van de Keizer ook bedekt is met een netwerk van horizontale en verticale routes en verbindingen in precies dezelfde kleuren als bij de Dwaas. De zuil is echter massief, niet transparant, de spontaniteit van de Dwaas ontbreekt en daarom staat deze zuil voor strategieën, plannen maken en alles tot in de puntjes uitstippelen... met slechts af en toe een spontane stap (als de Dwaas bij halte De Keizer is uitgestapt).

En dan is er nog het kuifje van de Dwaas... Het hondje van de dwaas is lichtbruin, niet wit zoals op veel tarotkaarten, maar ik sluit niet uit dat Niki bij het ontwerpen van de Dwaas toch even aan Kuifje en zijn witte hondje Bobbie gedacht heeft (of aan hun Franse tegenhangers Tintin & Snowy). De bestemming van de Dwaas mag dan onbekend zijn, dat hij aan het begin van een avontuur staat, is wel zeker.

En vooruit, toch alvast een hint over de plek waar ik de Dwaas aantrof:

Er komt een einde aan al ons zoeken
als we aangekomen zijn op de plek waar we begonnen zijn
en deze plek voor de eerste keer echt zien.
- T.S. Eliot

De Gehangene heeft een rustige plek gevonden binnenin de holle stam van de slangenboom. Deze boom, met slangen als takken, is Niki's versie van de Wereldboom, de boom met wortels die de hele aarde omvatten en takken die tot in de hemel reiken. De Wereldboom komt in bijna alle overleveringen ter wereld voor en is een symbool van Universele eenheid, van de verbinding tussen hemel en aarde, van de verheffing van de mens uit het rijk van de dichte materie naar de wereld van de ijle geest en van de voortdurende uitwisseling tussen boven en beneden, binnen en buiten. En ook tussen links en rechts, oost en west... De slangenboom heeft duidelijk twee kanten: een zomerzijde en een winterzijde... of een zonzijde en een maanzijde... als twee bomen of werelden die naast elkaar bestaan en toch één zijn. De zonzijde is fel gekleurd (met felgekleurde slangen) en de maanzijde is wit (met witte slangen).

::  foto 46 (http://static.zoom.nl/DCA2545BD4D10A189E90F11EB296B73A.jpg)  :: foto 47 (http://static.zoom.nl/0BB2F97D13F480F2EC7623576066BA05.jpg)  ::  foto 48 (http://static.zoom.nl/11002F114928FAB55C4B400C8D84356B.jpg)  ::  foto 49 (http://static.zoom.nl/891D2D1EBD5A8271BEBB904C3AC324F2.jpg)

De maanzijde van de slangenboom heeft alle kenmerken van de Omgekeerde Boom, de boom die zijn wortels in de spirituele wereld heeft en naar de aarde toe groeit. De witte slangen zijn de wortels van de witte boom... De Omgekeerde Boom is een symbool van de creatieve kracht van de geest en van het besef dat het menselijke leven een stoffelijke manifestatie van de geest is. Magiërs gebruiken dit symbool en in de tuin staat de slangenboom dan ook aan de voet van de blauwe trap van de Magiër.

::  foto 50 (http://static.zoom.nl/8CDC843CAF670F16E07497C2A3FBF124.jpg)  ::  foto 51 (http://static.zoom.nl/EF1444E6FEB4C3E0680420B04270DB08.jpg)  ::  foto 52 (http://static.zoom.nl/1FDC934EDC339B947BFCFE910DCE8CFD.jpg)  ::  foto 53 (http://static.zoom.nl/5B78DB8C57AC225AA8283E4586A8A82A.jpg)

In Mexico vereerde men de kleurrijke boom van de levenskracht die uit het lichaam van de aardgodin groeit - de kleurrijke westzijde van de slangenboom. In India was de vijgenboom een heilige boom (de boom in de schaduw waarvan Boeddha verlichting vond) - de witte oostzijde van de boom. De slangenboom heeft drie machtige wortels, net als Iggdrasil, de wereldboom uit de Noorse overlevering. En met slangen die allemaal uit één punt komen heeft de slangenboom ook wel iets van een palmboom... een zuidelijke boom...

De slangenboom verenigt alle heilige bomen in zich tot één boom, waarin elke denkbare tegenstelling terug te vinden is, zonder dat dit de harmonie van het geheel verstoort.

Net als Niki's vrouwenfiguren is de slangenboom geen slanke den(neboom), maar een welgevulde, dikbuikige boom. De zwangere stam herbergt nieuw leven, een nieuwe wereld, een nieuw werkelijkheidsniveau. De ingang tot het inwendige van de boom ligt nog net in de kleurige zijde, ergens tussen reikhalzend verlangen en wankel vertrouwen, tussen huivering en sidderende overgave... Ruimte en tijd raken elkaar waar het bewustzijn bereid is zich totaal over te geven...

::  foto 54 (http://static.zoom.nl/5BC392AAE69992CF464F516830593C61.jpg)  ::  foto 55 (http://static.zoom.nl/415E47823488F2FDBE7520457E6E5523.jpg)

En daar hangt hij dan, de Gehangene, afgezonderd van de drukte in de tuin, in een ruimte bekleed met duizenden spiegeltjes en temidden van evenzovele lichtjes en stukjes spiegelbeeld. De gewijde wereld van de kristalheldere geest.

::  foto 56 (http://static.zoom.nl/4E578CD2EF44B6491927671F17AED69A.jpg)  ::  foto 57 (http://static.zoom.nl/DAA7CC68CFD16F9CBC95F4B687AE2E57.jpg)  ::  foto 58 (http://static.zoom.nl/E181C7F80004C7A1761D14C1E40DB842.jpg)  ::  foto 59 (http://static.zoom.nl/F2915C962D390C581595A81FFB9EB3E6.jpg)

Het voelt bijna oneerbiedig om het nu over het uiterlijk van de Gehangene te hebben, maar ik doe het toch even. Hij bestaat - net als de Dwaas - uit een frame van polyesterbuizen (als hangende figuur mocht hij natuurlijk niet te zwaar zijn :)) en is geheel gekleed in spiritueel diepblauw. Zijn hoofd en haren zijn helder geel, bijna lichtgevend, luminescerend. Zijn ogen zijn groen als kattenogen die in het duister kunnen zien en hij hangt aan zijn rechtervoet.

Als het zoeken naar vervulling in de buitenwereld niets heeft opgeleverd, kunnen we alleen nog naar binnen gaan. Ik stel me voor hoe de Gehangene de boom is binnengegaan, zijn voet voorzichtig in de lus heeft gestoken die op de grond lag en toen plotseling opgetild werd en ondersteboven kwam te hangen. Zwevend tussen hoop en vrees, merkte hij dat zich langzaam een rust over zijn hart spreidde. Hij vergat waarvoor hij gekomen was en raakte benieuwd naar de aard van zijn wezen. En op dat moment begon het licht te dagen. Het net van schaduwen en zorgen dat hij meende te zien, veranderde in een zee van lichtjes die hij herkende als ontelbare facetten van zijn Zelf, van zijn spirituele wezen. Door zijn omgekeerde houding was hij in staat zijn ware (witte) wortels te herkennen en de ruimte waarin hij hing leek zich te verruimen...

Zijn overgave heeft hem het licht in zichzelf doen zien, zijn hogere waarheid, de ruimere werkelijkheid, de natuurlijke orde der dingen, zijn hemelse oorsprong en de altijd aanwezige hemelse bescherming. Hij heeft vrede in zichzelf gevonden, de innerlijke vrede die vanzelf compassie meebrengt, want compassie hoort bij zijn wezen dat liefdevol en zacht en edelmoedig is. Nu hij zijn eigen kern gevonden heeft, is hij in contact met de Bron in zichzelf. Hij verblijft bij zijn eigen goddelijkheid en geniet in stilte van het gevoel van eenzijn met de Bron.

Of hoor ik hem zachtjes zingen?

I surrender all,
I surrender all.
All to thee, my blessed Savior,
I surrender all.

De Geliefden hebben een idyllische plek opgezocht en zitten aan een paadje achter het kasteel van de Keizer op een bankje te picknicken. Hun lichaamstaal spreekt boekdelen. Love is in the air...

::  foto 60 (http://static.zoom.nl/E28D860D3344A6451104DF4052C3F92C.jpg)  ::  foto 61 (http://static.zoom.nl/3D690C17E361EEE42DC53F7E3A660AD9.jpg)

Eigenlijk staan de Geliefden voor de vereniging van Animus en Anima, voor de liefdevolle aanvaarding van het mannelijke en het vrouwelijke binnen één persoon, maar vergeleken met de reusachtige Keizer en Keizerin in de tuin (de afzonderlijke uitbeelding van die twee aspecten), zijn ze verrassend klein... Ze hebben gewone menselijke afmetingen en daarom doen ze vooral aan een paar denken. Aan twéé personen dus. Ook het feit dat ze allebei een beker in hun hand hebben en dus aan tarotkaart Bekers 2 herinneren, draagt daartoe bij. De paradijselijke omgeving van de tuin en details zoals de slang achter het bankje, maken tenslotte duidelijk wie Niki hier heeft uitgebeeld: Adam en Eva.

::  foto 62 (http://static.zoom.nl/BE958A831254A4319FA3550E5DB6F958.jpg)  ::  foto 63 (http://static.zoom.nl/C15971EDB44749723DCEC69E6593780B.jpg)  ::  foto 64 (http://static.zoom.nl/B2532B7D4E074A0711F857E6804F52C0.jpg)

Wat eten en drinken zij? Hun levensechte formaat maakt dat ik me bijna opdringerig voel als ik naar ze toe loop. Ik wil hen niet storen bij hun bezigheden van zien, horen, voelen, proeven, lachen en fluisteren... maar het draait er natuurlijk toch op uit dat ik bij ze ga staan en nieuwsgierig kijk wat er op het menu staat. Gelukkig gaan ze geheel in elkaar op en blijven zij slechts oog voor elkaar houden. ;D Er is wijn en een gebraden kippetje en ook de beroemde appel ligt er, de 'verboden vrucht', keurig in twee helften verdeeld - van de ene helft is al een hap genomen en op de andere helft zit een klein doodshoofdje...

::  foto 65 (http://static.zoom.nl/92E10F51CF140BD8DCA83CD3668D10FC.jpg)

Het was Adam en Eva verboden van de appel te eten, want door het eten ervan zouden zij sterfelijk worden. Het proeven van de appel was geen daad van ongehoorzaamheid jegens hun Schepper, maar een proeve(n) van vrije wil, de eerste keuze gemaakt met de vrije wil. En natuurlijk werd die proeve met glans doorstaan. :) Het maakte in feite niet uit wát zij kozen, het ging om het feit dát zij een keuze maakten. Door hun keuze kwamen Adam en Eva terecht in de tijdelijke wereld van tegenstellingen, maar dat was toch al de bedoeling van het hele project 'stoffelijke werkelijkheid'.

Er was geen verbanning uit het paradijs (geen straf, geen val), het was de eigen keuze van alle betrokkenen. Pas achteraf, na het verlaten van de paradijselijke toestand, na het verlies van het intieme contact met het bewustzijn van hun Schepper, ontstond in mensen het heimwee en de drijfveer om zich weer met hun Schepper te verenigen. Dit verlangen naar eenheid en liefde, naar onbegrensd in elkaar overgaan, uitte zich ook in het verlangen naar een geliefde. Iedereen in de wereld verlangt vurig naar die vervulling in liefde. De menselijke liefde dient niet als vervanging van de liefde tot God, maar is een concreet aspect van het universele plan, een voedend en bevrijdend en krachtverlenend aspect.

::  foto 66 (http://static.zoom.nl/E2B413A87E4C3048EAF4B35B277F148C.jpg)  ::  foto 67 (http://static.zoom.nl/9A4D6A3DD0DF25DD8A58B8E56A6E89C8.jpg)  ::  foto 68 (http://static.zoom.nl/862DA5D40188A29AF7D43D386C92B781.jpg)


De slang in het paradijs wordt vaak gezien als symbool van verleiding, maar wat hij Adam en Eva vertelde, was dat zij helemaal niet sterfelijk zouden worden door het eten van de appel... en dat is natuurlijk gewoon waar. Op een of andere manier wist hij precies hoe het zat en daarom verheugt het me dat Niki een witte slang van hem gemaakt heeft, een symbool van wijsheid. 

De slang verhuisde mee naar de stoffelijke wereld en op stoffelijke niveau is hij wel een symbool van verleiding en van hartstocht. Op verstandelijk niveau is hij zelfs een symbool van twijfel. De twijfel die voortkomt uit het feit dat we een stoffelijk lichaam hebben: de twijfel of we werkelijk hier op aarde zijn als spirituele wezens die in een stoffelijke wereld moeten functioneren. Maar op spiritueel niveau blijft de slang een symbool van wijsheid, begrip, heelheid en verbondenheid met het Universum.

Niki was blijkbaar dol op slangen. Voor het parfum dat zij creëerde om de bouw van de tuin te bekostigen, heeft zij twee slangen als signatuur-motief gekozen. In de tuin hebben we al de slang in de vijver van de Hogepriesteres gezien, de slangen in de slangenboom en nu de slang in het paradijs, maar er zijn er nog veel meer... Achter de Keizerin is bijvoorbeeld een gebied met veel slangen, geen slangenkuil, maar een rustplek waar de slangen dienen als stoelen waar je op/in kunt gaan zitten. Alleen of met z'n tweeën... als Geliefden.

::  foto 69 (http://static.zoom.nl/B3AA4BA49565EB4A8390BA1F5C50B85D.jpg)  ::  foto 70 (http://static.zoom.nl/6BB1F19891FD650129DC106E5C6AB25E.jpg)

De Keizer bestaat uit een verzameling onderling verbonden bouwsels en gebouwen: een kasteel, een toren en een ommuurde binnenplaats of hoftuin. Van buiten maakt het complex een zeer gesloten indruk. Twee zwart-wit geblokte poorten in de uitgestrekte façade van de tuinmuur vormen de enige mogelijkheid om toegang tot de Keizer te krijgen. Hoewel qua oppervlak ongeveer even groot als de Keizerin, is de Keizer minder opvallend aanwezig in de tuin dan zijn buurvrouw de Keizerin - al is de grote rode raket natuurlijk wel een blikvanger.  

::  foto 71 (http://static.zoom.nl/C1D20D60FB4FAE50846EFC15F54EB160.jpg)

De foto toont de gebouwen van de Keizer zoals ze gelegen zijn tussen de Toren (16) (links) en Gerechtigheid (rechts). De foto is gemaakt vanaf het dakterras van de Keizerin waarvan op de voorgrond nog de blauwe rand te zien is.

Over de hele lengte van de tuinmuur loopt een galerij of gang die ondersteund wordt door de tuinmuur en door een groot aantal zuilen of steunpilaren in de hoftuin. De galerij ligt op het niveau van het kasteel en de kasteeltoren. De hoftuin is een lager gelegen deel van de Keizer, een dieper niveau dat onder het wakend oog van het kasteel ligt.

::  foto 72 (http://static.zoom.nl/B1EDBF43C7F7B5493F00968F39FFFCF4.jpg) ::  foto 73 (http://static.zoom.nl/9167538D6B7C4C3DEB4103F57E8B9062.jpg)  ::  foto 74 (http://static.zoom.nl/B255F84EBB80434B8D919AF50FFC108A.jpg)

Kasteel en tuinmuur zijn volledig bemozaïekt, het kasteel vooral in de kleuren rood en geel (van macht en controle), de tuinmuur bevat meer blauw en groen... Elk tegeltje, elk voorwerpje is met de hand gevormd, beschilderd en gebakken in een oven in de tuin... hhhhh...

::  foto 75 (http://static.zoom.nl/40AAB97F1D948E151717F073C05D0CA4.jpg)  ::  foto 76 (http://static.zoom.nl/425D39CC74AB9A60302BF994BD8DAD42.jpg)  ::  foto 77 (http://static.zoom.nl/2FEBC04BCF371DDCC0FD50CABB677C7B.jpg)

Ik laat de hoftuin even rusten (het stuk daarover moet ik nog schrijven) en ga nu eerst naar het kasteel en het circuit bovenop de tuinmuur, de hoofd-zaken van de Keizer. De  zwart-wit geblokte trap is een voorbode van wat ik boven aan zal treffen...

::  foto 78 (http://static.zoom.nl/B018C27BBEF976979E18840C7F470CD1.jpg)  ::  foto 79 (http://static.zoom.nl/5D9D18B351A46AA6DC8E97BE4CC98609.jpg)  ::  foto 80 (http://static.zoom.nl/264692AD6274AF992E4D72770DE0DE92.jpg)  ::  foto 81 (http://static.zoom.nl/7A9287FE0CA8DED11B8A39C917E44D0D.jpg)

Boven kom ik in een zwart-witte spiegelwereld. De hele galerij heeft een zwart-wit geblokte vloer (de rechtlijnigheid van de rationele geest van de Keizer) met aan weerszijden een spiegelende ballustrade met een golvende bovenkant die beweging suggereert, een soort stroming... Het uitzicht vanaf de galerij is mooi, zowel naar buiten (de tarottuin) als naar binnen (de hoftuin), maar wat is dit voor een vreemde gang waar ik loop? ::)

::  foto 82 (http://static.zoom.nl/366EA73F41EC87513612CE5CE6BD4AB8.jpg)  ::  foto 83 (http://static.zoom.nl/DC4F96379115E7ABFC7742F2DB1246D8.jpg)  ::  foto 84 (http://static.zoom.nl/2D21133DFD415D26F83BF8E5B9FE72AA.jpg)  ::  foto 85 (http://static.zoom.nl/E56C156F139E6ADEC879358FE976F54B.jpg)

Het antwoord valt me in op het moment dat ik de vraag stel: het is de gedachtengang van de Keizer. De hele galerij is een stroom van gedachten, niet oeverloos, maar in vaste banen geleid, meer een aaneenschakeling dan een vloeiende stroom... Deze gedachtenstroom is onderhevig aan voortdurende bespiegeling die accenten verlegt en nieuwe gezichtspunten ontsluit, maar die ook een verbrokkelend effect heeft, waardoor het grote geheel uit het oog verloren dreigt te raken... Ik loop over de gedachten van de Keizer... door zijn geest. :o Ik laat me even meevoeren en ervaar een massieve gedrevenheid en ook bevangenheid en een behoefte aan zekerheid en continuïteit. Er is een kilte voelbaar, een krakende starheid, een relativerende vlakheid ook. Snel vervrouw ik me en vervolg het gedachtenparcours op mijn eigen manier. :P

Linksom of rechtsom, de gedachtengang leidt naar het kasteel. Onderweg kom ik de pauw van de Hogepriesteres tegen. Juno's vogel. Hij is hier op de ballustrade neergestreken om de intuïtie te introduceren. Ik wens hem veel succes... :)

::  foto 86 (http://static.zoom.nl/8EEF153DFB345F49441608B9979ABE74.jpg)

Iets verderop, gewoon op de vloer van de galerij, staat de vuur-rode raket klaar om de Keizer mee te nemen van het intellectuele niveau van de galerij naar grotere spirituele hoogten. De Keizer heeft de kracht en de middelen om die hoogten te bereiken, maar hij kan het niet alleen... Voorlopig stromen zijn gedachten nog onverstoorbaar onder de raket door. De nabijheid van de Keizerin verandert daar niets aan.

::  foto 87 (http://static.zoom.nl/D09F0DB7CEB1496398AA223C7C033999.jpg)  ::  foto 88 (http://static.zoom.nl/D10706DF5A4C56C93EB093F23744DB3C.jpg)  ::  foto 89 (http://static.zoom.nl/4A868F9A050B8CB6605F9C16D8DD7BA9.jpg)  ::  foto 90 (http://static.zoom.nl/17AC585E949B3B7AA58621DC207F0A46.jpg)  ::  foto 91 (http://static.zoom.nl/1678BA496AE338EE9A8B84D195A3D6D5.jpg)

In het inwendige van de raket is een gouden schittering te zien, de schittering van het kosmische vuur, de voortstuwende kracht van het bestaan. Er is voldoende mannelijke energie (vuur) om de raket te lanceren, maar om de koers te bepalen en het doel van de missie te bereiken is ook vrouwelijke energie nodig, de intuïtie van de pauw...  het vertrouwen van de Keizerin...

::  foto 92 (http://static.zoom.nl/C3B93B44C7FE7471FBA97B989EEDCC26.jpg)

Natuurlijk, ruimtevaart en technologie vallen ook onder de Keizer, behoren tot de uiterlijke prestaties van de Keizer, maar die prestaties worden uitgebeeld in de hoftuin. Hier, op het niveau van de gedachten, bevinden zich slechts krachten die op de geest inwerken.

Het kasteel van de Keizer is een vesting, een toevluchtsoord dat onderdak en bescherming biedt, maar ook een symbool van macht en heerschappij in de uiterlijke wereld. De kasteeltoren is een symbool van macht en gezag en mannelijkheid.

::  foto 93 (http://static.zoom.nl/065EBCF92E4A2502DDDEE3182CF82D2C.jpg)  ::  foto 94 (http://static.zoom.nl/58F48DB58F71B2006EB7342414051E0B.jpg)

In het kasteel is een hoofd te herkennen met ogen en mond en met een kroon op het hoofd. Het keizershoofd is een symbool voor de rationele geest, de kroon een embleem van de soevereiniteit van het denken. Hoewel de Keizer in de tarottuin niet als persoon is uitgebeeld, hebben de keizerlijke bouwwerken toch iets organisch of lichamelijks... het hoofdvormige kasteel, de hartvormige hoftuin, de fallische toren... Niets aan de Keizer heeft de hoekigheid die bij het getal 4 past, behalve die gedachtenstroom... De gedachtenstroom gaat dwars door het kasteel en de kasteeltoren.

::  foto 95 (http://static.zoom.nl/35FE95FC23E079A6B01A7BF2C6850487.jpg)

Zoals de intuïtie uit het hoofd van de Hogepriesteres stroomde, zo stromen de gedachten uit het hoofd van de Keizer... maar er ook weer ín... het is een gedachtenkringloop... een lied zonder einde... totdat zijn hart zich openstelt... Terwijl het beperkte verstand zich in zijn angst star en heerszuchtig gedraagt, is het hart geschapen om vertrouwen te hebben.

De uiterlijke wereld waarin de Keizer heerst, bestaat binnen een spirituele wereld die alleen kan worden gevonden als het mannelijke zich met het vrouwelijke verenigt. Die vereniging wordt gesymboliseerd door de de twee gouden ringen die de toren bekronen. Daarboven bevindt zich de gouden bol van de zon, het resultaat van de vereniging: het licht.

Binnen in het kasteel is het nog donker, maar met enerzijds een mooi uitzicht op de Keizerin...
::  foto 96 (http://static.zoom.nl/996D8354448D0462826E72C63ACCEF46.jpg)
 
en anderzijds De Geliefden op een steenworp afstand...
::  foto 97 (http://static.zoom.nl/B32CF036A4C690412BE0AFD0B9915231.jpg)  ::  foto 98 (http://static.zoom.nl/F4ECC141AFC649DCD6DC54BE0BC3E922.jpg)

zal er toch wel een lichtje gaan branden in het hoofd van de Keizer?

Overigens loopt de gedachtengang van de Keizer rakeling langs de Toren (16). De ingang van de Toren ligt op het niveau van de galerij. In feite is de weg via de Keizer de enige manier om in de tarottuin de toegangsdeur van de Toren te bereiken.

::  foto 99 (http://static.zoom.nl/BF481E3E4DD7BB2568E5C738A0A880A0.jpg)  ::  foto 100 (http://static.zoom.nl/1D77F1E4E0435E8A20451A93A975C938.jpg)

Over de hoftuin van de Keizer schrijf ik een andere keer.  

De Toren is het hoogste bouwwerk in de tuin en tevens de grootste illusie. Een holle vorm, spiegeltje voor spiegeltje opgebouwd uit denkbeelden en uitgegroeid tot een torenhoge constructie met een aura van vergane glorie. Hij ziet er prachtig verweerd uit, met hier en daar rode accenten, tekenen van pijn en van leven, maar over het geheel is hij van een adembenemende schoonheid. En dat is meteen ook de valkuil van de Toren. Hij is zo mooi, zo hoog en zo schitterend, zo deerniswekkend ook, dat de roest die zich aan één kant van de Toren een weg naar beneden lijkt te vreten, bijna vanzelf de neiging opwekt om tot restauratie over te willen gaan, het gehavende imago op te poetsen... Maar ik wil de vorm niet voor de inhoud houden, de vorm is slechts een middel voor de inhoud, een omlijsting. En wie hangt er nou een lege lijst aan de muur en gaat er in diepe bewondering voor staan kijken alsof er een meesterwerk te zien valt? De roeststroom herinnert me aan de inhoud van de Toren en lost dit dilemma (wel of niet oppoetsen) voor me op. Hoe meer roest, hoe schrijnender, maar ook hoe waarachtiger...

::  foto 101 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/tr03.jpg)  ::  foto 102 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/tr04.jpg)  ::  foto 103 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/tr05.jpg)

De spiegelende muren weerkaatsen (weerhouden) het licht en werken als een isolerende laag voor het interieur van de Toren. Door de als in een droom vervormde raampjes kan wel íets licht binnenvallen, maar het is de vraag in welke vorm dit licht waargenomen wordt. Alle raampjes hebben een andere vorm, zodat een zeer selectieve waarneming mogelijk is... Eén raampje staat op een kier waardoor wat frisse lucht de Toren kan binnenstromen, misschien als van een vleugje twijfel of het wel zinnig is om aan vastgeroeste overtuigingen vast te houden of als een zweempje besef, enig vermoeden - wisselend, weifelend en toch vaag merkbaar - dat het gerechtvaardigd is om hoopvol te zijn op gronden die zich niet in deze Toren bevinden...

::  foto 104 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/tr01.jpg)  ::  foto 105 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/tr02.jpg)

"Hij die ik omsluit met mijn naam, weent in deze gevangenis. Ik ben steeds bezig de muur te bouwen rondom; en al naar de muur ten hemel rijst, dag aan dag, verlies ik in haar diepe schaduw mijn waarachtig wezen uit het oog. Ik ben trots op die grote muur en ik bepleister haar met stof en zand, opdat niet het kleinste gat zou blijven in die naam; en voor al mijn moeite verlies ik mijn waarachtig wezen uit het oog."
- Rabindranath Tagore

::  foto 106 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/tr08.jpg)

Een metalen sculptuur bovenop de Toren neemt de plaats in van de bliksem op de tarotkaart. Het merkwaardige toestel is de bron van de roestvorming en lijkt op een soort fiets met drie wielen en vanuit een ander gezichtspunt op een reusachtige sprinkhaan. Het vertoont ook gelijkenis met het Rad van Fortuin en staat inderdaad voor een onverwachte gebeurtenis die de Toren heeft getroffen. Dat kán een blikseminslag zijn, maar ook een aardbeving of een vliegtuigje dat de Toren heeft geramd... Door de klap of de schok of de aanvaring is het bovenste deel van de Toren losgeschoten en hangt op half zeven. Hierdoor kan er voor het eerst licht van bóven in de Toren vallen en kan er een openheid van denken ontstaan, de openheid waarin een oordeel over de ontstane situatie achterwege blijft... Oordelen sluiten de geest, openheid laat licht toe en bevrijding. 

foto 107 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/tr06.jpg)  ::  foto 108 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/tr07.jpg)

De bewoner van de Toren (de uiterlijke persoonlijkheid) is zich in eerste instantie te pletter geschrokken van de gebeurtenis die de Toren deed schudden. Hij verwachtte op de bodem terecht te komen, maar met het beetje openheid dat er al was en de grotere openheid die door de schok is ontstaan, zal hij in plaats van op de bodem via een valluik in een stralende nieuwe wereld terechtkomen, de wereld van zijn waarachtig wezen. Niets zal nog zijn zoals het vroeger was. Alles wat voorheen saai en levenloos was, zal sprankelen. En hier zal hij in vrede zijn, want nu pas ziet hij daar reden toe...
(maar daarmee ben ik eigenlijk al vooruitgelopen op de Ster).

hoi,

Ben op de site gaan zien en er is 1 foto ontzettend opgevallen. was er direct weg van. ze staat onder walk 14 een schorpioe of zo met een halve maan en vrouwengezicht in zonsondergang. prachtig gewoon...

Citaat van: Zwarte Palo op november 09, 2008, 11:22:33 AMBen op de site gaan zien en er is 1 foto ontzettend opgevallen. was er direct weg van. ze staat onder walk 14 een schorpioe of zo met een halve maan en vrouwengezicht in zonsondergang. prachtig gewoon...

Het is de Maan, rustend op een kreeft en met op de achtergrond de echte maan aan de hemel. Bij daglicht is de Maan trouwens ook heel mooi. :)

Liefs,
Ricca

Gerechtigheid is een indrukwekkende vrouwelijke figuur. Zij is gekleed in het strenge zwart en wit van het onderscheidingsvermogen, maar tegelijkertijd geven haar ronde, moederlijke vormen aan dat het bij haar gaat om de kracht van begrip en compassie. Haar borsten vormen de schalen van de weegschaal die daardoor symbolen van overvloed worden. De schalen hellen voorover: Moeder Gerechtigheid laat begrip en compassie overvloedig stromen.

::   foto 109 (http://static.zoom.nl/5B5371F5E7D67B280C6DA1A394D5A632.jpg)  ::  foto 110 (http://static.zoom.nl/520E0D030E76D2E4F62EBF9FFF605718.jpg[)  ::  foto 111 (http://static.zoom.nl/010FC85CAF05D58955FFBE4E08355D72.jpg)

Haar achterzijde mag er trouwens ook zijn... Deze dame is niet uit haar evenwicht te brengen.

::  foto 112 (http://static.zoom.nl/9925EB6EC310C18C2954D3B88F2A23EA.jpg)

Het gezicht van Gerechtigheid heeft geen ogen... Om tot een rechtvaardig oordeel te komen kijkt zij niet met aardse ogen, maar met haar hele wezen. Zij omarmt de schalen met barmhartigheid en onvoorwaardelijke liefde. Ware rechtvaardigheid is oordelen met je hogere zelf. Behalve in het oordeel van het hogere zelf is rechtvaardigheid op aarde niet mogelijk, want niemand is in staat om alleen maar rechtvaardig te oordelen en alle onrechtvaardigheid naast zich neer te leggen...

Diep verscholen in de rokken van Moeder Gerechtigheid bevindt zich een ruimte, voorzien van dikke tralies en een stevig hangslot, waarin de onrechtvaardigheid opgesloten zit. Deze wordt uitgebeeld door een roestige metalen sculptuur/machine die aangedreven lijkt te worden door dierlijke schedels - op het eerste gezicht niet zo'n gelukkige keuze, want onrechtvaardigheid is toch echt iets typisch menselijks, maar daarover later meer. Het ijzingwekkende geknars, gepiep en geratel van de machine is in de wijde omtrek te horen. Als de echo van een alarmerend gevoel... niet mis te verstaan... of toch...

::  foto 113 (http://static.zoom.nl/61BB1B733EC7AD7B1A456A7F4B873DF4.jpg)  ::  foto 114 (http://static.zoom.nl/A34BEA1B7CDF9F3D557919E7F666162E.jpg)  ::  foto 115 (http://static.zoom.nl/32356F1C4576D41DF9808CCD3CD907A9.jpg)

Als mensen hebben wij een grote vrijheid bij het oordeel over onszelf en onze eigen daden. Maatstaf hierbij is niet ons geweten, maar het natuurlijke schuldgevoel dat vanzelf in ons wordt opgeroepen door het gebruik van geweld, fysiek of mentaal, tegen onszelf of tegen anderen, tegen het leven of tegen de natuur. Het natuurlijke schuldgevoel is een instrument dat ons gegeven is om bewust onderscheid te kunnen maken. Het laat ons voelen en weten wanneer we iets verkeerd gedaan hebben. Het is ook bedoeld als voorzorgsmaatregel om verder geweld in de toekomst te voorkomen, want het alarmerende knarsen, piepen en ratelen zal dan al bij voorbaat hoorbaar zijn... Het natuurlijke schuldgevoel is een uitvloeisel van het innerlijke weten, niet het gelóóf dat iets verkeerd is, maar het wéten - met de innerlijke wijsheid van de Hogepriesteres en het barmhartige onderscheidingsvermogen van Gerechtigheid.

Ongelukkigerwijze voelt kunstmatige schuld hetzelfde... Kunstmatige schuldgevoelens worden opgeroepen door het geweten. Het geweten hoort bij het ego en is een soort vergaarbak van tweedehands overtuigingen, ons in onze jeugd voorgehouden door ouders, leraren, geestelijken enz., elk met hun eigen opvattingen over wat goed of slecht is voor ons en voor de wereld. Wij worden niet met een geweten geboren. Als kind nemen we de opvattingen en overtuigingen van onze omgeving aan. Dat is noodzakelijk, het geeft een soort bescherming totdat we in staat zijn zelf te oordelen en keuzes te maken. Het geweten is echter geen betrouwbare raadgever en er zijn veel kunstmatige en onterechte schuldgevoelens in de wereld. De machine onderin Gerechtigheid echoot ook de onterechte schuldgevoelens... en ook die worden gewogen door Gerechtigheid...

Als mensen de natuurlijke schuld niet onder ogen zien, haar alarmerende werking negeren en geweld gebruiken, moeten ze bij gebrek aan beter terugvallen op de oude instincten (de dierlijke schedels) die niet zijn uitgerust om met een bewust onderscheid makende geest samen te werken. Voor deze instincten staat het maken van bewuste afwegingen gelijk aan een onbeschaamde ontkenning van impulsen. Als mensen beschikken wij echter niet over het harmonieuze en rechtvaardige dierinstinct. Ontkennen van de natuurlijke schuld brengt ons in een positie waarin noch het ware instinct, noch de hogere geest kan regeren. Een verwrongen versie van het instinct (de ingeklemde dierlijke schedel) samen met het oneigenlijk gebruik van de raderen van de geest, is de mix die voor onrechtvaardigheid zorgt (en bijvoorbeeld al heel wat oorlogen heeft veroorzaakt).

foto 116 (http://static.zoom.nl/4A05C868B116AAF7AFB2E5B27DD1632F.jpg)  ::  foto 117 (http://static.zoom.nl/508F11675984233402DAB0E97D99EE03.jpg)

Een aperte leugen kan wel of geen geweldpleging zijn, een diefstal kan wel of geen geweldpleging zijn, het kappen van een bos evenzo. Door geweldpleging valt onze natuurlijke harmonie terug op het niveau van het cel***aire bewustzijn en wordt niet meer bewust gevoeld. Harmonie is de dienares van de natuurlijke schuld. 

Rechtvaardigheid is een oordeel dat generlei veroordeling kent, een oordeel volledig gebaseerd op liefde en begrip. In de armen van Moeder Gerechtigheid heeft schuld geen betekenis en wordt elke veroordeling betekenisloos en onverdedigbaar. Daarom staat Gerechtigheid in diepste zin voor vergeving. Het vermogen om te vergeven is het goddelijke in de mens, in ieder mens. Vergeven is een goddelijke activiteit, het is het aardse equivalent van de Universele gerechtigheid, de hemelse rechtvaardigheid. Tegelijkertijd is het ook iets typisch menselijks, want alleen mensen zijn in staat om de onrechtvaardigheden waar te nemen die vergeving behoeven... Bij tarotkaart Gerechtigheid schreef ik ook al: God vergeeft nooit... omdat hij ons om te beginnen nooit iets kwalijk neemt... en dan is vergeving overbodig.

Alle gedachten waarmee je jezelf of anderen veroordeelt of iets kwalijk neemt, komen voort uit onrechtvaardigheid. Als je jezelf verfoeit om iets dat je gisteren of tien jaar geleden deed, vind je jezelf misschien slecht. Het is hoogstwaarschijnlijk kunstmatige schuld. Maar zelfs al was er geweldpleging, dan nog kent natuurlijke schuld geen straf. In het Universum bestaat geen straf of vergelding. Wél in het aardse strafrecht... en dat brengt me terug bij de Keizer.

In de hoftuin van de Keizer staat een zuil met lagen van witte en zwarte bollen. Het zijn de kleuren van de galerij van de Keizer, maar ook de kleuren van Gerechtigheid, echter zonder de fijne zilveren details van Gerechtigheid.

::  foto 119 (http://static.zoom.nl/18ADC233E249D8B1F638659500B9733F.jpg)  ::  foto 120 (http://static.zoom.nl/7E6A9985BA48E3DE768BC3C11485C553.jpg)  ::  foto 121 (http://static.zoom.nl/E6626CFB4695E7EDD6DCE5E5AF0A8F33.jpg)

De zuil staat voor de aardse gerechtigheid, voor het keizerlijke systeem van aardse wetten en regels, rechtspraak, ordehandhaving en eventueel straf of boete. Toch is de zuil volledig bedekt met ronde vormen, bollen van keramiek... als honderden mini-borsten of schalen van de weegschaal van vrouwe Justitia die de aardse wetten hanteert. Gerechtigheid hanteert de Universele wetten van de hemelse gerechtigheid.

In het aardse strafrecht gaat men uit van het principe dat iedereen onschuldig is, tenzij anders wordt bewezen. Het is gebaseerd op onschuld (de onderste laag bollen is wit). Dit is een overeenkomst met Gerechtigheid en een heel mooi principe - heel wat mooier dan de geloofsovertuiging dat mensen als zondaars geboren worden en dus al schuldig zijn vóórdat ze iets gedaan hebben. En ook heel wat mooier dan een geloof in karma waarbij karma als een soort schuld of straf gezien wordt. Maar toch: waarom heeft de Keizer wetten en regels en straffen in het leven geroepen? Dit berust op de overtuiging dat het in de wereld een chaos zou worden zonder regels en sancties en dat berust op zijn beurt op een overtuiging die uitgaat van het slechte in (sommige en dus alle) mensen...

Gerechtigheid weet wel beter. :) De betreffende zuil van de keizer staat in het zicht van Gerechtigheid (op foto 122 is links achter de zuil een stukje van de rug van Gerechtigheid te zien). De zuil lijkt een steuntje in de rug van Gerechtigheid, maar in feite is het andersom: Gerechtigheid kan zo een wakend oogje op de Keizer houden. En dat is niet geheel overbodig.

::  foto 122 (http://static.zoom.nl/8E3F20221C883C717F9D8A9086F37D3C.jpg)

Het Orakel, een rijzige gestalte in een diepblauw gewaad waarover gouden slangen kronkelen, is de kaartlezeres en in zekere zin een gids in de tarottuin. Voor Niki was zij de vrouwelijke versie van de  Kluizenaar. Net als de zilveren Kluizenaar dwaalt zij in een meditatieve toestand door de tuin. Haar gouden gezicht heeft een trance-achtige uitdrukking, de ogen groot en naar binnen gekeerd - in opperste concentratie en toewijding.

::  foto 123 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/or02.jpg)  ::  foto 124 (http://static.zoom.nl/107E8A0E73AFDE30A9F8C533985C40BC.jpg) 

Het blauw van de jurk is de kleur van het onbewuste, van ego-vreemde diepten en intuïtief besef. Zo passief als het blauw is, zo actief is het goud met rood van de slangen en zo beweeglijk zijn de slangen zelf. De slangen om-armen het blauw (de slangenvrouw heeft slangen als armen) en geven er, met de 'hand' op het hart, uitdrukking aan (de slang boven het hoofd van de vrouw spreekt). De slangen staan voor expressie.

::  foto 125 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/or01.jpg)

De armen spreken óók, maar op een andere manier... Met haar gouden gezicht en gouden slangen lijkt de slangenvrouw geïnspireerd op de Pythia, het orakel van Delphi dat namens Apollo sprak (Apollo = zon = goud), maar ik zie in haar ook de kunstenares die met haar armen en handen de beelden in de tuin gemaakt heeft. Niki zelf dus. Het Orakel is zowaar slank, een unicum in de tuin, en Niki was ook haar hele leven slank... De slangenarmen zijn de slangen van in passie (rood) gedrenkte creativiteit (goud) die uit-monden in kunstzinnige expressie.

::  foto 126 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/or03.jpg)  ::  foto 127 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/or04.jpg)

Diepblauw is ook de kleur van het gebied waar alle kunstwerken uit voortkomen en de slangen zijn de vurige hoeders van dit gebied. Beeldende kunsten, klank en kleur, de drie grote uiterlijke expressies van het goddelijke, zijn in werkelijkheid één. Kleur is de ziel van de muziek, haar vitale bestanddeel. Kunst ís muziek en kleur, muziek is kunst en kleur, en kleur is alle drie tegelijk. Een drie-eenheid van schoonheid. In een mooie toon weerklinkt de stem van het Allerhoogste, in kleuren bereiken ons goddelijke gedachten...

In de rug van het Orakel is een met rode spiegels beklede nis uitgespaard waar je in kunt gaan staan om je even in de kunstenares te verplaatsen, of in haar kunstwerken... om te luisteren naar de kleuren en klanken van de tuin en om de klank en de schoonheid van je eigen ziel te horen en te voelen.

::  foto 128 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/or05.jpg)

Slangen worden vaak als listig beschouwd, maar is listen niet ook een ander woord voor luisteren? En luister niet een ander woord voor schoonheid? Be still and listen...

... is eigenlijk Jean's Hiërofant, want hij is ontworpen door Niki's echtgenoot Jean Tinguely (die ook de metalen installaties in de tuin heeft gemaakt: het Rad van Fortuin, de bliksem op de Toren, de onrechtvaardigheids-machine in Gerechtigheid en de roestige aarde bij de Wereld). Net als de Magiër en de Hogepriesteres bestaat de Hiërofant geheel uit een reusachtig hoofd, dat van enige afstand en met een scherpe blik uitkijkt over de centrale vijver van het leven.

::  foto 129 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/hf01.jpg)  ::  foto 130 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/hf02.jpg)

Zijn hoofd is geheel open en heeft de vorm van een soort tempel waarin zijn ogen, neus en mond lijken te zweven. Het element lucht (het denken) heeft vrij spel in zijn doorluchtige hoofd. Of bijna vrij spel, want de drie gekromde, spiegelende zuilen die het hoofd vormen, herinneren er ook aan dat de kromming van de aarde de menselijke gedachten in haar baan trekt. Hoewel de Hiërofant zich als geestelijke autoriteit met hogere zaken bezig houdt, kan het denken alléén nooit de helderheid en de bewustheid brengen die nodig zijn om de kromming van de aarde te overstijgen. Het verstand kan maar een zekere hoogte bereiken, daarna moet de intuïtie het overnemen.

::  foto 131 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/hf03.jpg)  ::  foto 132 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/hf04.jpg)  ::  foto 133 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/hf05.jpg)


Met twee onderling verschillende ogen neemt de Hiërofant een wereld van tegenstellingen waar en het derde oog, een gouden oog, suggereert een hogere visie, waarin de dualiteiten samenkomen en opgelost worden... Ieder mens heeft een derde oog, dus het mag er van mij gerust zitten, maar een volledig geopend voorhoofdchakra is nou niet een typisch kenmerk van de Hiërofant, die immers vooral de uiterlijke kennis vertegenwoordigt, de met de uiterlijke zintuigen verkregen kennis uit buitenwereld, boeken, overleveringen e.d. Ik zie het gouden oog bij de Hiërofant daarom vooral als het geloof dat de dualiteit op aarde een hoger doel dient. Of gewoon het geloof in de zin van het leven.

::  foto 134 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/hf07.jpg)

Toch is uiterlijke kennis niet zonder betekenis... zolang je haar maar als een opstapje naar iets anders beschouwt. De geest kan zich uitstrekken in een oneindig innerlijk universum (Hogepriesteres) alsook in een schier oneindig uiterlijk universum (Hiërofant). Op deze manier kunnen wij zelf een referentiekader bepalen. Als we ons bijvoorbeeld verdiepen in de natuurwetenschappen (wetenschap hoort bij de Hiërofant, ook al neemt de Keizer er in zijn hoftuin de credits voor in ontvangst) en kijken naar het fysieke heelal of naar submicroscopische werelden binnen werelden binnen werelden, dan strekt het bewustzijn zich toch uit voorbij het direct waarneembare. Maar wetenschappers komen uiteindelijk altijd op het punt waarop slechts de intuïtie hen verder kan helpen.

Dat weerhoudt de Hiërofant er niet van om te spreken... te preken... zijn geloof te verkondigen. En we kunnen aan zijn lippen hangen - of niet...


De macht van de Hiërofant bestaat bij de gratie van zijn volgelingen die op het dakje van de tempel het symbool van zijn gezag overeind houden. Het knielende paar symboliseert de golven van gebed en smeking, van vreugde en verdriet, die de aarde verlaten. Er is een voortdurende stroom van verlangen van de aarde af. En een voortdurende stroom van genezing naar de aarde toe, een constante verbinding die ik me voorstel als golven van licht. En hoewel de Hiërofant zichzelf hierbij als bemiddelaar beschouwt (of soms zelfs als degene die de genezing bewerkstelligt) en ook zijn volgelingen hem als zodanig beschouwen, gebeurt het in feite buiten hem om... Patiënten kunnen genezen ondanks de bemoeienis van doktoren. Mensen kunnen vreugde vinden, of verlichting of wat ze maar zoeken, ondanks de bemoeienis van geestelijke leiders. De volgelingen bovenop het hoofd van de Hiërofant hebben door hun eigen simpele, diepe vertrouwen de kromming van de aarde overstegen... en in feite de Hiërofant overstegen. Wat hem ook wel een beetje een sneue figuur maakt. Een goede Hiërofant wekt vertrouwen en bevordert daarmee de zelfgenezende krachten van zijn volgelingen. Maar de ijsbeer (innerlijk weten) zal niet zo snel in zijn winderige tempel komen om er zijn winterslaap te houden. Een relatie met de Hogepriesteres zou wat dat betreft voor de Hiërofant wonderen doen. 

::  foto 135 (http://static.zoom.nl/36210BBAD0A2184B50B6F61573A7CECF.jpg)  ::  foto 136 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/hf06.jpg)

Rest nog de vraag waarom de neus van de Hiërofant groen is. ::)

Op een open plek aan de rand van de tuin, in feite heel dicht bij de ingang van de tuin, maar slechts via een omweg door de tuin te bereiken, rijdt de Dood te paard over een schitterend plateau, dat als een verrukkelijk koele en zuivere waterval op wonderlijke wijze zomaar oprijst uit de hete aarde.

::  foto 136 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd06.jpg)

Niki's Dood is onmiskenbaar vrouwelijk... la Mort... en bijna niet te vergelijken met de al dan niet in zwart gehulde skeletten op menige tarotkaart. Deze Dood heeft vlees op de botten. Met haar zachte vormen wekt ze beslist meer vertrouwen dan een rammelend geraamte. Ze heeft een doodshoofd en een zeis, dat wel, maar ook een warme uitstraling. Haar gouden kleur symboliseert onsterfelijkheid en is een aanwijzing voor waar zij vandaan komt. Het wijnrood in haar kleding is een teken van levenskracht. Ze zit stevig in het zadel en rijdt over het plateau... is met een oversteek bezig... een overgang.

::  foto 137 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd01.jpg)  ::  foto 138 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd02.jpg)  ::  foto 139 (http://static.zoom.nl/0E8C04FF4CD5D0FB4CB00AB5F193858A.jpg)  ::  foto 140 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd04.jpg)  ::  foto 141 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd05.jpg)

Het paard gaat bijna geheel schuil onder een blauw dek met zilveren sterren, zon en manen, energieën van het hogere zelf. Aan zijn benen is te zien dat het een zwart paard is. Zwart is de kleur van de dood, maar zwart houdt ook de verwachting in van de geboorte van iets nieuws. Het komt dichter bij de waarheid om de Dood een begin te noemen dan een einde.

::  foto 142 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd03.jpg)  ::  foto 143 (http://static.zoom.nl/4F5DEEB031E05ECA052037DA53AA847C.jpg)

Aan de voeten van het paard steekt een wirwar van ledematen uit het fonkelend groene maaiveld. Het spoor van handen,  benen en andere resten, waaronder een hoofd met een kroon, symboliseert de talrijke aspecten van het zelf die losgelaten mogen worden omdat ze hun doel gediend hebben en verdere groei in de weg zouden staan. Dat wil niet zeggen dat ze op zich verkeerd zijn... Als je een menselijk wezen zou ontleden in al zijn onderdelen, zou het niet nodig zijn je voor welk deel dan ook te verontschuldigen. De prachtige kleuren zeggen genoeg.

::  foto 144 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd09.jpg)  ::  foto 145 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd08.jpg)

De Dood is dienstbaar aan het verlangen van het hogere zelf of van de ziel en dat is het verlangen om lief te hebben. Omdat liefde de sterktste kracht in het heelal is, is zij ook het meest beangstigend, vooral voor het ego, de mini-vuurvogel die zich een machtige zon waant. Ook al is liefde al wat we verlangen, het ego durft bijna niet naar haar uit te zien en wendt zijn hoofd af van zijn ene vleugel die al begint te vervormen en verandert in een slang. De transformatie is al begonnen...

::  foto 146 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd10.jpg)

Als de Dood in actie komt, dwingt zij ons iets op te geven wat voor het ego heel dierbaar was, iets waarmee het ego een schijnbevrediging trachtte te creëren van het diep in de ziel sluimerende verlangen naar eenheid, verbondenheid en liefde. Dat kan een houding zijn, een behoefte aan erkenning, bewondering, macht, aandacht of bevestiging, maar bijvoorbeeld ook een schuldgevoel (de rode muis) of een slachtoffergevoel (het koetje met de poten in de lucht).

::  foto 147 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd07.jpg)


Opvallend is de aanwezigheid van een baby op de groene grasmat van de Dood, een heel kleine, pasgeboren baby. De verandering die door de Dood teweeggebracht wordt is een wezenlijke verandering. Tijdens de crisis van de dood wordt een nieuw zelf geboren, een baby-zelf, een nieuw deel van het zelf dat meer toegewijd is aan het leven waarnaar het hogere zelf verlangt. Dit baby-zelf moet nog groeien... het groen dat de ondergrond van de Dood vormt is de kleur van groei.

Aan de rand van het groen kruipt een felrood veelpotig dier in de richting van de baby. Met zijn zwarte stippen lijkt hij nog het meest op een reusachtig lieveheersbeestje. In het engels is een lieveheersbeestje een ladybug en in de tuin hoort hij de golden lady op het paard...

::  foto 148 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dd11.jpg)

CiteerThe ladybug is one of the few beetles that are well liked by humans. Unlike other beetles, the ladybug stirs a feeling of joy within us. Its small size denotes a delicate and loving nature. It emanates the energy of harmlessness and can show us how to stop harming ourselves.

The tiny little beetle packs a powerful message. Because the life cycle of the adult ladybug is short it teaches us how to release our worry and enjoy our life to the fullest. When it appears in our life it is telling us to "let go and let God."

Ladybugs have keen instincts and feel vibrations through their legs. This enables them to sense the energy of whatever they touch and is a form of protection. In spite of its size it appears to be fearless. A messenger of promise,  the ladybug reconnects us with the joy of living. Fear does not live within joy. The need to release our fears and return to love is one of the messages it carries.

Ladybug teaches us how to restore our faith and trust in great spirit. It initiates change where it is needed the most. When ladybug appears it is asking us to get out of our own way and allow great spirit to enter.

Wat de Dood te bieden heeft is een vloedgolf van nieuwe levenskracht en een intens gevoel van vrede en welzijn. De Dood ruimt slechts op wat tegen onze eigen diepste natuur ingaat. Er is in de tuin veel ruimte gegeven aan de Dood, een heel natuurlijke ruimte...

Ik was aangenaam verrast toen ik in de tuin een kat-naamgenoot aantrof. De kat is eigenlijk een eerbetoon aan Niki's persoonlijke assistent en medewerker Ricardo Menon, maar dat mocht mijn pret in het geheel niet drukken. ;D Er zijn meer katten in de tuin, maar met ongepaste trots toon ik hier:

::  foto 149  (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/ricardo.jpg)

Na de Dood is er reden om te dansen en Matiging dóet dat ook. De eerste vreugdedans in de Grote Arcana. Haar voorbeeld wordt verderop in de tuin gevolgd door de Ster en de Wereld die ook allebei dansen. Matiging, een blauwe figuur met gouden vleugels, danst bovenop een koepel terwijl ze de inhoud van haar bekers mengt. De koepel is ingelegd met witte en blauwe spiegels. De vloeistof in de bekers is rood... ROOD.

:: foto 150 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt01.jpg)  ::  foto 151 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt02.jpg)  ::  foto 152 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt04.jpg) 

Hoewel Matiging zeker niet klein is (je kunt zonder te hoeven bukken de koepel binnenlopen), is zij vergeleken met de vlakbij liggende reusachtige Keizerin toch héél bescheiden.

::  foto 153 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt08.jpg)  ::  foto 154 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt09.jpg)

Matigheid of bescheidenheid is niet echt een opwindende deugd en Niki heeft naar eigen zeggen aanvankelijk veel moeite gehad om Matiging te begrijpen. Matigheid stond voor haar gevoel te ver af van haar gepassioneerde natuur. Ze had het idee dat gematigdheid een soort compromis was, water bij de (rode) wijn, een beperkende middenweg en dat beviel haar niet - totdat ze besefte dat Matiging niet een tussenweg is, maar de juiste weg... Le chemin juste.

Bescheidenheid is niet de zichzelf uitvlakkende, teruggetrokken, tuttige deugd, waarvoor zij wel eens wordt aangezien, maar in werkelijkheid ingetogen passie (de rode vloeistof), een deugd zo vol van haar eigen smeulende zelf, dat ze zich niet laat (af)leiden door glamour, glitters, roem, applaus, medailles, neonletters en alles waar het ego zoveel waarde aan hecht.

Het ego verliezen betekent dat we ons ontdoen van dwalingen en trots en van de gewoonte om ons te hechten aan of afkeer te voelen voor de voorbijgaande ervaringen van het materiële leven. De plaats van het ego moet wel door iets anders ingenomen worden. We kunnen geen 'holle' mensen worden die kwetsbaar zijn voor een nieuw ego dat zwelt van spirituele trots... Het nieuwe zelf dat bij de Dood naar voren kwam, moet nog groeien. Matiging geeft ons de leeftocht die nodig is om te kúnnen groeien door welbewust de innerlijke en de uiterlijke ervaringen te mengen. Uit die vermenging ontstaat ook een hoger inzicht: de waarheid die in bescheidenheid wordt gevonden.

::  foto 155  (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt03.jpg)  ::  foto 156 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt05.jpg) 

Na de Dood komen de inzichten snel achter elkaar en overal vandaan, omdat je er klaar voor bent om verbanden te leggen. De spiegels op de koepel weerspiegelen hemel en aarde... het spirituele en het aardse. Het spirituele pad wordt vaak afgeschilderd als zwaar en onderscheiden van het wereldse pad dat zou voorzien in plezier. Matiging legt de verbinding en als dat gebeurt, realiseer je je dat je zo ongeveer alles wat je als vanzelfsprekend had aangenomen, mag afleren - einde verhaal. De vloeistof stroomt bijna horizontaal tussen de bekers. Er is helemaal geen zwaarte. Het aardse pad is het spirituele pad. Alles wat je vreugde schenkt, vleugels geeft, je honger stilt, je diepste verlangen vervult, je vuur aanwakkert, je hart doet uitgaan naar anderen, vrede brengt of gelukkig maakt, dat alles, hoe aards ook, en misschien wel hoe gek ook, is het spirituele pad.

Leg een verbinding... Leg een verbinding tussen je werk en je passie en beide stijgen ten hemel en de menselijke liefde laat zich zien in haar hoogste vorm. In die zin is de hele tuin, ondanks de kolossale afmetingen van de beelden, werkelijk bescheiden.

::  foto 157 (http://static.zoom.nl/C680277C36C07F5A2D99092A3CDBB7C5.jpg)  ::  foto 158 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt07.jpg)

De koepel heeft meerdere betekenissen. Door de blauwe spiegels heeft hij ook een waterig uiterlijk en het netwerk dat de koepel omhult, heeft de kleur van grijswitte as. Hierin is het alchemistische proces van transformatie te herkennen. Vloeibaar water is a.h.w. bevroren in de spiegels en brandend vuur is gedoofd in aders van as. Beide, water en vuur, komen weer tot leven en in beweging in de rode vloeistof die tussen de bekers stroomt. Rood (rubedo) is in de alchemie de kleur van het eindstadium van de transformatie: het ware leven. De koepel tilt het zelf naar een hoger niveau en de gouden vleugels zijn verkregen door de transformatie.

::  foto 159 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt10.jpg)  ::  foto 160 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt11.jpg)  ::  foto 161 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt12.jpg)

In de koepel bevindt zich een kleine kapel. De wanden ervan zijn volledig bemozaïekt met spiegelende vlakjes, waardoor de ruimte veel groter lijkt dan zij in werkelijkheid is. Er is een altaar met een Zwarte Madonna met kind en er staan wat persoonlijke foto's en zonnebloemen. Na het overlijden van haar man, Jean Tinguely, heeft Niki hier ook een foto van hém neergezet. De kapel is een ruimte van reflectie, herinneringen, dankbaarheid en liefde (veel harten en bloemen op de wanden), maar er is meer...

De Zwarte Madonna met kind symboliseert de duisternis waarin het licht zal schijnen en is ook een symbool van het mysterie van de baarmoeder en van de geboorte. Zij is verwant aan de zwarte godin Nana uit oude Afrikaanse en klein-Aziatische culturen die een symbool was van het mysterie van het leven. Nana's was ook de naam die Niki gaf aan de reusachtige vrouwenfiguren (vaak niet zwart) die zij maakte en overal ter wereld plaatste. Wél zwart is het gezicht van de Keizerin in de tuin. Leg de verbinding...

::  foto 162 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mt13.jpg)

Het mozaïek aan het plafond van de kapel, bestaande uit zon, maan, drie sterren en een cirkelvormige regenboog, symboliseert het Universum, de harten en bloemen op de wanden de liefde van het Universum. Als je in de schemering van de kapel slechts de kleinste beweging maakt, flitsen duizenden stukjes van je eigen spiegelbeeld om je heen, alsof je helemaal verbrokkeld bent en door elkaar gehusseld wordt... Het enige houvast voor je ogen is dan de Madonna, het Universum en de harten en bloemen. Het is alsof jou, de bezoeker van de kapel, gevraagd wordt: 'Leg de verbinding... hef de verbrokkeling op... voeg alles samen'. En als je dan daarna naar buiten loopt, voelt dat inderdaad als een soort heelwording, bijna als herboren worden. :)

En op dat moment besefte ik pas dat de koepel een baarmoeder is, de schoot waaruit het hernieuwde zelf geboren is dat nu bovenop de koepel danst. 

::  foto 163 (http://static.zoom.nl/53BAEDE7FF6B24AAC38DE514F7068479.jpg)

Op een open plek in de buitenste regionen van de tuin, kom ik oog in oog te staan met de adembenemende Duivel. Hij staat op een prachtig goud & zilverachtig voetstuk en pronkt met zijn mooie kleuren - om nog maar niet te spreken van zijn... ehmm... drievoudige gouden orgaan. De Duivel is niet buitengewoon groot, heeft heel gewone menselijke afmetingen en de twee figuren aan weerszijden zijn maar klein (hooguit een meter hoog).

::  foto 164 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv01.jpg)  ::  foto 165 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv02.jpg)  ::  foto 166 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv03.jpg)

De twee zijn niet geketend; de aantrekkingskracht van de Duivel is blijkbaar groot genoeg om hen zonder ketenen onder zijn fladderige vleugels te houden, als marionetten aan onzichtbare touwtjes. De ketenen op de tarotkaarten van de Duivel zijn met hun wijde lussen natuurlijk ook slechts denkbeeldig.

::  foto 167 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv04.jpg)

Na Matiging kun je nog steeds verleid worden om duisternis of vervorming te creëren. De twee hebben geen horentjes en geen staarten, de vervorming bevindt zich bij hen op het meest aardse niveau van de voeten. Het rode mannetje heeft bokkenpoten met hoeven (de poten waarmee de Duivel vaak wordt afgebeeld), het paarse vrouwtje heeft in plaats van voeten grote klauwen. Beide lijken nogal ongemakkelijk te lopen. Ze staan op een stevige stenen plaat, maar bewegen zich alsof ze zich op drijfzand bevinden. De Duivel zelf heeft, in groteske vorm, de voeten van de twee aangenomen... één rode voet die zich om het voetstuk klemt en één voet gestoken in een paarse pantoffel. Hij treedt op namens de twee...

::  foto 168 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv05.jpg)  ::  foto 169 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv06.jpg)

Niki's Duivel is zowel mannelijk als vrouwelijk en met zijn lapjespak vol kleuren en patronen kun je alles in hem zien wat je maar wilt zien... en ook wat je liever niet wilt zien... Als Schaduw staat hij voor alles wat je in jezelf afkeurt, waar je niet trots op bent en wat je liever verborgen houdt. Toch hoef je maar naar zijn scheefstaande horens, zijn scheefstaande oren, zijn scheefzittende neus, zijn scheefgetrokken mond en zijn schijnheilige blik te kijken om op je klompen, hoeven of klauwen aan te voelen dat hij bezig is met een schijnvertoning, een goocheltoer en dat het beeld dat hij je van jezelf voortovert een onwaarachtig beeld is. Zo belachelijk ben je echt niet. Maar pas wanneer je eist in zijn mouwen te mogen kijken, achter zijn rug, diep onder zijn vleugels, ja zelfs in de kist waar hij bovenop staat, zijn trucendoos, kun je voorkomen dat hij je steeds weer het schaamrood op de kaken brengt.

"Alleen ging ik uit naar de plaats van afspraak. Maar wie gaat mij in stille duisternis achterna? Ik ga opzij om hem te ontwijken, maar ik raak hem niet kwijt. Hij doet het stof van de grond opwarrelen met zijn drukte: bij elk woord dat ik spreek voegt hij zijn harde stem. Het is mijn eigen kleine zelf, mijn Heer! Hij die geen schaamte kent. Maar ik schaam mij in zijn gezelschap tot Uw deur te komen."
- Rabindranath Tagore

De vervorming van de twee figuren zit ook in hun kleur. Rood en paars zijn de uitersten van het spectrum. Ze zijn zó rood... zó paars... zó diabolisch in hun extreme polariteit. Terwijl de Geliefden een keuze uit liefde uitbeelden, gaat het bij de Duivel om het gevoel geen (andere) keuze te hebben of om een keuze gebaseerd op nodig hebben. Bij de Duivel komt ook zelfliefde duidelijk aan de orde. En het antwoord ligt in het zoeken naar evenwicht tussen polariteiten.

::  foto 170 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv08.jpg)

Hij is verzengend rood, onstuimig, wellustig, agressief, overheersend en helemaal op het aardse gericht. Omdat hij onvast op zijn hoeven staat, wordt hij gemakkelijk overweldigd door agressie, hebzucht en begeerte. Op zich is de rode energie positief noch negatief, maar als rood overactief is, verandert ze in een polariteit en dat vereist de tegenovergestelde polariteit om te genezen. Heel diep in zijn innerlijk weet hij dat hij de vrouwelijke energie nodig heeft en daarom gaat hij wellicht van de ene naar de andere vrouw, echter zonder de tijd te nemen om die energie te leren doorgronden. Hij weet alleen, in de donkerste uithoeken van zijn geest, dat hij dit verlangen heeft en dat het hem overweldigt. En in plaats van zijn wezen te verheffen, maakt hij zich kleiner dan hij in werkelijkheid is.

Zij is smachtend paars. Paars is eigenlijk een verheffende, spirituele kleur, maar wanneer paars overactief is, leidt ook dit tot onevenwichtigheid. Natuurlijk is spiritualiteit bevredigend en machtig, maar ze kan niet compleet zijn als ze een groot deel van de menselijke expressie ontkent en de toegang blokkeert tot de eigen krachtige rode energie. Wellicht hunkert zij om zich aan iemand vast te klampen (klauwen) die deze energie overduidelijk uitstraalt. Er kan grote manipulatie of macht in die rol liggen. Onder het mom van liefde gebeurt veel dat neerkomt op misbruik van macht. Door de grote loodzware voeten lijkt de aarde een magneet geworden en komt er van de verheffing weinig terecht. Ook zij maakt zichzelf kleiner dan zij in werkelijkheid is.

Er kan slechts werkelijke bloei zijn als er sprake is van vereniging, versmelting en die moet zowel op de stoffelijke als geestelijke niveaus plaats vinden, waarbij de een kracht doorgeeft aan de ander. Matiging gaf het voorbeeld: leg de verbinding...

Niki's Duivel heeft ook nadrukkelijk een seksuele betekenis. Daar wil ik in een ander hoofdstukje nog op terugkomen.

Nee, hij zit niet in de Tarottuin, maar in een botanische tuin in Missouri. Ik laat hem hier toch zien - als extraatje - omdat ik hem zo mooi vind. :D

::  foto 172 (http://static.zoom.nl/4FD49A362B616FFB181BC24E93C83ECD.jpg)

In de Grote Arcana hebben de kaarten een vaste volgorde en wordt de Maan omringd door de Ster en de Zon. In de tarottuin staan de beelden in een veel vrijere volgorde en staat de Maan zelfs helemaal niet in de buurt van de Ster of de Zon, maar toch houdt de plek van de Maan wel verband met de Ster en de Zon.

De Zon (hoger bewustzijn) staat zeer zichtbaar in het centrum van de tuin, de Maan (het onbewuste) staat op een meer verborgen, maar niet onvindbare plek. De Maan is - hoe kan het anders - met haar belichte kant (de zilveren sikkel) in de richting van de Zon gekeerd. De Zon is trouwens een vogel die zélf kan vliegen (actief), de Maan - zo zal blijken - láát zich optillen (passief).

De Ster (17) is een hoger niveau van Kracht (8 = 1+7). Het meisje met de draak en de nog te bespreken Sterrenvrouw hebben dezelfde rode haren. Bij de Ster is het laatste restje angst voor de groene draak van Kracht verdwenen en dit maakt de weg vrij voor de Maan. Het is dan ook geen toeval dat het pad naar de Maan begint bij de staart van de groene draak.

::  foto 173 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mn01.jpg)

Via een halfverborgen trapje bij die staart, kom ik op een aanvankelijk weinig belovend pad naar wat de rand van de tuin lijkt te zijn. En plotseling is ze daar, de Maan, gedragen door een enorme, bloedrode kreeft, die op zijn beurt wordt gedragen door twee honden die op een felgroen eilandje zitten. De honden verschillen als dag en nacht, maar werken een-drachtig samen.

::  foto 174 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mn02.jpg)  ::  foto 175 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mn03.jpg)

De levendigheid van het geheel lijkt in groot contrast met de vaak donkere en geheimzinnige afbeeldingen op tarotkaarten van de Maan. Kan zo een kleurig, vrolijk geheel het onbewuste voorstellen? Jazeker, denk maar aan de bonte helderheid van sommige dromen, vooral lucide dromen, waarin het lijkt alsof er een sluier is weggenomen en voorwerpen zelfs duidelijker en helderder zijn dan in het waakleven.

::  foto 176 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mn04.jpg)  ::  foto 177 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mn05.jpg)

De elementen van het groepje van de Maan zijn verenigd op een manier die vreemd lijkt als je het geheel als een opeenstapeling beschouwt. Net als droomsymbolen zijn ze eigenlijk niet op elkaar gestapeld, maar komen ze vanuit elkaar voort. Ik begin daarom onderaan, bij de basis, het eilandje van het zelf. Het water dat het eilandje doorklieft is een subjectieve opening in het zelf, een opening naar het onbewuste, de opening waarin al je gedachten en herinneringen verdwijnen als ze je bewuste geest verlaten. Als je te zeer op het fysieke bestaan gericht bent, kan het lijken alsof deze opening geheimzinnige, onbekende eigenschappen heeft, alsof je mentale leven een soort verraderlijke valkuil heeft waar je gedachten in vallen om in het niets te verdwijnen... Om jezelf te beschermen, om je subjectiviteit tegen doelloosheid te beschermen, richt je dan vanzelf psychische barrières op bij de veronderstelde gevarenpunten: de twee honden aan weerszijden van het water zijn bewakers van de opening, beschermers tegen wat er eventueel tóch uit het water zou kunnen komen...

Gedachten en ook emoties verdwijnen echter niet in het niets als ze eenmaal gedacht of gevoeld zijn. Je kunt leren je gedachten en emoties te volgen op hun weg naar andere werelden door je eenvoudig te realiseren dat je eigen werkelijkheid dóórgaat in aangrenzende werkelijkheden. Gedachten en emoties die je bewuste geest hebben verlaten, kunnen je naar andere omgevingen voeren. De subjectieve opening waardoor gedachten lijken te verdwijnen is in feite zoiets als een psychische kromming of poort die het zelf dat je kent, verbindt met andere universums van ervaring, met realiteiten waarin symbolen tot leven komen en gedachten hun potentiëel niet wordt ontzegd.

Als je in jezelf een punt bemerkt waarop je eigen bewustzijn lijkt te wijken of lijkt te ontsnappen of als je een punt bemerkt waarop je bewustzijn lijkt te eindigen, dan is dat het punt waarop je jezelf achter psychische barrières hebt gezet en dat is een gebied dat je zou kunnen verkennen. Je staat op het gras van het groene eilandje, de threshold... De Maan wordt in sommige delen van Zuid-Amerika gezien als de moeder van alle grassen.

Het gras van het eilandje is groener dan het groen van de tuin, bijna surreëel, en dit wijst op een verandering in het bewustzijn. Door deze verandering begint het heldere water van het onbewuste uit te stromen en hierdoor wordt het eilandje een voedingsbodem voor fantasieën, verbeelding, innerlijke beelden, droombeelden, visioenen en alles wat bij de Maan hoort. De honden zijn ineens niet meer de strenge bewakers. Er hoeft maar een kreeft uit het water te komen of hun nieuwsgierigheid en speelsheid nemen het over en samen spelen ze het klaar om de kreeft hoog op te tillen. Ze zijn dus ook gidsen of geleidehonden die de weg wijzen.

MOONDOGS

Goddess-company, we trail the truth.
Understand our night cries.
We guide and protect the children of the moon.
Heed our warnings.
We sing to the moon to show you the way
to ancient Moon magics.
We stand at the gates between worlds.
Follow us!

::  foto 178 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mn06.jpg)

De zachtgele hond met donkere & hoekige patronen in zijn vacht - patronen waarin vaag een vrouwenfiguur is te herkennen - heeft de liefhebbende en kalmerende zachtheid van een trouwe vriend en hij staat voor vertrouwen. De zwarte hond met witte & ronde patronen in zijn vacht is heel wat geagiteerder. Hij zit rechtop met zijn bek open alsof hij blaft of huilt of jankt. Zijn witte ogen en witomrande bek doen hem er een beetje eng en verwilderd uitzien, maar tegelijkertijd zijn in de patronen in zijn vacht voetzooltjes te herkennen en ook een trappend figuurtje en wordt duidelijk dat hij een soort kick beleeft. Hij staat voor een mix van opwinding en huivering. Het is per slot niet niks wat daar uit het water is gekomen... Een kreeft, zo rood, zo groot, zo ongenaakbaar, zo onaanspreekbaar... maar wel grijpbaar. Hebbes! ;D

De kreeft, een zeer instinctief levend schepsel dat zeer oud kan worden en innig verbonden is met de diepe wateren, staat voor grote gevoeligheid en zelfs meer dan dat. Op een diep niveau vertegenwoordigt hij het aangeboren besef van de vitaliteit (rood) van het hele universum. Zonder dit (meestal onbewuste) besef zou het hanteren van die vitaliteit en dus van de eigen vitaliteit onmogelijk zijn. Dit besef vormt de grondslag voor alle ervaringen die een openbaringskarakter hebben: inspiraties, gevallen van spontaan weten, visioenen, ervaringen met kosmisch bewustzijn...

::  foto 179 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mn07.jpg)

De kreeft tilt de Maan met zijn scharen boven alle twijfel en onzekerheden uit. De Maan zelf is een koele zilverachtige sikkel met daarin de hemelsblauwe contouren van een vrouwengezicht, de spiegel van de ziel. Het groepje van de Maan is een voorbeeld van beeldtaal, de taal van het onbewuste, de oertaal van ons wezen. Wij dromen in deze taal. Dieren 'denken' in deze taal. De Maan wil als beeld begrepen worden.

Kijkend naar dit beeld voel ik vooral vreugde. Vreugde om de helderheid van het veel te groene gras, vreugde om de goedmoedige zachtheid van de gele hond, vreugde om de wilde uitbundigheid van de zwarte hond, vreugde om wat ze samen klaarspelen, vreugde en ontroering om de roerloze rust van de rode kreeft die van geen woorden afweet. En ik zie mijn vreugde weerspiegeld in het gezicht van de Maan die simpel geniet van het mysterieuze gevoel van geestelijke expansie dat hoort bij de lunaire staat.

::  foto 180 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mn08.jpg)  ::  foto 181 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mn09.jpg)  ::  foto 182 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/mn10.jpg)

Er zijn twee Kluizenaars in de tuin en als je het Orakel, de vrouwelijke kluizenaar, meetelt zelfs drie. Om ze van elkaar te onderscheiden noem ik de twee mannelijke maar even de blauwe en de zilveren Kluizenaar. Je kunt ze zien als twee typen kluizenaars óf als twee aspecten van het ene archetype De Kluizenaar.



De blauwe Kluizenaar is een 'klassieke' Kluizenaar met lantaarn en pelgrimsstaf (hoewel zijn lantaarn ontbrak op het moment dat ik hem zag, maar ik heb foto's gezien waarop hij wél een lantaarn in zijn rechterhand heeft). Net als de Dwaas en de Gehangene is hij gemaakt van polyester buizen en is hij ca. twee meter hoog. Hij is dus verplaatsbaar en zou overal in de tuin kunnen verschijnen - hetgeen past bij het feit dat hij op een reis is... en van verre komt... Het blauw is de kleur van spiritueel bewustzijn, de witte slang die zich om zijn staf kronkelt een symbool van wijsheid.

::  foto 183 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kl10.jpg) 

De transparantie van zijn blauwe gestalte laat zien dat hij materiële gehechtheden heeft losgelaten, althans die gehechtheden die een belemmering voor hem vormden. Er is natuurlijk niets tegen op gehechtheid als het geen belemmering voor je betekent. In negatieve zin betekent gehechtheid dat je je helemaal richt op een bepaalde materiële werkelijkheid en zegt: 'Hier ben ik veilig, hier heb ik macht, dus blijf ik hier'. Maar materiële zaken kunnen heel mooi zijn en een bron van oprechte vreugde. Het is niet het stoffelijke voorwerp dat de vreugde uitmaakt, maar onze waardering ervoor. En alles wat ons vreugde en dankbaarheid kan leren is van waarde. De blauwe Kluizenaar is meer een poëet dan een asceet.

::  foto 184 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kl11.jpg)  ::  foto 185 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kl12.jpg)

Opvallend aan deze Kluizenaar is de zichtbaarheid van zijn hart, symbool van naastenliefde en compassie. Wat hij dus niet heeft losgelaten is zijn gehechtheid aan mensen. Zouden mensen zich nooit aan elkaar hechten, dan zou de eenheid snel verdwijnen uit het aardse klaslokaal. En hoe zouden we dan eenheid kunnen leren? Hoe zouden we begrip kunnen ontwikkelen als we de eenheid die we willen leren, juist vermijden of aantasten? Zonder het reiken, het verlangen, het zoeken naar elkaar zou er geen menselijke samenleving bestaan... Hoewel bij het woord kluizenaar vaak gedacht wordt aan iemand die de eenzaamheid verkiest boven de samenleving, is de blauwe Kluizenaar juist dienstbaar aan de eenheid. 

Daartoe kan hij midden in de samenleving staan óf in een hutje op de hei zitten, het maakt niet uit. Mensen hoeven niet fysiek in zijn nabijheid te zijn om hem de gelegenheid te geven van hen te houden, voor hen te bidden... Hij hoeft zijn gaven van naastenliefde niet te beperken tot de mensen die hij daadwerkelijk ontmoet. Hij kan ook anderen zien, want zien is niet beperkt tot de ogen van het lichaam. Als mensen naar hem toekomen om een beroep te doen op zijn ervaring en wijsheid, zal hij hen helpen met de mildheid van een medemens.

Een van de meest geliefde voorstellingen die hij zich maakt, is die van het ogenblik dat alle handen zich uitstrekken om elkaar aan te raken, dat alle harten elkaar verwelkomen, dat de lichtjes van alle Kluizenaars zich samenvoegen tot één groot licht. Dan zal er geen isolement meer zijn en dat is waarnaar de wereld op weg is.

De zilveren Kluizenaar, als tegenhanger van het vrouwelijke Orakel ook wel de Profeet genoemd, wandelt in diepe contemplatie over een pad ergens achter de Geliefden. Het Orakel staat in zijn nabijheid. Hij is geheel in zichzelf gekeerd, zijn grote ogen naar binnen gericht en alles aan hem is spiegelend. Hij is in een staat van verstilling en stilte, een staat van zijn in plaats van doen. Het pad dat hij bewandelt is de weg van de geest.

::  foto 186 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kl00.jpg)  ::  foto 187 (http://static.zoom.nl/2649AC30D07A97C6736BBCAFFB5D063E.jpg)  ::  foto 188 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kl03.jpg)  ::  foto 189 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kl04.jpg)  ::  foto 190 (http://static.zoom.nl/8F95BD9B1630672BC6F8DE22F379FF28.jpg)  ::  foto 191 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kl01.jpg)

Hij is meters hoog en veel groter dan de blauwe Kluizenaar die met gemak binnenin hem zou passen. Zijn grootte is een afspiegeling van zijn wens om verbinding te maken met zijn hogere wezen. Diep van binnen weet hij dat verbondenheid met anderen (de blauwe Kluizenaar) geen vervanging is voor een diepe verbinding met het hogere zelf, maar dat weerhoudt hem er niet van om - zoals kluizenaars en monniken altijd gedaan hebben - onderdak te verlenen aan reizigers of zoekers onder zijn hoede te nemen. Zijn mantel met de kleur van de zilveren maansikkel is van binnen leeg... je kunt dwars door hem heen lopen of een schuilplaats bij hem vinden.

foto 192 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kl05.jpg)  ::  foto 193 (http://static.zoom.nl/13694EDE32EA95E0E626259AB267A35E.jpg)  ::  foto 194 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kl07.jpg)  ::  foto 195 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kl08.jpg)

Voor hemzelf betekent de lege mantel dat hij een soort leegte ervaart, het gevoel van eenzaamheid of onzekerheid dat een voorbode is van een belangrijke verandering of een keerpunt in zijn leven (merk op dat hij dwars op het pad staat). In de Grote Arcana is hij de voorloper van het Rad van Fortuin, het rad van gebeurtenissen in de tijd. Door met volharding te werken aan het verhogen van zijn afstemming, zullen gebeurtenissen, uiterlijke omstandigheden en veranderingen steeds minder invloed op hem hebben en voor hem geen belemmering meer vormen om lief te hebben. In hem groeit het inzicht in de aard van de liefde en de kracht om zichzelf en anderen lief te hebben zonder schuldgevoel, jaloezie, valse trots of valse nederigheid. Hierdoor ontstaat ook het vermogen om de enorme, onvoorwaardelijke, liefdevolle compassie van het goddelijke te omvatten en te aanvaarden. Dat is natuurlijk een grote stap en er zijn veel kleine stappen voor nodig, maar er zit vreugde in zelfs kleine stappen. Elke stap vooruit maakt de volgende zichtbaar. Het werk van de Kluizenaar is een deel van een proces dat altijd doorgaat. In stilte.

De hoftuin van de Keizer heeft een tweeledige betekenis. Als ommuurde ruimte staat de tuin voor de binnenwereld van de Keizer, zijn gesloten gevoelswereld. Er staan enkele boompjes, dus je mag het inderdaad een tuin noemen, maar het is geen tuin waar de natuur welig tiert. Een arme-tierige tuin is het echter allerminst. De hoftuin is ook het territorium van de Keizer, het gebied waarover hij heerst en dat hij beschermt en verdedigt: de samenleving, de geciviliseerde maatschappij, de beschaving. De grillige zuilen, de een nog kleurrijker dan de ander, symboliseren eigenschappen, taken en prestaties van de Keizer, zijn bijdragen aan de maatschappij, pour le bon et pour le mauvais, de vele manieren waarop hij als steunpilaar in de samenleving aanwezig is óf als hinderpaal voor innerlijke spirituele vrijheid. De binnenkant van de tuinmuur is diepblauw (royal blue) en voorzien van vele reliëfs. Langs de hele lengte van de muur lopen zwart wit geblokte randen en ook de toegangspoorten tot de tuin (er zijn er twee) zijn geheel zwart wit geblokt. Al met al een intrigerende tuin en een lust voor het oog, deze garderobe van de Keizer.

::  foto 196 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kz40.jpg)  ::  foto 197 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kz41_entree.jpg)  ::  foto 198 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kz42_entree.jpg)

Elke zuil heeft een eigen thema. Ik begin met de zuil recht onder het kasteel en ga met de wijzers van de klok mee.

ZUIL 1: Grote, kleurige cijfers en melkwitte vlakken vormen samen het geheel; óp de vlakken bevinden zich kleinere zwarte cijfers.

::  foto 199 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil01a.jpg)  ::  foto 200 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil01b.jpg)  ::  foto 201 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil01c.jpg)  ::  foto 202 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil01d.jpg)

De grote cijfers vertegenwoordigen het fundamentele principe dat structuur geeft aan het fysieke universum. De levensvormen, de vormen van vruchten en kristallen, de seizoenen, de bewegingen van de planeten, ze zijn allemaal onderworpen aan cijfermatige relaties. Zelfs muzikale harmonieën zijn aan numerieke wetten onderworpen. Getallen vormen het abstracte raamwerk van de schepping. Als universeel sjabloon voor de schepping zijn ze symbolen voor perfectie. Ook in de wiskunde (ons gebracht door de Keizer) vormen getallen structuren. De wiskunde raakt aan het ontastbare... Daarom is de zuil wit.

Rekenmethoden horen bij de Keizer, dus ook de numerologie. De kleuren van de grote cijfers passen bij de betekenis van de archetypen van de Grote Arcana. Het getal 4 van de Keizer is bijvoorbeeld rood. Ik zie dat de 5 groen is. Hier lijkt een verband te zijn met de groene neus van de Hiërofant...

Cijfers vormen een gemakkelijke maatstaf voor de tastbare wereld, de uiterlijke wereld van aantallen en feiten, meetbaar, weegbaar, telbaar. En daarin ligt de valkuil van de zwarte cijfertjes. Kwantiteit zegt nog niets over kwaliteit... Een lang leven is niet hetzelfde als kwaliteit van leven. De kwartaalcijfers zijn niet de maat der dingen.

Een reeks van cijfers markeert het lineaire pad van de tijd. Pas wanneer exponenten (kwadraten, machten e.d.) hun intrede doen, ontstaat de speelsheid die recht doet aan de cyclische aard van ons wezen.

ZUIL 2: Een naadloos mozaïek van trajecten, vlakken en blokjes in zwart-wit en kleur bedekt de hele zuil.

::  foto 203 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil02a.jpg)  ::  foto 204 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil02b.jpg)  ::  foto 205 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil02c.jpg)  ::  foto 206 (http://static.zoom.nl/E4FEE848E031D548ED3DD54466121983.jpg)  ::  foto 207 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil02d.jpg)  

Wat de kleuren betreft herinneren deze kleren van de Keizer aan het jasje van de Dwaas. Maar dat jasje was transparant en had golvende lijnen, bij de Keizer heeft het zich verdicht tot een gesloten en rechtlijnig geheel dat voldoet aan zijn behoefte aan orde en zekerheid, vooral op mentaal niveau. De strakke ordening is wel een beperking: de meest kleurrijke ideeën zitten ingesloten tussen rationele struikelblokjes. De speelruimte van de Dwaas ontbreekt, onbevangenheid heeft plaats gemaakt voor discipline en zelfbeheersing.

ZUIL 3: Een zuil met witte en zwarte handen in reliëf.

::  foto 208 (http://static.zoom.nl/9281031186E4661E13E94CCD2BF3832D.jpg)  ::  foto 209 (http://static.zoom.nl/1B0078FC7FAB7D835F6D455731D7A426.jpg)  ::  foto 210 (http://static.zoom.nl/D6F175F0B7010E6A9454D0245B1D44C6.jpg)  ::  foto 211 (http://static.zoom.nl/F20BE03E4094FD0D1D2F62CEA5AA9D1B.jpg)

Ik vind dit een van de mooiste zuilen in de hoftuin. Hij staat voor saamhorigheid, voor broeder- en zusterschap, voor medereizigerschap en voor eenheid in verscheidenheid. De tegenstelling zwart/wit lijkt op het eerste gezicht de voornaamste tegenstelling op deze zuil, maar kijk ook eens naar de verschillen tussen de witte handen onderling. En tussen de zwarte handen onderling. Iedere hand is uniek. Er zijn oude handen en jonge handen, brede handen en smalle handen, linkerhanden en rechterhanden, vuisten en ontspannen handen, er is een geopende hand (de handpalm naar buiten gekeerd) en één paar handen is gevouwen. Alle handen vinden houvast op de witte zuil van de mensheid. Wij zijn op de eerste plaats mens en pas daarna man of vrouw, jong of oud, wit of zwart enz. Dit zou de Keizer nooit mogen vergeten als hij wetten of maatregelen afkondigt die de hele samenleving raken. Wetten waarop achteraf allerlei uitzonderingen moeten worden gemaakt om het onrecht eruit te halen, hebben om te beginnen al niet gedeugd.

Regeringen hebben nooit tot doel gehad de bevolking spirituele leiding te geven. Alle bestuurslichamen zijn - zonder uitzondering - monsterlijk ver uitgedijd boven de behoeften van de mensen in wiens belang ze werden ingesteld. Universele wetten zijn simpele wetten van liefde. Ooit zal de Keizer inzien dat het slechts zijn taak is om de eenheid in de samenleving te bevorderen, om vrijheid en gelijkheid te garanderen, om herkenning van het medereizigerschap te bevorderen, om solidariteit te stimuleren.

Handen staan ook voor handelen en vaak beoordelen mensen elkaar op hun handelen. Als echter het gevoel van medereizigerschap gewekt wordt, bijvoorbeeld door een charismatische of in ieder geval volwassen Keizer, dan komt de kern van ieder mens iets losser te staan van zijn handelingen. En daarmee wordt de mate waarin mensen kunnen worden gekwetst door toedoen van anderen, tot een minimum teruggebracht. Dan ontstaat er een groter gevoel van communicatie, van eenheid, van - inderdaad - samen reizen en van de noodzaak om elkaar onderweg te helpen. Yes we can. En vele handen maken het werk licht...

Spiritualiteit heeft veel te maken met verantwoordelijkheid. Met persoonlijke verantwoordelijkheid, die leidt tot gebieden van verantwoordelijkheid jegens anderen. Niet verantwoordelijkheid vóór anderen. De Keizer is niet verantwoordelijk voor anderen, hij heeft verantwoording jegens hen. Maar al te vaak is verantwoordelijkheid voor anderen bewust of onbewust de drijfveer voor destructief handelen. In spirituele zin kán niemand verantwoordelijkheid nemen voor iemand anders, want ieder is verantwoordelijk voor zichzelf. We kunnen alleen maar verantwoordelijkheid hebben jegens anderen. En hoewel dat in één opzicht slechts een subtiel verschil is, ligt er een wereld van vrijheid besloten in het gebied van verantwoordelijkheid-jegens, en een wereld van valse gevangenschap, beperking en verstrikking in het gebied van verantwoordelijkheid-voor.

Verantwoordelijkheid-jegens vervangt oordeel door onderscheid en compassie van een spirituele orde. Zij leidt tot het praktizeren van het hoogste dat in ieder mens schuilt en tot erkenning van en communicatie met het hoogste dat in ieder ander schuilt. Daarmee worden enorme gebieden van creativiteit ontsloten... Dingen terugbrengen tot normen en verwachtingen die eigenlijk voorwaarden zijn, is een ernstige beperking en een struikelblok om spiritualiteit te laten doordringen in alle gebieden van het leven. Structuur leidt tot veiligheid, maar brengt ook gevangenschap met zich mee.


Nog 21 zuilen te gaan... ;D

ZUIL 4: Een zuil met gouden spiegels (creativiteit, zon, blijdschap) en tegels met de namen van alle medewerkers aan de tarottuin.

::  foto 212 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil04a.jpg)  ::  foto 213 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil04b.jpg)

ZUIL 5: Een robijnrode zuil vol harten in verschillende maten, vormen en kleuren.


::  foto 214 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil05a.jpg)  ::  foto 215 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil05b.jpg)  ::  foto 216 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil05d.jpg)  ::  foto 217 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil05c.jpg)

Deze zuil toont de Keizer als liefdevolle vader. Het robijnrood met een weerschijn van pink en paars is een zeer positieve kleur rood waarin adeldom en onzelfzuchtige liefde de boventoon voeren en waarin ook oerverbondenheid doorklinkt. De harten staan voor zijn kinderen, kleinkinderen, de kinderen van de wereld, het kind in hemzelf. Sommige harten zijn spiegeltjes. Kinderen dragen veel eigenschappen van de ouders in zich. Ze geven de ouders een duidelijk zicht op wat zij in zichzelf meedragen. Zij kunnen ook op pijnlijke wijze iets van de ouders weerspiegelen, maar in de robijnrode liefde voor zijn kinderen ontdekt de Keizer het beminnenswaardige in zichzelf.

De harten kunnen ook goede doelen vertegenwoordigen en dan staat de zuil voor liefdadigheid, mededogen en onbaatzuchtigheid - de weldadige invloed van de Anima die in de vorm van vele vrouwengezichten aanwezig is op de buitenkant van de galerij boven de zuilen.

::  foto 218 (http://static.zoom.nl/F8A60E5AF1E75ABC30DA840C281DE6E0.jpg)  ::  foto 219 (http://static.zoom.nl/13D7189CCD5B086CBF7885C009D4F534.jpg)  ::  foto 220 (http://static.zoom.nl/84149CE1A05F91A665C1BBA05BF81630.jpg)

Hardvochtig is de Keizer die niet huilt om de tranen van zijn kind. Maar als de Keizer kleurig speelgoed geeft aan zijn kind, begrijpt hij waarom alle bloemen kleur hebben. Als hij een liedje zingt om zijn kind te troosten, weet hij waarom er muziek klinkt in de bladeren van de bomen en in de golven van de zee. Als hij zoetigheid geeft aan zijn kind, weet hij waarom er honing in de bloemen zit en waarom vruchten zoet zijn. En als hij een lach op het gezicht van zijn kind tovert, weet hij waarom hij leeft.

ZUIL 6: Een zuil met piramidevormige punten, in wisselende aantallen op rechthoekige vlakken gegroepeerd en geheel jadegroen. Bovenin bevindt zich een ring van jadekleurig spiegelglas.

::  foto 221 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzuil06a.jpg)  ::  foto 222 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzuil06b.jpg)  ::  foto 223 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzuil06c.jpg)  ::  foto 224 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzuil06d.jpg)

Deze meest keizerlijke zuil verbindt de Keizer met de Egyptische farao's (piramiden) en de Chinese keizers (jade), die allen regeerden met een hemels mandaat (de spiegelende band bovenin). Het oude Egypte en het oude China waren hoogontwikkelde beschavingen met veel overeenkomsten in cultuur. De zuil staat voor verlicht gezag en beschaving, voor het in goede banen leiden van de energieën van de beschaving alsook voor hoogwaardigheid en perfectie op het gebied van bouwen, architectuur en ruimtelijke ordening. De kennis over het samenspel van ruimte (vierkant) en geest (driehoek) is tegenwoordig op de achtergrond geraakt... Gebouwen uit de oudheid kunnen door hun (geometrische) vormen een diepe indruk maken en bij de bezoekers een gevoel van innerlijke rust oproepen of subtiele bewustzijnsveranderingen stimuleren. Veel gebouwen werden met dit doel gebouwd en ook hun ligging op energierijke plaatsen op aarde speelde hierbij een rol.

ZUIL 7: Een zuil met afwisselend lagen van witte en zwarte bollen.

::  foto 225 (http://static.zoom.nl/18ADC233E249D8B1F638659500B9733F.jpg)  ::  foto 226 (http://static.zoom.nl/7E6A9985BA48E3DE768BC3C11485C553.jpg)  ::  foto 227 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzuil07c.jpg)

Deze zuil verbindt het rechthoekige zwart-wit van de Keizer met het zwart-wit in ronde vorm van Gerechtigheid en staat voor aardse rechtvaardigheid, rechtspraak, justitie. Meer over deze zuil schreef ik al bij Gerechtigheid (11).

ZUIL 8: Opnieuw een zuil in zwart-wit, deze keer met vraagtekens en uitroeptekens.

::  foto 228 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzuil08a.jpg)  ::  foto 229 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzuil08b.jpg)  ::  foto 230 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzuil08c.jpg)  ::  foto 231 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzuil08d.jpg)

Golvende versieringen benadrukken de ronde vorm van de vraagtekens en het speelse karakter van de vragen, rechtlijnige versieringen benadrukken de rechte vorm van de uitroeptekens en de strengheid of starheid van de antwoorden.

Deze zuil bestrijkt het gebied van redeneren en argumenteren, van twijfelen als intellectueel behendigheidsspel, van logisch denken en om de intuïtieve brij heen draaien, van spitsvondig redetwisten en eigenlijk langs elkaar heen praten...

De grote denkers hebben er eeuwenlang plezier in gehad om delen van de werkelijkheid uit het geheel te lichten om ze te kunnen ontleden en zo tot een algemeen geldende waarheid te komen. Vervolgens vergaten ze het geheel waaruit het deel was voortgekomen en dat is de oorzaak van veel leed en verwarring in de wereld, want de rationele benadering vervormt de levende werkelijkheid tot een doodse werkelijkheid door het wezen ervan weg te nemen. Louter intellect is nooit voldoende om tot de diepste waarheid te komen. Het hart verlangt niet naar spraak, maar naar gezang...

Waar de geest onbevangen is en de blik vol verwondering, waar de wereld niet in stukjes wordt gebroken en zangvogels niet bespot, waar de geest zich laat leiden door de intuïtie en waar gedachten zich aldoor verruimen, in dat land van vrijheid kan de Keizer zich heimelijk hulpeloos voelen - zeker als hij vindt dat hij moet doen alsof hij alles onder controle heeft en machtig is.

In het land van de Keizer vindt men dat het verstand de leiding moet hebben. Gevoel wordt irrationeel gevonden. Rationaliteit is de eis van het verstand dat tegen het gevoel zegt: Ik heb hier de leiding. Jij bent maar belachelijk en weet niet." Maar de wereld hoeft niet rationeel te zijn. Zij hoeft alleen maar te worden ervaren. Uit de diepe bron van menselijke ervaring komt alle kennis en wijsheid. Om uit die bron te putten heeft de Keizer zijn hart nodig, zijn innerlijke kracht, zijn spontaniteit, zijn liefde voor het leven. Als het verstand niet in dienst staat van het hart, wordt het een onbetrouwbare meester. Star en onbuigzaam als het uitroepteken. Een wegwijzer misschien, maar geen leraar.

ZUIL 9: Een zuil met kegelvormige uitsteeksel in helder blauw, wit, zwart en oranje. De witte zijn voorzien van een spiraal en de oranje bevinden zich allemaal onderaan de zuil.

::  foto 232 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil09a.jpg)  ::  foto 233 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil09b.jpg)  ::  foto 234 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil09c.jpg)  ::  foto 235 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil09d.jpg)  ::  foto 236 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil09e.jpg)  ::  foto 237 (http://static.zoom.nl/CED693206A045D7AF8520599BAD3B200.jpg)

De kegeltjes en ook de spiralen staan voor energieën en drijfveren. De Keizer heeft een groot potentieel voor geestelijke en spirituele groei (blauw en wit), al is hij ook in staat dit potentieel te ontkennen (zwart). Verder is er - onontkenbaar - een duidelijk potentieel voor vreugde en genieten (oranje). Wat opvalt is de scheiding tussen enerzijds (boven) de geestelijke energieën en anderzijds (onder) de lichamelijke en emotionele energieën.

Oranje is een vrolijke, warme en levendige kleur. Het is de kleur van het 2e chakra (sacraalchakra), het gebied van de meest fundamentele behoeften en emoties, van lachen en huilen, van genieten, van seksualiteit. Het is ook een verheffende kleur. De seksuele energie bevat letterlijk het zaad van creativiteit op alle niveaus en is belangrijk voor de spirituele groei.

Als iets wordt gescheiden, zoekt het vanzelf naar completering. Zo wordt het spirituele zoeken weerspiegeld op een seksueel niveau. Maar het idee dat spiritualiteit bóven de materie en het lichaam staat en dat seksualiteit van een lagere orde is, op de zuil letterlijk een ondergeschoven gebied, leidt eerder tot tegenstellingen of polariteiten dan tot het overwinnen daarvan en werkt als barriëre voor spirituele groei. Want hoe kan de daad die zorgt voor de grootste intimiteit en geborgenheid om de levensreis te helpen voltooien van een lager niveau zijn?

Het blauw is de kleur van het 5e chakra (keelchakra) en staat ook voor communicatie. Het is tijd dat de Keizer seks veel meer gaat zien als communicatie-middel, als uitdrukking van liefde, als troostende tederheid. Seksualiteit zou ook spirituele en meditatieve aspecten moeten hebben. Maar het moet óók plezier zijn, want het niveau van plezier, lachen en vreugde, komt niet genoeg aan bod bij het leren over evenwicht en spiritualiteit.

ZUIL 10: Zuil met een mozaïek van spiegels en tegels met in afwisselend Engels en Italiaans de namen van de tarotkaarten. Van Fool tot Mondo...

foto 238 (http://static.zoom.nl/581E806AE93760E5E524FC22E763BE12.jpg)  ::  foto 239 (http://static.zoom.nl/6BFFA211709F44E544FC9CCF27FFC282.jpg)  ::  foto 240 (http://static.zoom.nl/16D905B53953946D181C1D62AE695195.jpg)

Er is ook een tegel met de tekst Rhinocéros blessé (zichtbaar op foto 232) en op de wand achter de zuilen is in reliëf een gewonde neushoorn te zien. Een van de vele wonden die de Keizer hebben doen besluiten de muur te bouwen...

ZUIL 11: Een spiegelende zuil waaruit grote ronde en ovale vormen opbollen in een scala van felle nagellakkleuren en zachte pasteltinten.

foto 241 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil10a.jpg)  ::  foto 242 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil10b.jpg)  ::  foto 243 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil10c.jpg)  ::  foto 244 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil10d.jpg)

Zuil van de schone kunsten, van spontane creativiteit en zelfexpressie. Wanneer de Keizer het intellect terzijde schuift (nergens is zwart-wit te bekennen), krijgt spontaniteit een kans en is hij in staat te putten uit de diepe wateren van spirituele en artistieke inspiratie (de spiegels) en tastbare vorm te geven aan zijn fantasieën en verbeelding. De glanzende 'stenen' zijn als dromen die werkelijkheid geworden zijn... net zoals de hele tarottuin een droom was die werkelijkheid werd. Niki had de bedoeling een tuin te scheppen die mensen blij maakte en dat zie ik ook terug in deze zuil. Blijdschap.  

ZUIL 12: Een ruwe zuil, zonder mozaïek, maar met een enorme vuilwitte slang met hokjes en cijfers en formules, die zich als een meetlint om de zuil spiraalt.

foto 245 (http://static.zoom.nl/4A5764F78D168F4DB5EA3E10DBF485B5.jpg)  ::  foto 246 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil11a.jpg)  ::  foto 247 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil11b.jpg)

Zuil van wetenschap en technologie. Omdat de zuil met slang wel iets wegheeft van een esculaap, denk ik vooral aan medische technologieën. De vraag is of de spiraal opwaarts of neerwaarts gaat, of technologische vooruitgang werkelijk een zegen is of dat de slang (zonder kop) misschien een wurgslang is... De zuil is kil en somber, dus daar ligt meteen al een antwoord.

We zijn tegenwoordig in staat om op ontelbaar veel manieren in te grijpen in de natuurlijke gang van zaken in het lichaam. Technologische manieren om het leven te verlengen, orgaantransplantaties, plastische chirurgie, geslachtsverandering, embryoselectie, genetische manipulatie... Ik zou hier een onderscheid willen maken tussen technologie die erop gericht is de kwaliteit van het leven te verbeteren en technologie die probeert macht  uit te oefenen over de natuurlijke en spirituele ritmes en fundamentele mysteries van geboorte, leven en dood. En dat laatste is waar het bij deze keizerlijke zuil om gaat. Uiterlijke macht en controle over het leven en technische manipulatie van het lichaam. Er is overigens ook een zuil van de geneeskunde in positieve zin, een spiegelende zuil met een prachtige blauwe slang, dat is zuil 16 dus die volgt nog.

Het leven kan vaak worden verlengd tot voorbij de natuurlijke individuele verwachting en er is een tendens om het tegen elke prijs op te eisen. Het pijnlijke verlengen van het leven wordt maar al te vaak gezien als een overwinning van de moderne medische wetenschap. De eerbied voor de heiligheid van het ritme van leven en dood is daarbij verloren gegaan.

Het verslijten of niet-functioneren van een orgaan betekent vaak dat het levensritme het einde nadert. Een 'nieuw' orgaan lijkt dan een aantrekkelijk antwoord, zeker als je erg gehecht bent aan de aarde en geen weet hebt van het voortbestaan van het leven na de dood... Maar een dergelijk geschenk blijft een essentie meedragen van de vorige eigenaar (de donor) en kan op allerlei manieren verwarring en ook karmische interactie veroorzaken in de ontvanger. Het belemmert bovendien de voortgang van de overleden donor, omdat deze vaak moet wachten tot de essentie van het afgestane orgaan weer voor hem beschikbaar komt, d.w.z. tot ook het 'in leven gebleven' orgaan sterft. En voor de ontvanger betekent het dat hij op het uiteindelijke tijdstip van overlijden op zoek moet naar de essentie van het eigen weggenomen orgaan en de donor in staat moet stellen de essentie van het 'in gebruik gebleven' orgaan terug te krijgen. Door de schijnbaar knappe technologie wordt dus het ritme van het leven aan beide zijden van de dood verstoord. De vaak optredende afstotingsverschijnselen bij een transplantatie zijn een gevolg van het verlangen van de ziel om de hoogst onnatuurlijke situatie ongedaan te maken. Maar daar worden dan weer medicijnen tegen gegeven. Over wurggreep gesproken...

Alle dingen hebben een plaats in het grote geheel en niets van de medische manipulaties is na de dood onherstelbaar, maar een terugkeer naar eerbied voor het natuurlijke ritme en een werkelijk begrijpen van de dood als een einde én een begin, zou veel verwarring voorkomen. Als de natuurlijke ritmes werkelijk worden gerespecteerd, zal zelfs het regenereren van zieke organen mogelijk worden, maar deze vorm van genezen zal niet beschikbaar komen voor de mensheid vóórdat de medische wetenschap zich minder mechanisch opstelt tegenover het lichaam en zware, collectief beïnvloede termen als 'ongeneeslijk' en 'onmogelijk' laat vallen.

Een ander voorbeeld van pogingen macht uit te oefenen over de natuurlijke ritmes, is het gebruik van anticonceptiepillen. Veel vrouwen maken gebruik van de zogenaamde wetenschappelijke vooruitgang van de pil, die hen een schijn van vrijheid verschaft op een manier die eigenlijk overbodig zou zijn als de grotere ritmes beter begrepen en gevolgd werden. Het vrouwelijke ritme is afgestemd op aarde, op water, op de fasen van de maan en deels ook op de fasen van de zon, die een grote rol speelt in het proces van ontkieming en die de vrouw in contact brengt met het grotere ritme van leven en groei. Kunstmatige middelen verstoren de natuurlijke ritmes en ontnemen vrouwen de mogelijkheid om zich van die ritmes bewust te worden en met ze mee te stromen. Toch ligt werkelijke vrijheid juist in dat meestromen.

Het jezelf afstellen op deze ritmes en derhalve het op natuurlijke wijze stabiliseren van de cyclus, kan het bewustzijn-van-uitnodiging aan een ziel om te incarneren versterken, mocht die behoefte bestaan. Wanneer meer wordt erkend dat wij medescheppers naast God zijn, dan is de keuze om al of niet een ziel uit te nodigen om te incarneren niet langer afhankelijk van technologieën zoals anticonceptie e.d. De daad van seksuele eenwording wordt veel te sterk gezien als onvermijdelijk tot zwangerschap leidend indien geen maatregelen worden getroffen. Maar er zijn zoveel andere krachten aan het werk bij die eenwording. Wij hebben veel meer macht over het leven zónder technologie dan mét... Wanneer het medeschepperschap volledig wordt gezien en ook de onvoorwaardelijke liefde en het respect tussen zielen aan beide zijden van het leven, wordt het mogelijk het seksueel samenkomen al dan niet gepaard te laten gaan net een uitnodiging tot incarneren. En als er een ongewenste zwangerschap ontstaat, wordt het mogelijk in een meditatieve dialoog met de incarnatie-zoekende ziel te vragen om een spontane abortus. Maar eerst is er nog een hoop werk te doen op het gebied van bewustwording.

Tot op zekere hoogte hebben de efficiënte anticonceptiemiddelen bepaalde angsten weggenomen, maar wat ze ook hebben weggenomen is de noodzaak voor het besef dat gemeenschap een spiritueel magisch gebeuren is dat kan worden gebruikt om de kwaliteit van leven, de opzet van het leven, alle aspecten van creativiteit te bevruchten. Als de energie van de daad zo bewust op een zelfgekozen doel gericht kan worden, kunnen aspecten als plezier, tederheid, ontspanning, vreugde, warmte en wederzijdse geborgenheid ook beter tot hun recht komen. Dus hoewel het lijkt alsof anticonceptiva vrijheid en blijheid verschaffen, zijn ze eigenlijk een rem op de blijheid omdat de innerlijke harmonie eronder lijdt.

vervolg>>

vervolg zuil 12...

::  foto 248 (http://static.zoom.nl/DD0D80CB0B683BEC82D86FCBB447E43C.jpg)

De naaktheid van zuil 12 doet me tenslotte ook nog denken aan het sprookje De nieuwe kleren van de Keizer (Andersen). In dat sprookje hebben sluwe kleermakers de keizer wijsgemaakt dat zij kleding kunnen maken van een héél bijzondere stof: een stof die alleen zichtbaar is voor slimme mensen. De keizer bestelt meteen een outfit van die stof en als de kleding dan klaar is (in werkelijkheid is er helemaal geen kleding), wordt de keizer met veel vertoon van bewondering in zijn nieuwe kleding gehesen. Zelf ziet hij de kleding niet, maar dat wil hij niet toegeven, want hij wil niet voor dom versleten worden. Ook zijn ministers zien helemaal geen kleding, maar houden om dezelfde reden hun mond stijf dicht.

Dan besluit de keizer om zich aan het volk te vertonen in zijn nieuwe kleding. Trots paradeert hij geheel naakt voor de mensen die hun ogen uitkijken, maar ook niets durven zeggen, want zij hebben al van de eigenschappen van de bijzondere stof gehoord. Maar dan roept een jongetje met de wijsheid en onschuld van een kind: "Kijk eens pappa, de keizer loopt in zijn blootje!" En nu durven ook andere mensen toe te geven dat zij helemaal geen kleren zien en tenslotte staat iedereen de blote keizer uit te lachen. En de keizer, die weet niets anders te doen dan trots door te lopen, al neemt hij wel de kortste weg terug naar zijn paleis... terwijl dienaren zijn niet bestaande sleep blijven dragen...

De keizer uit het sprookje wil pronken met zijn uiterlijk. Maar uit trots en angst om in zijn hemd (of minder) te staan, zet hij zichzelf juist pijnlijk te kijk. Tegenwoordig is 'de nieuwe kleren van de keizer' een uitdrukking die gebruikt wordt voor een dwaze gewoonte of beslissing die iedereen wel opmerkt, maar waartegen niemand protesteert uit angst om tegen het collectief en/of haar leiders in te gaan. En zo worden dwaasheden in stand gehouden... totdat een échte Dwaas (het kind) de dingen naar waarheid en wijsheid benoemt. Ik zie wel overeenkomsten met wat ik eerder bij zuil 12 schreef.

En nu, voordat ik zelf in een zuil verander, ga ik eerst weer een ommetje door de tarottuin maken. Wat wacht er nog? De Dwaas, de Keizerin, de Zegewagen, de achterkant van de Duivel, de Ster, het Oordeel, de Wereld... en natuurlijk, ergens langs die weg, het vervolg van de hoftuin van de Keizer. De Keizer revisited...

De Keizerin ligt als een sfinx in de tuin, een roze-abrikooskleurige sfinx met het zwarte gezicht van de Afrikaanse oermoeder en de blauwe, met sterren en manen en planeten bezaaide haren van de kosmische Grote Moeder, de moederlijke en waarlijk troostvolle dimensie van het Universum. Een sfinx met allure. Haar machtssymbool is de rode kroon van de hartstocht, de passie voor het leven.

::  foto 249 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/00groot.jpg)  ::  foto 250 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/09/30/1222770215-583.jpg)

Hartstocht is de muze van het ware zelf. Het is de oorspronkelijke, pulserende kracht die het leven doordrenkt, de aanwezigheid van het goddelijke in elke harteklop. Hartstocht toont zich niet slechts in het cliché van de heimelijke romantische vrijpartij waarbij men elkaar de kleren van het lijf scheurt, hartstocht gaat naar haar aard ook gekleed in de mantel van diep gevoel, fijnzinnigheid, kalmte en toewijding. Hartstocht is heilig, een diepgaand mysterie dat door vervoering alles overstijgt en transformeert. Hartstocht hoort bij het ware zelf omdat we geschapen werden door liefde, om liefde te zijn en om liefde te geven.

Het schijnt dat zowel de koran als de joodse talmoed ons voorhouden dat we rekenschap zullen moeten afleggen van elk geoorloofd genot dat het leven ons heeft geboden en dat we weigerden te genieten tijdens ons verblijf op aarde. Kijk, dat zijn nog eens voorschriften. :D De enige zonde die hartstocht kan begaan is vreugdeloos te zijn.

::  foto 251 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/02.jpg)  ::  foto 252 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/03.jpg)  ::  foto 253 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/04.jpg)  ::  foto 254 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/08.jpg)

De Keizerin is de belichaming van hartstocht, gevoel, toewijding en lichamelijkheid. Haar reusachtige borsten zijn symbolen van vruchtbaarheid en overvloed en van haar grote vermogen om te bemoederen, te voeden, te koesteren, te troosten, te beschermen. Ze zijn voorzien van een hart en een bloem, symbolen van liefde en mededogen (het hart) en leven en groei (de bloem). Onder de linkerborst zit een deur naar het hart van de Keizerin. Als die deur opengaat kan er tocht (voeding, leeftocht) bij het hart komen... en dan heb je harts-tocht.

::  foto 255 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/05.jpg)  ::  foto 256 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/07.jpg)

De handen van de Keizerin rusten op de rand van het plateau boven de vijver. De prachtige veelkleurige vingers symboliseren de tastzin door middel waarvan zij voeling heeft met de aarde. Ze getuigen van grote gevoeligheid en kunnen ook gevoelige snaren raken. Ik had bovendien de associatie met handen die pianospelen. Verder zou je in de handen ook helende handen kunnen zien. Of heldervoelendheid.

Fysiek gezien is de tastzin het eerste zintuig waarmee we in aanraking komen wanneer vreemde handen ons uit de zachte duisternis van de moederschoot in het scherpe licht van de wereld trekken. Na de veiligheid en warmte van de baarmoeder, is er de schrik van de kille lucht op ons naakte lichaampje, totdat we troost vinden in moeders armen waarbij de tastzin ons de weg wijst. Voor veel mensen is de tastzin ook het laatste zintuig waarmee we nog iets van de wereld toelaten voordat we deze verlaten - het kneepje van de hand van een geliefde. Het fysieke voelen, het eerste zintuig dat opvlamt, is meestal het laatste dat uitdooft. Zien, ruiken, horen en proeven zijn dan al vertrokken. Lang nadat onze ogen zich hebben afgewend, blijven onze handen nog trouw aan de wereld.

We hebben allemaal behoefte om aangeraakt te worden, niet alleen om te kunnen gedijen, maar ook om te kunnen overleven.
Reach out and touch...
Heb je al iemand geknuffeld vandaag? :)

::  foto 257 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn09.jpg)  ::  foto 258 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn10.jpg)  ::  foto 259 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn21.jpg)  ::  foto 260 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn11.jpg)  ::  foto 261 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn12.jpg)

Kijkend naar het gezicht van de Keizerin ben ik verbaasd dat zo'n kolossaal hoofd zoveel uitdrukking kan hebben. Haar blik heeft iets ongrijpbaar verhevens, vredig, sereen en krachtig, mild en begripvol, maar ook eigenzinnig en bijna hypnotiserend. Misschien is het mijn eigen gekleurde bril die me deze eigenschappen doet zien, maar wel of geen gekleurde bril, zwart blijft zwart. De kleur zwart is mysterieus, onaantastbaar. Zwart kan alles in zich opnemen. Zwart bevat in potentie alle kleuren en houdt de verwachting in van de geboorte van iets nieuws. Zwart is ook een kleur die bescherming kan geven aan alles wat kwetsbaar is.

Ik vervolg mijn ontdekkingsreis langs de buitenkant van de Keizerin, het leeuwinnen-lichaam van de sfinx, dat tevens een huis zal blijken te zijn. Een huis met uitsluitend ronde ramen. Zo zit er in de rechterzij onder meer een groot raam in de vorm van een bloem en in de linkerheup een raam omlijst door Venussen. De roze kleur van de voorkant van de Keizerin is dan inmiddels overgegaan in spiegelend zilverwit.

::  foto  262 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn13.jpg)  ::  foto 263 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn14.jpg)  ::  foto 264 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn15.jpg)  ::  foto 265 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn16a.jpg)  ::  foto 266 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn19.jpg)  ::  foto 267 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn20.jpg)

In de holte van de rug van de Keizerin bevindt zich een terras, gedeeltelijk overdekt door de blauwe haren en bereikbaar via een trap die in twee delen over haar linkerdij en -zij loopt. Van een afstand gezien is het alsof de bezoekers van het terras zich als in een voertuig of vaartuig laten meevoeren door de Keizerin. Als eendenkuikentjes die meevaren op de rug van een hele grote moedereend. Of als mini-welpjes die op de rug van de geduldig liggende moedersfinx klauteren. Zelf op het terras aangekomen ervaar ik het vooral als een vertrouwde plek (de tegels van het terras hebben de kleur van de vloerbedekking bij mij thuis), als een plek van rust en innerlijke vrede en onbegrensdheid. Er is naar alle kanten een prachtig uitzicht. Ik vermoed dat ik in de geest van de Keizerin terechtgekomen ben. Het meubilair van het terras bestaat uit drie banken (het getal 3 van de Keizerin) die uitnodigen om te gaan zitten of zelfs liggen.

foto 268 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn18.jpg)  ::  foto 269  (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn22.jpg)  ::  foto 270 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn23.jpg)  ::  foto 271 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn24.jpg)  ::  foto 272 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn25.jpg)  ::  foto 273 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn26.jpg)

De blauwe stenen sofa (hangmat, wieg, boot) is net als de haren van de Keizerin versierd met hemellichamen, de energieën van het universum. Dit is een plek om je open te stellen voor de liefdesenergie van het universum, om je in diep vertrouwen over te geven aan de energie die de geboorte van alle dingen mogelijk maakt. Bij de Keizer zagen we de steunpilaren van de beschaving, hier staat de wieg van de beschaving. Overeind komend, valt mijn blik op de rode raket van de Keizer en besef ik waarom deze niet van de grond komt. Het is zo simpel... de brandstof die de raket nodig heeft is overgave.

::  foto 274 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn27.jpg)

De glanzende, diepblauwe, ster-versierde haren zijn antennes voor het hogere. Ze vormen ook een bescherming doordat ze een overdosering van het mentale, het rationele verhinderen. Spiritualiteit hoeft niet te leiden tot een gebrek aan waardering voor de aarde, het fysieke leven en de sensuele genoegens van het leven. Door haar antennes op het universum af te stellen, op de hogere idealen die bij haar passen, is de Keizerin niet zweverig geworden, integendeel, zij staat (of ligt) als een huis.

Verscholen onder de blauwe haren schittert een tweede bank, een juweel van een bank, volledig bemozaïekt met smaragdgroen glas. Groen is de kleur van het hartchakra en de bank staat recht boven het hart van de Keizerin. Dit is de zetel van het gevoel, van diep meevoelen, meeleven en begrijpen met het hart. Het is een tweezitter, een plek geschapen voor liefde en intimiteit. Dit is een plek om lief te hebben, zong Toon. De Geliefden uit de tuin zouden het hier ook prima naar hun zin hebben. En misschien komen zij hier wel eens... op momenten dat er geen publiek in de tuin is... als de maan schijnt... De bank is ook een plek voor verzoening, mocht dat nodig zijn. De Keizerin zal het allemaal opmerken, want door de afbeelding van de tarotkaart boven de bank heeft zij ogen in haar rug.

::  foto 275 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn27a.jpg)  ::  foto 276 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn35.jpg)  ::  foto 277 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn28.jpg)  ::  foto 278 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn28a.jpg)

Er zijn vanachter de blauwe haren mooie doorkijkjes naar de tuin. Op foto 280 is bijvoorbeeld helemaal rechts een glimp te zien van de engel van Matiging. Hoe klein in vergelijking met de Keizerin...

::  foto 279 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn36.jpg) ::  foto 280 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn31.jpg)

De derde en laatste bank slingert zich als een spiegelend lint langs de heup van de Keizerin en biedt uitzicht op de Maan. De bank lijkt gemaakt van zilveren maanlicht waarin een glimp van de ziel doorschemert. Dit is de zetel van de intuïtie, een plek voor inkeer, een plek om je te verbinden met de ware essentie van je zijn. Als 'zilveren koord' verbindt de bank het aardse lichaam met de zielsdimensie.

::  foto 281 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn33.jpg)  ::  foto 282 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn32.jpg)  ::  foto 283 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn34.jpg)

Samen symboliseren de drie banken de eenheid van lichaam/hart (groen), geest (blauw) en ziel (wit). Ze zijn ook de zetels van de universele liefde, de menselijke liefde en de liefde van de ziel.

::  foto 284 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn38.jpg)  ::  foto 285 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn40.jpg)  ::  foto 286 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn39.jpg)  ::  foto 287 (http://static.zoom.nl/C1D20D60FB4FAE50846EFC15F54EB160.jpg)  ::  foto 288 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn37.jpg)

Nog één blik op de de rode kroon van de Keizerin, op rode raket van de Keizer, op de rode lippen van de Maan, en dan ga ik via de trap weer naar beneden. De traptreden hebben een patroon waardoor ze op zachte matrassen lijken en bij iedere stap naar beneden verwacht ik bijna dat ik er een beetje in wegzak... Gelukkig is er een trapleuning.

::  foto 289 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn41.jpg)  ::  foto 290 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn42.jpg)  ::  foto 291 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn43.jpg)

::  foto 292 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn44.jpg)

Uit de houding van de Keizerin spreekt een verstilde, ontvangende intentie. Ze ligt op haar knieën, haar achterste uitnodigend een beetje omhoog, von Kopf bis Fuss auf Liebe eingestellt. Met haar Füsse of voeten is nog wel iets merkwaardigs aan de hand. De ene is groen en de andere rood, dat is nog tot daar aan toe, maar de grote tenen lijken zwemvliezen te hebben. Dit zijn geen vrouwenvoeten en ook geen leeuwenklauwen (sfinx). Als door een anatomisch wonder heeft de Keizerin... ganzenvoeten.

::  foto 293 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn51.jpg)  ::  foto 294 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn52.jpg)

In combinatie met de ganzenvoeten kun je de houding van de Keizerin ook opvatten als de houding waarin een ei gelegd wordt, nieuw leven gebaard... Op de voeten kom ik later uitgebreid terug. Eerst wacht nog het gebied onderaan de trap, de onderbuik van de Keizerin, het (eventueel zwangere) zwaartepunt van haar lichaam, het gebied van vruchtbaarheid, volheid, voortplanting. Mystiek en lichamelijkheid gaan hier in elkaar over, weerspiegelen en dragen elkaar. Het gebied wordt gekenmerkt door cirkelvormige mozaïeken en door een opvallende rand die langs de buitenkant van de trap loopt.

::  foto 295 (http://static.zoom.nl/B5DCBE39B939A4A534B4C4B5569F1DA3.jpg)  ::  foto 296 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn46.jpg)  ::  foto 297 (http://static.zoom.nl/A1A0C267E900BD3B0DCB90619088C743.jpg)

Er is een directe beïnvloeding van dit gebied door het sacrale chakra en het basischakra (een van de betekenissen van de roodomrande gele cirkel en de goudomrande rode cirkel). Deze chakra's vormen de schijnbare tegenpool van de hogere bewustzijnsgebieden (bovenaan de trap), ze vertegenwoordigen de afdaling van de scheppingsimpuls tot in de aardse materie.

::  foto 298 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn45.jpg)

Allereerst is er de gele cirkel met een dieprode spiegelende rand. Behalve als een symbool voor het 2e chakra en het vrouwelijke vuur, kun je de eiergele cirkel met bloedrode rand ook zien als een eicel. Op de cirkel is het vrouwelijke archetype afgebeeld (liefdesgodin of moedergodin). Moederschap, zwangerschap en zelfs een bewuste kinderwens leiden tot een sterke identificatie met het vrouwelijke archetype, een identificatie die het gevoel geeft wijsheid te kunnen putten uit een bron die groter is dan het zelf zoals we dat gewoonlijk zien. Archetypen zijn iets universeels, ze raken aan verlangens die het lichamelijke, het emotionele en ook het seksuele te boven gaan. Jung zegt weliswaar dat wij ons nooit met afzonderlijke archetypen mogen identificeren, want elk archetype vertegenwoordigt niet meer dan een deel van het totale zelf, en dat is wel waar, maar Jung was een psycholoog en de identificatie met een archetype is een mystieke stap die veel dieper gaat dan de psychologische stap van erkenning van sub-persoonlijkheden. In bepaalde gevallen kan een tijdelijke identificatie met een archetype iets heel waardevols en heiligs zijn.

::  foto 299 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn48a.jpg)

De rand langs de trap bestaat uit talloze identieke figuurtjes, mini-keizerinnetjes met een zwart hoofd en zwarte armen, een rozig lijf met grote borsten en zeer brede heupen, elk in de vorm van een bloem. Hoofd en armen vallen bijna weg tegen de blauwe achtergrond, waardoor het lichaam eruit springt - een kenmerk van alle vruchtbaarheidspoppetjes. Op fysiologisch niveau zie ik in de rand een stroom van vrouwelijke hormonen. Omdat de rand op uitwendig niveau eigenlijk langs het bovenbeen van de Keizerin loopt, en de poppetjes ook als lustsymbolen gezien kunnen worden, zie ik de hele rand tevens als een siddering van lust of begeerte die vanaf de aarde langs het been van de Keizerin trekt en uitmondt in een grote cirkel met spiralen... geniet-energieën... genot.

::  foto 300 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn48e.jpg)

De grote cirkel met een goudbruine kern en een rand van rode vrouwenfiguurtjes is het basischakra. Bruin is de kleur van aarde en van moederlijkheid. Bruin geeft grond onder de voeten. De cirkel van rode figuurtjes staat voor de vrouwelijke cyclus (die met het basischakra verbonden is). Rood is de kleur van bloed, van vitaliteit en levenskracht.

::  foto 297 (nogmaals) (http://static.zoom.nl/A1A0C267E900BD3B0DCB90619088C743.jpg)  ::  foto 301 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn48c.jpg)  ::  foto 302 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn48d.jpg) 

De cirkel als geheel staat ook voor de gongslag van de eisprong (het begin van de vrouwelijke cyclus). De cirkel heeft een gouden rand en staat enigszins bol, waardoor hij op een grote gong lijkt. Ik zei eerder al dat de tegenstelling tussen het gebied onderaan de trap en het terras bovenaan de trap slechts schijnbaar is. De eisprong hangt samen met een flits die afkomstig is uit de hogere bewustzijnsgebieden. Deze flits is als een gongslag die een stroom van vrouwelijke hormonen op gang brengt en die, binnen het bestaande en met het bewustzijn verbonden natuurlijke ritme, een nieuwe trilling, een nieuwe energie-spiraal voortbrengt.

::  foto 300 (nogmaals) (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn48e.jpg)  ::  foto 303 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn48f.jpg)

De blauwe cirkel met spiralen heeft eveneens een gouden rand, en de blauwe kleur is een geestelijke kleur. Deze cirkel is méér dan alleen maar de cirkel van lichamelijk genot. Er zijn ook spirituele energieën mee gemoeid. Dit zijn geen tegengestelde krachten. Seksuele energie is gewoon een van de spirituele energieën en een middel om liefde te uiten. In de menselijke liefde speelt de behoefte aan seksuele eenwording een grote rol. Het is de meest rechtstreekse manier om je met een ander te verenigen. Natuurlijk niet alleen op het lichamelijke vlak, maar ook op het geestelijke vlak. Wij zijn alle vlakken tegelijk.

De seksuele verlangens zijn ook te vergelijken met een veiligheidsklep. Als je betrokken raakt bij het proces van ontwaken - het Oordeel (20) bevindt zich binnenin de Keizerin - en je geroepen voelt tot dienstbaarheid, worden de seksuele verlangens tot op zekere hoogte geactiveerd. Als je echter nog niet in staat bent je vibraties te verhogen, word je vergelijkbaar met een opgestookte ketel, die uitgerust moet zijn met een veiligheidsklep. De verfijnde manier om stoom af te blazen bestaat uit het verhogen van je energieniveau. Als dat niet lukt, zal de ketel roodgloeiend worden en de enige andere mogelijkheid tot ontlading is dan de seksualiteit. Hier is natuurlijk niets mis mee, maar als er te vaak en te veel op deze manier stoom wordt afgeblazen, raakt de energie van de ketel verstrooid en kan deze niet meer naar behoren functioneren. En dat is wel eens een probleem in de stoffelijke wereld: er wordt te veel aan het ontladen van energie gedaan, in plaats van aan de verfijning ervan. Het is echter van belang dat die verfijning - zoals zichtbaar in de blauwe cirkel - plaatsvindt...

Door zijn vorm en gouden rand doet de cirkel me ook aan een gouden ei denken en ergens in de tarottuin zullen we nóg een gouden ei tegenkomen. Waar? De cirkel bevat 21 spiralen... dat getal is een aanwijzing.

::  foto 304 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn48b.jpg)

Nu is er nog één cirkel, vlak boven de aarde: een cirkel met een diepgroene kern (kleur van de natuur) en een lichtgroene rand met zittende vrouwenfiguurtjes die elk met hun benen een hart vormen. Het lichtgroen en ook de hartvorm van de benen verbinden deze cirkel met het hart van de Keizerin. Deze cirkel is een lager hartcentrum... het hart in de buik... In de buik zijn de emoties sterk tegenwoordig. Emoties staan vaak een evenwichtige beoordeling van een situatie in de weg. Het  hartcentrum aan de voet van de trap fungeert, net als de trap zelf, als een verbinding tussen de onderste chakra's en de hogere chakra's. Dit vereist wel het vermogen om te luisteren naar de stem van het hart - en dat is niet niks, want deze stem is vaal heel subtiel en wordt gemakkelijk overschreeuwd door ofwel het verstand ofwel de emoties. Daarom zitten de vrouwenfiguurtjes met hun hoofd naar het midden van de cirkel, symbolisch voor inkeer. Door in zichzelf te keren, haar eigen centrum binnen te gaan, kan de Keizerin zich in haar eigen kern, dus op de bodem van de ziel, concentreren op de stem van haar hart.

::  foto 305 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn49.jpg)

De ringen, lussen en kronkels die het hele spiegelende achterlijf van de Keizerin bedekken, vormen een web van schoonheid en betovering, geweven in vluchtige tinten van blauw, slechts hier en daar onderbroken door stukjes roze huid. Wonderbare geheimnissen van rondingen waaruit alle lijnen van dorre rechtheid zijn verdwenen... Verlossing ligt niet in verloochening. De Keizerin voelt de omarming van de vrijheid in duizend ringen van lust. Nooit zal ze de deur van haar zinnen sluiten. De lusten van zien en gezien worden, van voelen en aangeraakt worden. Al haar illusies zullen ontbranden in vreugdevuur en al haar begeerten zullen rijpen in vruchten van liefde.

De deur die toegang geeft tot het interieur van de Keizerin, zit aan de achterzijde. Het deurtje aan de voorkant, de deur naar haar hart, kan alleen van binnenuit geopend worden. Bezoekers van de tuin worden geacht aan de achterkant naar binnen te gaan. Juist ja, tussen haar benen. Terug naar de moederschoot.

::  foto 294 (nogmaals) (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn52.jpg)  ::  foto 306 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn53.jpg)  ::  foto 307 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn54.jpg)  ::  foto 308 (http://static.zoom.nl/40D12E3CF4DA4A9D0D3CAB5435906E21.jpg)  ::  foto 309 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn55.jpg)  ::  foto 310 (http://static.zoom.nl/B5F87441AF38AF0A4180EEDA0F8C5625.jpg)

Maar eerst zijn er nog die ganzenvoeten...

De gans is een symbool van huiselijkheid, waakzaamheid en moederlijke zorg en de ganzenvoeten van de Keizerin doen me ook denken aan de sprookjes van Moeder de Gans (les contes de ma Mère l'Oye), de wonderverhalen van sprekende dieren, weldoende feeën, enge monsters en mooie prinsessen, die leven in het hart van kinderen. Verhalen waarin de mensen een zijn met alle koninkrijken van de natuur, met de bloemen, bomen, vogels, dieren, rotsen, stenen en met de aarde zelf. Verhalen waarin alles in de wereld bezield is, van het zonlicht tot het stille licht van de maan, van het geheimzinnige bos tot de veelkleurige regenboog. Verhalen waarnaar kinderen met kloppend hart en grote ogen luisteren, altijd weer - hoe vaak zij ze ook al gehoord hebben - met dezelfde angstige nieuwsgierigheid en innige, innige deelneming. Het broodnodige voedsel voor de ontwakende verbeelding. Ooit las ik over een kind dat met aandacht naar de sneeuwvlokken keek, het witte dons dat uit de hemel neerdwarrelt. Het kind, blijkbaar bekend met wat er zoal bij het houden van ganzen komt kijken, riep: "Moeder, kijk eens, God plukt zijn ganzen!" Tot die orde van verhalen behoren ook de sprookjes van Moeder de Gans.

De naam Moeder de Gans schijnt zijn oorsprong te hebben in de middeleeuwse overleveringen over Berthe la fileuse (Berthe de spinster) of Berthe pied d'oie (Berthe met de ganzenvoet), de Reine Pédauque (koningin met de ganzenvoet) die met haar verhalen kinderen betoverde. Zij was de moeder van Karel de Grote. Het spinnen kun je opvatten als het spinnen van garen, maar ook als het spinnen van een web van verhalen (fantasie en verbeelding). Op subtiel niveau kun je het spinnen zien als het manifesteren van energiedraden om energie te verzamelen en te sturen (zoals in de Silk-reeling oefeningen van qigong). De volgende stap is dan het weven van de verzamelde energiedraden tot een grotere betovering...

Kan een sfinx trouwens spinnen? Vast wel. Purrrrrrrr... purrrrrrrr...

Met koningin Berthe werd in de overlevering allengs een andere Berthe vereenzelvigd: de godin Berchta uit de Noorse mythologie. Zij was de verpersoonlijking van de vruchtbare en vruchtdragende aarde, de moedergodin, soms voorgesteld als overheersend, maar meestal als lichtend, glanzend en vreugde brengend en vooral bekend om haar tedere zorg voor kinderen. Zij werd vaak afgebeeld bij een wieg. Het beeld waarin koningin Berthe met de ganzenvoet en godin Berchta samensmolten tot schutsvrouwe voor kinderen, kreeg de naam Moeder de Gans.  

Een door Niki gemaakte gans met kinderschoentjes (hij staat niet in de tarottuin).

::  foto 311 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn50.jpg)

De sprookjes van Moeder de Gans werden in het Frans soms ook les contes de ma Mère cicogne (ooievaar) genoemd. Ook de ooievaar staat bekend om zijn moederlijke zorg en toewijding. En we weten allemaal waar de kinderen vandaan komen, nietwaar? ;)

Omdat je de houding van de Keizerin ook kunt opvatten als de houding waarin een ei gelegd wordt, zie ik een verband tussen de Keizerin en Moeder de Gans en de Egyptisch godin Hathor, Moeder Hathor genoemd, de moeder van alle moeders, die reïncarneerde in de Nijlgans. Als gans legde Hathor het gouden ei van de zon, m.a.w. zij baarde de zonnegod. Haar eerste vorm was die van de Oerslang, de slang die het hele universum legde in één Oer-ei of Wereld-ei. De hiëroglyf voor het wereld-ei was dezelfde als die voor een embryo in de baarmoeder.

De afbeelding van Hathor in het Godinnen Orakel doet sterk aan de Keizerin in de tarottuin denken.

::  foto 312 (http://static.zoom.nl/496174BDAEAA2A93E3FC6B5B7D63E2AF.jpg)

De kaart zegt over Hathor: "Deze geliefde Egyptische godin wordt vertegenwoordigd door het hoofd van een koe. Dit symboliseert de levengevende melk en het moederschap van dit heilige dier. Hathor is een goedgunstige hemel- en zonnegodin die met alle aspecten van conceptie helpt, met baren en opvoeding. Roep Hathor aan om je te leiden in het bemoederen van jezelf en je dierbaren."

En de boodschap van Hathor is volgens deze kaart: "Sta jezelf toe om te ontvangen. Dit zal je intuïtie, energie en bekwaamheid om naar anderen te geven doen toenemen. Je hebt een moederlijke kant in je waardoor je anderen die in nood zijn op een natuurlijke wijze kunt verzorgen. Echter, dit moet met ontvankelijkheid in evenwicht worden gebracht anders wordt de stroom geblokkeerd. Ontvangen is de essentie van vrouwelijke energie en het betekent jezelf toestaan om met gratie en dankbaarheid te ontvangen. Als je je schuldig voelt wanneer je anderen om hulp vraagt of als je je ongemakkelijk voelt bij het ontvangen van geschenken, dan belemmer je je vrouwelijke energie. Je ontvankelijkheid is net zo natuurlijk als je moederlijke, gevende energie. Ontvankelijkheid staat je toe om de stemmen van de engelen beter te kunnen horen. Wanneer je ontvangt, heb je meer hulpbronnen om aan anderen te kunnen geven. Begin door de honderden geschenken die je elke dag ontvangt op te merken, of dit nu de schoonheid is van de natuur of het getuige zijn van een ontroerend moment of een omhelzing van een dierbare. Zeg eenvoudig dank je wel voor elk geschenk en weet dat al deze geschenken jou vullen door de Goddelijke stroom sterk te houden".

De naam Hathor betekent Huis van Hor(us). Het woord huis werd in het oude Egypte overdrachtelijk gebruikt voor het moederlichaam. Het interieur van de Keizerin is ingericht als een huis, een woning. Hathor is de oermoeder en hemelse voedster, maar soms had zij twee gezichten, die van de heldere en de donkere moeder, als een twee-eenheid. Zij had het sterkst mogelijke verlangen naar goedheid, maar ook de sterkst mogelijke fysieke begeerte en was de belichaming van de hemelse diepten, maar ook van de dans en de roes. Meestal wordt zij gezien als de vrouw van Horus, maar zij was ook de gemalin van álle goden, een nachtgodin, een nachtvlinder... Op oude afbeeldingen heeft zij een staf in de hand die aangeeft dat zij degene is die mag spreken (het voor het zeggen heeft). Zij was in bezit van de macht van het woord en bezat de kennis van de fysieke heerschappij over anderen. De Egyptenaren aanbaden haar om haar te vriend te houden, maar waren ook bang voor haar, want zij kon alle goden naar haar pijpen laten dansen.

De Keizerin heeft dus vele kanten. In Niki's woorden: L'Impératrice est la grande déesse, elle est la reine du ciel, la Mère, la putain, l'émotion, le sacre magique et la civilisation.

Waar die ganzenvoeten al niet toe geleid hebben. :)

De Zegewagen staat in de tarottuin binnenin de Keizerin, meteen om de hoek van de grote toegangsdeuren. Er is bij binnenkomst in het volledig bespiegelde interieur van de Keizerin zóveel te zien, zóveel om je letterlijk aan te vergapen, daarover schrijf ik een andere keer, vandaag beperk ik me tot de Zegewagen.

::  foto 313 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/wg01.jpg)  ::  foto 314 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/wg02.jpg)

Kunst wil iets universeels zijn, iets dat mensen aanspreekt en raakt zonder dat zij iets over de achtergronden van de kunstenaar hoeven te weten. Ik heb mijn eigen betekenissen gegeven aan de beelden in de tarottuin. Of Niki het allemaal zo bedoeld heeft, weet ik niet, waarschijnlijk is veel van het werk volkomen spontaan tot stand gekomen. Eigenlijk doet het er niet toe hóe het is ontstaan, het is er en het spreekt - op eigen kracht, omdat er een universele waarheid in doorklinkt. Zeker bij de tarot gaat het erom wat je als toeschouwer zélf in de beelden ziet.

Bij de Zegewagen ontkom ik er echter niet aan om het leven van de kunstenares in mijn verhaal te betrekken, want vanaf het allereerste moment dat ik het wagentje zag, had ik het gevoel naar Niki zelf te kijken, naar een triomferend deel van haar. En niet alleen omdat het figuurtje in de Wagen vrouwelijk is (in oude tarotdecks is de koetsier van de Wagen wel vaker een vrouw). De Zegewagen lijkt een zelfportret. Natuurlijk is ieder beeld in zekere zin een zelfportret, maar bij de Zegewagen had ik dat gevoel het sterkst - dat het ook bedóeld was als zelfportret.

::  foto 315 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/wg03.jpg)  ::  foto 316 (http://static.zoom.nl/38e6c6ac1c104e92b1ececd7f713a4a4.jpg)  ::  foto 317 (http://static.zoom.nl/390c5953e2b8ed45d685fee84b7c7f05.jpg)

Ik kijk eerst naar de Wagen, de omlijsting van het portret. Het bovenstuk van de Wagen heeft geen diepte, is inderdaad niet meer dan een lijst waar het figuurtje áchter staat. Ook de twee trekdieren voor de Wagen zijn vreemd plat: tweedimensionele silhouetten, flikkeringen van licht en schaduw, bijna ongrijpbaar, alleen van opzij herkenbaar. Het zijn een gouden sfinx (leeuw met feniks-kop) en een zwarte panter. De stralende zon en de verduisterde maan. De schijnbare contradicties van het leven.

Hoewel het figuurtje in de Wagen een volwassen indruk maakt, is het opvallend klein en fragiel. Bijna een kind... In haar boek Mon Secret, geschreven halverwege de bouw van de tuin, toen ze 62 jaar oud was, onthulde Niki dat ze op 11-jarige leeftijd door haar vader werd verkracht. Het figuurtje in de Zegewagen, niet groter dan een kind van elf, laat op ontroerende wijze zien dat Niki niet alleen dit jeugdtrauma heeft overleefd, uiteindelijk heeft ze heelheid gevonden (de reflecterende blauwe jurk) en haar onschuld teruggevonden (de Wagen toont een opvallende gelijkenis met het jasje van de Dwaas).

::  foto 318 (http://static.zoom.nl/a881f1b5d32f888e173652755030d557.jpg)

Er kon pas een begin van genezing komen toen ze zich geheel aan de kunst ging wijden (I embraced art as my salvation and my necessity). De rode staf in de hand van het figuurtje is Niki's moed om scheppend bezig te zijn en ook de passie om de demonen uit haar jeugd te verdrijven. De grillige gele kroon is haar eigenzinnige wilskracht. Samen staan ze voor de liefde en de wil om de meest oprechte beelden te scheppen die ze zich maar kon voorstellen. Om trouw te zijn aan haar passie moest ze tot de schitterende blauwe kern van haar wezen gaan. Ze moest voorbijgaan aan de schildwachten in haar hoofd, voorbij de prikkeldraadversperringen om haar hart. Ze moest het wagentje door de loopgraven van truth or dare leiden, waar het elk moment kon kantelen. Maar ze kón niet anders. De moed van de Dwaas hielp haar erdoorheen. En daarom is haar werk altijd kinderlijk, origineel en poëtisch gebleven.

::  foto 319 (http://static.zoom.nl/b890d384f9b105f16c0b673a690beb43.jpg)

Aanvankelijk stroomde er veel woede in haar kunst. Het zou nog jaren duren om de angst voor de Draak helemaal te overwinnen, om onrechtvaardigheid een plek te geven binnenin Moeder Gerechtigheid en om voor zichzelf een Moeder (de Keizerin) te bouwen en het wagentje met het innerlijke kind daar binnen te rijden, in die organische ruimte met geen enkele rechte hoek om het kind te bedreigen of aan te vallen. Geen enkele mogelijkheid meer om in een hoek gedreven te worden zoals toen ze elf was. Nooit meer hoeven vluchten (With great force and kicking my feet - de voetstapjes op de zwarte hond van de Maan - I disengaged from him and ran till I was completely exhausted). De Keizerin nodigt bezoekers uit om binnen te komen, maar is tegelijkertijd ook een fort, een toevluchtsoord. Hoog boven de Zegewagen hangt een prachtig kristallen hart, symbool van liefde en moed - het woord courage (moed) komt van coeur (hart). Eindelijk veilig. Eindelijk geliefd en eindelijk thuis.

::  foto 320 (http://static.zoom.nl/d08958b45a766c40c12ad8217d619a15.jpg)  ::  foto 321 (http://static.zoom.nl/00d0f2869ab1de78f43d15de6acd7c00.jpg)

::  foto 322 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn60.jpg)  ::  foto 323 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn61.jpg)

Hoe zal ik de ruimte binnen in de Keizerin noemen? Een kristallen grot, een paleis, een herberg, een moederlichaam, een tempel, een thuis? Het huis van Niki's dromen? Of Niki zelf? Het is dat allemaal. En meer. De binnenmuren zijn volledig bedekt met stukjes spiegelglas. Hoe langer je in het schitterende interieur rondkijkt, hoe duidelijker je de eenheid achter al die fragmentjes voelt. Duizenden scherven zijn bijeengebracht tot een nieuwe eenheid. De Keizerin betrekt haar energie uit (hervonden) eenheid, uit een groot gevoel van innerlijke samenhang. Ze staat ook innerlijke reflectie toe. In de spiegeltjes wordt de schoonheid van de ware eenheid van het bestaan op verschillende bewustzijnsniveaus weerspiegeld.

Binnenin de Keizerin bevindt zich een complete woning met woonkamer, keuken, badkamer en slaapkamer. Niki heeft hier jaren gewoond, terwijl ze aan de rest van de tuin werkte. Hiermee ging voor haar een langgekoesterde wens in vervulling om binnenin een sculptuur te wonen. Ze wilde een nieuwe Moeder scheppen, een moedergodin, en in deze vorm herboren worden. Luisterend naar een diep verlangen heeft ze zichzelf letterlijk be-moederd (van een moeder voorzien) en daarmee reageerde ze op de behoefte van het kind in haar om gekoesterd, getroost te worden.


::  foto 324 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn62.jpg)  ::  foto 325 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn63.jpg)  ::  foto 326 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn64.jpg)

Tussen de twee grote ronde ramen bevindt zich een haard, een van de vele symbolen voor de Anima, het vrouwelijke zelf. De haard is een plek om rustig te zitten en om, in de vlammen starend, jezelf en je gedachten op een vredig en sereen niveau te ervaren. De haard is ook een symbool voor thuis, voor de warmte en geborgenheid van huis en haard én voor de warmte en geborgenheid van het innerlijk zelf, de ziel. Door de warmte van de uiterlijke haard voelen we ons thuis in de wereld, door de warmte van de innerlijke haard voelen we ons thuis in het leven en in onszelf.

Als symbool voor het derde chakra is de haard ook de zetel van het heilige vuur van onze hartstochten. Ik had het eerder al over het samengaan van passie en kalmte. Vesta, de Romeinse godin van huis en haard, moedigt ons aan om met  toewijding het dagelijkse werk te verrichten, maar ook om kalm te zijn, om meermalen per dag even rustig te zitten, de handen neer te leggen, te kijken, te luisteren, alle zintuigen te gebruiken en een veilige haven van liefde en geborgenheid te scheppen om al wat we liefhebben te beschermen. Zij roept ons op onze energie te richten op wat werkelijk belangrijk is.

Het latijnse woord voor haardvuur is focus. Focussen is de gewijde kunst van Vesta. Als we het grootste deel van onze tijd rondrennen om aan de wensen en eisen van de buitenwereld te voldoen, raken we met onszelf in conflict en verliezen we onze focus en helderheid. Dan zijn we ver afgedwaald van het heilig haardvuur. De haard is de plek om focus en helderheid te herwinnen. Wanneer je stil zit, kun je op een andere manier denken dan wanneer je voortdurend in beweging bent. Rustig zittend bij de haard, kun je een grotere band met je hogere zelf ervaren en kan je ziel je gedachten binnenkomen.

DE INNERLIJKE GODIN

Kom, Vesta, kom wonen in dit prachtige huis.
Kom met warme gevoelens van vriendschap.
Breng je wijsheid,
je kracht en je passie mee
om er je heilzame werk mee te verrichten.
Brand steeds in mijn hart.
Je bent hier welkom.
Ik zal je niet vergeten.

- Homerische Hymne

::  foto 327 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/eettafel1.jpg)  ::  foto 328 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn66.jpg)

De grote tafel biedt plaats aan veel gasten en is een ontmoetingsplek, een plek om relaties te versterken, een bron van feestelijkheid, saamhorigheid en geborgenheid, en een plek om aan de basisbehoefte van voeding te voldoen. Wij hebben voedsel nodig om fysiek te overleven, maar er zijn vele soorten honger, ook psychische, emotionele, creatieve en spirituele honger. Aan Niki's tafel met het spiegelende blad vol met ogen, handen, harten, monden en ook een vraagteken en een venussymbool, komt het mij voor dat onze behoeften aan eten, geborgenheid en liefde zo met elkaar verstrengeld zijn, dat we ze niet los van elkaar kunnen zien. Liefde, honger, verlangen, warmte, liefde voor elkaar, liefde voor de liefde, heiligheid, heelheid, overvloed en de zoete werkelijkheid van gestilde honger, het is allemaal Een.

::  foto 329 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn67.jpg)  ::  foto 330 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn68.jpg)  ::  foto 331 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn69.jpg)

Er is voedsel voor het lichaam en voedsel voor de altijd-liefhebbende ziel. Soulfood is beide. Soulfood heeft meer te maken met erfgoed dan met ingrediënten. Het heeft te maken met de pannenkoekjes van oma, de soep van moeder, en is doortrokken van traditie, van de ene op de andere generatie doorgegeven. Hoewel het woord soulfood meestal gebruikt wordt voor de traditionele Afro-Amerikaanse keuken, is deze manier van koken, die zoveel emoties oproept, universeel. Echt soulfood kent geen andere grenzen dan die van het hart. Soulfood bestaat uit universele herinneringen, verhalen en recepten. Het gaat om de manier waarop de kip wordt gebraden, de lapjes moeten sudderen, het toetje moet worden versierd. Soulfood brengt ons terug bij onze wortels.

De laatste jaren voor haar overlijden, kreeg mijn moeder haar maaltijden van Tafeltje-dekje. Maar iedere keer als ik naar huis ging om haar te bezoeken, had ze toch nog zélf onze favoriete rundvleessoep gemaakt, urenlang getrokken met de foelieblaadjes in een thee-ei, dan wat groente erin en tenslotte een handje letter-vermicelli. Ook die laatste keer, toen we haar naar het ziekenhuis moesten brengen, stond er een pan van die soep klaar. Opeten kwam er niet van, die keer. Ik heb de soep meegenomen en in kleine bakjes ingevroren. Zo had ik nog maanden na de begrafenis mijn soulfood-momenten. Scrabbelen in het soepbord om te ontdekken welke boodschap de vermicelliletters deze keer vormen. Er zijn vele manieren om te rouwen.

::  foto 332 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn70.jpg)

De stoelen om de tafel hebben rugleuningen in de vorm van dameshandtasjes (symbolen van vrouwelijke identiteit). Hoog boven de tafel hangt een koeienschedel, symbool van het moederinstinct en ook symbool van Hathor, de Moedergodin. Alles wat te maken heeft met het voeden van de ziel, maakt deel uit van het koesterende aspect van de Moedergodin. Groene lampen doen het licht van het hart schijnen.

::  foto 333 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn71.jpg) (wat een passend getal :))

Was je handen en schuif een stoel aan...
De spirituele moeder geeft een feestmaal.
In haar aanwezigheid kunnen we dank zeggen en Een zijn.

::  foto 334 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/keuken4.jpg)  ::  foto 335 (http://static.zoom.nl/d27d2d57aec1694603d1fd0512b52455.jpg)  ::  foto 336 (http://static.zoom.nl/b9d914af380f3783806b5d83527c8133.jpg)

De keuken, de plek waar het voedsel bereid wordt, bevindt zich, hoe symbolisch, in en onder de linkerborst van de Keizerin. In het hart van het huis. Vanwege de ligging in de moederborst denk ik bij deze keuken eerder aan de bereiding van kinderkost dan aan haute cuisine. De Keizerin/sfinx ligt plat op de aarde, dus zo haute is deze cuisine sowieso niet. Ik krijg visioenen van roze drilpudding met een bloemetje van suikerwerk erop (ongeveer zoals de borst van de Keizerin eruit ziet), van custardvla met caramelsaus, chocoladepudding met een klodder slagroom, een mierzoete tompouce, een druipend roomijsje... 

Kinderkost bestaat uit de lievelingskostjes die de gelukkige, onschuldige momenten uit je jeugd naar boven halen, toen alles helemaal goed was in de wereld omdat je je plaats erin kende. De momenten waarop we in onze flanellen pyjama aan tafel gingen, met daarna een verhaaltje en dan naar bed... Kinderkost is de ultieme troost. Nu we volwassen zijn en kunnen kiezen wat we eten, moeten we niet uit het oog verliezen dat we nooit te oud zijn voor kinderkost. Als je je niet kunt herinneren wanneer je je voor het laatst tegoed hebt gedaan aan iets zachts, troostrijks en verrukkelijks, iets waarbij je je lippen (en het bordje) aflikte, dan is het te lang geleden. Neem de volgende keer dat je wel wat troost kunt gebruiken, even de tijd om iets zachts en romigs in elkaar te flansen. Doe het ook voor je innerlijke kind.

::  foto 337 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/keuken2.jpg)  ::  foto 338 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/keuken1.jpg)

Het figuurtje in de Zegewagen kijkt in de richting van de keuken...

De keuken is het fijnste plekje in huis.
De fluitketel zingt op het gloeiend fornuis.
En daar in de schemer zie ik, heel blij,
Allerlei lekkers wachten op mij.

Nee, nee, geen tuinbonen hoor. :P

Citaat van: Ricca op november 15, 2008, 22:28:54 PM
Rest nog de vraag waarom de neus van de Hiërofant groen is. ::)

Omdat de richting van de neus van nature uit wijst naar beneden, groen is omdat het om het uiterlijke gaat en bedoeling neemt aan de overgang. De transformatie; waar het om gaat en graag naar toe wilt.

Maar het is maar een gedachte. Die ik overigens later weer verwijder. Want ik vind het zo mooi dat je werk op een rij voor handen ligt. Je weet toch wel dat er wordt mee gelezen.

Laat je berichtje gerust staan, Fatin. Ik vind het wel leuk dat de Hiërofant hier even komt neuzen. :)

::  foto 339 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn77.jpg)

Aan de voet van de trap die naar de slaapkamer voert, ligt een kleine badkamer die baadt in het zacht-oranje licht van het sacraalchakra (2e chakra). Eigenlijk is de badkamer het hele hara-gebied (chakra 1+2) en heeft niet alleen met loslaten (wc) en reinigen (douche) te maken, maar ook met ontspanning, schoonheid, zelfwaardering, het genieten van het lichaam en van seksualiteit, het vieren van je eigen pracht. De wanden van de badkamer zijn bedekt met golvend schuim vol spiegeltjes, het schuim van de zee... De naam Afrodite betekent 'uit schuim geboren' en dit is de kamer van Afrodite, de godin van liefde en sacrale schoonheid.

::  foto 340 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn85_afrodite.jpg)

De badkamer is een symbool voor het verlangen naar schoonheid, naar zelfexpressie, voor de behoefte om jezelf te bevrijden, om je creativiteit uit te kunnen leven of een katharsis te ondergaan, om in de privacy van het zelf uitdrukking te geven aan je meest persoonlijke gevoelens en emoties. Als je verdriet hebt, sta jezelf toe het te voelen en huil. Als je kwaad bent, sta jezelf toe het te voelen en schreeuw. Als je bang bent, sta jezelf toe het te voelen en beef. Als je gelukkig bent, sta jezelf toe het te voelen en lach en zing en dans... Dit is waar het in hara om draait. Voel... Druk je uit...

::  foto 341 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn78.jpg)  ::  foto 342 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn79.jpg)

De wc is de plek om alles wat aangeraakt, ervaren en verwerkt (verteerd) is, ook te kunnen loslaten, zodat het je niet langer hoeft te belasten. Soms houdt dit ook het loslaten van oude patronen in. Als je - eindelijk - een patroon of gehechtheid of een oordeel laat vallen, kun je je droevig voelen of eenzaam, verward, onzeker of verloren. Je kunt zelfs de negatieve mentale massa gaan missen. Dit gaat voorbij. Vul deze leegte niet met een ander probleem. Vul haar met liefde... Water is het onmisbare element in de badkamer. Water is een symbool voor liefde.

Er bestaat geen riolering voor negatieve emoties. Ze worden niet automatisch afgevoerd naar de oceaan van het collectieve, waar ze door het getij verzwakt kunnen worden. Ze kunnen zelfs in kracht toenemen als je ze zonder meer in het onbewuste laat wegzakken. Negativiteit kan alleen maar getransformeerd worden en daarom heeft de douche de vorm van een slang - symbool van transformatie. Laat de liefde alles transformeren wat je op het pad naar jeZelf nog in de weg staat.

::  foto 343 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn80.jpg)  ::  foto 344 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn81.jpg)

De dieprode binnenkant van de douchebak heeft de vorm van een bloem met vier bladen, symbool voor het 1e chakra. De slang ligt eromheen. Aarde-energieën (de hogere energieën die rechtstreeks in de aarde zijn gestroomd) kunnen alleen via het 1e chakra het lichaam binnenkomen en blijven vaak sluimerend in het 1e chakra aanwezig als koendalini- of slangenenergie. De koendalini-energie is vrouwelijke energie (aarde). Door liefde en/of meditatie kan ze geactiveerd worden, zodat ze naar de hogere chakra's kan stromen en daar versmelten met de hogere energieën.

In de badkamer kan ook met geuren getoverd worden. Geur is noodzakelijk voor alle leven, zowel op aarde als in de hogere sferen. Een lieflijke geur is als een bries uit de goddelijke wereld. Waar schoonheid is, is geur, of het nu is in een bloem, in de tedere adem van een kindje of in een zacht karakter (ook dat heeft geur). Heiligheid heeft geur. Zuiverheid kan ruiken als een witte roos... Ieder ziel heeft haar eigen geur en kleur. Geuren kunnen herinneringen naar boven roepen die tot verwerking kunnen leiden en ze kunnen ook sluimerende zinnen tot leven wekken. Verfijnde geuren verwennen en vertroetelen ons, laten ons baden in luxe, roeren in de heksenketel van onze verleidelijkheid, leiden ons in bekoring en vergezellen ons naar zaligheid. Geur is ook een kosmisch gegeven dat ons op diverse geestelijke niveaus kan bereiken en stimuleren. Bloemengeuren hebben elk hun eigen uitwerking op de subtiele niveaus. De geur van bijvoorbeeld lelies, rozen of fresia's herbergt reinheid en goedheid. Sommige geuren werken als 'ontmetting' (bijvoorbeeld ceder- en sandelhout). De badkamer is er voor verfrissing op alle niveaus. Gebruik een geurig schuim dat je net zo heerlijk laat ruiken als de godin zelf.

Niki's eigen parfum, eau de toilette en bodylotion zijn versierd met twee verstrengelde slangen: eenheid in partnerschap of eenheid met de innerlijke partner.

::  foto 345 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn86.jpg)  ::  foto 346 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn87.jpg)  ::  foto 347 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn88.jpg)

When I open my heart
I am filled
with delight so profound
with ecstasy so sweet
with pleasure so deep
The connecting with my beloved
takes me to all places
and the union
plays rhapsodies in my soul
I can achieve union
when I achieve oneness
with myself
I can dance partnership
when I can dance alone
I can love another
when I can love myself

N.B. In de badkamer in de Keizerin is het alsof de golven van de zee naar binnen komen. Bij de koepel van Matiging is deze badkamer a.h.w. binnenstebuiten gekeerd en komt de golf (van vertrouwen) van binnen naar buiten.

::  foto 348 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn82.jpg)  ::  foto 349 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn83.jpg)  ::  foto 350 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn84_mt.jpg)

De slaapkamer, geen afgesloten ruimte, maar een soort zolder bovenaan de trap, bevindt zich in de rechterborst van de Keizerin, de borst met aan de buitenkant een hart erop; het ronde raampje zit in de tepel van de borst. De schemerige ruimte is volledig bedekt met spiegelend glas en neemt de kleuren aan van de bedsprei, de kleuren van melk en honing. De stromen van melk en honing over het bed symboliseren overvloed, de overvloed van sensualiteit, van inspiratie of van vreugde en ook de overvloed van dromenland. Warme melk met honing is bovendien goed voor de nachtrust.

::  foto 351 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn89.jpg)  ::  foto 352 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn92.jpg)

De ruimte is rond en veilig, omhullend en beschermend. De ultieme plek om verzadigd en voldaan in slaap te vallen. Een nestje om in weg te dromen, tussen de werelden en de tijden in, de flonkerende wanden slechts een illusie van begrenzing.

Boven het hoofdeinde van het bed zit een soort schouw of kanaal waardoor de dromende geest naar hogere sferen op kan stijgen en de overvloed van de ziel aanschouwen, of waardoor dromen in de geest kunnen neerdalen en de Muze op bezoek kan komen. De schouw heeft de vorm van een schelp en is daarom ook een Venussymbool, een symbool van liefde, passie en vruchtbaarheid. Passie kan zowel de seksuele energie als de creativiteit aanwakkeren. De keuze is aan ons. Vrijwel elke kunstenaar zal, als hij de waarheid spreekt, vertellen dat de seksuele drang vermindert wanneer hij op volle kracht aan het werk is. Seks interesseert hem op dat moment geen zier. Dat komt doordat we ofwel ongeremde gepassioneerde kunst kunnen maken ofwel ongeremd gepassioneerd kunnen vrijen. Zelden allebei tegelijk.

::  foto 353 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn90.jpg)  ::  foto 354 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzn91.jpg)

Er is trouwens nog een tweede bedsprei, sneeuwwit met banen in regenboogkleuren, die de kamer een sfeer van onschuld en zuiverheid geeft. Ik denk even aan Sneeuwwitje, de Schone Slaapster (spiegeltje, spiegeltje aan de wand...), en nu ik toch bij een sprookje aangekomen ben: ik zie in de schouw ook nog een ganzensnavel, de snavel van Moeder de Gans die een verhaaltje-voor-het-slapengaan vertelt... een sprookje waarvan de beelden gemakkelijk terugkeren in dromen en vandaaruit hun weg vinden naar de beelden in de tuin. Maar eerst oogjes dicht en snaveltjes toe...

In het bed worden we iedere dag opnieuw geboren. Wanneer in de ochtend de beelden van de nacht vervagen, wanneer het lichaam uitgerust is en de geest gevoed, is het moment aangebroken om de ogen te openen. Het openen van het luikje van het ronde raam is symbolisch voor het naar buiten keren van het bewustzijn. Door het raampje is de Zonnevogel te zien, die de vuurenergie in ons voedt, zodat we de dag creatief kunnen benutten.

::  foto 355 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/09/1223562996-130.jpg)

Hoe laat is het, Vogel? Goed, ik kom eraan...
Alleen nog even het bed opmaken.
Maak dit bed uitgebreid op.
Maak het met eerbied op.
Het is een hemels bed.     

::  foto 356 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv09.jpg)  ::  foto 357 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv10.jpg)

Met de achterkant van de Duivel is iets vreemds aan de hand. Van voren gezien heeft de Duivel gewoon twee voeten, maar als je achter zijn rug kijkt, zie je nóg twee voeten die de andere kant op staan. Hij heeft gewoon een achteruit! Daardoor kan het lijken - als je hem op de levensweg of in een droom tegenkomt - alsof hij voor je wegloopt (je kijkt hem op de rug), terwijl hij eigenlijk steeds dichterbij komt... Of andersom natuurlijk. Nightmare-stuff. Hij heeft iets ongrijpbaar, iets oncontroleerbaars, overrompelends. En het is helemaal niet zo duidelijk wat zijn voorkant en wat zijn achterkant is...

::  foto 358 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv11.jpg)

Met zijn dubbele voeten is de Duivel dubbel aards en dat is het niveau waarop het misverstand kan ontstaan dat er kwaad bestaat. Natuurlijk lijkt het alsof er in ieder mens negativiteit te vinden is. Wij hebben vele lichamelijke en menselijke zwakheden. Maar niet zoveel als we graag zouden geloven... Als je je nog van het licht bewust bent als iets dat schaduwen werpt, ben je je bewust van goed en kwaad, van zwart en wit, van licht en duister. In de duisternis schuilt alles wat vooralsnog versluierd is. In het proces van manifestatie neemt datgene wat nog versluierd is vele gezichten aan en één van die gezichten is het kwaad. Toch voert het gezicht van het kwaad de noodzaak met zich mee voor bewustzijn van het goede. Als je het kwaad ziet als het goede dat nog versluierd is, kun je er gemakkelijker mee op goede voet komen en het in het licht brengen. Het is slechts een schaduw, opgeworpen door valse illusies die je afhouden van het licht.

Er zijn goddelijke principes of engelenkwaliteiten die je kunt beschouwen als de grote idealen, impulsen en aspiraties van de mensheid. Vrede, Schoonheid, Heelheid, Rechtvaardigheid, Liefde, Orde, Gezondheid, Harmonie en Evenwicht enz. De schaduw van Vrede is niet oorlog, maar afkeer van oorlog. Door oorlog te verafschuwen help je mee die werkelijkheid te scheppen waar je bang voor bent. Afkeer van oorlog is houden van vrede, maar omkleed met angst. Je bedoelingen kunnen dus goed zijn, en tóch, door die angst, werk je oorlog in de hand. Alleen door van vrede te houden, schep je vrede. De schaduw van Rechtvaardigheid is niet onrecht, maar woede om of verzet tegen onrecht (met onrecht als resultaat). Afkeer van onrecht is houden van rechtvaardigheid, maar omkleed met angst.

De schaduw van Waarheid is niet bedrog, maar angst voor bedrog (met bedrog als resultaat). De schaduw van Schoonheid is niet lelijkheid, maar afschuw van lelijkheid (met lelijkheid als resultaat). De schaduw van Gezondheid of Genezing is niet ziekte, maar angst voor of verzet tegen ziekte (met ziekte als resultaat). De schaduw van Orde is niet wanorde of chaos, maar angst voor chaos (met chaos als resultaat). De schaduw van Macht is niet tirannie, maar angst voor tirannie (met misbruik of tirannie als resultaat). En zo kan ik nog wel even doorgaan...  Haat is liefde omkleed met angst.

Als iets angst, afkeer, afschuw of verzet in je oproept geef je de Duivel (in jezelf) de macht om het tegenovergestelde te creëren van wat je eigenlijk wilt en deins je in feite terug (achterwaartse voeten) voor je eigen grote idealen. Alle dingen hebben hun plaats. Energie is energie. Wat belangrijk is, is het gebruik dat je ervan maakt en de intentie waarmee je dat doet. Als je iets ziet dat ogenschijnlijk slecht is, probeer dan ook te zien dat het tot doel heeft om het bewustzijn van het goede te bevorderen.

::  foto 359 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv12.jpg)

Nu keer ik terug naar de voorkant van de Duivel en datgene wat misschien wel het meest in het oog springt. Niki's Duivel heeft nadrukkelijk een seksuele betekenis, al is seksualiteit op zich geen thema dat hoort bij de Duivel. Het lichaam is een prachtig middel om eenheid te ervaren en zolang wij in de stoffelijke wereld de lessen van lichamelijke afgescheidenheid nog nodig hebben, kan het gevoel van eenheid, van licht en liefde, van onbegrensd in elkaar overgaan, gevonden worden in lichamelijke seksualiteit. Als echter seksualiteit de spil van het leven wordt, de bron van alle prioriteiten, als het macht over je lijkt te hebben of als het gebruikt wordt om macht uit te oefenen, zonder liefde, zonder respect, zonder tederheid, met een machtige hang naar schepping en god-gelijkheid in plaats van verbinding met het goddelijke, ben je op het terrein van de Duivel aangekomen. 

Omdat de seksuele energie een zeer krachtige en vitale energie is, zal misbruik van macht vaak verband houden met seksualiteit. Wie uit eigenbelang macht zoekt, zal al snel het potentieel van de seksuele energie ontdekken en leren gebruiken. Het ligt niet in mijn bedoeling om seksualiteit te overwaarderen of te zien als het antwoord op ieder probleem, maar als je kijkt naar alle vormen van macht die in de wereld misbruikt worden, kun je een beetje zicht krijgen op wat er mogelijk zou zijn als de mensen totaal in harmonie zouden leven met hun seksualiteit. Dat zou op zo ongeveer ieder niveau doorklinken...

De seksuele vrijheid van tegenwoordig maakt de weg vrij voor een ruimer inzicht in seks, maar natuurlijk ook voor het collectieve misbruik ervan. Als seks altijd begrepen was als liefde en verbinding, dan zou seksuele vrijheid in een heel ander licht komen. Er bestaan nu subtiele energieën die deze situatie kunnen gebruiken. Sommige soorten muziek, vermaak en harde kleuren die tegenwoordig in zwang zijn wekken seksuele energie op die te weinig kans krijgt om zich te uiten en die aldus wordt omgezet in geweld.

Seksuele vrijheid, vrijheid van jonge mensen in het algemeen, hun gebrek aan grenzen en het gemis aan de moed bij sommige ouders, onderwijzers en verantwoordelijke mensen om die grenzen te stellen, opent hen op een seksueel niveau, voorbijgaand aan spiritueel inzicht. Het resultaat kun je zien in het geweld dat deze tijd kenmerkt, het uiting geven aan geweld en verwoesting. En daarom is er niet langer sprake van veel schoonheid in de architectuur, de planologie van nieuwe steden en wijken, van kerken en andere zaken die zich op een hoger niveau zouden moeten afspelen.

::  foto 360 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/dv07.jpg)

God is te allen tijde bereid, maar wij zijn zeer weinig bereid;
God is ons na, maar wij zijn hem verre;
God is binnen, wij zijn buiten;
God woont in ons, wij leven in den vreemde.

- Meester Eckhart

Het is even een omschakeling, maar nu ga ik weer terug naar de hoftuin van de Keizer. Waar waren we gebleven...

ZUIL 13: Boven een voorstelling van hemel en aarde bevindt zich een inferno met doodskoppen en daarboven een rand met opgeheven handen.

::  foto 361 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil12a.jpg)  ::  foto 362 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil12b.jpg)  ::  foto 363 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil13h.jpg)               

Deze zuil is een van de opvallendste in de hoftuin en wijkt af van de meer abstracte zuilen doordat hij symbolisch een heel verhaal vertelt. In deze zuil komt Niki terug op het thema van de kernenergie, een thema dat ook al speelde bij de opgeheven hand van de Magiër. Omdat het te maken heeft met wetenschap en met macht, is het ook een onderwerp voor de Keizer. Het onderwerp was zeer actueel tijdens de aanleg van de tarottuin (vanwege de  bouw van een kerncentrale vlakbij de tuin, maar die bouw werd na een referendum stilgelegd), en toevallig is het opnieuw actueel, nu keizer Berlusconi toch weer kerncentrales wil bouwen. Als je het thema uitbreidt naar kernwapens is het eveneens actueel, nu Obama eindelijk weer eens een kernwapenvrije wereld ter sprake heeft gebracht.

De zuil bestaat uit verschillende lagen. De laag met veelkleurige bloemen onderaan de zuil staat voor het leven op aarde, voor de mensheid, de natuur en de aarde zelf. De witte laag met golvende lijnen staat voor alle natuurlijke (en helende) energieën en golfbewegingen die verbonden zijn met het leven en met de aarde. De nachtelijke hemel met maan en sterren is het heelal, wij zijn ingebed in een groter geheel, de maan reguleert de hartslag van de aarde. Tot zover is alles in harmonie. Het leven gedijt en het wezen Aarde ook.

Dan is er een smalle rand, een dieprode scheidslijn: de rand van de vernietiging, de gloeiende poorten van de hel... Daarboven (óver de rand van de vernietiging) een vurig geelbruin inferno met doodskoppen, de vernietigende gevolgen van een kernramp of kernexplosie. De opgeheven handen, al dan niet met kraakhelder manchet, lijken een dergelijke vernietiging te willen tegenhouden, maar er zijn rode en groene handen. De kleuren vat ik hier op als de kleuren van een stoplicht: rood = stop kernenergie, groen = laat het toe. De meningen (onder de Keizers van de wereld) zijn verdeeld en blijkbaar is niemand geheel zeker van zijn zaak, want de rode handen hebben groene nagels en de groene handen hebben rode nagels...

::  foto 364 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil12c.jpg)  ::  foto 365 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil12d.jpg)  ::  foto 366 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil12e.jpg)     

De handen lijken op de hand van de Magiër en als we zouden inzien dat het bewustzijn de oorzaak is van alle dingen, zou dit ons in staat stellen heilzame oplossingen te vinden voor elk denkbaar probleem, maar we zijn met deze zuil op het terrein van de Keizer en het ziet er niet naar uit dat de Keizer zelfstandig een oplossing voorhanden heeft. Het is zelfs de vraag of hij wel geheel bevoegd is op dit gebied... De hand van de Magiër staat zelfstandig in de lucht, de handen van de Keizer zoeken houvast op de zuil.

::  foto 367 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil13j.jpg)  ::  foto 368 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil12f.jpg) 

De wetenschap heeft de kernenergie ontdekt en daarmee is deze kracht een werkelijkheid geworden die niet zomaar meer weg te denken is. Als we zouden proberen om achter die ontdekking een punt te zetten, om datgene wat gestalte is gegeven te ontkennen, om de bestaande kennis weg te moffelen en de hele kwestie te verdringen naar de duistere en vage gebieden van het bewustzijn, zou deze daar een eigen leven gaan leiden en potentieel veel destructiever zijn dan in een bewuste positie. We kunnen de zaak niet terugdraaien, daarvoor hebben alleen al Hiroshima, Nagasaki en ook Harrisburg en Tsjernobyl te diepe sporen in het collectieve bewustzijn van de mensheid achtergelaten. De kwestie moet onder ogen gezien worden, de uitdaging ligt er om aangenomen te worden.

De vragen op het gebied van kernenergie hebben zeer veel te maken met de relatie tussen mensen en macht (vooral man-en-macht) en met het begrip van macht op verschillende niveaus. Als wordt ingezien waar de werkelijke macht zetelt, dan zullen er ook de middelen zijn om die kracht te beheersen en goed te gebruiken. Dan zou de hele ontdekking in een nieuw perpectief komen en spiritueel-constructief gebruikt kunnen worden. Bij het aannemen van de uitdaging is m.a.w. een vollediger begrip vereist van het hele gebied waarin de geest de materie ontmoet, van ons medeschepperschap, en van het hele terrein van verantwoordelijkheid voor macht en het omgaan met de intense angst voor macht die de huidige wereld kenmerkt. Die angst is in feite ook de drijfkracht voor alle anti-nucleaire gevoelens en bewegingen in heden en verleden.

Het eigenlijke probleem is niet de kernenergie, maar het misbruik van menselijke macht - en vooral de angst daarvoor. De angst dat anderen in hun zorgeloosheid, onverschilligheid, hebzucht, razernij of fanatisme bereid zouden zijn de wereld op of zelfs over de rand van de vernietiging te brengen. Er schuilt een bijna kinderlijke arrogantie in het idee dat wij in staat zouden zijn om een einde aan de wereld te maken. Toch is er op aarde ook veel spirituele groei en volgens mij genoeg om het hoofd te bieden aan elke bedreiging op nucleair gebied. Door de helende kracht van onze liefde, ons vertrouwen in de goedheid van het Universum, ons vertrouwen in onze medemensen en ons mededogen met de aarde, kunnen wij - zonder het van de daken te hoeven schreeuwen - diegenen helpen die zozeer van vrees vervuld zijn dat zij nog eerder de wereld zouden verwoesten dan hun eigen doodsangst erkennen. 

Vooralsnog zou kernenergie, alle nucleaire technologie, eigenlijk alleen in handen moeten zijn van mensen die ingewijd zijn in de mysteries van het leven. Maar omdat er sprake is van een zoekgeraakte schakel tussen de verantwoordelijkheid van ingewijden en de fysieke zorg voor de aarde, is dit momenteel natuurlijk een heel moeilijk begrip. Ik vertrouw erop dat er wel een aantal kerngeleerden zal zijn die handelen vanuit al dan niet bewuste herinneringen aan vorige levens waarin zij zulke hoge ingewijden waren en dat er dus al wel een zekere mate van verantwoordelijkheid en zorg en bezorgdheid aanwezig is, maar een deel daarvan wordt geblokkeerd door de heersende angst voor kernenergie en door acties die het verdwijnen van die kracht eisen. Het is eigenlijk triest dat die acties meestal afkomstig zijn van mensen die diep geven om de aarde. Maar geven-om moet ook vergezeld gaan van de ontwikkeling van het zelf, dat toestaat dat macht omhelsd wordt.

::  foto 369 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil13g.jpg)

Er moeten nog grote stappen genomen worden, maar in zekere zin zijn ze ook weer niet zo groot. Bovenaan de zuil gloort hoop in de vorm van bloemen, geel met wit. Over de bloemen loopt een band met kleine cirkeltjes, schakeltjes... Als een schakel in een ketting wordt gelegd, gebeurt dat tamelijk vlug, op een resolute manier, maar toch maakt dit alle verschil. De verbinding komt tot stand en toch is de eigenlijke schakel maar zo'n klein deel van het geheel. Dus laten we proberen te voelen dat er geen wijde kloof overbrugd hoeft te worden. Het is maar één schakel in de ketting. De voornaamste reden dat die schakel er nog niet is, is angst. Angst voert ons altijd verder van de oplossingen weg dan dat zij ze dichterbij brengt. Heb vertrouwen. Kernenergie hoort bij Gods wereld en niets in Gods wereld is slecht. Door haar met een gerust hart in ere te houden, zal ze haar juiste plaats krijgen in de wereld. Niet meer en niet minder.

ZUIL 14: Een zuil met een mozaïek van zwarte en spiegelende vlakjes.

::  foto 370 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil14a.jpg)  ::  foto 371 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil14b.jpg)  ::  foto 372 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil14c.jpg)  ::  foto 373 (http://static.zoom.nl/bbeccbb11a50d425af019539af203ad8.jpg) 

Een beetje achteraf, naast de zwart-wit geblokte trap naar het hogergelegen deel van de Keizer, staat een zuil met zwarte en spiegelende rechthoekige vlakjes. De zuil is een voorloper van het reeds besproken zwart-wit gebied bovenaan die trap.

Joepie, weer een zuil klaar. ;D

ZUIL 15: Op grillige witte stenen zitten kleine zwarte beestjes.

::  foto 374 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil15a.jpg)  ::  foto 375 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil15b.jpg)  ::  foto 376 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil15c.jpg)

Opnieuw een zuil in zwart en wit, maar nu zonder rechte hoeken of strakke lijnen. De witte 'stenen' kunnen inderdaad stenen zijn, maar ook sneeuwballen of klompen zout, de zuil een zoutpilaar. De zuil heeft hoe dan ook met water (gevoelens) te maken: stenen krijgen hun afgeronde vorm in stromend water, sneeuw is bevroren water en zout komt uit de zee. De zwarte beestjes zijn waterdieren, symbolen van levende gevoelens, op de zuil achtergebleven na een hoge vloed. Het zijn enge beestjes, verschillende vormen van angst, en de zuil zit er vol mee. De zuil zelf is een symbool van bevroren, verstarde of versteende gevoelens.

Zout staat op zich voor puurheid en onschuld (wit) en ook voor verdriet (tranen zijn zout), voor zuivering en verwerking (door het lijden heen gaan) en voor oprechte spijt. Een klontering van zout staat echter voor de conservering van een toestand, voor het niet kunnen verwerken of vergeven, voor stilstand. Ja, ik houd het bij deze zuil op een zuil van zout. Zout trekt water aan, wil oplossen, maakt dorstig naar verlossing. Wijsheid (wit) ligt voor het grijpen, maar met open wonden is de pijn van zout bijna te groot.

In Genesis veranderde de vrouw van Lot in een zoutpilaar, nadat ze bij haar vlucht achterom had gekeken naar de steden Sodom en Gomorra die door een regen van vuur en zwavel verwoest werden. De Bijbel noemt het een straf van God, maar God straft nooit, dus neem ik aan dat zij van schrik verstarde of bevroor, óf dat zij zichzelf strafte door schuldgevoel. Schuld is een angstreactie op wat je waarneemt als een onveilig universum (angstzweet is ook zout), het is de neiging jezelf maar vast te straffen voordat iets groters en sterkers de kans krijgt jou te straffen. Schuld is op zich geen straf. Als je je schuldig voelt heb je jezelf al genoeg gestraft. Schuld is het meest belemmerende gevoel dat je kunt hebben. Het betekent niets en brengt alles tot stilstand (zoutpilaar).

::  foto 377 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil15e.jpg)

Ik zie in zuil 15 allereerst de reactie van de Keizer op het inferno van zuil 13. Kan de Keizer op de verwoesting van (eveneens) twee steden terugkijken zonder in zijn wezen te verstenen? Durft hij het aan om werkelijk te voelen wat hij heeft aangericht of blijft hij volharden in het excuus van de politieke noodzaak? De Keizer staat niet alleen voor de president die de beslissing nam, let's do it, voor de geleerden die de kernbommen ontwikkelden of voor de generaals die de winst ervan becijferden, het dodental en onnoembare leed op de koop toe nemend, maar ook voor eenieder die in zijn of haar  persoonlijke leven gelooft dat als mensen een conflict hebben dat daar dan noodzakelijkerwijs een verwoestende strijd uit moet voortkomen. Dat oorlog onontkoombaar kan zijn. Ieder mens heeft een Keizer in zich die in staat is zich tussen God en de natuur te wringen, zich toe te eigenen wat niet van hem is en te vernietigen wat zijn vermeende gewin in de weg staat. De aarde een rooftuin... In dat opzicht is de Keizer misschien wel de meest verstarde zoutpilaar van de kosmos.

::  foto 378 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil15f.jpg)  ::  foto 379 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil15g.jpg)

Vergeving is de terugweg naar onschuld. Vergeving is emotionele ontwapening. Hoewel dorstig naar verlossing, is de Keizer bang om te vergeven (zichzelf en anderen). Vergeven is niet 'logisch' in zijn gedachtengang. Ook vreest hij dat door het oplossen van een van de steunpilaren zijn kasteel (persoon) zou kunnen instorten. Melt down... De zoutpilaar staat echter niet recht onder het kasteel: vergeving zou slechts een deel van zijn gedachtengang doen instorten... en daar een frisse wind laten waaien...

::  foto 380 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil15d.jpg)

Geest is lucht in beweging. Het element lucht waait in volle vrijheid over de aarde (en zelfs dwars door het hoofd van de Hiërofant), maar we kunnen het ook buitensluiten. Onze moderne huizen zijn tochtvrij en winddicht. In de ontgeestelijkte samenleving, waarvan de Keizer het symbool is, leven mensen als zoutpilaren, stijf bevroren door gebrek aan geestelijke inwaai.

In het Boeddhisme spreekt men van de oceaan waarin de zoutpop oplost, daarmee wijzend op de eenheid die er bestaat tussen het zout waaruit de pop bestaat en het zout dat door de gehele onmetelijke oceaan verspreid is opgelost. In zijn bergrede noemde Jezus zijn volgelingen 'het zout der aarde' en ik neem aan dat hij het over zoutkorrels had, niet over zoutpilaren. Wij zijn allemaal het zout der aarde, voortgekomen uit de wateren van de ziel, de geheimzinnige oceaan die ons met zijn verre horizonten de oneindigheid voorspiegelt en waarvan de golven de peilloze diepten van de ziel verbergen. Wat de oceanen tot zulke mysterieuze entiteiten maakt is het zout. Zout is iets schijnbaar alledaags, maar wel essentieel. Zodra we beseffen dat het dagelijks toevoegen van zout aan onze maaltijden in diepste zin een heilige handeling is, kunnen we ons ook beginnen te realiseren wat het betekent het zout der aarde te zijn.

De Keizer houdt van orde en structuur en daarom heb destijds besloten om de zuilen van de Keizer in strikte volgorde te bespreken. Althans de teksten in strikte volgorde te posten. Dat wil niet zeggen dat ik ze in deze volgorde schrijf. Het valt niet mee om wanneer, zoals nu, de teksten voor zuil 18 en zuil 21 al klaar zijn, deze te bewaren totdat de tussenliggende teksten ook klaar zijn. O Keizerlief, wat doe je me aan! ;D Ik troost me met de gedachte dat ik in de rest van de tarottuin heerlijk elke inval heb kunnen volgen en me van een volgorde niets heb aangetrokken. En toch kwam alles op haar pootjes terecht. :P

ZUIL 16: Een blauwe slang slingert zich om een spiegelende zuil.

::  foto 381 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil16a.jpg)  ::  foto 382 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil16b.jpg)  ::  foto 383 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil16c.jpg)

Met kunst- en vliegwerk bracht men zijn hart weer
aan het kloppen. Hij opende de ogen.
'Hoe was het aan gene zijde?' vroeg de dokter.
'Men stelde mij daar dezelfde vraag', zei hij, 'maar vóór
ik kon antwoorden, was ik weer dood...
- Julien de Valckenaere

Zuil 16 is de zuil van de geneeskunde. Slang en zuil vormen samen een esculaap. De esculaapslang, van oorsprong een heilige slang met genezende krachten, is gewijd aan Asklepios, de Griekse god van de geneeskunde (met de slang om een stok). In de oudheid was genezing een spirituele aangelegenheid: mensen zochten genezing in tempels en kerken en werden hierin bijgestaan door priesters. Later is er onder invloed van de Keizer (het verstand) een rationeel en wetenschappelijk medisch systeem ontstaan, dat is uitgegroeid tot de hedendaagse reguliere geneeskunde. Proefondervindelijk of empirisch onderzoek (daar zit het woord emperor/keizer in) moest leiden tot objectieve kennis, die - als een verstand zonder lichaam - de kwetsbare 'machine' van het lichaam moest beschermen tegen allerlei storingen.

::  foto 384 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil16f.jpg)  ::  foto 385 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil16g.jpg)

De Keizer heeft ons dus de reguliere geneeskunde gebracht en voor zover deze niet gebruikt wordt om - met kunst- en vliegwerk - macht uit te oefenen over de natuurlijke en spirituele ritmes van het leven en van de dood (zuil 12), maar werkelijk gericht is op het verbeteren van de kwaliteit van het leven, is zij natuurlijk van grote waarde. Ontdekkingen op medisch gebied hebben het lichamelijk lijden van de mensheid de laatste honderd jaren aanmerkelijk verlicht. Maar toch bevat de moderne geneeskunde vele risico's. Medicijnen zijn allemaal in meer of mindere mate giftig voor het lichaam. Desondanks schrijven bijna alle artsen voor het merendeel van de klachten van hun patiënten medicijnen voor. Hiervoor is het grote publiek ook zelf verantwoordelijk, want veel mensen zijn pas tevreden als ze bij klachten medicatie voorgeschreven krijgen.

Een ander probleem is dat de reguliere geneeskunde zichzelf nog te vaak als de enige échte geneeskunde ziet, het enige ware geloof zogezegd, terwijl ze tegelijkertijd vrijuit toegeeft dat er, ondanks de miljarden die aan onderzoek worden uitgegeven, een lange en groeiende lijst van ziekten bestaat waarvoor zij geen succesvolle behandeling kent. En dan heb ik het nog niet over de ontelbare proefdieren die bij dat onderzoek sterven. Vrijwel elke medische ingreep en elk medicijn is besmet met proefdierenleed. Als dit er iedere keer uitdrukkelijk bijverteld werd, zou je er dan nog gebruik van maken? Bloed aan de zuil... Zolang echter mensen hun arts nog graag als almachtig zien, of zichzelf als machteloos, blijft deze situatie voortbestaan. En ergens is de wens van de ziel uit het oog verloren...

Toch zijn er ook veel artsen die zich bewust zijn van de beperkingen van de orthodoxe geneeskunde en voor wie het in feite een genoegen is, wanneer er weer eens een patiënt binnenloopt met iets dat zij wél kunnen genezen. En zelfs dan weten zij dat eigenlijk het lichaam zichzelf geneest - zij helpen daar alleen een handje bij.

Our remedies oft in ourselves do lie
- William Shakespeare ( All's Well that Ends Well)

Overigens vallen ook veel zogenaamde alternatieve geneeswijzen onder de Keizer. Elke geneeswijze die zich bedient van uiterlijke middelen, of dat nu pillen, korrels, druppels, naalden, lasers, edelstenen, baden, wikkels, aroma's, kruiden of andere fysieke middelen of ingrepen zijn, valt eigenlijk onder de Keizer, of voor een deel onder de Keizer, zij het dat hier wel de nadruk meer ligt op de zelfgenezende vermogens van het lichaam. Ik maak liever onderscheid tussen uiterlijke en spirituele geneeswijzen en die laatsten horen m.i. eerder bij de (blauwe) Kluizenaar met het grote rode hart en de bescheiden witte slang om zijn staf. Het enige medicijn bij spirituele genezing is liefde.

::  foto 386 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil16d.jpg)  ::  foto 387 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil16e.jpg)

Echte genezing kan alleen van binnenuit komen. Ziekte bestaat altijd éérst op het onstoffelijke niveau van geestelijke nood, van emotionele of mentale verwarring en is nooit hoofdzakelijk fysiek. Het lichaam reageert alleen maar, als een trouwe tweevoeter. Wanneer door spanningen ergens aan het lichaam energie onttrokken wordt, wordt de weg vrijgemaakt voor een fysieke manifestatie die zich voordoet als een lichamelijke kwaal. Elke innerlijke beroering of weerstand komt tenslotte lichamelijk tot uiting. Dat is een van de redenen waarom wij ons in een stoffelijk  lichaam gehuld hebben. Op die manier moeten we wel het hoofd bieden aan wat we op mentaal of emotioneel vlak het liefst zouden ontlopen.

Er is slechts één bron van energie en die bron is God. Er is slechts één energie, die wij in verschillende vormen kunnen ervaren - als warmte of als kou, als overvloed of als armoede, als gezondheid of als ziekte enzovoort. Wij kunnen energie niet scheppen of vernietigen, maar wel kunnen wij de kracht van onze gedachten gebruiken om de vorm waarin zij zich in ons leven openbaart, te veranderen. Wij kunnen deze energie gebruiken zoals wij het in onze geest verkiezen. Deze energie is het leven zelf en, wonder boven alle wonderen, aan haar oorsprong ontdekken we dat zij onvoorwaardelijke liefde is. Deze onvoorwaardelijke, oneindige liefde is de belangrijkste sleutel tot alle spirituele genezing van lichaam en geest.

Liefde kan angst verdrijven en angst is de hoofdoorzaak van iedere toestand van onvrede of ziekzijn. Daarom zou ziekte, elke ziekte, eigenlijk simpelweg als angst behandeld moeten worden. Als we  het woord 'kanker' zouden kunnen wassen, het in de zon te drogen hangen en mooi wit weer binnenhalen, zou deze ziekte beslist minder slachtoffers eisen. Zielen zouden een andere manier kiezen. Maar als er een remedie tegen een 'ongeneeslijke' ziekte gevonden wordt, zal er wel weer iets anders zijn waar mensen bang voor zijn. De mensen moeten zich met hun angst verstaan, want die is de grootste loochening van Gods waarheid. Er zijn geen ongeneeslijke ziekten, wel ongeneeslijk zieken, want er zijn ook zielen die niet genezen willen worden of die juist door hun ziekbed belangrijke lessen leren. 'Je moet genezen' is dikwijls de boodschap die ook spirituele genezers brengen. Maar niemand moet genezen. Alleen wie dat wil. En dat is niet aan een buitenstaander om te beoordelen. Liefde geven is voldoende. De ziel zal die aannemen en daarheen leiden waar zij het meest nodig is.

De slang op de zuil heeft bolvormige verdikkingen, knooppunten (aanknopingspunten) in de materiële kleuren rood en geel en de kleur groen van liefde en vertrouwen. Een goede arts verandert overtuigingen en zal proberen zijn patiënt vertrouwen te geven in de genezing, maar helaas delen artsen veel te vaak de onwankelbare overtuiging van de patiënt in zijn slechte gezondheid of ziekte. Dagelijks classificeren medici de toestand van patiënten als chronisch of zelfs als terminaal, omdat ze geen hoop meer hebben op herstel van de patiënt. En de patiënt probeert maar al te vaak zich daarbij aan te passen. Vertrouwen (groen) maakt elke uiterlijke behandeling (rood) effectiever. Daarom zou elke uiterlijke behandeling moeten samengaan met liefde en vertrouwen. En daarom is de kop van de slang groen en rood

::  nogmaals foto 383 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil16c.jpg)

Het woord medicijn heeft in de indiaanse cultuur niet de betekenis van kruiden of geneesmiddel, maar is een algemene aanduiding voor krachten die boven het normale en natuurlijke uitgaan. En zeker boven het verstand uit. Dat blijft een moeilijke zaak voor de Keizer. Zoals Chinese keizers in vroegere tijden Tibetaanse lama's aan het hof uitnodigden om zich door hen te laten onderwijzen, zo zou de Keizer misschien de Kluizenaar eens kunnen uitnodigen om zich te laten inwijden in de geheimen van gezondheid (in plaats van zich te richten op het bestrijden van ziekte).

Een opperste vorm van genezing die misschien nog veel tijd nodig zal hebben om algemeen geaccepteerd te raken, bestaat uit het genezen van zieke lichamen door middel van zuiver water waaraan een liefdevolle intentie is toegevoegd... De kracht van water... het water van de Ster.

Wat prachtig om te lezen.. werkelijk waar mooi omschreven in al zijn aspecten.
Voel me haast schuldig om dit te posten daar ik je er mee onderbreek!

Een welkome onderbreking hoor.
Dank je. :)

ZUIL 17: Honderden kleurige bolletjes lijken uit de zuil te barsten. De kleinste zijn gerangschikt op vierkante of rechthoekige vlakjes.


::  foto 388 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil17a.jpg)  ::  foto 389 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil17b.jpg)  ::  foto 390 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil17c.jpg)  ::  foto 391 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil17d.jpg)

Toen mijn vader mij lang geleden (ik was vijf) de eerste pianolessen gaf, noemde hij de noten van de snelle loopjes 'knikkernoten' (ze moesten klateren alsof ik een handje knikkers liet vallen). Nou, ik zie een heleboel knikkers op deze zuil, zelfs versierde stuiters, dus voor mij staat deze zuil voor muziek. De vormen zijn klanken, tonen. De kleuren zijn toonsoorten, klankkleuren e.d. Kleur is de ziel van de muziek.

Veel grote componisten en dirigenten zijn mannen, dus de Keizer heeft wel iets met muziek. De vierkante blaadjes (bladzijden) kunnen composities zijn, partituren, accoordenschema's, structuren in een zee van klanken. De zuil als geheel maakt een bruisende, vitale indruk en er gaat een opgewekte harmonie van uit - ook al roepen de afzonderlijke steentjes heel verschillende en soms tegenstrijdige gevoelens of beelden op. Ik zie (hoor) vrolijke, optimistische tonen, helder en fel, maar ook koele tonen, als diepe wateren, en zachte tonen, mild, vredig, lief en teder. Ik zie (hoor) tinkelende tonen als een belletje aan de muts van de Dwaas en doffe tonen, somber, drabberig, met vegen zwart. Ik zie (hoor) tonen in een smartkramp, kermend om verlossing, om versmelting met het geheel. Ik zie (hoor) tonen als eieren, rond en vol verwachting, breekbare glimpen van volmaaktheid. Ik zie (hoor) tonen vol overgave, berustend en daardoor zichzelf vernieuwend. In een mooie toon weerklinkt de adem van de Schepper - onmiskenbaar.

::  foto 392 (http://static.zoom.nl/AAC799772FC817837F6C9BC202416A77.jpg)

Maar hoe mooi een enkele toon ook kan zijn, het zijn niet de afzonderlijke tonen die de muziek maken en zelfs niet alleen het samenklinken van de tonen. Er is nog een ander ingrediënt: de ruimte tussen de tonen, het ritme van de klanken, de pauzes, de aarzelingen, de onuitgesproken gevolgtrekkingen... Er is een vreemde band tussen muziek en tijd. Muziek kan niet zonder de tijd, heeft de tijd nodig om te zich te kunnen tonen en toch kan zij de tijd doen vergeten of de tijd ontregelen. Ze kan ons in een oogwenk in een spiraal van emotie trekken, maar ze kan ook de fysieke werkelijkheid doen terugtreden en ons buiten onszelf werpen in een tijdloze ruimte, tussen hemelen in. Aangeraakt door mooie muziek, rijst vanzelf in ons het verlangen het leven eenvoudig te maken, een instrument te zijn dat de Schepper met zijn muziek kan vullen, met tonen van altijd-duur. 'Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde', zong wijlen Bram Vermeulen. Zijn muziek verlegde vele stenen. Muziek kan zelfs alle stenen verleggen, want muziek is als de rivier zelf, die zich baan breekt door rotsen (en zuilen) en bruisend verder stroomt.


Het fysieke universum ontstaat uit klanken. Alle gedachten en ook mentale beelden vormen innerlijke klanken. Het zijn de innerlijke klanken die de materie vormen. Innerlijke klanken zijn scheppend en creatief. De serafijnen, de hoogst ontwikkelde engelen, werken met klanken om het juiste evenwicht tussen alle hemellichamen in stand te houden. Zij dirigeren de muziek van de sferen. Onze muziek is de uiterlijke voorstelling, en een hele goede, van de levengevende innerlijke klanken die onder alle materie liggen, onder steentjes op een zuil, onder stenen in een rivier en die ook in het lichaam werkzaam zijn. Mooie muziek activeert de lichaamscellen, stimuleert de energie van het innerlijke zelf en helpt de bewuste geest zich te verenigen met de ziel. Muziek heeft een genezende werking. De natuurlijke genezing door klanken kan zelfs al gebeuren als we alleen maar naar de regen luisteren, of naar het gezang van de vogels of het ritselen van de bladeren. We hoeven alleen maar onze bewuste geest vrij te laten, die dan uit zichzelf door gedachten en beelden gaat stromen die helend werken. En soms zal muziek ons aanzetten tot dansen, óók een helende bezigheid.

Jabbedabbedabbedabbedabbe-da-táa
Jabbedabbedabbedabbedabbe-da-táa
Jabbedabbedabbedabbedabbe-da-táa
Jabbedabbedabbedabbedabbe-da-táa

- Glenn Miller's Orchestra: In the Mood

Op sommige momenten vond ik het egoïstisch om jou om een spiegel te vragen. Want ik wist niet wat ik voor jou kon doen en hoewel ik het op velen momenten en manieren heb willen vragen, ging ik ervan uit dat je toch weinig los liet  :P Drie weken geleden viel het mij op, door deze topic leer ik wie Ricca is en dit doet mij deugd. Dank je wel  ;D

Wat ik zie ben ik zelf, ja. :) De tuin: mijn wonderland en nu even mijn Waterloo (ben met zuil 19 en Napoleon bezig ;D).

Liefs,
Ricca

Maar eerst zuil 18... :)

ZUIL 18: Een groene zuil bedekt met groene bladeren.

::  foto 393 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil18a.jpg)  ::  foto 394 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil18c.jpg)  ::  foto 395 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil18b.jpg)

De natuur hoort bij de Keizerin (Moeder Natuur), maar is natuurlijk geen verboden gebied voor de Keizer, al zullen zijn activiteiten eerder liggen op het gebied van de natuurwetenchappen, de biologie, natuurbeheer, bescherming van het milieu e.d. In het Rider Waite tarotdeck draagt Pentakels Koning een mantel vol groene bladeren: hij houdt van de natuur en van het leven en het leven is goed voor hem. Ook dit kan de betekenis zijn van de groene zuil. Toch denk ik dat er met deze zuil meer aan de hand is. Misschien is hij slechts gecamoufleerd met groene bladeren en steekt er iets heel anders achter... A fool in disguise? Groen is de kleur van verjonging, vernieuwing. Stromen er krachten door de Keizer waarvan hij het bestaan nog niet kende? Alles wat leeft heeft een spiegel in onze ziel en ons bewustzijn kan - als het zich slechts een beetje verruimt - van alles in de natuur de essentie waarnemen... alsof we zélf de plant, de struik, de boom zijn... Door met liefde naar de natuur te kijken, begrijpen we ook onszelf beter.

In de hoftuin staan ook levende bomen. Eén staat er zelfs pal naast de groene zuil. Wat zou de Keizer voelen als hij in zichzelf de deur op een kier zette en zich werkelijk in deze boom zou verplaatsen? Allereerst misschien de insecten die over zijn takken kruipen, zonnewarmte op zijn bladeren, een verfrissende koelte bij zijn diepste wortels. En dan, geleidelijk, ook iets dat lijkt op menselijke vreugde... en een band met de andere bomen in de tuin... een geruststellend gevoel van eenheid met alle bomen op aarde... met de regenwouden, de naaldbossen, alle bossen... Aan het goed bekijken van een boom, er tot in de kern in doordringen, komt geen einde. Misschien hoort de Keizer klanken, mooier dan hij ooit gehoord heeft en begint hij iets te begrijpen over groots zijn in bescheidenheid. Misschien huilt hij bij de gedachte dat deze overvloed het verstand te boven gaat en daarom in zijn dagelijkse leven onbereikbaar lijkt. Hij beseft dat binnen deze klanken geweld niet mogelijk is. In een flits van wijsheid wéét hij dat geweld een bedrieger is die wordt opgeroepen door de illusie dat we van elkaar gescheiden zijn. Alles is met alles verbonden. Klanken, insecten, bomen, de hele natuur, de aarde, het heelal. Al wat ruw en wanluidend is in zijn eigen leven, versmelt voor één moment met die grotere harmonie - en zijn vredelievendheid en mededogen spreiden vleugels als een blije vogel die opvliegt van zijn takken...

En dan gaat hij weer over tot de orde van de dag, maar nooit meer helemaal de oude Keizer, want hij heeft ook een glimp opgevangen van de hachelijke toestand van vele bossen op aarde en is zich beter van zijn persoonlijke verantwoordelijkheden bewust geworden.

ZUIL 19: Imposante zuil met puntige uitsteeksel in rood, wit, blauw en zwart op een spiegelende ondergrond.

::  foto 396 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil19a.jpg)  ::  foto 397 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil19b.jpg)

Wat een contrast met de vorige zuil. Ging het bij de groene zuil om groot zijn in bescheidenheid, hier zie ik grandeur zonder een spoor van bescheidenheid. Ik zet de verschillen tussen zuil 18 en zuil 19 even op een rijtje: één kleur/veelkleurig - glad oppervlak/puntige, hompige uitsteeksels - natuurlijk/kunstmatig - innerlijke ervaring/uiterlijk vertoon - bescheiden/pronkend - eenvoud/overdaad - gecamoufleerd/in vol ornaat.

Zuil 19 is een zuil van uiterlijke macht en grandeur en heroïek. Macht wekt vaak weerstand op (de zuil heeft geen gestroomlijnde vorm) en aan macht wordt maar al te vaak een negatieve lading toegekend, wat er natuurlijk toe leidt dat macht vanzelf ook negativiteit (zwart) tot zich trekt. Vandaar dat het vaak gemakkelijker is om macht te gebruiken voor negatieve doeleinden dan voor positieve, want de druk van het collectieve bewustzijn, het collectieve wantrouwen, verschaft haar reeds dat overhellen naar het negatieve. Onvolwassenheid en arrogantie kunnen een machthebber dan het valse gevoel van absolute macht geven en dan is het hek van de dam en de tiran geboren.

Als ik de zuil met een historische keizer in verband moest brengen, zou dat Napoleon zijn - en niet alleen vanwege het blauw, wit en rood van de Franse vlag.  Ofschoon hij veel goed Keizer-werk verricht heeft, zoals het invoeren van een grondwet, het invoeren van de burgerlijke stand en vaste achternamen, het beter toegankelijk maken van het onderwijs en de gezondheidszorg voor de gewone burgers, was Napoleon uiteindelijk ook een bezetter en een alleenheerser of dictator over grote delen van Europa. Zijn veroveringsdrang boezemde alom vrees in. Hoewel hij herhaaldelijk verklaarde slechts vreedzaam te willen regeren, geloofden de omringende landen hem niet (het collectieve wantrouwen werd ook gevoed door het feit dat hij zichzelf tot keizer had gekroond) en inderdaad, steeds weer voelde hij hij zich genoodzaakt toch weer een leger op de been te brengen en ten oorlog te trekken. Dit brengt me bij de diepere betekenis van de zuil. Wie een vijand nodig heeft, zal niet nalaten er een te vinden. Het ego ziet altijd wel vijanden en voor het ego is strijd onvermijdelijk... Zuil 19 is de zuil van het ego en de tegenstelling zuil 18/zuil 19 betreft ware grootheid tegenover de grootheidswaan van het ego. 'Napoleon-complex' is een term die gebruikt wordt voor grootheidswaan die eigenlijk een overgecompenseerd gevoel van minderwaardigheid is.

Ware grootheid is van God en daarom is in ieder mens het potentieel tot ware grootheid aanwezig (de spiegelende ondergrond van de zuil). We hoeven daar niet bang voor te zijn, noch voor de verantwoordelijkheid die dit met zich meebrengt, want ze brengt groot zelfrespect en grote vreugde. Telkens wanneer we ons van dit potentieel bewust worden, hoe vaag ook, geven we automatisch het ego op, want in tegenwoordigheid van Gods grootheid wordt de onbeduidendheid van het ego maar al te duidelijk. Wanneer dit gebeurt meent het ego dat zijn 'vijand' heeft toegeslagen en zal het zichzelf nog wat meer opblazen, pimp my pillar, en al zijn strijdkrachten mobiliseren.

Grootheidswaan is altijd een dekmantel voor wanhoop. Het is een poging om de eigen kleinheid te compenseren, gebaseerd op de overtuiging dat die kleinheid werkelijk is. De essentie van grootheidswaan is rivaliteit, want ze houdt altijd een vorm van aanval in. Zijn diepgeworteld gevoel van kwetsbaarheid maakt dat het ego elke bedreiging als een aanval beschouwt. Wanneer het zich bedreigd voelt, is de enige beslissing die het neemt of het nú terugslaat of dat het zich terugtrekt om later aan te vallen...

Kleinheid en ware grootheid kunnen niet naast elkaar bestaan. Kleinheid en grootheidswaan wél, omdat ze beide onwaar zijn en zich dus op hetzelfde niveau bevinden. Ze kunnen elkaar afwisselen en daarom wordt dit niveau als wisselvallig ervaren en extremen zijn hiervan het wezenlijke kenmerk. Het is echter gemakkelijk om grootheid van grootheidswaan te onderscheiden, want liefde wordt beantwoord, maar hoogmoed niet. Liefde kan met anderen gedeeld worden, maar arrogantie niet. Hoogmoed zal geen wonderen teweegbrengen, noch zal ze tot eenheid leiden. Hoewel hij veel versnipperde kleine staatjes en vorstendommen samenvoegde tot grotere, overzichtelijke naties, leidden Napoleons veroveringen niet tot eenheid in Europa, integendeel, ze stimuleerden in de bezette gebieden het nationalisme (een thema van de volgende zuil).

Het is wel zeer symbolisch dat  Napoleon in Waterloo zijn uiteindelijke ondergang beleefde. Liefde (of water) overwint altijd...

ZUIL 20: De lappendeken van de wereld.

::  foto 398 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil20a.jpg)  ::  foto 399 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil20b.jpg)  ::  foto 400 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil20c.jpg)  ::  foto 401 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil20d.jpg)

Eer aan God voor de gespikkelde dingen -
voor de hemel, tweekleurig als een gevlekte koe,
voor de roze stippeltjes op de zwemmende forellen,
de vallende kastanjes als vurige kooltjes, vinkenvleugeltjes,
landerijen, stukken van een lappendeken - omgrensd braakland en akkers,
en alle dingen, schots en scheef, oereigen, zeldzaam, wonderbaarlijk.
Wat Hij ook maakt, in onveranderlijke schoonheid:
eer aan Hem.
- Gerard Manley Hopkins

Een mozaïek van tegels, van onregelmatige vlakjes met elk een ander patroon van stippeltjes, versieringen, bedekt deze zuil. De wereld bestaat uit vele landen, volken, nationaliteiten, religies, culturen e.d., elk met hun eigen 'dingetjes'. Toch is het niet moeilijk in dit vele het geheel te zien. De kleuren passen bij elkaar en geen enkele kleur valt uit de toon. Er zijn ook spiegelende vlakjes, in diverse kleuren, die zich een beetje aan de eenheid lijken te onttrekken, maar desalniettemin maken ook zij deel uit van het mozaïek van de wereld. Wij zijn niet allemaal hetzelfde en toch zijn we allemaal gelijk, omdat we afkomstig zijn uit dezelfde Bron. Elke tegel heeft zijn eigen plekje in het geheel; alle mensen en volken hebben hun plaats in de wereld en ook nog precies de juiste plaats om hun unieke aard tot expressie te brengen. In dit geheel is ook plaats voor wonderlijke, speelse vormen. De schoonheid van het geheel berust juist op die fantastische mogelijkheid van integratie, eenheid en saamhorigheid - met behoud van de eigen identiteit.

Om de zuil slingert zich, zwaan-kleef-aan, een lint van aaneengesloten vlakjes dat de boel bij elkaar lijkt te houden. Dit lint is niet de Verenigde Naties, want die zijn zelf allesbehalve een eenheid (veel leden zitten er uit eigenbelang). Ook hebben de VN het geweld nog niet afgezworen en tenzij ze dat wél doen, zullen ze uiteindelijk overbodig zijn. Het lint om de zuil is van een ander niveau, het niveau van het hart, het niveau van de mensen zélf, niet van regeringen of politieke leiders of religieuze leiders of uiterlijke organisaties. Het is tijd dat niet regeringen, maar ménsen elkaar vinden in het geloof in eenheid. Uiteindelijk is er geen menselijke ziel die niet aan de onze verwant is. Vreemden aan de andere kant van de wereld zijn in hun diepste wezen één met ons, en wij met hen. Als dit besef overal op aarde leefde, zou er nooit meer ergens oorlog zijn.

Maar we zitten we hier in de tuin van de Keizer en zolang we nog menen leiders nodig te hebben, is het belangrijk dat er leiders naar voren komen die het beste in anderen naar buiten brengen (oeps, daar vallen er meteen een paar af voor die functie :-X). Leidinggevende kwaliteiten zijn een vereiste, maar aantoonbare volwassenheid evenzeer (ik heb het niet over een of ander evolutionair niveau onder leiders, maar gewoon over het peil van hun volwassenheid). Hoe komen we aan zulke leiders? Door als mensheid zélf te groeien en een veel volwassener kijk op de dingen te ontwikkelen. Door elkaar te steunen en lief te hebben en door elkaar in gedachten de boodschap te brengen dat wij samen in ons innerlijk de kracht bezitten om elke wensbare verandering op aarde teweeg te brengen. Het is voor de mensheid de hoogste tijd om de onderlinge wedijver te staken en een vreugdevolle eenheid te worden. De voornaamste basis daarvoor is vertrouwen. Om waarlijk onzelfzuchtige mensen en onzelfzuchtige naties te zijn, moeten we ook op alle bewustzijnsniveaus vertrouwen in onszelf hebben. De gang naar de stembus is minder belangrijk dan de verfijning van onze eigen gedachten. Het begint allemaal bij onszelf.

Bid dat de naties van de aarde vrede in zichzelf vinden en zich weer bewust worden van hun oorsprong. Bid voor de eenwording van de aarde en ook voor het bestaansrecht van de afzonderlijke landen. Bid dat de grote, sterke landen en machtige allianties hun saamhorigheid op een wijze manier benutten.  Bid dat het alle landen en alle volkeren zal worden toegestaan te zijn wie zij zijn, zonder dat zij tot iets worden gedwongen door een andere land dat over hen wil heersen. Dan zal er waarachtige vrede op aarde komen en zal de aarde het paradijs te zijn waarvoor zij werd geschapen.  

ZUIL 21: Zuil van de Vrede.

::  foto 402 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil21a.jpg)  ::  foto 403 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil21c.jpg)  ::  foto 404 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil21d.jpg)

Als er van binnen vrede heerst, wordt het mogelijk die naar buiten uit te breiden. Wereldvrede begint met innerlijke vrede, diepe vrede, helder hemelsblauw. Onvrede is slechts verlangen naar vrede. Vredesmissies met geweren zijn geen vredesmissies. Een 'vredesproces' is slechts uitstel van vrede. Stel je voor dat het nú vrede is... gelóóf erin, dat is de enige manier.

Diepe vrede, een zachte witte duif voor jou,
Diepe vrede, een stille regen voor jou,
Diepe vrede, een ebbende golf voor jou.
Diepe vrede, rode wind uit het oosten van jou,
Diepe vrede, grijze wind uit het westen voor jou,
Diepe vrede, donkere wind uit het noorden van jou,
Diepe vrede, blauwe wind uit het zuiden voor jou.
Diepe vrede, helder vlammenrood voor jou      
Diepe vrede, helder maanwit voor jou,
Diepe vrede, helder grasgroen voor jou,
Diepe vrede, zuiver aardebruin voor jou,
Diepe vrede, zuiver dauwgrijs voor jou,
Diepe vrede, helder hemelsblauw voor jou.
Diepe vrede van de rollende golf voor jou
Diepe vrede van de stromende lucht voor jou
Diepe vrede van de rustige aarde voor jou
Diepe vrede van de slapende stenen voor jou
Diepe vrede van de sterrenlegioenen voor jou.
In de naam van de Drie die Een zijn,
Vrede, Diepe vrede!

- Fiona Macleod, aanroeping van de vrede (ingekort)

ZUIL 22: Zuil met helderrode vlammen of stekels.

::  foto 405 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil22a.jpg)  ::  foto 406 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil22b.jpg)  ::  foto 407 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil22c.jpg)  ::  foto 408 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil22d.jpg)

Er is niet veel fantasie voor nodig om in deze zuil de vurige mannelijke energie te zien, rood, krachtig, vitaal, naar buiten gericht, agressief (in de goede zin van het woord), impulsgevend, stimulerend, de activerende pool van de schepping, het actieve deel van de vruchtbaarheid - in alle betekenissen die dat op verschillende niveaus kan hebben. De vorm (stekels) kan echter ook wijzen op irritatie, boosheid, woede, drift en gewelddadigheid en als je de stekels als horentjes beschouwt, op seksuele opwinding (horny). Verder is rood de kleur van hartstocht, de kleur van bloed (levenskracht), van Mars en van oorlog. Dit komt allemaal samen in deze zuil. Eigenlijk is het rood van de zuil te helder, te zuiver, om op oorlog te wijzen (daarvoor zou het doffer, donkerder en minder zuiver moeten zijn), maar omdat de hiernavolgende zuil bedekt is met doodskoppen en direct met oorlog te maken heeft, houd ik die betekenis er bij zuil 22 toch in. Zuil 22 staat midden tussen de zuil van de vrede (21) en de zuil van de oorlog (23) en kan naar beide kanten overhellen.

Wij zijn op de eerste plaats mens en pas daarna man of vrouw, maar omdat in onze maatschappij de identiteit zo nauw in verband wordt gebracht met de sekse en dan ook nog vaak met seksuele stereotypen, zijn er maar weinig mensen die zichzelf voldoende kennen om de aard van de liefde te begrijpen. Het stereotiepe beeld van vrouwen als lief en zacht maar krachteloos en van mannen als sterk en hard maar gevoelloos, zegt eigenlijk meer over de geschiedenis van de mensheid dan over de man en de vrouw op zich. Tijdelijk bevinden we ons nu in een periode waarin vrouwen het vrije seksuele verkeer lijken te zoeken dat in het algemeen meer aan mannen wordt toegeschreven. Men gelooft dat mannen van nature zo zijn, gedreven door seksuele prikkels die bijna volledig losstaan van enig aanvullend 'dieper' gevoel. De opvatting is wijdverbreid dat 'de man' gewoon seks wil of hij nu wel of niet enige liefde voor de vrouw in kwestie voelt - of dat hij haar juist wil omdat hij níet van haar houdt (in welk geval seks geen uiting van liefde wordt, maar van spot of verachting).

Deze overtuigingen zijn niet zonder gevolgen. Veel mannen voelen zich verplicht aan het stereotype te voldoen, in houding en gedrag, in kleding, in taalgebruik. Het uiten van seksualiteit wordt mannelijk gevonden, terwijl het uiten van liefde niet als mannelijk wordt beschouwd en dus voelen zij zich min of meer gedwongen het uiten van hun liefde te scheiden van het uiten van hun seksualiteit. Door de scheiding van seks en liefde ontstaat echter een toestand van innerlijke verscheurdheid. Het zou rampzalig zijn als vrouwen dezelfde koers zouden volgen. De Keizer heeft de verzachtende invloed van de Keizerin nodig, maar als de Keizerin keizerlijke trekken gaat vertonen worden zeer oude wonden geopend...

Er liggen ook diepere blokkades in de mannelijke beleving van seksualiteit. Er is daar vaak een angst voor overgave, voor diepgaande emotionele intimiteit. Deze angst gaat meestal ver terug en kan te maken hebben met vorige levens in een tijdperk waarin vrouwen macht over mannen uitoefenden (die tijden zijn er ook geweest). Hierdoor werd het spel van het seksuele, dat eerst onschuldig was en impulsief, bedreigend. Het was gevaarlijk om je gevoel daarin vrijelijk te tonen en je hart open te zetten. Bij mannen zijn hier diepe angsten aanwezig die zich niet per se hoeven te uiten op lichamelijk vlak, maar die ertoe kunnen leiden dat er innerlijk een scheiding optreedt tussen het gevoel en de seksuele daad. Het kan zijn dat een man seksueel aanwezig is op lichamelijk vlak maar dat zijn gevoel niet of niet helemaal meedoet. De gevoelsmatige overgave is dan in bepaalde mate afgesloten en dat komt voort uit een angst om volledig open te staan. Dit brengt namelijk een kwetsbaarheid met zich mee die oude herinneringen oproept van emotionele pijn en in de steek gelaten zijn.

En het is deze scheiding tussen seks en gevoel, tussen seks en liefde, die tot de grootste oorlogen heeft geleid. Dit betekent niet dat alleen mannen verantwoordelijk zijn geweest voor die oorlogen. Het betekent wél dat de mannen zich zo ver hadden verwijderd van de gemeenschappelijke bron van liefde en seks dat de onderdrukte energie is uitgebarsten in gewelddadigheid en vernietiging, in verkrachtingen en dood.

Als de Keizer echter leert om zijn krachtige energie te gebruiken om de Keizerin te vertrouwen, dan biedt dit hem de veiligheid en ondersteuning om het te wagen aan het hele scala van zijn gevoelens uitdrukking te geven en hoeven ze niet meer uit te monden in duisternis en geweld. Dan kan hij gevoelig en kwetsbaar zijn en tegelijk krachtig en sterk. En dan kan hij wonderbaarlijke dingen tot stand brengen. Zoals vrede...

ZUIL 23: Een zuil vol doodskoppen.


::  foto 409 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil23a.jpg)  ::  foto 410 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil23b.jpg)  ::  foto 411 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil23c.jpg)

Een herinnering aan de slagvelden van de Keizer, aan de slachtoffers van oorlogen en geweld, van wreedheden en liefdeloosheid. Er zijn schedels in alle maten, volwassen hoofden en kinderhoofdjes. Het spiegelende oppervlak van de zuil geeft ze extra diepte. Het is alsof ze zweven en alsof ze ons aankijken, vragend, met hun porseleinen blik. De zuil nodigt ons uit om in onszelf te kijken om te zien of er ook in ons wrede trekken of vooroordelen leven - al zouden we daar nooit naar handelen, maar denkbeelden zijn al genoeg om tastbare resultaten te creëren, zelfs halfbewuste denkbeelden.

De zuil herinnert ook aan de holocaust, de fabrieksmatige uitroeiing van miljoenen joden, aan de miljoenen schedels van de killing fields in Cambodja (foto 412 t/m 414) en aan alle genocides in de geschiedenis van de mensheid. Aan die periodes hebben wij allemaal op de een of andere manier meegewerkt, ook al waren we er niet lijfelijk bij aanwezig. We hebben allemaal levens achter de rug waarin we daders waren én levens waarin we slachtoffers waren. Bijna iedereen bezit de kanten die, in uitvergrote vorm, tot dergelijke verschrikkingen hebben geleid. Je hiervan bewust worden is een intensief leerproces. Als je het op die manier bekijkt, hebben degenen die het leven lieten, een schat aan liefde nagelaten - voor wie bereid is die schat te aanvaarden. De slachtoffers van de holocaust stierven in dienstbaarheid, met instemming van hun ziel, opdat de wereld ervan zou leren. Velen waren in die tijd naar de aarde gekomen om de rol van slachtoffer te spelen. Diep in hun ziel wisten zij dat zij dit hadden gekozen om de wereld zich ervan bewust te laten worden wat er in ieder land kan gebeuren als het meest fanatieke nationalisme, militarisme, racisme, fundamentalisme of ander -isme ongestoord zijn gang kan gaan. En nog steeds zijn er velen die zich net zo dienstbaar maken als de zielen tijdens de holocaust - de lessen blijven zich herhalen. De aarde is een leerschool en sommige lessen moeten in hemelhoge letters worden opgeschreven eer ze worden gelezen en begrepen.

::  foto 412 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil23i1.jpg)  ::  foto 413 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil23i2.jpg)  ::  foto 414 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil23i4.jpg)

De woorden 'daders' en 'slachtoffers' houden bijna automatisch een waarde-oordeel in dat ik eigenlijk wil vermijden. Er andere woorden voor vinden is niet gemakkelijk, want veel van onze taal is evaluerend van aard zijn en kan eigenlijk niet zuiver genoeg gebruikt worden. Daders zijn ook slachtoffers en slachtoffers zijn ook daders, zij het op een andere manier. Zij die in oorlogen stierven zijn ongetwijfeld oorlogsslachtoffers, maar evenzeer slachtoffers van hun eigen overtuigingen, al waren de geweren, de bommen en de strijd nog zo echt. We creëren allemaal onze eigen werkelijkheid en gezamenlijk scheppen wij de werkelijkheid van onze nationaliteit en ons land. Oorlogen zijn in wezen voorbeelden van massale zelfmoord.

Wanneer we het over goed en kwaad hebben, bevinden we ons op verraderlijk terrein, want vele of de meeste gruweldaden die de mens een ander mens heeft aangedaan, zijn gepleegd vanuit een misleid streven naar iets 'goeds'. Ook Hitler had een ideaal dat in zijn ogen goed was en dat hij met een rechtlijnige en fanatieke doelgerichtheid nastreefde. Fanatici bestaan vanwege de grote kloof tussen het geïdealiseerde goede en de overdreven versie van het tegendeel. Het geïdealiseerde goede wordt in de toekomst geprojecteerd, terwijl men vindt dat het overdreven tegendeel het heden doordrenkt. Godsdienstoorlogen en ideologische oorlogen hebben altijd een paranoïde aanleg, want fanatici zijn altijd bang voor de tegenovergestelde overtuigingen en voor stelsels die daaraan vasthouden.

Terwijl fanatici dus grootse idealen hebben, geloven ze tegelijkertijd in de slechte natuur van de mens en zijn individuele machteloosheid. Fanatisme is ook een compensatie voor wankelmoedige overtuigingen en daarom moeten fanatici zich wel vastklampen aan wat zij geloven, liefst in groepen. Dit zijn dan groepen van mensen die bang zijn hun individualiteit te laten gelden, die deze in een groep hopen te vinden of erop hopen dat ze een gezamenlijke identiteit tot stand kunnen brengen; en dat is iets onmogelijks. Ware individuen kunnen door samenwerking veel tot stand brengen, wij zijn sociale wezens, maar mensen die bang zijn voor hun individualiteit, zullen haar nooit in een groep vinden, maar alleen een karikatuur van hun eigen machteloosheid.

In zijn geïdealiseerde versie van de werkelijkheid en verblind door zijn geïdealiseerde superman-versie van een germaanse 'ariër', zag Hitler het 'arische' Duitse volk als de natuurlijke heerser over het mensdom. Om dat te bereiken wilde hij best de rest van de mensheid opofferen... Terwijl zijn dagdromen steeds grootser werden, leek de positie van zijn land echter alsmaar te verslechteren. Hij telde steeds weer alle vernederingen totdat zijn geest een haast volledig afgesloten denkwereld werd waar alleen bepaalde ideeën nog toegang hadden. Alles wat niet echt 'arisch' was werd vijand, de joden voorop.

'Het kwaad moet uitgeroeid worden', dat afgezaagde, ongelukkige deuntje staat achter de overtuigingen van veel cultussen, wetenschappelijke en godsdienstige, en het Duitse rijk van die tijd was een vreemd mengelmoes van de slechtste aspecten van zowel religie als wetenschap. Hitler bracht veel van de schandelijkste menselijke neigingen aan de oppervlakte. De meest ziekelijke fantasieën, die eeuwenlang gegroeid waren (en niet alleen in Duitsland, maar andere landen maakten niet zoveel haast met de uitvoering ervan), concentreerden zich in Duitsland. De andere landen, die dus geen haar beter waren, zagen dat hun eigen slechtste neigingen, gepersonifieerd in Hitlers Duisland, op het punt stonden hen aan te vallen. En zoals veel Duitse keizers vóór hem, en de Japanse keizer mét hem, zag Hitler oorlogvoeren als het onvervreemdbare recht van een land om overheersing te krijgen, om buurlanden te ontwrichten en mensenlevens te verwoesten. Hij meende dat iedere gruweldaad gerechtvaardigd was in het licht van wat hij de 'goede zaak' vond.

Het negatieve houdt altijd de kiem van zijn eigen ondergang in. Op een vreemde manier wist Hitler ook wel dat zijn streven gedoemd was te mislukken - en ook de Duitsers wisten dat. Hij smachtte naar verwoesting, want in verstandiger momenten herkende zelfs hij de enorme verwringing van zijn vroegere idealen. Dit betekende dat hij vaak zijn eigen inspanningen saboteerde - wat hem uiteindelijk de oorlog deed verliezen.

In het huidige Israël bestaat nog altijd woede en schaamte over de manier waarop de holocaustslachtoffers gegaan zijn, zonder slag of stoot, door zich als makke schapen naar de slachtbank te laten leiden. Als Israël zou kunnen aanvaarden dat er een meerderheid van de slachtoffers was die dit zelf verkoos, zou er meer begrip kunnen komen. Maar dit ligt moeilijk, want het vereist ook een omslag in het denken over zichzelf. Israël ziet zichzelf nog altijd als slachtoffer, terwijl het al lang dader is geworden. De kloof tussen ideaal en overdreven tegendeel groeit, l'histoire se repète, en dat is nooit de bedoeling geweest van de holocaustslachtoffers. Zij die in zulke grote aantallen stierven wilden dat de wereld zou inzien dat macht nog geen recht betekent. Je kunt de macht hebben om bevolkingsgroepen uit te roeien, maar dat geeft je nog niet het recht dat te doen. Je kunt de macht hebben om Palestijnen te bombarderen, maar dat geeft je nog niet het recht dat te doen.

Vervolg >>

vervolg zuil 23...

Elk mens is in wezen goed, maar zijn daden kunnen schandelijk zijn. Ik wil niets van de wandaden uit het verleden goedpraten, maar ook daders verdienen ons medeleven. Zij dwaalden niet van de juiste weg af door die bewust te verloochenen, maar alleen door angst, onwetendheid en het zoeken van veiligheid waar die niet is. Je kunt jezelf niet dwingen mensen te vergeven en lief te hebben die zoveel leed hebben berokkend. Velen in onze wereld zouden maar wat tevreden zijn als ze wisten dat mensen als Hitler op dit moment een vreselijke straf ondergingen. Maar daarover kunnen wij niet oordelen. Hun enige 'straf' is de straf die zij zichzelf opleggen, een confrontatie met hun eigen duistere kanten in de diepte van een zelfgemaakte hel, misschien wel eeuwenlang, in innerlijke strijd en zelfgekozen duisternis. Er komt geen straffende hand uit de hemel aan te pas. De beschermengel is de enige die de ziel in deze omstandigheden niet alleen zal laten. Maar de engel kan pas iets doen als de ziel zelf om hulp vraagt... Onze gebeden en intenties kunnen misschien helpen hen een duwtje in de goede richting te geven. Met een gebedje voor Hitler, Stalin, Hirohito, Idi Amin, Pol Pot en al die anderen, bewijzen wij in ieder geval ook onszelf een dienst, want ieder van ons heeft in meerdere of mindere mate last van haat en vooroordelen, van een stem die zegt: "Ik ben anders dan jij en veel beter". Steeds als we die stem horen hebben we te maken met de Hitler in onszelf. De eerste stap naar erkenning van ons eigen goddelijke zelf is de goddelijkheid in onze medemens erkennen. Elk medemens. Als we tenslotte allemaal één worden,  zullen ook deze zielen deel van die eenheid uitmaken. Dan is alle verbittering al lang veranderd in licht en waarheid.

::  foto 415 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil23d.jpg)  ::  foto 416 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil23e.jpg)  ::  foto 417 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil23g.jpg)  ::  foto 418 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil23f.jpg)

In het logo van Yad Vashem, het holocaustmuseum in Israël, staat: "Remembering the Past, Honouring the Memory, Shaping the Future". Dat gestalte geven aan de toekomst kan alleen in het heden gebeuren en in die zin zit het heden er wel in, maar ik mis toch gewoon het woordje heden in deze tekst. Het is veel gemakkelijker naar het verleden te wijzen en te zeggen: "Moet je dat eens zien!" dan in het heden om ons heen te kijken. Want als we iets dergelijks op kleine of grote schaal op dit ogenblik zien gebeuren, wordt er iets van ons gevraagd. Monumenten spreken (fluisteren, roepen) over het verleden, over voorbije dingen en houden onze gedachten vast in het verleden. Ze dienen de bezinning (de reflectie van de spiegels op zuil 23 die ook een soort monument is), ze dienen de her-innering  van de lessen van het verleden (spiegels van het verleden), maar leiden er ook vaak toe dat het ontwikkelingsproces tot stilstand komt. Lessen moet je in je opnemen en vervolgens loslaten, of, beter gezegd, in je opnemen en dan verder op ze vertrouwen. We houden het verleden niet in ere door het verleden te eren en bloemen bij monumenten te leggen, maar door het heden te eren. En door ons de moed, de dienstbaarheid, de liefde en de God in onszelf te herinneren.

Op de hele aarde,
Overal zijn wij broeders.
Waarom dan gaan de wind en de golven
Zo wild te keer?
- Keizer Mutshihito (grootvader van Hirohito) 

ZUIL 24: Een vertakte zuil die bestaat uit een lichtblauwe helft met zonnen en een donkerblauwe helft met manen en sterren.

::  foto 419 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil24a.jpg)  ::  foto 420 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil24b.jpg)  ::  foto 421 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil24c.jpg)  ::  foto 422 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil24d.jpg)  ::  foto 423 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil24e.jpg)

De zuil heeft een dag- en een nachtzijde. De uren van de dag (lichtblauw), het waakbewustzijn en ook de zon worden gewoonlijk als mannelijk beschouwd; de nacht (donkerblauw), de maan en het droombewustzijn als vrouwelijk. In zijn geheel heeft de zuil de vorm van een Y-chromosoom, dat wil zeggen dat het hier gaat om de vereniging van het mannelijke en het vrouwelijke binnen één persoon (in dit geval man). Het is bovendien de laatste zuil. :D

De zuilen in de hoftuin hebben eigenlijk geen nummers. Toen ik met de beschrijving van de zuilen begon, heb ik er zomaar een uitgekozen om mee te beginnen, de zuil recht onder het kasteel, en die als 'zuil 1' bestempeld. Er stond weliswaar een grote 1 op, maar ook alle andere cijfers; ik had ook met een andere zuil kunnen beginnen... Nu ben ik echter heel tevreden dat het zo uitkomt dat deze 'zuil 24' de laatste zuil is, de zuil die de cirkel rond maakt, want het thema van de zuil is compleetheid. Als het mannelijke en het vrouwelijke in een mens samenkomen, als bijvoorbeeld een man zijn vrouwelijke en zijn mannelijke kanten erkent als zijnde van gelijke waarde, kan een diep gevoel van heelheid naar boven komen. Dit heeft alles te maken met het laten doordringen van spiritualiteit in het dagelijkse leven, want waar in een mens sprake is van compleetheid, hoeft niet meer gezocht te worden naar wat onbreekt.

Een voor mensen zeer giftig gas is koolmonoxide, ook wel kolendamp genoemd. Het is een zeer onevenwichtige stof en zijn gevaar berust op zijn zucht naar zuurstof, het element dat zijn gemis moet opvullen en het gas in een evenwichtige toestand brengen (door de omzetting van CO in CO₂). Het vangt zeer actief alle zuurstof uit de omgeving weg en zonder zuurstof kan een mens niet leven... Een mens die niet compleet is en het evenwicht, dat innerlijk zou moeten bestaan, in een ander mens zoekt, gaat in zekere zin te werk als dat gas, want op zijn parasitaire zoektocht naar volledigheid, zal hij vaak dat wat hij in zichzelf mist zonder toestemming, of op een onbewust niveau, of om de verkeerde redenen, gewoon weghalen bij de ander.

Als mensen in contact staan met hun innerlijke 'wederhelft', is er geen sprake meer van relaties die een gemis moeten opvullen, maar van relaties die werkelijk aanvullend zijn, een aanvulling op reeds aanwezig innerlijk geluk. Zolang incarnatie gaat zoals het nu nog gaat, zal het geslachtelijke aspect wel belangrijk blijven en niet alleen voor de voortplanting. Ook voor creativiteit op elk niveau, bijvoorbeeld creativiteit in relaties. Pas als het innerlijke evenwicht volledig is, zal de strijd tussen de geslachten ten einde zijn en zal misschien de noodzaak niet langer bestaan om het ene geslacht mannelijk te noemen en het andere vrouwelijk, want dan komt de ontmoeting tussen partners vanuit een totaal ander gebied, vanuit een totaal andere energie. Als er sprake is van heelheid binnen het eigen wezen, zal de noodzaak dat ook de ander zich compleet maakt, volledig worden erkend. Die volledige communicatie in menselijke relaties moet er zijn.

Het in evenwicht zijn van het mannelijke en het vrouwelijke binnen één persoon moet niet verkeerd worden begrepen als iets dat zou leiden tot een zeer eenzame staat van androgynie. Het is eerder zo dat we op weg zijn naar de acceptatie dat er een mannelijke en een vrouwelijke androgyne bestaan. In relaties tussen die twee en door de balans die uiteindelijk in zo'n relatie bestaat, ligt een grote diepte van mysterie en van inzicht in de schepping, in de ware aard van de psyche, die mannelijk noch vrouwelijk is, en in de ware aard van God.

Nogmaals, er zijn duidelijke verschillen tussen de seksen, maar die zijn onbelangrijk. Ze lijken alleen maar zo groot omdat wij ons er zo op concentreren (met als tragisch dieptepunt het boek Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus). De grote menselijke eigenschappen als liefde, kracht, mededogen, intellect, intuïtie, gedachtekracht en verbeeldingskracht horen niet uitsluitend bij de ene of de andere sekse. Zuil 24 laat prachtig zien dat het mannelijke en het vrouwelijke een gemeenschappelijke bron hebben en een heel eind samen opgaan. Daarbóven komt pas de splitsing in (onbelangrijke, maar leuke :)) mannelijke en vrouwelijke eigenschappen. Alleen al het begrijpen van deze inherente biseksuele natuur van de mens, zal bovengenoemde grote eigenschappen in elk mens vrijmaken, ongeacht de sekse.

De sterren op de zuil vertegenwoordigen de hoop en de schoonheid, het vermogen tot liefhebben, inzicht en inspiratie. 's Nachts zijn de sterren zichtbaar, ja, maar dat betekent helemaal niet dat ze er overdag niet zijn.

::  foto 424 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil24g.jpg)  ::  foto 425 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzuil24h.jpg)

Met zuil 24 is de cirkel rond. Nu is het nog een kleine stap (one small step for man, but a giant leap voor mankind) naar de hofvijver van de Keizer, het badje met spartelende vrouwenfiguren in het centrum van de hoftuin. Daarover de volgende keer meer.

::  foto 426 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kf01.jpg)  ::  foto 427 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kf02.jpg)

Van de strengheid van de Keizer en de zin voor orde en structuur die tot uiting kwamen in het kasteel en de zuilen, is in de speelse hofvijver opvallend weinig terug te vinden. Hier stroomt het gevoel overvloedig in een wirwar van waterstralen die op allerlei plekken uit vier liggende vrouwenfiguren te voorschijn spuiten. Voor de buitenwereld is deze intieme plek verborgen door de tuinmuur en de ring van zuilen.

Strikt genomen ontbreekt in de archetypische Keizer het gevoel, het gáát helemaal niet om gevoel bij het zuivere archetype. Dat is geen gebrek of gemis, want een archetype is slechts één aspect van een persoon. Een ander aspect van dezelfde persoon is de Keizerin; zij ís gevoel. Maar zoals vaker bij de Keizer (en ik heb daar in mijn beschrijvingen ook aan meegedaan) laat Niki archetype en persoon in elkaar overlopen, en als we de Keizer zien als een mannelijke persóón, dan ligt hier zijn gevoel. Het wordt uitgebeeld, hoe kan het anders, door vier vrouwen - hun aantal is het getal van de Keizer, van de aarde en de vier windstreken (de vier huidkleuren en haarkleuren van de vrouwen).

::  foto 428 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kf08.jpg)  ::  foto 429 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kf03.jpg)  ::  foto 430 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kf04.jpg)  ::  foto 431 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kf09.jpg)

De vrouwen liggen in het water en hebben veel plezier. En de Keizer heeft, zo te zien, plezier voor vier! Een Keizer die zijn gevoel laat stromen is bovendien een delight voor vrouwen. De hele vijver is een bron van verfrissing en vernieuwing. De ronde vorm symboliseert heelheid en een overgang ten goede. De liggende houding van de vrouwen is een symbool van overgave, overgave aan gevoelens en ook aan de natuurlijke ritmes en cycli van het leven.

De vier vrouwen vormen een zonnekruis of zonnewiel, het blauw van de vijver hoort bij de maan. Bij de mannelijke seksualiteit is er sprake van een ritme met de zon (vuur, activiteit, rijpende kracht) en ook een ritme met de maan (water en alle lichaamsvloeistoffen, waaronder sperma). Conceptie van een vrouwelijk kind vindt meestal plaats tijdens de wassende maan, van een mannelijk kind tijdens de afnemende maan. Dat houdt in dat ook mannen ten dele onderworpen zijn aan het ritme van de maan. Man en vrouw kunnen dus elkaars ritme delen.

In zekere zin staat de vijver ook voor de mannelijke overgang. Er bestaat ook een mannelijke menopauze: een tijd om een punt te zetten achter activiteiten zoals ze gegaan zijn om zich beter te kunnen richten op de ervaring van de vrouwelijke rol, net zoals de menopauze in vrouwen activiteit of creativiteit op een ander niveau kan stimuleren. Puberteit en overgang zijn fasen van inwijding in nieuwe mogelijkheden van het leven. Ervaring met de vrouwelijke rol houdt voor de Keizer ook in het accepteren dat bij het ouder worden het lichaam anders functioneert dan vroeger - ook op seksueel gebied. Dat heeft een doel. V-iagra (het woord aaneengeschreven blijkt door het forum niet weergegeven te worden, mooi zo :)) is in dat verband helemaal niet de zegen die het lijkt te zijn en in feite het zoveelste voorbeeld van een poging macht uit te oefenen over natuurlijke processen.

::  foto 432 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kf05.jpg)  ::  foto 433 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kf06.jpg)  ::  foto 434 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kf07.jpg)

Met hun vier kleuren lijken de vrouwen in de vijver ook een medicijnwiel te vormen, een cirkel van kennis die de volledigheid van alles bevat en kracht geeft aan het aardse leven van de Keizer. In de vijver vindt hij helderheid, inspiratie, vertrouwen, liefde, inkeer, kracht, reiniging, zuiverheid, wijsheid. Hier kan hij zich veilig voelen in zichzelf, zodat hij geen behoefte meer heeft aan strijd of vijanden. In de vijver vertoeft de Keizer in zijn eigen mysterie, wetend dat hij hier echter en completer is dan daarbuiten. Zonder iets te hoeven doen, voelt hij zijn werkelijkheid en wacht op wat komen gaat... Overgave is het open gaan staan voor een ruimere cirkel van ervaring.

Heb geen oordeel en je zult opengaan.
Open jezelf en je zult weten.

Langs de hele blauwe binnenzijde van de tuinmuur van de Keizer bevinden zich reliëfs, tableaus, echo's van wat de zuilen al vertelden, maar nu in de vorm van Niki's persoonlijke ervaringen met de Keizer. Ze verhalen over haar traumatische jeugdervaringen (het seksuele misbruik door haar vader) en hoe zij deze te boven kwam. Het zijn momentopnamen van haar weg naar vrijheid, vreugde en vrede. Ze bevatten ook verwijzingen naar haar vroegere werken.


::  foto 435 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz01.jpg)

De beschadige wit-met-gouden vogel, bloedend uit onnoembare wond en met een gebroken vleugel, is Niki zelf, tot in het diepst van haar ziel (vogel) gewond na de wandaad van haar vader. Het aangrijpende beeld symboliseert de verloren intactheid en heelheid van het elfjarige kind, de ontsteltenis, de vernedering, de angst, de wanhoop, het verloren kinderlijke geloof dat op het einde van de dag pappie of mammie of liefde alles goedmaakt, de verloren vrijheid, het verloren zelf... Ze was een kind en kon op die leeftijd nog niet weten dat ze uit dit alles sterker en positiever te voorschijn zou komen, zich meer bewust van wat onrecht inhoudt en vooral vastberadener en beter toegerust om het negatieve in zichzelf te transformeren. De reliëfs blikken terug op de fasen van haar proces van transformatie.


::  foto 436 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz03a.jpg)  ::  foto 437 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz03b.jpg)  ::  foto 438 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz03c.jpg)

Hier zien we twee grillige draken, een aanvaller (met veel rood en een slangentong) en een slachtoffer (wit en gewond, net als de vogel); alle stekels staan overeind, de tanden zijn ontbloot. Het slachtoffer bijt fel van zich af, bijt terug... Als schoolkind was Niki rebels en onhandelbaar en later groeide ze op tot een angry young woman, wars van autoriteiten en machthebbers, zeer strijdlustig en agressief, maar ook bij tijden depressief. Haar woede richtte zich op haar vader, op mannen, álle mannen, op de kerk, de school, de maatschappij, haar familie, haar moeder, op God... maar eigenlijk op zichzelf, want elke aanval op een ander is een aanval op het zelf. Dus wie is wie in dit reliëf? Het gevecht met de draak is een innerlijk gevecht.

Tu et moi...
tu est moi...
tuez moi...

I am fog and fickle mist
I am all that can't be tamed
I am born of devil's kiss
Sear potential unrestrained

De grotere draak is haar nog niet herkende innerlijke bondgenoot, die zij onwetend tot een vijand had gemaakt. De uitkomst van het gevecht hebben we al gezien in Kracht, het meisje dat niet meer bang is voor de draak.

::  foto 439 (http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2008/10/06/1223304909-120.jpg)


::  foto 440 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz02.jpg)

Als een fearbiter bestreed Niki haar angst met agressie. Aanvankelijk was deze agressie tegen zichzelf gericht (de zelfmutilaties die ze beschrijft in Mon Secret), totdat ze leerde haar woede in haar kunst te uiten. De wond van de rhinoceros symboliseert de vergelding die ze zocht. Ze nam wraak door op een gevoelige plek een hap uit de neushoorn (symbool voor alles met een penis) te nemen. Als een alligator die hem rauw lustte. Maar het was niet voldoende. Ze zocht naar een manier om het object van haar wraak echt te laten vóelen, om het te zien lijden als een mens...


::  foto 441 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz04c.jpg)  ::  foto 442 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz04d.jpg)

De keramieken buste van haar vader met de leeftijd van toen, met verfomfaaide kleding, met geplette neus en verbrijzelde bril, met doorgesneden keel en gekliefde rechterschouder en ook nog bloedend uit talloze schotwonden, laat geen twijfel bestaan over de haat van de jonge Niki. Maar laat je niet door de buitenkant misleiden. Haat is een hartverscheurende schreeuw om liefde. Daddy bevindt zich vlak achter de prachtige zuil van de vaderliefde...

::  foto 443 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz04a.jpg)  ::  foto 444 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz04b.jpg)

Het toegetakelde beeld herinnert aan de periode waarin Niki haar 'shooting paintings' of tirs (tirer=schieten) maakte. Ze prepareerde de tirs door op een paneel buideltjes verf en andere substanties onder een witte pleisterlaag te verbergen. Soms kwam er een schildering over de pleisterlaag, soms liet ze het pleister maagdelijk wit (als beeld van heelheid, zuiverheid en intactheid). Vervolgens schoot ze met een geweer of revolver op de plekken waar de verf verborgen zat, zodat deze uit het schilderij spoot en over het pleister naar beneden droop. Op dat moment werd het schilderij voor haar een levende persoon met gevoelens. Ze was gefascineerd door de beweging die in het schilderij kwam, het druipend bloeden van het schilderij. Eindelijk was het haar gelukt om het object van haar wraak echt te ráken, te kwetsen, te laten bloeden en huilen en langzaam te zien sterven. En ze zag ook haar eigen pijn. "I shot for the sake of this magical moment. It was a moment of scorpion-like truth. White purity. Victim. Ready! Take aim! Fire! Red, yellow, blue, the painting weeps, the painting is dead. I have killed the painting. It has been reborn. War without victims."

De eenvoudige schietsessies groeiden al snel uit tot performance-achtige voorstellingen met publiek en Niki raakte in de ban van de theatrale aard van het hele gebeuren. In de loop der jaren werd het schiet-ritueel geperfectioneerd en schoot ze ook op grotere assemblages, altaren genoemd, eenmaal zelfs met een kanon. Ze schoot op de samenleving met al haar onrecht, op de gewelddadigheid van haar tijd, op haar eigen gewelddadigheid... Ze verscheen altijd in het wit gekleed, als een Vestaalse maagd, en massacreerde dan haar eigen schilderijen en altaren. Hoewel in het begin de focus lag op wraak en destructie, werd het doel van het schieten gaandeweg steeds meer het scheppen van ruimte voor een nieuw, wederom angstaanjagend schilderij. Steeds weer opnieuw, net zolang tot ze in zichzelf alles waar ze niet mee om kom gaan, uitgedreven had. Het schieten was een wonderbaarlijke therapie voor haar. Gedurende de jaren dat ze schoot was ze geen enkele dag ziek. Woede is een helende en bevrijdende emotie als je haar letterlijk kunt laten knallen - zonder slachtoffers te maken.

::  foto 445 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz04e.jpg)  ::  foto 446 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz04h.jpg)  ::  foto 447 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz04i.jpg)

vervolg >>

vervolg...


Moeder! ik zal een snoer van parels weven voor Uw hals uit de tranen van mijn smart.

::  foto 448 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzz05a.jpg)

In dit zelfportret met rode haren en met op haar rechterschouder het woord tears en op haar linkerschouder een hart, rijgen de tranen die over Niki's gezicht naar beneden stromen, zich aaneen tot een prachtig halssierraad. Door haar woede en tevens haar medelijden en onbaatzuchtigheid de vrije loop te laten, kon Niki bij het achterliggende verdriet komen en eindelijk beginnen met de verwerking daarvan. Door de tirs kwamen de tears. Duizend parels van verdriet. Tir klinkt ook als tear...

::  foto 449 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzz05b.jpg)

Verdriet heeft te maken met het opengaan van het hart. De tranen hadden een zuiverende werking en plotseling verdween de pijn en stroomde er blijdschap in haar werk. Door zichzelf toe te staan te huilen, kon ze meer liefde voelen, meer vreugde ontvangen. In haar gezuiverde staat kon ze haar eigen vrouwelijke natuur weer waarderen en begon ze haar Nana's te creëren, de grote, kleurrijke vrouwenfiguren in uitbundige houdingen die haar hervonden vrijheid symboliseerden. De Nana's stralen vrouwelijkheid, vrijheid en verrukking uit zonder dat daar lijden tegenover staat. Niet haat, maar liefde is de essentie van hun wezen.

::  foto 450 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/nana.jpg)

Vrijheid is geen illusie
Vrijheid is de natuurlijke manier van zijn
Het is ons geboorterecht
Het is ons thuis

Enkele jaren na de eerste Nana's keerde Niki nog één keer terug naar het vaderthema met de surrealistische film Daddy, waarin de acteur die de rol van haar vader speelt vele malen wordt vermoord. Nog éénmaal nam ze het geweer ter hand, maar daarna nooit meer.

::  foto 451 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz04f.jpg)


::  foto 452 (http://static.zoom.nl/581E806AE93760E5E524FC22E763BE12.jpg)  ::  foto 453 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz10.jpg)

Slang... kruip naderbij,
er is vuur in je ogen.
Raak me, bijt me,
want ik wil voelen
hoe omgezet vergif
het eeuwig vuur ontsteekt.
Breng me de hemel
van heel zijn terug.
- Medicijnkaart Slang

De vurige slangen in dit tableau zijn symbolen van zinderende transformatie. Het gif van de slang was de schending, het schroeiende verraad en dit had gemakkelijk een valkuil (of slangenkuil) voor Niki kunnen worden. Maar ze had een zwak voor slangen (zie de vele slangen in de tarottuin) en gebruikte de kracht van Slang om het verraad te doorstaan en de pijn ervan te transformeren in schoonheid.

Ik heb me niet in wanhoop teruggetrokken
Ik werd niet gek van het honing verzamelen
Ik werd niet gek
Ik werd niet gek
Ik werd niet gek
- Hoda al-Namai

Niki was vastbesloten de honing van haar leven te verzamelen door haar hand steeds opnieuw in de korf te steken, vastbesloten zo vaak gestoken te worden dat ze de pijn niet meer zou voelen. Ze was bereid het risico te lopen dat de buitenwereld haar niet meer zou zien als een redelijk normale vrouw, maar ze was niet gek geworden. Ze aanvaardde de kracht van vuur. Zelfs in haar destructieve periode, een noodzakelijke periode om tot de kern van haar verdriet te komen, behield ze haar focus. Ze was niet bang om aangevallen te worden, integendeel, het stimuleerde haar en was olie op haar vuur, want ze wist dat ze op de goede weg was, ze wist dat ze een tovenares was en nog méér te doen had...  


::  foto 454 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzz06a.jpg)  ::  foto 455 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzz06b.jpg)

Vaak heeft Niki zichzelf een rescapée de la mort genoemd, ontsnapt aan de dood. Het kleine meisje in het middelpunt van het rad rent in volle vaart weg. Zij is degene die ontsnapte, die het drama dat zo'n bepalende rol in haar leven speelde, schitterend overleefde door trouw te blijven aan zichzelf, aan haar vreugde, haar verdriet, haar verlangen, haar liefde en aan haar dromen. De tarottuin is de verwerkelijking van een van die dromen. Het meisje heeft al de houding van de latere Nana's.

Het Rad van de Dood werd het Rad van het Leven.  

::  foto 456 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzz08a.jpg)



De olifant en haar gouden kalfje zijn de Keizerin en de Zegewagen in een andere vorm, de innerlijke Moeder en het innerlijke Kind. De olifant is een moedersymbool (olifanten hebben een matriarchaat: de oudste vrouwelijke olifanten zijn de leiders van de groep). Het symbolisch doden van het patriarchaat in haar shooting paintings, werd door Niki ervaren als haar eigen dood en wederopstanding. De dood van de Vader leidde tot de wederopstanding van de Moeder.


::  foto 457 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/kzz08b.jpg)

Jean als eenhoorn (symbool van onschuld en zuiverheid) en als gids. Jean met wielen, medicijnwielen, wheels of love, levenswielen. Jean met bliksem. Jean met scheppende hand en helpende hand. Soms is de hand van God te zien in de hand van een vriend die aanbiedt je te helpen met waar je mee bezig bent. De eenhoorn ontdeed de zoekende Niki van haar harnas, waardoor haar dunne jurk zichtbaar werd. Zonder Jean Tinguely zou de hoftuin van de Keizer misschien niet zijn geworden wat hij nu is: een adembenemend mooie liefdesverklaring aan de Keizer.


::  foto 458 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz09a.jpg)  ::  foto 459 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz09b.jpg)  ::  foto 460 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/kzz09c.jpg)

Peace at last...

En hiermee neem ik afscheid van Niki's Keizer.

Ik dacht dat mijn zang ten einde was, aan de
uiterste grens van mijn macht - dat het
pad voor mij versperd was, dat de voorraad op
was en dat het tijd was om de wijk te nemen
in stille verborgenheid.
Maar ik merk dat Uw wil geen einde in mij
kent. Dat nieuwe melodieën uit het hart wellen
als de oude op de tong besterven, en dat waar
oude sporen verloren zijn, een nieuw land
zich opdoet met zijn wonderen.
- Tagore

::  foto 461 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/ster01.jpg)  ::  foto 462 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/ster02.jpg)  ::  foto 463 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/ster03.jpg)  ::  foto 464 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/ster04.jpg)

Ver achter de Keizer, achter het bankje met de Geliefden, voorbij de kat Ricardo en voorbij het Orakel en de Zilveren Kluizenaar, kom ik - afgaande op het geluid van alweer een fontein - uit bij de Ster: een monumentale dansende, zilverachtig spiegelende vrouw, naakt, onbeschermd, alleen, midden in de bron van vernieuwing. Het lijkt alsof de sterrenhemel op haar lichaam is neergedaald. Haar rode haren herinneren aan Kracht, het meisje met de draak. De Sterrenvrouw is heel wat groter dan het meisje en is een hoger niveau van Kracht (1+7=8). In haar komt Kracht volledig tot uitdrukking. Daarom is niet het water uit de kruiken rood (zoals bij Matiging), maar zijn de kruiken zélf rood. Omdat zij zichzelf uitgiet - zoals het Universum zich uitgiet in háár.

In de tarot volgt de Ster op de Toren. Door de aardbeving van de Toren is de aarde opengesprongen en het ontstane bekken heeft zich gevuld met water (liefde). De rafelige randen van het bekken suggereren stroming. Dit is geen stilstaand water. Niki heeft het over une rivière, een rivier, stromend water dus. En de vrouw is deel van de stroom. Haar energie mengt zich met de grotere stroom. Haar houding drukt vrijheid uit. Alles is in beweging. In veel religies wordt het beeld van het samengaan van een kleine hoeveelheid water met een grotere hoeveelheid gebruikt als symbool voor een wezenlijke verandering of als symbool dat het proces van verlossing uitdrukt. Als een druppel in de zee worden... Het is de terugkeer naar de Bron.

Wie God wil bereiken, moet zijn eigen bodem gewaar worden. Door de instorting van de Toren is de Sterrenvrouw heel wat dingen kwijtgeraakt. En laten het nou net de dingen zijn die haar afhielden van haar liefde voor zichzelf en anderen. Innerlijk ontruimd ontdekt ze nu liefde in iedere situatie... Op de plek waar ze zich bevindt, kan ze meedoen in het samenspel van planten, bomen, water, lucht, wolken, zon en aarde. De harmonie is zo vanzelfsprekend. Zij is hier deel van en weet zich opgenomen in het geheel.

::  foto 465 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/ster05.jpg)  ::  foto 466 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/ster06.jpg)  ::  foto 467 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/ster07.jpg)  ::  foto 468 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/ster08.jpg)

Het water uit de kruiken blijft stromen. Net als bij Bekers Aas in de tarot raken de kruiken nooit leeg omdat ze voortdurend van binnenuit worden bijgevuld door de Bron van Liefde. Hoe meer liefde we geven, hoe meer er in onszelf bijkomt. Als we dichter bij de Bron van Liefde komen, komt er een ogenblik dat moeilijk te beschrijven is: degene die ontvangt, wordt degene die geeft. Het reservoir wordt de Bron... Deze vervulling kan niet van één kant komen. God schenkt ons zijn volmaakte liefde, maar pas als wij bereid zijn die te ontvangen, is de cirkel rond.

"Denk niet dat het met God is als met een mens die werkt en niet werkt als hij dat wil; bij wie het dus van zijn wil afhangt of hij zin heeft om iets te doen of te laten. Zo is het niet met God. Wanneer God jou bereid vindt, móet Hij werken en zich in jou uitgieten, op dezelfde manier als waarop de zon, als de lucht zuiver en helder is, zich móet uitgieten en zichzelf niet kan tegenhouden. Zeker, het zou een heel groot gebrek zijn van God als Hij niet grote dingen in jou zou gieten, wanneer Hij je zo ontruimd en leeg aantrof."
- Meester Eckhart (mysticus, 13^e eeuw)

::  foto 469 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/ster09.jpg)

Het Oordeel is in de tarottuin aanwezig in de vorm van een mozaïek binnenin de Keizerin. Het bevindt zich aan de wand achter de eettafel en is relatief klein, maar de spiegelende wand, de zee van glas, geeft het tafereeltje een grootse uitstraling.

::  foto 470 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/od01.jpg)  ::  foto 471 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/od02.jpg)  ::  foto 472 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/od04.jpg)  ::  foto 473 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/od05.jpg)

De vrouwelijke engel heeft de vleugels van de zonne-adelaar en een rok met stralen van gouden zonlicht die neervallen op drie figuren die uit een graf zijn opgestaan. Het zijn geen man, vrouw en kind zoals op veel tarotkaarten, Niki heeft hier drie generaties afgebeeld. In haar eigen woorden: un enfant, un homme ou une femme d'âge moyen et un vieillard. Eigenlijk gaat het om drie levensfasen: de jeugd, de volwassenheid en de ouderdom. De proloog van het leven, de leerschool van het volle leven en de wijsheid der kalme dagen. De drie figuren vertegenwoordigen drie delen van het zelf die door de engel worden uitgenodigd zich te verenigen: het innerlijke kind, de innerlijke vader/moeder en de innerlijke oude wijze. De vogel, het nest en de hemel.

Net als de Zegewagen (die óók binnenin de Keizerin staat en die óók vrij klein is en bovendien een mooi uitzicht op de wand met het Oordeel heeft), heeft Niki's Oordeel een zeer persoonlijke betekenis. Het Zegewagentje was het voertuig van het innerlijke kind, de 11-jarige Niki. De plek van het wagentje binnenin de Keizerin laat zien dat het innerlijke kind en de innerlijke moeder al verenigd zijn. De uitnodiging van de engel is dus vooral gericht aan de oudere wijze vrouw die Niki inmiddels was geworden, de wise Nikigator (woorden van haar eigen dochter), om zich bij hen te voegen. Ze gaf gehoor aan de uitnodiging van de engel door zelf in de Keizerin te gaan wonen...

Wijsheid is het als je al je innerlijke strijd kunt zienvoor wat het is: een misvatting. Wijsheid is het als je alle verwarring, zelfs alle aspecten van je menselijke bestaan kunt zien als een schepping van de ziel die zoekt naar de eenheid die zij al bezit. Als je erop vertrouwt dat alles naar God toe beweegt, krijgt elke hindernis een andere vorm en betekenis. Dan gaat de hemel open en stort een gouden vreugdevloed zich uit.

::  foto 474 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/od03.jpg)  ::  foto 475 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/od06.jpg)

En misschien kun je Oordeel ook wel zien als Niki's gebed om wijsheid. Bidden, zegt Jezus, is een aangelegenheid voor de binnenkamer. Niemand hoeft toe te kijken als het hart zich voor God opent in een kamer in de stilte van het eigen huis en tevens in die innerlijke kamer waar ook het verstand, de wil en het ego niet kunnen toekijken. Alleen dan en daar, in het hart van de Keizerin, krijgt ons gebed de intensiteit die er ook werkelijk een gebed van maakt. Daarom laat ik nu de binnenkamer aan Niki en sluit ik de deur van de Keizerin.

::  foto 476 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/od07.jpg)  

::  foto 477 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we01.jpg)  ::  foto 478 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we03.jpg)  ::  foto 479 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we02.jpg)  ::  foto 480 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we06.jpg)

Als symbool van het hoogtepunt van de levensweg danst een vrouw hoog in de lucht op een gouden ei, waarbij zij ondersteund wordt door de slang die zich om het ei heeft gekronkeld. Ei en vrouw draaien samen langzaam rond - als een dans op onhoorbare klanken...

circling circling circling round
the sea is the sky is the sun is the ground
and the circle within and the circle unseen
where the unknown is known and the future has been

::  foto 481 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we04.jpg)  ::  foto 482 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we05.jpg)  ::  foto 483 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we07.jpg)

In haar gedaante van Nijlgans legde moedergodin Hathor het gouden zonne-ei (de kosmos). In de Orphische mysterieën is het de slang Ouroboros die het kosmisch ei legt. Ouroboros is de slang die in zijn eigen staart bijt en daarom een symbool is voor het alles-omvattende, het grote geheel, de oneindige cyclus van geboorte en wedergeboorte, de eeuwige dans van het leven.

Het gouden ei rust op een door Jean Tinguely gemaakte installatie van roestige materialen die de aarde voorstelt en daarmee houdt Niki deze kosmos op het aardse menselijke vlak. De vrouw is niet met een space odyssee bezig, maar met een aardse ervaring. De verrukkelijkheden op het stoffelijke vlak zijn dezelfde als die op het spirituele vlak. Het is allemaal één geheel. De werkelijke plaats van de hemelen is binnen in de mens. Hoe zouden we het geluk van eeuwigdurende eenheid kunnen verdragen als we aards plezier buitensluiten? Ons plezier als mens brengt ons dichter bij God. Oprecht genieten van het leven is liefde.

Want juist u, mens, zult
vanuit uw eigen zijn
de liefde tot in de stof kunnen vervullen.
- Zohra Bertrand

De vrouw danst met een uitbundigheid die door haar huid heen barst en één wordt met de kracht die de wereld heeft geschapen. Uitbundig betekent niet alleen enthousiast en ongeremd, maar ook overdadig, overvloedig. Overvloedig vervuld van alles wat ze op haar weg hiernaartoe heeft verworven, geniet ze van het leven en ziet ze de dingen niet meer zoals ze waren. Ze ziet de dingen zoals ze is. Haar diepblauwe gestalte is het zichtbaar geworden deel van haar nog ten dele door een gouden sluier bedekte Ziel. Ze spreidt haar armen wijd om de wonderen te ontvangen die voor haar bestemd zijn. Vrolijkheid verspreidt zich van blad tot blad en mateloze blijheid. Elke minuut is zachter dan de vorige...

::  foto 484 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we08.jpg)  ::  foto 485 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we09.jpg)  ::  foto 486 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we10.jpg)

En waar vreugde, geluk en vrolijkheid heersen, komt natuurlijk ook de Dwaas snel om de hoek kijken. Er dient zich een volgende cyclus aan. Terwijl de Wereld voortgaat op haar reis, komt ze weer opnieuw uit bij het oorspronkelijke ei - in de vorm van de Dwaas die onweerstaanbaar aangetrokken wordt door het gouden ei. Hier staat hij tussen de struiken met grote ogen naar het ei te kijken.

::  foto 487 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we11.jpg)  ::  foto 488 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we12.jpg)  ::  foto 489 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we17.jpg)

En eindelijk krijgt dan toch Toon Hermans tot op heden onbeantwoorde vraag: "Wat ruihhhhst er door het struihhhhhhkgewas?" een antwoord... Het is de Dwaas! :) Ik had het kunnen weten...

::  foto 490 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we13.jpg)  ::  foto 491 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we16.jpg)  ::  foto 492 (http://img.photobucket.com/albums/v242/ricca/niki/we18.jpg)

De cirkel is rond.
Elk einde is een nieuw begin.

From Ricca with Love

Inhoud van dit topic

pagina 1

Inleiding
De Schepping
De Magiër
De Hogepriesteres en het Rad van Fortuin
De IJsbeer
Kracht
De Zon
Waar is de Dwaas?
De Slangenboom en de Gehangene
De Geliefden
De Keizer
De Toren

pagina 2

Gerechtigheid
Het Orakel
De Hiërofant
De Dood
Dé Kat
Matiging
De Duivel
De Boeddha
On the Threshold of a Dream... De Maan
De Kluizenaars
    De blauwe Kluizenaar of Heremiet
    De zilveren Kluizenaar of Profeet
De Hoftuin van de Keizer: Zuil 1 t/m 9

pagina 3

De Hoftuin van de Keizer: Zuil 10 t/m 12
De Keizerin
De Zegewagen
Het Interieur van de Keizerin
    De Haard
    De Tafel
    De Keuken

pagina 4

Het Interieur van de Keizerin
    De Badkamer
    De Slaapkamer
De achterkant van de Duivel
De Hoftuin van de Keizer: Zuil 13 t/m 19

pagina 5

De Hoftuin van de Keizer: Zuil 20 t/m 24
De Hofvijver van de Keizer
En langs het Tuinpad van de Keizer... Memory Lane
    De gewonde Vogel
    Het Gevecht met de Draak
    De gewonde Rhinoceros
    Daddy
    Tears
    Slangenmedicijn
    Het Rad van de Dood
    De Olifant en het gouden Kalfje
    Jean
    Vrede
De Ster
Oordeel
De Wereld en de Dwaas

 :)

Ricca,
wat een mooie foto's  :o
:D

prachtige foto's Ricca
bedankt voor het delen  ;D